PANTIP.COM : W8650378 จุดกำเนิดลูกหมา 6 ตัว [นิทาน]

ความคิดเห็นที่ 11

มาแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่เข้ามาช้า

ตอนที่แล้ว จาว่ากำลังจะกำจัดเอเลี่ยนออกจากตัวเจ้าสโนว์

เด็กน้อยค่อยๆ ปีนขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ แต่ก็ยังต้องเขย่งปลายเท้า เพื่อกดปุ่ดเปิดเครื่องทำน้ำอุ่น

"แม่จ๋า แม่ ต้องเอาร้อนถึงเลขไหนคะแม่ เอเลี่ยนถึงตาย"
ไม่มีเสียงของแม่ตอบกลับมา เพราะแม่ไม่ได้ยินเสียงของจาว่า ที่ร้องถามไป เด็กน้อยตัดสินใจเปิดสวิท์ แล้วกดปุ่มความร้อนไปที่ 45 องศา

"แค่นี้เอเลี่ยนก็คงตายหมดแล้วเน้อะสโนว์"
เจ้าสโนว์ยังยืนงงอยู่ที่พื้นห้องน้ำสักพัก แล้วก็เริ่มทำการสำรวจสถานที่ มันคงคิดในใจว่า

"นี่มันห้องอะไรนะ ทำไมดูแคบ แล้วก็ชื้นจัง แล้วจาว่าจะทำอะไร ทำไมต้องพาเราเข้ามาในห้องนี้ด้วย" ยังไม่ทันที่มันจะคิดอะไรต่อไปอีก ก้อมีสายน้ำเย็นเฉียบพุ่งเข้าใส่ตัว มันหมุนตัว และวิ่งหาที่ซ่อนทันที

จาว่าค่อยๆปีนลงมาจากเก้าอี้ แล้วอุ่มสโนว์มาใกล้กับฝักบัว เป็นเวลาที่เอเลี่ยนบางตัวค่อยๆย้ายบ้าน จากตัวของสโนว์ มายังตัวจาว่า เหมื่อนมันกำลังเริ่มจะรู้ชะตากรรม โดยที่เด็กน้อยไม่ทันได้รู้สึกตัว

"ฮาๆๆๆ เจ้าเด็กน้อยไม่รู้จักฤทธิ์เราซะแล้ว คอยดูนะข้าจะดูดกินเลือดเจ้าจนพุงกางเลยเชียว" แล้วมันก็ชวนเพื่อนร่วมจักรวาลมาด้วย 5 ตัว

สายน้ำเย็นเมื่อสักครู่ ค่อยๆอุ่นขึ้น และร้อนพอในความคิดของจาว่า ว่าต้องสามารถฆ่าเจ้าตัวที่เด็กน้อยต้องการได้ ถึงจะร้อยสักหน่อยแต่จาว่าก็คงต้องทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ต่อไป

"อุ๊ย น้ำร้อยเชียว สโนว์อยู่นิ่งนะ อย่างดิ้นซิ เดี๋ยวก็หอมแล้ว ไม่คันตัวด้วยนะ เอเลี่ยนก็ไม่มี แต่ครั้งเดียวจะหมดไหมน้า" เจ้าสโนว์โดนน้ำร้อนเข้าไปถึงกับร้อง เอ๋ง ๆ

"น้ำอะไรเนี้ยตะกี้ยังเย็นอยู่เลย ทำไมตอนนี้มันร้อยจัง จาว่าปล่อยนะ ปล่อย สโนว์ไม่เล่นด้วยแล้วนะ ปล่อยซิ" พวกเอเลี่ยนอื่นที่ยังไม่ย้ายบ้านจากสโนว์ เริ่มรู้สึกตัว พวกมันร้องเอะอะโวยวายกันใหญ่

"โอ้ย น้ำอะไรเนี้ย รึว่าเด็กนั่นกำลังจะอาบน้ำให้เจ้าหมานี่ หนีเร็วพวกเรา ย้ายฐานกันได้แล้ว" แต่ก็สายไปแล้วเมื่อ จาว่าหยุดฉีดน้ำแล้วเอาแชมพูถูตามตัวสโนว์จนขนของมันรีบติดผิวหนัง เกิดเป็นฟองสีขาวปกคลุมไปทั่วทั้งตัว สโนว์ทั้งร้องทั้งดิ้นในช่วงแรก แล้วก็เปลี่ยนเป็นยื่นตัวสั่น ร้องอิ่งๆๆ เหล่าเอเลี่ยนสีดำเล็ก ตัวติดเต็มฝองไปหมด แล้วก็มีบางตัวจะเป็นสีแดงตัวเล็ก คล้ายๆแมงมุม ติดออกมาด้วย ส่วนตัวใหญ่ที่ดูดเลือดสโนว์จนเต็มท้อง และตัวเล็กบางตัว ยังเกาะผิวหนังของสโนว์ไว้แน่น

