ความคิดเห็นที่ 1 . . . แผ่วเพียงพร่ำร่ำลาอุษาสาง หนาวน้ำค้างพร่างพรายเกาะปรายแสง จับยอดเรียวเกี่ยวรัดกระหวัดเเรง อีกสำแดงแห่งบ่วงห้วงฤทัย ตะวันฉาบทาบฟ้าเพลาเช้า เด่นสกาววาววับทับเมฆใหม่ ละอองฝันพลันเลือนเหมือนห่างไกล ด้วยลมไล้ลาลวงหนอช่วงวัน สูญสิ้นรักพักตร์หวานผ่านเลยแล้ว ถ้อยคำแผ่วผ่าวร้อนเคยอ้อนฝัน สำแดงฤทธิ์พิษร้ายแหนงหน่ายกัน เคยรำพันรำพึงซึ้งดวงมาน โอ้รักเอ๋ยเคยชื่นระรื่นไหว อีกหน่วงใจใครพร่ำเพียงคำหวาน มธุรสพจน์ร้อยดั่งอ้อยตาล พอวันผ่านนานเนาเศร้ามาเยือน เหยียบย่ำเถิดทำไปให้หนำจิต แค่เพียงคิดถ้อยซึ้งตรึงเสมือน น้ำตาหลั่งถั่งล้นอีกหนเตือน รักร้างเลือนลารอนให้อ่อนโรย . . . . . แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 12:12:42 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 20:39:09

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ พี่สุ ... ... ...มองหาเห็นไหม...ใครหนา ? ยืนรอพูดจาปราศรัย เธอมองผ่านมา...ผ่านไป เห็นใครบ้างไหม...ผ่านมา ?... ...ยืนรอท้อไหม...ใครหนอ ? เขารอมองตอบสอบหา รอให้เธอมอง... ผ่านมา เอ่ยลาก่อนจะจากไป... ...ยังยืนฝืนมองมองหา ใครหนาส่งสายตาให้ เธอคงไม่มองผ่านไป เพราะฉันใกล้ใจ...ไกลตา... ...หวังใจเธอใกล้ไม่ห่าง เอ่ยอ้างเพียงจะมองหา วันนี้ยังมีเวลา ขอให้รู้ว่า...ห่วงใย !!... ...วันหน้าคงอ้างว้างหน่อย ค่อยค่อยปรับตัวกันใหม่ มิมีอะไรเปลี่ยนไป นอกจากห่างไกล... กระมัง ?... ...วันโน้นจะเป็นอย่างไร  ? เราไม่วิตกขึงขัง ปล่อยตามความไม่จีรัง ไม่รั้งด้วยคำสัญญา... ...ใช่ว่าจะไม่จีรัง แต่รั้งด้วยความห่วงหา หวังดีต่อเธอเสมอมา และหวังใจว่าตลอดไป... ...ใช่ว่าจะไม่แยแส ไม่มีข้อแม้สงสัย แม้ว่าวันหนึ่งวันใด เราอาจเปลี่ยนไปจากเดิม... ...แต่การเปลี่ยนไปแบบนั้น ต้องเกิดจากการส่งเสริม ให้ใครคนหนึ่งเพิ่มเติม ได้เริ่มชีวิตที่ดี !!... ...ชีวิตที่ดีมีสุข ไร้ทุกข์ปลุกรักทุกที่ เต็มเปี่ยมด้วยความหวังดีี ที่มีความสุขกว่าเดิม... แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 21:05:59 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 21:02:39 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 20:57:35

ความคิดเห็นที่ 3   มาแอบอ่าน  ครับ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 21:09:07

