ความคิดเห็นที่ 1 |
ทั้งสองกลับมายังรถที่ติดตามมาทั้งวัน ชายหนุ่มลูบแขนเบาๆเพราะรู้สึกคันผิดปกติ
กริยานั้นไม่รอดสายตาหญิงสาวที่นั่งข้างๆ
เป็นอะไรหรือเปล่าคะ
หืม...ไม่เป็นไรลูบแขนทำท่าจะเกาด้วย
คันเหรอ
ฮื่อ แพ้อะไรไม่รู้ คันจัง
เขาเรียกแพ้แดดใบบัวหยิบโลชั่นในกระเป๋าออกมายื่นให้
อะไร
ทาสิ อาจจะไม่ได้ผลนัก เพราะโดนไปแล้ว แต่ช่วยให้เย็นนิดหน่อย เดี๋ยวถึงบ้านแล้วฉันจะหาครีมให้ทา
เขายื่นแขนมาให้ทั้งสองข้าง
ผมทาไม่ถนัดหรอก
ก็เอามือข้างนี้ทาข้างนั้น สลับกัน
ใจร้ายจัง ผมทาหลังแขนไม่ถนัดยังออดอ้อน
หญิงสาวถอนหายใจ คนตัวโตขี้อ้อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เทโลชั่นใส่ฝ่ามือแล้วลูบไปทั่วแขนอย่างเบามือ
ลำแขนของชายหนุ่มตึงแน่นแข็งแรงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ทำให้นึกย้อนไปถึงตอนที่เขายังต้องนั่งรถเข็น
ตอนนั้นผอมราวกับจะไม่มีแรง
ใบหน้าก้มต่ำตรงหน้า ทำให้เควินอยากไล้ปลายนิ้วไปที่จมูกโด่งเล็กของเธอนัก
แก้มที่แดงเรื่อด้วยเลือดฝาด น่ารักจนเขาแทบอดใจไม่ได้ จมูกยื่นเข้าไปใกล้อีกนิด
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เขาต้องกลับไปแล้ว
ถึงเวลาที่ต้องหักใจ เพราะเห็นอยู่ว่าเธอคงแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นอีกไม่นาน
มือนุ่มๆที่ไล้ไปมาบนแขน หยุดกึก เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจเบาๆบนผิวแก้ม
ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น เพราะจมูกโด่งๆที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบ
ใบบัวขยับถอยออกมาแล้วบอกให้เขาเปลี่ยนแขนอีกข้าง ที่แย่กว่าเดิม เพราะอาการที่เอี้ยวตัวนั้น
ทำให้ใบหน้ารูปไข่สวย ใกล้เข้ามาอีกเมื่อเธอทาแขนอีกข้างให้
เควิน แบมือให้หยดโลชั่นอีกเล็กน้อยใส่ฝ่ามือ แล้วลูบที่คอและหน้าอก กับทั่วใบหน้า
ลดความร้อนของผิวไปได้บ้าง
แต่ความร้อนภายในกลับเดือดแรงขึ้น ทำให้กระสับกระส่ายกระวนกระวายใจ
ชายหนุ่มเสมองออกไปนอกหน้าต่าง
ใบบัวกัดริมฝีปากกลั้นน้ำตาที่ซึมตรงกระบอกตา
บัว เห็นจ๋อมบอกนัดกันคืนนี้เลยเหรอเสียงมิ่งมงคลโทรมาตอนเกือบสองทุ่ม
หลังจากใบบัวกลับมาถึงบ้านไม่นาน ชายหนุ่มกลับไปแล้วโดยไม่อิดออดเหมือนเมื่อวาน
ฮื่อ พรุ่งนี้วันหยุดจะได้พักกัน บอกพวกเด็กๆไปแล้ว อ้อ มิ่งเอาตัวพี่ชายมาด้วยนะ