"โด่น้ำกับแซมพูแค่เนี้ย ทำอะไรข้าไม่ได้เหรอ ฮ่า ๆๆๆ เกาะไว้แน่นนะ พวกเราอย่าให้หลุดล่ะ " จาว่าดึงเจ้าเอเลี่ยนจอมบงการออกมาแล้วใช้แปลงขัดห้องน้ำทุมจนตัวมันแตก เลือดกระจายเต็มพื้น ตามด้วยตัวอื่นๆ ทีละตัว โดยปล่อยให้สโนว์ยืนตัวสั่นอยู่อย่างนั้น แล้วเสียงเรียกของแม่เรียกดังใกล้เข้า

"จา อยู่ไหนลูก จาว่าอยู่ไหน อย่างเพิ่งอาบน้ำให้ลูกหมานะ รึว่าอาบไปแล้วนะเรา เดี๋ยวก็ได้ตายกันพอดี" ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พร้อมกับร่างของแม่ยืนอยู่หน้าประตู

"แม่ แม่ดูสิ เอเลี่ยนมันติดตามฟองเต็มเลย" แล้วก็ชูมือขึ้นให้แม่ดู แล้วว่า "แต่ไอ้ตัวเนี้ยมันไม่ยอมหลุดล่ะแม่ หนูเลยต้องเอามันออกมาทุบทีละตัว มันตัวใหญ่เดี๋ยวมันไม่ตาย"

"อย่าทำให้ตัวมันแตกนะลูก เพราะเห็บตัวใหญ่อย่างนั้นมันจะมีไข่เต็มท้อง ถึงแม่มันจะตาย แต่ไข่ของมันก็ยังฝักออกมาเป็นตัวได้ ใครเขาบอก เขาสอนมาว่าต้องฆ่ามันให้ตายแบบนั้น" แม่เดินเข้าห้องน้ำ แล้วจัดการเอาน้ำล้างตัวสโนว์จนหมดฟอง จากนั้นก็เอาไปเช็ดตัวแล้วใช้ไดร์เป่าขนมันจนแห้ง ระหว่างที่ใช้ไดร์เป่าขนให้สโนว์ ก็มีเอเลี่ยนหล่นออกมาจากตัวของมันเต็มพื้นไปหมด

"ไอ้หมัดพวกนี้ก็เหมือนกัน มันยังไม่ตายหรอก แค่สลบเท่านั้น" แล้วก็จริงอย่างแม่ว่า เพราะมีบางตัวเริ่มฟื้น แต่ยังไม่สามารถกระโดดได้ มันเดินเซไปเซมา เหมือนคนเมา แม่ใช้ทิชชูกวาดมันมารวมกัน แล้วเอาใส่ลงไปในขวดน้ำที่ตัดเอาส่วนบนออก ใส่น้ำมันสนไว้ด้านใน แล้วแม่ก็เอาเอเลี่ยนแมงมุมกับเจ้าเอเลี่ยนกระโดดไกลที่ยังเหลือตามตัวสโนว์ใส่ลงไปทีละตัว จนหมดไม่มีเหลือเอเลี่ยนทั้งสองสายพันธ์แม้แต่ตัวเดียว ตอนนี้สโนว์เป็นเขตปลอดเอเลี่ยนแล้ว

"แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่างเพิ่งอาบให้มัน ทำไมไม่ฟังมั่ง เดี๋ยวสโนว์มันก็ตายก่อนที่จะโตเหรอ แล้วไข่เห็บที่หนูปีบมันออกมาถ้ามันฝักเป็นตัวมันก้อกลับมาเกาะสโนว์อีกเหมือนเดิม เพราะไข่สามารถฝักตัวได้ถึงไม่ได้อยู่ในตัวเห็บ ถึงจะฉีดมันลงท่อน้ำทิ้งก็เถอะ จำไว้นะถ้าเห็นมันอย่าบีบ หรือทุบมันอีก ให้หาขวดใส่แล้วก็ปิดฝาไว้ก็ได้"

"ค่ะแม่ แต่ถ้าเราอาบน้ำให้มันทุกวัน เอเลี่ยนที่ฝักเป็นตัวใหม่มันก็ไม่มาเกาะหรอก เพราะสโนว์ตัวหอม ไม่เหม็น เอเลี่ยนมันชอบเหม็น" พูดได้แค่นั้นจาว่าก็เริ่มเกาตัวเอง ส่วนที่เกาไม่ถึงก็เลยต้องใช้มือนางฟ้าช่วยเกา

