ความคิดเห็นที่ 3 |
เสียงเอย เสียงนวลครวญ ชวนตรอมจิต
ให้หวนคิด เมื่อยามห่าง พรางหวั่นไหว
คงจะจืด จะจาง ด่างทรวงใน
เกิดรอยใจ ให้ชอกช้ำ ระกำทรวง
แต่นวลเจ้า ที่ต้องห่าง ใช่หมางน้อง
กลัวใจปอง ถลำลึก ดังศึกสรวง
จำตัดเยื่อ ดึงใย ใจทั้งดวง
ให้หมดห้วง บ่วงรัก สลักใจ
ใจหนึ่งช้ำ ย้ำนึก ระลึกหวน
ใจหนึ่งครวญ ชวนย้อน เริ่มอ่อนไหว
ใจหนึ่งแอบ คิดถึง รำพึงไป
ใจหนึ่งไม่ ให้ตัดรอน ก่อนเกินงาม
โอ้พระพรหม ใยจึงแสร้ง แกล้งต้นรัก
ให้แตกหัก เมื่อดอกบาน วานเอ่ยถาม
พาภมร ปีกอ่อน บินร่อนตาม
มาเมื่อยาม รักจำหยุด ทรุดโทรมลง
เมื่อชะนัก ปักหลัง ดาบดั้งติด
จึงหยุดคิด ตัดสิทธิ์ใจ ไม่ประสงค์
แม้ต้องฝืน ยืนช้ำ จำปลิดปลง
เก็บอนงค์ ลงห้วงลึก ตรึกทรวงใน
| จากคุณ |
:
นครเหมันต์  
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ธ.ค. 52 01:46:17
|
|
|
|