โทรบอกเมื่อตะกี้แล้ว แกว่างพอดี
ได้ เดี๋ยวเจอกันสักสามทุ่ม ที่เดิมใช่ไหม
จ๊ะใบบัวถอนหายใจยาวอย่างอ่อนเพลีย แต่เธออยากจะเลี้ยงน้องๆที่เหนื่อยมาหลายงานแล้วด้วยเงินพิเศษที่สะสมมา
คืนนี้ถ้าอยู่คนเดียวยังไงก็นอนไม่หลับ ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนดีกว่า
เมื่อตอนเย็นที่กลับมาถึงบ้าน เธอเชิญให้เขาเข้ามาเพื่อที่จะทาครีมให้แก้ผิวที่ไหม้
เข้ามาแล้ว ชายหนุ่มกลับเงียบขรึมไม่ซักถามอะไรเพิ่มอีก
มองที่เธอจนใบบัวเองใจสั่น สายตานั้นมีทั้งตัดพ้อ บอกความสับสน
ในที่สุดเธอเองกลับทนไม่ได้
คุณเควิน ทำไมต้องบอกว่าชื่อเควินคะเอ่ยถามตรงๆเลย
หมายความว่าไงเขาวางหลอดครีม
คุณต้องการอะไรกันแน่ คุณลีมินชูเธอไม่อยากเสแสร้งต่อไป
ผมก็...ผมแค่...โดนหมัดตรงทำให้อึกอักไป
อะไรคะ คุณคือคุณลีมินชูใช่ไหม
เอ้อ....เขามีสีหน้าละอาย ตาหรุบต่ำมองมือที่ยังมีเนื้อครีมอยู่
ผมเพียงแต่ใช้ชื่อนี้ตอนอยู่ต่างประเทศ แล้วพอมาเมืองไทย คนที่รู้จักผมก็เรียกชื่อนี้
ผมก็เลยตามเลย ตอนที่ให้เจ้าหน้าที่ไปติดต่อที่บริษัททัวร์ เขาเลยบอกชื่อเควินไป
แล้วเวลาเจอฉันเมื่อวาน ทำไมไม่ทักฉันกลั้นความน้อยใจตัดพ้อ
ก็...เขาจะบอกได้อย่างไรว่า เมื่อเจอเธอนั้น ความว้าวุ่นใจ ความสับสนอยากรู้
ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก จะแสดงว่ารู้จักคุ้นเคย ถ้าถูกปฏิเสธ เขาจะทำอย่างไร พอเจอเธอทำท่าตกใจ
เขากลับตกใจยิ่งกว่าจนต้องวางอารมณ์ให้นิ่งเฉย เมื่อได้ใกล้ชิดตลอดสองวันกลับทำให้เขานิ่งต่อไปไม่ได้
อยากบอกให้รู้ว่าเป็นห่วงเธอขนาดไหน เธอมีความสุขดีแล้วหรือยัง
ข้อสำคัญ เธอจะแต่งงานกับผู้ชายคนเมื่อคืน คุณระวีผู้ที่หล่อเหลาจนเขาเองยังทึ่ง
แถมมีฐานะดี เป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์ เป็นคนไทยที่เหมาะสมกับเธอทุกอย่าง
ทำไมคะรุกต่อ ดวงตาโตคาดคั้น
ผมขอโทษ ผมกลัวว่าคุณจะไม่รู้จักผมแล้ว
คุณมินชู ทำไมพูดอย่างนี้ ฉันบอกคุณตั้งแต่อยู่เกาหลีแล้วว่าจะไม่มีทางลืมพวกคุณเป็นอันขาด
ทำไมเธอต้องรีบกลับมา อยู่กับพวกเราที่โน่นไม่ได้หรือเขาเปลี่ยนสรรพนาม
คุณไม่ยอมเข้าใจ หรือไม่เข้าใจจริงๆคะสีหน้าของชายหนุ่มบอกความมึนงงเมื่อเจอคำถามนี้
ก็เธอบอกว่าต้องกลับมาปรับความเข้าใจกับคนของเธอ ฉันเข้าใจดี
ค่ะ เรื่องนั้น...