ความคิดเห็นที่ 4 ...หวนรำพึง คะนึงหา คราชิดใกล้ ยามดวงใจ เกี่ยวร้อย เป็นสร้อยสาย มือกุมกัน รำพันรัก สลักลาย ติดฝากกาย ฝังใจ ไว้นิรันดร์ มาบัดนี้ วจีเคลื่อน เลือนรางสิ้น โฉมยุพิน ผินหน้าไกล ให้แปรผัน ทิ้งพี่ร้าว เปล่าดวงแด แม่แพรจันทร์ ขาดสะบั้น กลางทรวง ลงห้วงใจ เหม่อรอเดือน เลือนดับ ลับขอบฟ้า เหม่อรอดาริกาล่วง ช่วงฟ้าใส เหม่อรอแสง สุริยัน พ้นวันไกล เหม่อรอให้ นวลย้อน มาอ้อนคำ จะเปรียบพี่ ดั่งข้าวเหนียว เกี่ยวมานึ่ง น้ำไม่ถึง จึงดิบแข็ง แห้งมาซ้ำ รอน้ำเดือด เหือดหาย คล้ายทำกรรม จึงเจ็บช้ำ ย้ำอุรา ตั้งท่ารอ มาเศร้าด้วยคนครับ คุณสุนันยา    เห้อ...........ฉะนี้ จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 01:21:53

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีจ้ะน้องเลิฟ ขอบใจมากนะ  กลอนนี้ เพราะมากๆเลยจ้ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 07:35:43

ความคิดเห็นที่ 6   ** ถ้อยคำแห่งความคิดถึง....จู่โจม สัมผัสเคยประโลม....ก็โถมถา จูบจุมพิตสนิทแนบ....แปล๊บบ..วิญญา คิดคำนึงคะนึงหา....มาไกวไกว อิ อิ สวัสดีฮะ คิดถุงๆ *** จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 11:31:04 A:202.5.84.63 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 7 ในห้วงความคิดถึงที่ถาโถม เหมือนใครโลมลูบไล้ให้ฟุ้งซ่าน คิดไปไกลหัวใจก็ร้าวราน ไม่พบพานห่างไกลกันไปลับ ในห้วงความคิดถึงคะนึงหวน ยังรัญจวนใจอยู่มิรู้ดับ คิดคราใดหัวใจก็วูบวับ เฝ้ารอวันใครกลับประทับรอย.. สวัสดีคุณสุนันยาและทุกท่านผู้ร่วมกระทู้ค่ะ.. สวัสดีนกฮัมมิ่งที่น่ารักด้วยนะ สองบทของคุณแม่ มาจากหนึ่งบทของนกฮัมมิ่งนี่แหละ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 14:32:41

ความคิดเห็นที่ 8   อิ อิ สวัสดีฮะ ขออนุญาตทักทายคุณแม่ใจดี ที่คิดถึงเช่นกันฮับ ** ความคิดถึงผุดขึ้นกลางใจ หนุนเนื่อง เอื่อย เรื่อย และล้น ในความคิดถึง แทบไม่เคยปรากฎร่องรอยของความเกรี้ยวกราดอยู่ในนั้นเลย แต่อานุภาพความร้ายกาจของ...ความคิดถึง บางทีอาจส่งผลรุนแรงยิ่งกว่าพายุมากมายหลายเท่านัก พายุผ่านมาก็ผ่านไป....ทิ้งร้างไว้ให้เริ่มต้นกันใหม่ แต่ความคิดถึงกลับคลุมเครือ และครอบคลุม ไม่อาจบ่งชี้สืบสาวถึงการเริ่มต้น...หรือช่วงเวลาสิ้นสุด ไม่มีอาการเดือดพล่าน...แต่อุ่นระอุอยู่ภายใน คลับคล้ายจะปะทุ...แต่ไม่ยอมปะทุเสียที เป็นสุขหรือทุกข์...ยิ่งไม่อาจแยกแยะชัดเจน แต่พวกเราก็ยังอยากคิดถึงใครสักคนอยู่ดี ความคิดถึง *** จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 16:36:06 A:202.5.86.6 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 9 หวัดดีค่ะ น้องพลอย .. มองหาเท่าไหร่ ไม่เห็น หลบเร้นว่างเว้นมาหา ห่างไกลไม่พบสบตา ห่วงหาอาลัยไม่มี ลืมหมดรสร้อย ถ้อยหวาน วันวาน เคยชื่นสุขศรี น้ำคำเคยพร่ำวลี บัดนี้ ไม่มีแม้เงา เหลือไว้ แต่ความคิดถึง ตราตรึงอยู่ห้วงใจเหงา ในสายสัมพันธ์สองเรา ถูกเขาแยกห่างร้างไกล หากไม่ยึดมั่น สัญญา คบหากันเพื่อ สิ่งไหน โลเล หักเหเปลี่ยนไป ลืมได้หนอความผูกพัน เหตุผลกลใดกันหนอ เกิดก่อ ทำลายความฝัน รักเอย  เคยให้แก่กัน กลับผัน หมุนเวียนเปลี่ยนไป หรือเพราะเป็นความพลั้งเผลอ เมื่อเธอนั้นเจอคนใหม่ จึงลืมหมดสิ้นเยื่อใย เหลือไว้ แต่รอยน้ำตา ฉันคงทำใจยากนัก ด้วยรัก จึงได้ห่วงหา คิดถึงอยู่ทุกเวลา สัญญาตราตรึงซึ้งทรวง ไม่ขอฉุดรั้ง คนดี หากแม้มิมี ใจหวง จะทนเจ็บช้ำแดดวง จนวันเลยล่วงลับลา จะเก็บเอาความคิดถึง จากห้วง คำนึงห่วงหา ฝังไว้ กับกาลเวลา เป็นยา รักษาดวงใจ จนวันเดือนปีผ่านพ้น คงมีสักหนทำได้ จะรอวันถึงเส้นชัย รอวันที่ใจลืมลง/.. แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 17:58:16 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 17:31:42

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะคุณ นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight แอบอยู่ ตรงไหนคะ แอบอยู่ไกล จะมองไม่เห็นนา..อิอิ . แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 17:34:08 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 17:33:24

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ คุณ นครเหมันต์ อ่านกี่เที่ยว ก็ไม่เห็นจะเศร้าเลย.. เมื่อตัวไกลใจพี่ก็หนีหลบ คงมีคนใหม่พบ ให้คบหา จึงปล่อยให้น้องเหงาเฝ้าโศกา ไม่คืนมา เหมือนก่อน เคยอ้อนกัน กลางแสงดาวพราวระยิบ กระซิบถ้อย จะถนอมเนื้อกลอย คอยร่วมฝัน มีเราสองครองคู่ อยู่นิรันดร์ ไม่คิดผัน เป็นอื่น ให้ขื่นทรวง ลืมหมดสิ้น สัญญา เคยว่าไว้ ลืมเยื่อใย เคยฝากสลักห้วง ลืมคืนวัน เกี่ยวก้อย ร้อยแขนควง ลืมหมดสิ้น ทั้งปวง ห้วงเวลา หากพี่เป็นข้าวเหนียวที่เกี่ยวนึ่ง ก็คงจะรู้ซึ้ง ซึ่งห่วงหา คงไม่ปล่อย รักคลาย ไม่หวนมา ให้เจ็บช้ำวิญญา คราคะนึง แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 18:02:47 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 17:53:51

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ คุณฮัมมิ่งเบิร์ด นี่ขนาดคิดถึงนะไม่เห็น ซะตั้งนาน..(ล้อเล่นค่ะ) ... รอยสัมผัสรัดทรวง ..ที่ล่วงล้ำ อีกน้ำคำ เคยย้ำ ...ความคิดถึง กลับห่างช่วง เวลา..ที่ตราตรึง คำคิดถึง ไร้ค่า..น่าน้อยใจ .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 21:08:47

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะคุณแม่ฯ ในห้วงความคิดถึงจึงส่งถ้อย คำเรียงร้อยลำนำพร่ำเฉลย วันจะล่วง ช่วงเวลา จะละเลย แต่ใจเอย..เฝ้าคะนึง ซึ้งทรวงใน เราจากกันนานนัก รักกลายกลับ ไม่ซึมซับ คำวอน ใจอ่อนไหว ลืมสัญญา เคยมั่น ผันเปลี่ยนไป ไม่เหลือรอยอาลัย ช่างใจดำ ส่วนหนึ่งของกลอน สอง บทนี้ แอบต่อว่าใครคนหนึ่ง ที่หายไปนานนนนนนนนด้วยแหละ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 21:27:46

