ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากนั้นไม่กี่วัน พระเอกก็ส่งพ่อบ้านมาสู่ขอนางเอกจริงๆ แต่นางเอกให้พ่อปฏิเสธไป พ่อนางเอกเห็นว่านางเอกใกล้ตายแล้ว และทุกคนต่างรู้ดีว่าการเป็นเมียน้อยพระเอกที่มีเมียเป็นฝูงไม่มีทางมีความสุขหรอก พ่อนางเอกเลยยอมเสี่ยงขัดคำสั่งพระเอกปฏิเสธการสู่ขอ ผลคือพระเอกโกรธมาก เลยแกล้งพ่อนางเอก ยัดข้อหาให้ต้องเข้าคุก นางเอกต้องไปอ้อนวอนขอให้พระเอกช่วยพ่อ และยอมแต่งงานกับพระเอก พระเอกถึงได้ยอมช่วย นางเอกแต่งเข้าวังไปเป็นหนึ่งในบรรดาเมียน้อยของพระเอก ส่วนพ่อนางเอกถูกพระเอกแกล้ง สั่งไล่ออกจากเขตปกครองของเขาไป ชาตินี้ไม่อนุญาตให้กลับมาเหยียบเขตปกครองเขาอีก พูดง่ายๆ คือให้นางเอกไม่มีโอกาสได้พบหน้าพ่อไปตลอดชีวิต ตอนพ่อนางเอกมาลาลูกสาวก่อนออกเดินทางเป็นครั้งสุดท้าย นางเอกทั้งเสียใจที่ทำให้พ่อเดือดร้อนและเสียใจที่จะไม่ได้พบพ่ออีกจนอาการป่วยกำเริบอีกหน ส่วนพระเอกในตอนนั้น ในเดือนที่รับนางเอกเข้าวัง พระเอกแต่งเมียน้อยคนอื่นอีก 3 คน และใน 4 คนที่แต่งเข้าวัง คนนึงเป็นสาวงามขึ้นชื่อของเขตตะวันตกของพระเอก ในตอนที่นางเอกอาการกำเริบหลังจากพ่อมาลา พระเอกกำลังอยู่ในช่วงงานแต่งสาวงามชื่อดังนั่น พ่อบ้านและคนใช้ในวังเลยไม่มีใครว่างมาดูดดำดูดีนางเอกเลย สาวใช้นางเอกที่กลัวนางเอกจะตายร้องไห้แทบบ้า ดีที่ยาที่อาจารย์นางเอกทิ้งไว้ให้ช่วยให้นางเอกรอดมาได้ หลังจากนั้น วันนึง พระเอกจัดงานเลี้ยงตอนดึก ให้พวกเมียๆ ออกมาร่วมงาน นางเอกก็โดนบังคับออกมาด้วย แล้วคุณชายโหยวชอบกวนตีน พูดเปรยๆ ว่าพระเอกมีเมียตั้งเยอะแยะ ส่วนเขาสิไม่มีใครเลย พระเอกเลยพูดว่า ถ้าอยากได้ก็เชิญเลือกเอาตามสบาย ยกเว้นสาวงามขึ้นชื่อที่เขากำลังโปรดนั่น จะคนไหนก็ได้ทั้งนั้น พวกเมียๆ พระเอกฟังแล้วหน้าซีดกันเป็นแถว คุณชายโหยวยังไม่ทันได้เลือก นางเอกที่รู้สึกไม่ค่อยสบายก็เป็นลมล้มลงไปทันที พระเอกรีบเข้ามารับไว้ รู้ว่านางเอกเป็นลมจริงๆ เลยอุ้มนางเอกไปส่งที่เรือนพักของนางเอกแล้วสั่งให้ตามหมอมา คุณชายโหยวก็กวนตีนบอก พระเอกบอกให้คุณชายโหยวเลือกเมียคนไหนก็ได้ยกเว้นสาวงามขึ้นชื่อนั่น งั้นเขาเลือกนางเอกแล้วกัน แต่พระเอกไม่สนใจ พูดง่ายๆ คือไม่ให้นั่นแหละ พอหมอมาตรวจ บอกที่นางเอกเป็นลมเพราะตั้งท้องได้สองเดือนแล้ว ทำเอาพวกเมียๆ พระเอกตกตะลึงกันเป็นแถว เพราะว่า 1. นางเอกเพิ่งแต่งเข้าวังแค่สองอาทิตย์ 2. เวลาพระเอกมีอะไรกับเมียทุกคน พระเอกจะให้พวกเธอกินยาคุมป้องกันตั้งท้องตลอด เลยเพิ่งจะมีนางเอกนี่แหละที่ตั้งท้องเป็นคนแรก แต่พอเห็นพระเอกไม่ปฏิเสธว่าเด็กไม่ใช่ลูกตัว ทุกคนก็ไม่กล้าพูดอะไร พอนางเอกท้อง ท่าทีของพระเอกในสายตาคนในวังก็เหมือนจะดีกับนางเอกมากขึ้น แต่ความจริงคือ แม่ของนางเอกกับแม่ของพระเอกมีฐานะพิเศษแบบเดียวกัน คือ ในแคว้นติดกันนั้น จะมีนิกายในหุบเขาที่สืบทอดกันมานานและไม่ขึ้นกับแคว้นไหนอยู่ ในนิยายจะมี "หญิงศักดิ์สิทธิ์" ที่เป็นคนคุมอำนาจและดูแลของศักดิ์สิทธิ์ของนิกายที่สามารถใช้เป็นหลักฐานในการสั่งการกองทัพของแคว้นนั้นได้ แม่พระเอกเป็นหญิงศักดิ์สิทธิ์ของนิกายนั้น แต่เพราะเธอมีพระเอกที่เป็นผู้ชาย สืบทอดตำแหน่งไม่ได้ เลยมีแม่นางเอกเป็นตัวสำรอง แต่แม่นางเอกแอบหนีไปกับพ่อนางเอก ความจริงนางเอกเลยต้องเป็นหญิงศักดิ์สิทธิ์แทนแม่ มาตอนนี้นางเอกเป็นไม่ได้แล้วเพราะมีลูกมีสามี ดังนั้นตำแหน่งนี้จึงต้องตกแก่ลูกนางเอก พระเอกคิดจะใช้ลูกในท้องนางเอกบีบเอาเงื่อนไขจากนิกายนั่น ทีนี้ ข้ามไปตอนจบเลยนะ ในงานเลี้ยงไรสักอย่าง พระเอกก็ทำเรื่องร้ายามทำร้ายน้ำใจนางเอกอีกแล้ว คือในงานมีการประลองกัน แล้วเอานางเอกกับน้องสาวเป็นรางวัล โดยที่พระเอกก็ยอมเฉยเลย ทีนี้ คนสุดท้ายที่ชนะและเลือกตัวนางเอกไป คือประมุขของหุบเขาที่ว่านั่นคนปัจจุบัน ปกติเขาจะใส่หน้ากากตลอด นางเอกปฏิเสธที่จะไปกับเขา เขาเลยบอก ถ้านางเอกรังเกียจว่าเขาหน้าตาน่ากลัว จะถอดหน้ากากเขาออกก็ได้ นางเอกเลยถอดหน้ากากเขาออก พอเห็นหน้าจริๆ ข้างหลังหน้ากากเท่านั้นแหละ นางเอกร้องไห้ออกมาเลย ประมุขหุบเขานั่นถามย้ำอีกครั้งว่านางเอกยินดีที่จะกลับหุบเขาไปกับเขาไหม? นางเอกก็ตอบตกลง พระเอกลุกพรวดขึ้นยืนเลย แบบโกรธจนมือสั่น แต่รีบซ่อนมือไว้ในแขนเสื้อ พระเอกโมโหมากที่กระทั่งตอนที่รู้ความจริงว่าถูกเขาหลอก นางเอกยังไม่ร้อง ตอนที่บอกลาพ่อตัวเอง นางเอกก็ไม่ร้อง แต่พอเห็นหน้าประมุขนิกายนั่น นางเอกกลับร้องไห้ออกมา แถมประมุขนิกายนั่น อายุแค่ประมาณ 20 เศษ ถึงจะไม่หล่อเท่าพระเอก แต่ก็จัดว่าหล่อมากอยู่ดี พระเอกเลยบอก เขาบอกว่าจะยกนางเอกให้ แต่ไม่ได้บอกว่าจะยกลูกในท้องให้ รอนางเอกคลอดแล้วค่อยให้ไป ประมุขนั่นโมโหมาก จะให้นางเอกกลับไปกับเขา ไว้ลูกคลอดแล้วค่อยส่งกลับไปให้พระเอก พระเอกไม่ยอม ยืนกรานสั่งให้นางเอกกลับวังไปด้วยกัน ความจริงคือ ที่พระเอกยอมให้มีการประลองชิงตัวนางเอกกับน้องสาวนั่น เพราะเขาแน่ใจมากว่านางเอกไม่มีทางยอมติดตามคนที่เข้าประลองคนไหนก็ตามกลับไปทั้งนั้น แต่ประมุขหุบเขานั่นกลับมาในแบบที่เขาคาดคิดไม่ถึงและควบคุมไม่ได้ พระเอกไม่เคยคิดจะปล่อยนางเอกหลุดมือไปแต่แรกแล้ว พอเรื่องกลายเป็นในแบบที่เขาคาดไม่ถึง นางเอกกำลังจะหลุดมือเขาไป เขาเลยโมโหมาก คิดหาทางไม่ให้นางเอกถูกเอาตัวไป คิดถึงขนาดว่าถ้าจนหนทางเข้าจริงๆ เขาจะตั้งนางเอกเป็นพระชายาของเขา ถึงตอนนั้นยังไงนางเอกก็ไม่มีทางถูกแย่งตัวไปจากเขาได้แน่ๆ แล้วถ้าประมุขหุบเขานั่นอยากได้ลูกนัก ไว้เด็กคลอดแล้วก็เชิญเอาไปตามสบาย ตอนนั้น แคว้นติดกันกำลังทำสงครามกับแคว้นของพระเอกอยู่ แล้วพระเอกไม่ยอมส่งกองทัพออกไปช่วย ทุกคนก็รอดูท่าทีว่าพระเอกจะช่วยฝ่ายไหน