ความคิดเห็นที่ 1 |
ทันทีที่ถึงรถบรรทุก ซีเรนาเกือบฉุดแขนเขาขึ้นมา ถามเสียงเครียดในทันที
“นิกซ์! เกิดอะไรขึ้น เจอราดากับทาลอสไหม”
“จ...เจอฮะ พวกเขา...” เด็กชายไม่อยากพูดปดนัก แต่ถ้าจำเป็นจริงๆ ...ก็ต้องทำ “เซราวิ่งเข้าไปในดงเห็ดโหยหวน คุณราดากับคุณทาลอสเข้าไปช่วย แต่เจอ...เจอกบยักษ์ ม...ไม่ได้มาตัวเดียวฮะ แต่...แต่เป็นฝูงเลย คุณราดากับคุณทาลอสรับมือพวกมันไม่ไหวแน่ เลย...เลยตะโกนบอกผม ห...ให้ขอให้คุณเวซาโนไปช่วย”
นิกซ์หันไปทางคนที่เขาเพิ่งเรียกชื่อ
“ค...คุณเวซาโน ร...รีบไปเร็วฮะ คุณราดากับคุณทาลอสตกอยู่ในอันตรายนะฮะ!”
เวซาโนพยักหน้า แล้วก็ทำท่าจะวิ่งออกไป แต่ซีเรนากลับพูดขึ้นเสียก่อน พร้อมกับคว้าข้อมือของเด็กชายไว้ บีบจนแน่น
“เวซาโน ไม่ต้องไป!”
ชายเสื้อแดงหันมามองหญิงสาวอย่างประหลาดใจ นิกซ์บังคับตนเองให้มองสีหน้าเรียบเฉยเป็นเย็นชาอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจากซีเรนา กลืนน้ำลายฝืดๆ ก่อนจะพยายามพูดอีกครั้ง
“ช...ช้าไม่ได้นะฮะ พี่ซีเรนา! เดี๋ยวพวกคุณราดา...”
“ราดาจะไม่เรียกเวซาโนเข้าดงเห็ดโหยหวนเด็ดขาด” หญิงสาวพูดพร้อมกับจ้องตาเด็กชาย “ฉันรู้ว่าเธอโกหก นิกซ์ เด็กนั่นบอกให้เธอทำอะไรกันแน่”
* * * * *
4 – ผิดพลาด?
...นิกซ์งี่เง่า!...
อมาเนเซราคิดอย่างนั้นจริงๆ ขณะซุ่มมองอยู่ เห็นเด็กชายที่ถูกปีศาจหญิงจับข้อมือไว้หน้าซีดเหลือสองนิ้วไปเรียบร้อย ต่อให้พูดแก้ตะกุกตะกักว่าราดาเรียกซีเรนาแทนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
แล้วเธอจะทำอย่างไรดี หนีตอนนี้ก็เสี่ยงเกิน แต่ขืนเข้าไป ยายนั่นคงฉีกเนื้อเธอแทนนิกซ์แน่ๆ ถึงอย่างนั้น มัวแต่รีรออยู่ราดาจะกลับมา และเธอก็ไม่มีทางรอดอยู่ดี
...โธ่เอ๊ย! ทำไมไม่ได้เรื่องอย่างนี้นะ!...
ถ้าเพทราไม่ได้อยู่กับพวกนี้ และถ้าหนีไปคนเดียวแล้วตัวเองจะรอด อมาเนเซราคงทิ้งเจ้าเด็กโง่นั่นไปนานแล้ว แต่ในเมื่อเพทรายังอยู่ เธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเสี่ยง เป็นไงเป็นกัน ขอแค่ไปถึงเพทราแล้วใช้พลังก็ทำลายพวกมันได้ ต่อให้รู้ว่าเธอสร้างแสงสว่างเล็กๆ และใช้พลังรักษาได้ พวกมันยังไม่รู้ไม่ใช่หรือ...ว่าอำนาจทำลายล้างของแสงที่มีอำนาจเพทรากับวันครีษมายันเสริมแรงร้ายเพียงไร
...เป็นไงเป็นกันจริงๆ ละ!...
“ปล่อยนิกซ์นะ!”