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ      คุณสุนันยา เศร้าจังเลยใจเอยอย่าเช่นนั้น ดั่งเกาทัณฑ์ต้องคนไกลใจสลาย เธอเจ็บปวดเขาก็รวดร้าวเจียนตาย มิเว้นวายเพราะใจสองประคองกัน จึงกระเทือนถึงอีกฝ่ายไม่หน่ายหนี ร้ายหรือดีทุกสิ่งจริงหรือฝัน รับรู้ได้กระแสใจใยผูกพัน คืดถึงกันหม่นหมองนองน้ำตา เพราะด้วยกาลเวลาเป็นสาเหตุ ทนเทวษแรมไกลจากหายหน้า จนบัดนี้จึงหวนทวนคืนมา อาจเนิ่นช้าไปหน่อยอย่าน้อยใจ เชิญออกเสียจากบ่วงห้วงโศกเศร้า ให้น้องเจ้าพรายพริ้มยิ้มน้อยใหญ่ จงเชื่อเถิดรักแท้ไม่แปรไป จากอย่างไรศรรักปักตรึงทรวง นับแต่นี้ไม่มีให้หม่นหมอง เห่กล่อมน้องด้วยรักและห่วงหวง ซับน้ำตายอดสุดาแก้มเป็นพวง ที่รินร่วงเพราะอ่อนไหวทั้งใจกาย จะพาน้องเดินเล่นชมเพ็ญแข ช่างงามแท้ดวงหน้าท้าจันทร์ฉาย นั่งนอนพักตักหนุนอุ่นสบาย หายเถิดหายรอยระบมที่ตรมใจ จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 23:01:57

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะคุณ กำแพงเขย่ง ขอบคุณมากค่ะ ... กลางแสงดาวระยิบกระซิบถาม เรียงร้อยความ หวามไหว ใครกันหนา สลักถ้อย ลำนำ จำนรรจา ดวงดารา หมื่นแสน แทนพยาน ในคืนหนาว เคล้าลมพรมน้ำค้าง เราเคียงข้าง อุ่นไอ ใจประสาน สองมือกุม ชุ่มรัก จากดวงมาน แผ่วพลิ้วหวาน วันรักประจักษ์ใจ แว่วสำเนียงเสียงพร่ำรำพันรัก ที่เน้นหนัก ฝากนวล ชวนหลงใหล หวานวาจา พาซึ้ง ถึงทรวงใน พี่ฝากไว้ ด้วยรัก ปักฤดี หากพี่ไกล ให้สัญญา จะคงมั่น รักเรานั้น ไม่ผันไป ให้หมองศรี ขอดวงดาว สกาวแสง แห่งราตรี เป็นสักขี ที่สองใจ ได้สัญญา ณ ราตรี คืนนี้ ที่ดาวน้อย ทอแสงสร้อย ลอยคว้างกลางเวหา รัตติกาล คลานเคลื่อน เยือนอีกครา รอสัญญา วันหวาน นั้นกลับคืน “ยังคิดถึง “ครั้งก่อนนี้ ที่อ้อนออด ในอ้อมกอด ยอดดวงใจ ไม่อาจฝืน มารอรับ  สัญญาใจ ให้ขวัญยืน ได้หวนคืน อีกครั้ง ดังสัญญา จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 23:59:36