"แม่ แม่จ๋า แม่ ค้นหลังแม่เกาหน่อย ทำไหมคันจังเลย มีตุ่ม ๆ ด้วยแม่ เด็กน้อยเการอบเอวต้วเองไปมา อะไรไม่รู้เต็มเลย คันด้วยแม่"

"ไหนดูซิ หมัดกัดหรือเปล่าลูก" แม่ถลกชายเสื้อขึ้น "ตุ่มแบบนี้มันเหมือนหมัดกัดเลย ไม่ใช่มันเต็มตัวเราแล้วเหรอ นี่ก็แสดงว่าเราตัวเหม็นล่ะสิ ไปอาบน้ำ สระผมด้วยนะ ถอดผ้ามาแม่จะเอาไปซัก"

จาว่าถอดเสื้อผ้าส่งให้แม่แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมๆกับมือที่เกาตามตัวไม่ยอมหยุด

"ตัวไม่เหม็นซะหน่อย แม่ แม่จ๋า ไม่สระผมได้ไหมแม่ หัวไม่คันเลยไม่สระนะ เอเลี่ยนมันคงยังไม่ไปอยู่บันหัวเหรอ" มีเสียงบ่น ตามด้วยข้อต่อรองดังออกมาจากห้องน้ำ เพราะการสระผมเป็นสิ่งที่จาว่าไม่ชอบเอาเลย มันทั้งแสบตา ทั้งหายใจไม่ออก เวลาที่แชมพูไหลเข้าตา และน้ำที่ลงมาทำให้เด็กต้องกลั้นหายใจ เพราะกลัวน้ำไหลเข้าไปในจมูก

"ไม่คันก็ต้องสระ เราไม่ยอมสระผม มา 3 วันแล้วนะ แล้วอย่าเอาน้ำใส่แค่ให้ผมเปียกมาล่ะ" เสียงเด็กเงียบไปสักพักใหญ่ จาว่าเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ ผมเปียกยังมีน้ำหยดติ๋งๆ ตัวคลุมด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ แม่จัดการเช็ดตัวเช็ดหัวให้ แล้วใช้ไดร์เป่าผมจนแห้ง ทายาตามรอยรอบเอว พุง แล้วก็หลัง ที่แม่เข้าใจว่าเป็นรอยที่โดนหมัดกัดเอา เสร็จแล้วก็ปะแป้งให้จนหอมไปทั้งตัว จาว่าใช้แป้งทาหน้าตัวเองจนขาวยังกับผีเกาหลี่

"ไหนเอาหัวเรามาให้แม่ดมทีซิ อืมหัวหอมล่ะ แล้วทาหน้าชะขาววอก จะไปหลอกผีใครที่ไหนอีกล่ะเรา " แม่ถามขึ้นเมื่อมองหน้าลูกสาวตัวน้อยที่มีแต่แป้งขาวอยู่เต็มใบหน้า กับดวงตากลมโตที่มองเห็นสี่ดำชัดมาก แม่ใช้ปลายนิ้วค่อยๆปัดแป้งออกจากแก้มเด็ก แล้วก็ต้องหยุด เพราะเสียงร้องห้ามของเจ้าตัวเล็ก

"แม่อย่า จะหลอกพี่เมกับพ่อไง แม่อย่าปัด เห็นไหมต้องทาใหม่เลย ทำไมป่านนี้พ่อกับพี่เม ยังไม่กลับอีกคะแม่ มืดแล้วนะ ดูสิจะสองทุ่มแล้วด้วย จริงไหม สโนว์" เด็กน้อยหันไปขอความเห็นจากสโนว์ เจ้าสโนว์ซึ่งนอนหมอบอยู่ใต้โต้ะกินข้าว แหงนหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก แล้วมันก็ค่อยๆ ถอยหลังเข้าไปใต้โต้ะมากขึ้น ไม่ใช่ว่ามันจะกลัวหน้าขาวๆ นั่นเหรอนะ แต่มันกลัวสองมือน้อยที่กำลังเอื้อมเข้าหาตัวมันต่างหาก

"สโนว์ไปไหน ออกมานี่ มานี่มา สโนว์ ไม่ไปอาบน้ำแล้ว ตัวแก่เป็นหัวหอมเหมือนกันแล้วนี่ เอเลี่ยนก็ไม่มีแล้วด้วย มาเร็วขออุ้มหน่อยนะสโนว์คนดี " จาว่าหมุดลงใต้โต้ะอุ้มเอาเจ้าสโนว์ขึ้นมาจนได้ ยังไม่ทันได้ทำอะไรกับมัน เสียงแม่ก็ดังขึ้นมาก่อน

"ปล่อยสโนว์ก่อนลูกไปล้างมือ แล้วก็มากินข้าว วันนี้ไม่ต้องรอพ่อกับพี่เมหรอก กว่าจะถึงบ้านคงจะดึก"