เด็กหญิงวิ่งลิ่ว แล้วก็แทบกระโจนขึ้นรถบรรทุก ทำท่าเหมือนจะวิ่งเข้าหาเด็กชายมีเขา แต่ไม่ทันถึงตัว ชายพ่นไฟก็ปราดเข้าขวางหน้า ตะครุบตัวเธอไว้ทันที
“ปล่อยฉันนะ! ไอ้ปีศาจ!” อมาเนเซราดิ้นรนเตะถีบ แต่เป็นที่แน่นอนว่าแรงของเด็กและผู้หญิงย่อมสู้ผู้ชายโตๆ ไม่ได้ เวซาโนกดเธอไว้กับพื้น สบถมากมายว่าน่าจะย่างเธอให้เกรียมเสียตรงนี้ ส่วนซีเรนามองเด็กหญิงด้วยสายตาเย็นชา
“ย...อย่าทำอะไรเซรานะฮะ” นิกซ์พูดขึ้น “ผมขอโทษ พี่ซีเรนา ผ...ผมเป็นคนชวนเขาหนีไปเอง ล...แล้วผมก็เป็นคนบอกเขาเรื่องเครื่องดักฟังด้วย ผมบอกให้เขาเอาเครื่องดักฟังไปล่อคุณราดา จ...จะได้ใช้...”
“ไม่จริงนะ!” เด็กหญิงรีบร้องทันควันเมื่อรู้ว่าเด็กชายกำลังจะพูดอะไร พร้อมกันนั้นก็กลั้นคำด่าเขาซ้ำๆ ว่า ‘งี่เง่า’ ไว้ในใจอย่างยากเย็น “ฉันเป็นคนวางแผนเองต่างหาก! ก็ฉันอยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว! ถ้านายราดานั่นยอมปล่อยฉันกลับไปดีๆ ฉันก็ไม่ทำอะไรอย่างนี้หรอก! นิกซ์ก็ไม่ใจร้ายเหมือนราดา! ถึงได้อยากช่วยฉัน! เขามีน้ำใจกว่าพวกปีศาจอย่างแกตั้งไม่รู้กี่เท่า!”
อมาเนเซราสูดจมูก ทำท่าเหมือนจะร้องไห้...ซึ่งที่จริงก็ไม่ยากนักหรอก เธอโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้ว และอากาศหนาวจัดข้างนอกก็ไม่ถูกกับจมูกของเด็กหญิงที่ใช้ชีวิตส่วนมากในห้องปรับอุณหภูมิเอาเสียเลย
“...ฉันอยากกลับบ้าน...ถ้าราดาของพวกแกยอมให้ฉันกลับบ้าน...ฉันก็ไม่ต้องมาทำอะไรอย่างนี้หรอก...ตาบ้านั่น...หลอกให้ฉันอยากรู้แล้วก็ไม่พูดอะไรเลย......”
“แล้วที่เธอบอกว่าจะวางแผนเอาเพทราไปด้วยล่ะ” ซีเรนาพูดเสียงเย็น “คิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ”
“เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างฉันจะขนเพทราได้ยังไงเล่า!” เด็กหญิงมีแต่ต้องแย้ง ทั้งๆ ที่โกรธความจำอันแม่นยำของปีศาจหญิงจนลมออกหู
“แต่เธอจะ ‘ทำอะไร’ ให้พวกครูเซเดอร์มาช่วยขนมันไปไม่ใช่หรือไง” หญิงสาวย้อน “แล้วถ้าจะหนีไปกับนิกซ์แค่นั้น พอถอดเครื่องดักฟังได้แล้วคงไม่ให้เขาวิ่งโหวกเหวกกลับเข้ามาในนี้หรอก”
“ซ...เซราเขา...” เด็กชายพูดไม่ทันจบ อมาเนเซราก็รีบขัดขึ้นอีก
“วิ่งไปให้ตามถนนให้โง่น่ะสิ! ฉันเห็นพวกแกมีเครื่องรับส่งวิทยุ เลยจะใช้มันติดต่อกลับไปหาพวกครูเซเดอร์ จะได้กลับมารับฉันได้ต่างหาก!” เด็กหญิงพูดรัวเร็ว ไม่ให้นิกซ์มีช่องทางหลุดความลับอะไรได้อีก “แล้วฉันก็ให้นิกซ์ขว้างสปอร์เห็ดใส่หน้าทั้งราดากับนายตัวยักษ์นั่นจนสลบคาป่าไปเรียบร้อย ถ้าแกไม่จับพิรุธนิกซ์ได้ แกกับไอ้พ่นไฟนั่นคงสลบไม่รู้ตัว ให้พวกครูเซเดอร์เป่าหัวดับง่ายๆ แล้ว!”
