"ลุกไม่ไหว"
|
|
ลุกไม่ไหว
เมื่อความหวัง พังทลาย ลงตรงหน้า
ทุกข์ก็มา เยือนเยี่ยม เพียรหลอกหลอน
ตื่นก็เจ็บ หลับก็ปวด รวดร้าวรอน
นอนกอดหมอน ย้อนถาม ใยเป็นเรา
เปิดประตู ระเบียง เบี่ยงตัวหลบ
แสงกระทบ สาดแสบ พาหน้าเฉา
ทุกข์ทั้งใจ ทุกข์ทั้งกาย เลยหนอเรา
รันทดเศร้า สลดทรวง ไร้เรี่ยวแรง
ครั้นจะปิด ประตู พลันเหลือบเห็น
ชายลำเค็ญ ขาขาด คลานสู้แสง
ไม่สะทก สะท้านกลับ เปี่ยมเรี่ยวแรง
ใจแข็งแกร่ง พากายเลื่อน เคลื่อนหน้าไป
หันดูตัว เราที่ กำลังหลบ
แขนขาครบ แต่กลับ เดินไม่ไหว
ใจไม่พร้อม กายจึงยอม เศร้าตามไป
ลุกขึ้นใหม่ อย่าให้อาย ชายลำเค็ญ
19 Dec 09
| จากคุณ |
:
เพียงเธอ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ธ.ค. 52 20:46:16
|
|
|
| 