ความคิดเห็นที่ 16 ๐ห้วงหทัย ใจข้าฯ ว่าคิดถึง เคยรู้ซึ้ง คะนึงรส หยดน้ำสี ใสอำพัน หวานลิ้น เคยกินดี มาบัดนี้ ตีจาก พรากข้าฯไป ๐แสนนานเนิ่น เกินแล้ว แห้วห่างรส ได้แต่ซด รสบาดคอ ล่อน้ำใส สามสิบห้า ดีกรี ดีถมไป ช่วยปลุกใจ  ให้ครึกครื้น กลืนลงคอ ๐เมื่อไหร่หนอ คอเรา มีเหล้าราด ชิมรสชาด ฟาดสวรรค์ นานไหมหนอ แค่หงส์ทอง คะนองเหิร ก็เกินพอ ให้หายหงอ ขอตะกาย หายคร่ำครวญ///เฮ้อออออ!!!1 ............................................................... คิดฮอด คิดฮอด คิดฮอดหล้ายหลาย จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 12:13:42

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีค่ะคุณเสกฯ สามสิบห้า ดีกรี สีใสใส หรือช่วยใจ หมายห้าม ความคิดถึง ดื่มสุรา คราสร่าง ยังคะนึง ยากฉุดดึง  จากห้วง ดวงหทัย นานแค่ใน ดวงใจ ไหวรันทด ฤทธิ์เมาหมด ก็อดสู  ดูไฉน ห่วงอาวรณ์ ย้อนย้ำ ช้ำดวงใจ นานเท่าไร จะต้องช่วยด้วยเวลา จะแม่โขง หรือหงส์ทอง ของต้องห้าม จะเสียความ เสียเงิน เผชิญหา แสนลำบาก กว่า กว่าหาได้ ในสักครา จะเอาลง ขวดสุรา หาอะไร?... .............................................. ไม่หนับหนุน ในการดื่มเพื่อลืมเธอเน้อ..คุณเสๆคาถา จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 15:15:23

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อตัวไกลมอบใจไว้ที่เจ้า น้องวานดาวตามดูให้รู้เห็น แม้นพูดจากับสาวใดเกินจำเป็น จะได้เค้นบีบคอขอความจริง ตอนขึ้นรถลงเรือไปเหนือใต้ นั่งใกล้ใครบอกให้สิ้นทุกสิ่ง นั่งเป็นใบ้แหละน้องจ๋าอย่าประวิง เพราะกลัวจริงลูกดุดัน สุนันยา ห่างเพียงกายใช่ใจจะไปด้วย แม่คนสวยเชื่อคำจำเถิดหนา ใช่ลวงหลอกเสกสรรจำนรรจา พี่พูดมาจากใจที่ในทรวง ขอรักเดียวอื่นใดไม่เกี่ยวข้อง นอกจากน้องคนดีที่พี่หวง เป็นสัญญารักมั่นมอบพุ่มพวง เบื้องแดนสรวงดาราเห็นเป็นพยาน สวัสดีครับ    คุณสุนันยา จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 19:01:05

ความคิดเห็นที่ 19 . . . ห้วงคิดถึงตรึงล้นจากหนนั้น เผยรำพันหวานหอมจักพร้อมหา ด้วยดวงจินต์ผินเผยเอ่ยวาจา อันเหว่ว้าหวาดหวั่นให้สั่นตรม จากห้วงใจใครนี้เคยพลีภักดิ์ เก็บดอกรักเคยรื่นกลับขื่นขม ต้องกำสรวลครวญคร่ำช้ำระทม จากเร่ลมกลลวงแห่งบ่วงใจ . . . . . . แวะมาเฝ้ากระทู้ให้คุณสุนันยา...ฮื่อๆๆอิจฉา.อิจฉา จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 20:33:05