ฉันยินดีด้วยก็แล้วกัน เห็นอยู่ว่าเขากลับมาดีกับเธอ เอาใจใส่เธออย่างเมื่อคืนนี้สรุป
เอ้อ ค่ะมันเป็นแบบที่เขาเห็นจริงๆ
ฉันขอโทษอีกครั้งที่มารบกวนเธอ ต่อไปจะไม่มาแล้วเขาขยับตัวลุกทั้งๆที่ยังทาครีมไม่เสร็จ
เดี๋ยวค่ะ...คุณมินชู
ฉันแค่ต้องการมาดูให้เห็นกับตาว่าเธอมีความสุขดีเท่านั้นรีบบอก
ใบบัวอึ้ง
ฉันสบายดีค่ะ คุณไม่ต้องห่วงกัดฟันและกลั้นก้อนแข็งๆที่เริ่มจุกตรงคอ
ถ้าอย่างนั้น ฉันไปก่อน
ค่ะถ้าพูดยาวกว่านี้ เธอคงต้องปล่อยโฮ
ลาก่อน
ถ้าเวรกรรมมีจริง มันคงติดจรวดอย่างที่เขาว่า
เธอทิ้งเขามาด้วยเหตุผลที่บอกไม่ได้
ตอนเห็นเขายังคิดว่าเขาอยากจะพบเธอ มาตามหาเธอ
แต่ไม่ใช่ เขามาดูเพื่อความสบายใจ
ใบบัวทรุดนั่งลงกับพื้น หมดสิ้นความหวัง หลังเสียงประตูด้านนอกปิดปัง
คราวที่อกหักจากพี่ระวี โชคดีที่ความจำเสื่อม ทำให้ระยะเวลาเจ็บปวดน้อยมาก
แต่คราวนี้ เธอเจ็บมาเป็นปี ยังไม่ทันหาย
การที่เขามาเมืองไทย เป็นการเปิดแผลเก่าให้บอบช้ำและเจ็บขึ้นอีกหลายเท่า
ยืนยันว่าเธอไม่มีทางลืมเขาตลอดไป
สำหรับพี่ระวี ไม่ได้ก่อให้เกิดปฏิกิริยาใดๆที่ควรเป็นเลย
เธอต้องบอกให้เขาตัดใจจากเธอเช่นกัน
เฮ๊ย บัว ตายอดตายอยากมาจากไหนวะ ซัดเอา ซัดเอา คนเดียวหมดไปสามสี่ขวดแล้ว
พี่ชายที่ตามมาด้วย รีบเอามือกดขวดเบียร์ที่หญิงสาวทำท่าจะยกเทลงแก้วอีก หลังจากหลายชั่วโมง แต่ไม่มีทีท่าว่าจะเมา
ว่าไป คนเดียวที่ไหน นี่ๆรอบวงเห็นไหมยกนิ้วกราดไปรอบโต๊ะ ที่มีผู้ร่วมงานกับเพื่อนนอกกลุ่ม
แต่คุ้นเคยจนทีมงานรู้จักดีอีกสามคนก็เกือบสิบคนเข้าไป หลายคนสั่งเป็นวิสกี้ บรั่นดีตามรสนิยม
มีแต่หญิงสาวกับเด็กๆที่แข่งกันดื่มเจ้าน้ำมีฟองอย่างหิวกระหาย
แต่จะว่าไป ส่วนมากเด็กๆดื่มไปคุยไปเสียส่วนใหญ่ มีแต่เธอเท่านั้น ที่ไม่มีเรื่องจะคุย
ไอ้บัว ลืมว่าเป็นผู้หญิงหรือเปล่า ดื่มเกรงใจผู้ชายมั่งสิไอ้มิ่งพูดกลั้วหัวเราะ แต่ไหนแต่ไร
ไม่เคยดื่มชนะผู้หญิงร่างบางคนนี้เลย
จ๋อม หันไปมองรอบๆที่มีแต่แสงไฟกระพริบสลับสี ทำให้เห็นอะไรต่อมิอะไรไม่ชัดนัก
แต่พอมองออกว่าหลายโต๊ะที่เป็นหนุ่มๆจะคลอเคลียนัวเนียกับสาวๆที่พามาอย่างไม่สนใจกับสายตาใครๆ
เพราะถือว่าเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็เพื่อมาหาความสุข
เดี๋ยวมานะเจ๊ ไปห้องน้ำหน่อยกี๊บอกอย่างมีมารยาท มีเพื่อนร่วมโต๊ะเป็นผู้ใหญ่กว่าหลายคน