อมาเนเซราหวีดร้อง...เมื่อจู่ๆ ปลายเท้าของซีเรนาเสยหน้าเธอขึ้นทันที
หากถามว่าเจ็บมากไหม...ก็ไม่เท่าไรหรอก เพราะอีกฝ่ายยั้งแรงไว้บ้าง แต่เธอตกใจจนชา ได้ยินเสียงนิกซ์ร้องห้ามแว่วๆ และเมื่อตระหนักได้ว่า ‘ถูกเตะหน้า’ เด็กหญิงก็โกรธจี๋ขึ้นมาฉับพลัน
แต่คงดีแล้วที่เธอไม่ทันโต้ตอบ หญิงสาวผลักนิกซ์ลึกเข้าไปในรถ สั่งให้เวซาโนเฝ้าเด็กทั้งสองไม่ให้เข้าใกล้เครื่องมือสื่อสาร แล้วก็ตรวจปืนพกของตน หยิบหน้ากากอนามัยกับขวดยาบางอย่างในล่วมยา บอกว่าจะไปช่วยราดากับทาลอส
เด็กหญิงแทบถอนหายใจ เมื่อปีศาจหญิงลงไปจากรถบรรทุกและวิ่งไปโดยเร็ว เหลือเพียงชายพ่นไฟคนเดียวที่ชักปืนขึ้นขู่ และรุนทั้งสองเข้าไปนั่งในรถลึกกว่าเดิม
...ใกล้กล่องใส่เพทรา โซลาริส...
อมาเนเซราเหลือบมองเวซาโนซึ่งนั่งไขว่ห้างบนลังขวางทางไว้ และจ้องมองทั้งสองพร้อมกับบ่นไม่หยุด ทำนองว่าถ้าราดาอนุญาตจะค่อยๆ เอาไฟลนเด็กเลวอย่างพวกเธอทีละส่วนๆ เอาให้ผมไหม้นิ้วหลุด มือไม้หงิกงอไปเสียก่อนจะเผาให้ตายจริงๆ
เด็กหญิงไม่มีอารมณ์จะกลัวคำบรรยายวิธีทรมานของเจ้าปีศาจบ้าไฟหรอก เธอรู้แต่ว่าตัวอุปสรรคเหลือคนเดียวแล้วตอนนี้ และเพียงเขาเผลอ อมาเนเซราก็พร้อมจะวิ่งเข้าใกล้เพทรา เพื่อดึงพลังของมันมาในทันที
โอกาสนั้นมาถึงเมื่อเสียงแสกสากแทรกเสียงกรีดร้องของเห็ดโหยหวนจากเครื่องดักฟัง ซึ่งปีศาจหญิงคงหรี่ลงไม่ให้ดังรบกวน ถูกกลบด้วยเสียงปืนดังสะท้าน
เพียงนัดเดียว...แต่นั่นก็เพียงพอแล้วให้เวซาโนผวาไปที่เครื่องรับสัญญาณของเครื่องดักฟัง และเพียงพอให้เด็กหญิงปราดไปยังกล่องใส่เพทรา โซลาริส พยายามเปิดมันออกอย่างเอาเป็นเอาตาย
ดีที่พวกนั้นไม่เห็นว่าจำเป็นต้องล็อคกล่อง อมาเนเซราจึงกดกลไกเปิดฝาได้อย่างง่ายดาย ไอสีขาวของสารหล่อเย็นลอยอ้อยอิ่ง...พร้อมกับแสงเรืองสีทองที่สาดทั่วรถจนสว่างขึ้นราวดวงไฟนับสิบๆ ดวง
เด็กหญิงวางมือทั้งสองลงบนผิวเปลือยเปล่าของผลึกเริงร้อนนั้นโดยไม่กลัวเกรง และไม่เป็นอะไร เธอรู้ดี เพราะเคยจับต้องสัมผัสเพทรา โซลาริส อีกทั้งผลึกสุริยะก้อนใหญ่น้อยมาแต่เล็กแต่น้อย ผู้เป็นที่รักของสุริยเทพย่อมได้รับการคุ้มครองจากอำนาจบริสุทธิ์ของพระองค์
...เผา! ต้องเผามัน!... อมาเนเซรานึกในใจ พร้อมกับรวบรวมอำนาจแสงสว่าง ให้พุ่งเป้าหมายไปที่ร่างของชายพ่นไฟนั่นเอง
* * * * *
| จากคุณ |
:
Anithin
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ธ.ค. 52 14:41:10
|
|
|
|