"ให้สโนว์กินด้วยนะแม่"

" แต่พ่อไม่ชอบให้หมากินข้าวพร้อมกันกับคนนะลูก "

"สโนว์ไม่ใช่หมา สโนว์เป็นเพื่อน วันนี้พ่อก็ไม่ได้กินข้าวกับเราซะหน่อย นะคะแม่ "

"แค่วันนี้วันเดียวนะ แล้วก็ห้ามเอาขึ้นบนโต้ะด้วย"

"ก็ได้ค่ะ วันนี้วันเดียวก็ได้ ขอบคุณค่ะแม่" จาว่าวางชามข้าวสโนว์ไว้ข้างเก้าอี้ที่ของเธอ แล้วตักข้าวเข้าปากตัวเองคำหนึ่ง ตักให้ใส่ชามสโนว์คำหนึ่ง คนกับหมาผัดกันกินข้าวคนละคำ กินไปได้ยังไม่ถึง 10 คำ จาว่าลงจากเก้าอี้ ยกเอาจานข้าวลงจากโต้ะเทใส่ชามของสโนว์จนหมด

"กินเยอะๆนะ สโนว์ จะได้โตเร็ว ๆ พรุ่งนี้จะได้เล่นกันให้สนุกเลย"

"จาว่าลุกขึ้นมานั่งกินข้าวบนโต๊ะดีๆลูก เดี๋ยวแม่ให้สโนว์ออกไปข้างนอกนะ"

"หนูอิ่มแล้วค่ะแม่ สโนว์ยังไม่อิ่มต้องให้มันกินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ"

"หนูก็ต้องโตเหมือนกัน ลุกขึ้นมากินอีกหน่อยเร็ว แล้วก็กินนมให้หมดแล้วด้วย หรือจะให้แม่เอาสโนว์ออกไปไว้ข้างนอกจริงๆ"

"หนูอิ่มแล้วแม่ แต่หนูกินนมหมดแก้วก็ได้ แต่ไม่กินข้าวแล้วนะ" ว่าแล้วจาว่าก็ยกแก้วนมขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด เมื่ออิ่มกันทั้งคนทั้งหมาแล้ว จาว่าก็พาเจ้าสโนว์ออกไปนั่งเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน โดยมีกล่องใส่ยากันยุ่งจุดไว้ใกล้ ๆ เล่นไป ก็คอยชะเง้อมองออกไปที่ประตู่รั่วเป็นระยะ สักพักก็มีเสียงแม่ดังออกมาจากในบ้าน

"เข้านอนได้แล้วลูกดึกแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นกับมันใหม่"

"ไม่เอาหนูจะรอพ่อ กับพี่เม หนูจะให้พ่อกับพี่เมดูว่าสโนว์มันน่ารักขนาดไหน" เมื่อลูกไม่ยอมเข้าบ้านแม่ก็ต้องหอบเอางานที่ทำค้างออกมาอยู่เป็นเพื่อน สักพักจาว่าเลิกเล่น แล้วมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวโปรดของพ่อ เอนตัวลงนอน สองมือยังกอดเจ้าสโนว์ไว้แนบอก สักพักก็หมดฤทธิ์ทั้งเด็กทั้งหมา

แม่ปล่อยให้เด็นนอนอยู่อย่างนั้นจนแน่ใจแล้วว่าคงไม่ตื่น จึงค่อยๆจับร่างเจ้าสโนว์ออก วางบนเก้าอี้อีกตัวซึ่งมันก็ตื่นทันที แม่อุ้มเด็กเข้าห้อง วางลงบนที่นอนช้าๆ คลี่ผ้าห่มคุมจากหน้าอกลงไปเหลือส่วนเท้าถึงหน้าแข้งโผ่พ้นผ้าห่มเอาไว้ เพื่อไม่ให้เด็นถีบผ้าห่มออกจากตัว ก้มลงหอมแก้มขาวนั้นเบาๆ เพราะกลัวเจ้าตัวน้อยจะตื่น แม่เดินออกจากห้องพร้อมกับแง้มบานประตูไว้เพียงเล็กน้อย ร่างเด็กหญิงตัวน้อยใบหน้าขาวราวกับผีเด็กในเรื่องผีดุ นอนหลับสนินดูเหมือนจะไม่มีฤทธิ์เดชอะไร แต่ใครจะรู้ได้ว่าเช้าวันใหม่ สองชีวิตน้อยๆ จะมีเรื่องราวอะไรรอให้คู่ซี้ต่างสายพันธุ์ 1 คน กับอีก 1หมา คู่นี้เข้าไปสัมผัสบ้าง

โปรดติดตามต่อนต่อไปในอาทิตย์หน้าค่ะ

จากคุณ : 9922

เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:33:45 A:117.47.236.54 X: TicketID:152747