เออ ไม่ต้องไปหิ้วหนุ่มมาล่ะะ เดี๋ยวหนุ่มโต๊ะนี้น้อยใจ.ใบบัวสัพยอก
ไม่น้อยใจ ยืนยันหนุ่มๆในโต๊ะหลายคนรีบบอก เรียกเสียงหัวเราะครื้นเครง
กรีฑา หันมาทำหน้าทะเล้น ก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำหลังเคาเตอร์บาร์ที่มีคนนั่งเกือบเต็ม
สายตาสอดส่ายเผื่อจะเจอคนรู้จักหรือหนุ่มที่น่าสนใจ
แล้วก็ได้เรื่อง ร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่งเกือบปลายโต๊ะ ที่กำลังยกแก้วในมือขึ้นดื่มทำให้เขาเกือบเอ่ยทัก
หันไปเห็นหญิงสาวที่มาด้วยแล้วสะดุดตา
มือข้างหนึ่งที่รับแก้วเครื่องดื่มมา ยื่นเยื้องไปทางขวาเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตจะเป็นลักษณะการรับ
และเอนตัวแบบคนที่เริ่มเมา แต่ที่แปลกคือ คนที่นั่งติดกันกดอะไรบางอย่างลงในแก้วของหญิงสาวที่ยื่นมา
ผู้หญิงคนนั้น เขย่าแก้วเบาๆแล้วเลื่อนไปวางให้ชายร่างสูงที่กรีฑาเกือบทักไปแล้ว
ความจริงคงเป็นเรื่องปกติ ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่หนุ่มต่างชาติรูปหล่อคนที่เจ๊บัวพาไปกินข้าวเย็นมื้อพิเศษที่บ้าน
คุณเควิน พึมพำอย่างไม่สบายใจ จะโดนหลอกหรือเปล่า
กรีฑาสั่นหัวไม่สนใจดีกว่า เดินผ่านไปห้องน้ำและกลับออกมาอีกครั้งเห็นท่าทางคงเมาได้ที่ทั้งคู่
เจ๊บัวกระซิบเรียกข้างหู เจ๊บัวดังอีกนิด
หืม...
เจ๊ กี๊เจอคุณเควินด้วย
ฮือ...อะไรนะยังไม่ถนัด
กี๊เจอคุณเควิน แต่มันแปลกๆนะ
ที่ไหน แปลกยังไงพยายามไม่ใส่ใจ แต่อดถามต่อไม่ได้
ท่าทางเมามากเลย
ดื่มเหล้าไม่เมาสิวะแปลก ไอ้นี่ พูดไม่รู้เรื่องใบบัวยกมือเขกหัวคนพูดไม่รู้เรื่อง
แต่ใจนึกถึงตอนไปเที่ยวทะเล เขาดื่มไม่เก่งนี่นา
ที่แปลกคือพาผู้หญิงมาด้วย แล้วผู้หญิงคนนั้นใส่อะไรในแก้วเหล้าก็ไม่รู้
ประโยคนี้ทำให้ใบบัวหายเมา ความเป็นห่วงพลุ่งรุนแรง
เฮ๊ย! ได้ไง ตรงไหนพาไปดูหน่อย
สองคนกระซิบกระซาบกัน รีบเดินออกจากโต๊ะ พี่ชายเหลือบมองนิดหนึ่งแล้วไม่ใส่ใจ
มาทางนี้พี่บัวกรีฑาเลิกเล่นเพราะเห็นหญิงสาวทำท่าตกใจจริงจัง
ทั้งสองเดินแทรกคนไปที่บาร์เหล้า ตรงนั้นไม่มีใครแล้ว
กรีฑาเหลียวหน้าเหลียวหลังมอง แล้วชี้นิ้วไปที่ประตูทางออก
ไปโน่นแล้ว เอาไงดีพี่
กี๊เอามอเตอร์ไซค์มาใช่ไหม
ครับ
ไปเอารถมาเร็ว
กี๊อ้อมไปเอารถจักรยานยนต์ที่จอดแอบอยู่ด้านข้างของอาคาร ในขณะที่ใบบัวจ้องชายคนหนึ่ง