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะคุณกำแพงเขย่ง ขอบคุณค่ะ ที่กลับมาอีกครั้ง ......................... คิดถึงอยู่ เสมอ ยังเพ้อหา เฝ้ารอวัน เวลา พาเราสอง ครองรักชื่น คืนใจ ให้สมปอง ดวงใจน้อง ยังรอพี่ นี้กลับมา ดวงฤทัย ใกล้กัน นั้นแนบชิด รอวันแนบ สนิทเสน่หา ตัวห่างไกล ใจมิห่าง สักครั้งครา ทุกทิวา ยังจำมั่น สัญญาใจ อุปสรรค นานา แม้มากั้น มิเคยหวั่น สิ่งกรายกล้ำ ทำเหลวไหล รักยังคง อิงแอบ แนบทรวงใน ไม่ห่างไกล ใจเราสอง ครองคู่กัน คำสัญญา จำไว้ ในดวงจิต อย่าเบี้ยวบิดให้เป็น เช่นเพียงฝัน จะรอวันเราสอง ปองผูกพัน นิจนิรันดร์ “ทั้งกายใจ”ไม่ห่างลา/.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 01:24:04

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบใจนะจ๊ะ น้องเลิฟ ที่มาเฝ้าทู้ให้ ไม่ต้องอิจฉาน่า..อิอิ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 01:25:39

ความคิดเห็นที่ 22   ** เมื่อความคิดถึง....จู่โจม สัมผัสเคยประโลม....ก็โถมถา จูบจุมพิตสนิทแนบ....ยังแปลบอุรา คิดคำนึงคะนึงหา....มาไกวไกว กองทัพความคิดถึง...เข้าประชิด ห้อมล้อมจิตปิดกั้น...หวั่นไหว พลณรงค์กลองศึก...คึกคักไป เข้าโจมตีระดะไป...ในใจเรา เฝ้ายับยั้งความคิด...ไม่คิดถึง กำแพงใจก็ขาดผึง...ตะลึงที่ ข้าศึกเข้าจู่โจม...มิคสัญญี บีฑาย้ำ ย่ำใจนี้....นี้แหลกราญ ต้านตระหวัดปัดป้อง...ร้องขอ ความคิดถึง หารีรอ...กระหน่ำใส่ ทั้งถาโถมโหมหั่น....สะบั่นใจ ขึ้นครอบครองหฤทัย...แต่นั้นมา จึงคิดถึง ให้คิดถึง และคิดถึง แม้ใจหนึ่งพรั่นพรึง...คำต่อว่า แต่ใจมันดื้อดึง....คิดถึงนี่หว่า...เฮ้ย นี่น่า เชิญมาต่อ(ย) เชิญมาว่า....ให้สมให้สา ที่คิดถึงกัน *** ไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นหูทวนลม ทำเป็นด้านชา ไม่รู้ล่ะ จะมาให้หายคิดถึงกันไปข้าง อิ อิ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 12:04:38 A:202.5.84.126 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 23 สวันดีค่ะ คุณ ฮัมมิ่งเบิร์ด .. หากคิดถึงกันจริง อย่านิ่งเชย อย่าได้แต่เอื้อนเอ่ย อยู่เลยหนา หมั่นแวะเวียน อย่าหายไกลร้างลา แล้วเทียวหา คำมั่ว แก้ตัวไป ถ้อยพาที เหลือล้น สุดทนหนอ จะตัดพ้อ ต่อคำ (ก็) ทำหวั่นไหว ความคิดถึง จากบึ้ง ของดวงใจ อยู่ที่ไหน กันหนา..... หาไม่เจอ หรือเก็บซ่อน เอาไว้กลัวใครเห็น แล้วค่อยหยิบมาเล่น ..เน้นทีเผลอ จริงหรือไม่  อยู่ข้างใน ใจของเธอ ที่เสนอเอาไว้ .ใครรู้ทัน จะต่อว่าอยู่อย่างนี้ เรื่อยเรื่อยไป ให้ได้รู้ คำไข ไม่ไหวหวั่น จะโต้ตอบ นกฮัมมิ่ง ซิ่งไม่ทัน ให้รู้กัน ความคิดถึง ซึ้งอย่างไร/ ไม่ต้องแกล้ง เอาหูทวนลมเลยค่ะ เพราะว่า ลามันวนอยู่รอบๆ ยังไงซะ ก็ จะต่อว่าอยู่ อย่างงี้แหละ..ให้รู้ไป ว่าจะมาเรื่อยๆ จริงรึเปล่า...อิอิ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 12:52:59