ที่แบกร่างสูงของเควิน ลีอย่างทุลักทุเล มีหญิงสาวในชุดแสคสั้นปิดแค่สะโพก พยุงร่างอีกข้างหนึ่งตรงไปที่รถเก๋งสีแดง
กรีฑา ขับรถมารับหญิงสาวแล้วจอดหลบ
ตามไปก่อน ว่าไปทางไหน เฮ๊ย!เธออุทานอย่างตกใจอีกครั้ง ที่เห็นผู้ที่กำลังขึ้นรถ
ท่ามกลางแสงสว่างของหน้าผับเป็นใคร
ยายซาร่า
พี่บัวรู้จักหรือ
ฮื่อ คนนี้ไงที่ชอบมีคลิป สงสัยคุณเควินโดนมอมแน่ๆ ตามไปห่างๆนะ อย่าให้รู้ตัว
ไอ้คนที่ไปด้วยจะไปส่งถึงไหน
รถจักรยานยนต์ที่เคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วถูกกรีฑาขับขี่ไปห่างๆ รถคันหน้าไม่ได้ไปไหนไกลนัก
เลยไปเป็นโรงแรมขนาดกลางมีชื่อเสียง
รถจอดหน้าโรงแรมแล้วคนขับลงมาแบกร่างสูงใหญ่เดินเข้าไป ซาร่าเดินตามหลังช้าๆ
ในมือแกว่งกุญแจห้อง แสดงว่าเธอได้เปิดห้องพักไว้ก่อนแล้ว
ใบบัวมองไปรอบๆแล้วตัดสินใจไม่ถูก จะตามเข้าไปอย่างไร
กรีฑาจอดรถแล้วบอก
พี่บัวรออยู่นี่ กี๊จะตามเข้าไปดูว่าพักห้องไหน เขารู้จักพี่ใช่ไหม
ใช่ โอเค เดี๋ยวพี่โทรตามคนมาช่วยดีกว่าใบบัวค้นหยิบโทรศัพท์แล้วกดหาเบอร์
ที่ชายหนุ่มกดโทรหาคนขับเมื่อวาน ซึ่งเป็นเบอร์ไม่คุ้นตาแต่นอกจากเบอร์นี้แล้ว เบอร์อื่นๆมีชื่อทั้งนั้น
ยอ โพเซโยเสียงตอบรับ
คุณคนขับรถของประธานลี เควิน ลี ใช่ไหม
เน โจซองฮุนครับ
อ้อ ค่ะ คุณโจซองฮุน จำดิฉันได้ไหมคะ ใบบัว ที่เป็นไกด์ของท่านประธาน
จำได้สิครับ มีอะไรให้รับใช้
ดิฉันเกรงว่าต้องรบกวนให้คุณมาที่.... เดี๋ยวนี้ค่ะ เพราะเห็นท่านประธานคุณ
ถูกพาตัวมาที่โรงแรมนี้ด้วยลักษณะที่ผิดปกติ เกรงว่าจะเกิดเหตุร้ายกับท่าน
ฮะ อะไรนะ ครับ ผมจะรีบไปภายในสิบนาทีครับ
เขาสอบถามรายละเอียดอีกเพียงเล็กน้อย แต่ไม่ได้สงสัยในประเด็นที่หญิงสาว
เป็นห่วงว่าเขาอาจจะไม่เชื่อ ทำให้ใบบัวถอนหายใจ
อย่างน้อยมีคนของเขาจะง่ายขึ้น
เธอเดินเข้ามาที่ล๊อบบี้ ครู่เดียวกรีฑาก็กลับออกมาจากลิฟต์
กระซิบบอกเลขห้อง
เราจะเข้าไปยังไงล่ะพี่บัว
เดี๋ยวรอคุณโจซองฮุน มาก่อน ให้เขาไปเคาะเรียกดีกว่า
เกิดยายซาร่าคนนั้นไม่ยอมเปิด
ก็ลงมาขอกุญแจข้างล่าง ไม่ได้อีกก็คงต้องใช้ไม้แข็ง
ใบบัวบอกแม้จะมั่นใจเรื่องการเปิดห้อง แต่จะทำอย่างไรให้รู้ว่าเขาถูกหลอกหรือไม่ แม้รูปการจะส่อก็ตาม
| จากคุณ |
:
เฒ่าไม่เก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ธ.ค. 52 10:58:42
|
|
|
|