ทรยศฝ่ายไหน ในเรื่อง จะมีผู้ชายคนหนึ่งที่มารักนางเอกก่อนพระเอก แต่เขาลงมือจีบนางเอกช้าไป แถมน้องสาวนางเอกยังหลงรักเขา หมอนี่เลยอกหัก ตอนประลองชิงตัวนางเอก เขาก็ลงประลองด้วย และชนะ แต่ตอนที่ต้องเลือกระหว่างนางเอกกับน้องสาว นางเอกกลับขอร้องให้เขาเลือกและช่วยดูแลน้องสาวของนางเอก เขาเลยจำใจต้องรับปากทั้งที่เขารักนางเอก แล้วของศักดิ์สิทธิ์ที่ว่าสั่งการกองทัพได้นั้น คือพิณสองตัว หนึ่งขาวหนึ่งดำ พิณนี้อยู่ที่พระเอกตัวนึง พระเอกเขาเอาไปให้หนุ่มที่หลงรักนางเอกนี่เพื่อซ่อนไว้ไม่ให้ใครหาเจอ ส่วนอีกตัวหายสาบสูญไปนานแล้ว หลังการประลองพนัน นางเอกคิดจะตามประมุขนั่นกลับหุบเขาไป เลยมีอะไรก็รีบสั่งเสียฝากฝังพระเอกไว้ (พระเอกเขาไม่รู้ตัวว่าถูกสั่งเสียอยู่) ขอให้ตั้งชื่อลูก บอกว่าลูกน่าจะเป็นลูกสาว พระเอกเขาก็ตั้งชื่อให้ นางเอกฝากฝังสาวใช้ให้แต่งงานกับบ่าวคนสนิทของพระเอกที่รักสาวใช้นางเอก รวมทั้งมอบกล่องสีขาวที่แม่นางเอกมอบเป็นมรดกให้นางเอกเอาให้คนที่นางเอกรักนั่นให้พระเอกไป โดยที่นางเอกเองก็ไม่เคยเปิดกล่องออกดู เลยไม่รู้ว่าในกล่องคืออะไร ปรากฏว่าเขาคือสีขาวอีกตัวที่หายไป คราวนี้พระเอกเลยไปเอาพิณสีดำกลับมา แล้วตอนไปเอา มีคนชุดดำจะมาแย่ง และคนชุดดำเล่นงานหนุ่มคนที่หลงรักนางเอกนั่นอาการสาหัส น้องสาวนางเอกรีบมาขอให้นางเอกไปช่วย นางเอกแอบออกจากวังไปกับน้องสาว ไปแค่ทันดูใจ หนุ่มนั่นบอกว่าเขาได้ยินคนชุดดำนั่นเรียกพระเอกว่าองค์รัชทายาท เขาเลยบอก ชั่วชีวิตนี้เขาไม่เคยเสียใจเรื่องไหนมากเท่าเรื่องปล่อยมือจากนางเอกให้ไปแต่งงานกับพระเอก เพราะพระเอกไม่คู่ควรกับนางเอก และอีกเรื่องคือเขาเจ็บใจที่ตัวเองไม่มีโอกาสได้ออกรบ หลังจากหนุ่มนี่ตาย น้องสาวนางเอกฆ่าตัวตายตาม ตอนนั้นพี่ชายนางเอกก็อยู่ด้วย นางเอกเสียใจมากจนอาการกำเริบอีกหน (ประมุขหุบเขาคือพี่ชายของนางเอกที่หายสาบสูญไปหลายปีนั่น เพราะงั้นตอนที่นางเอกเห็นหน้าเขา เลยร้องไห้เลย) แต่ได้อาจารย์ตัวเองช่วยไว้ เลยรอดมาได้ แต่ว่าร่างกายนางเอกก็แย่เต็มที หลังคลอดนี่โอกาสรอดยากมาก พี่ชายนางเอกไม่อยากให้นางเอกกลับไปที่วังแล้ว เลยพานางเอกกลับหุบเขาไป และให้อยู่ที่บ้านของหมอเทวดาที่พอจะช่วยพยุงอาการนางเอกไว้ได้ นางเอกก็ตกลงไปกับพี่ ด้านพระเอก พอรู้ว่านางเอกหายไปนี่อย่าง ภูเขาไฟระเบิด สั่งเมียน้อยทุกคนไปบวชหมด (พวกเมียน้อยพระเอกแทบทุกคนเป็นสปายที่แต่ละฝ่ายส่งมาจับตาดูและพยายามลากพระเอกเข้าพวก ไม่ก็พยายามหาทางขโมยพิณจากพระเอกทั้งนั้น) ส่วนคนสาวงามขึ้นชื่อที่ปล่อยให้นางเอกหนีไปโดยเจตนานั่น ส่งไปฆ่า จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 00:40:06

ความคิดเห็นที่ 2 สาวงามนั่นเสียสติไปเลย บอกว่าเธอรู้ว่าพระเอกแสดงให้ใครๆ เห็นว่ารักเธอมาก แต่ความจริงคนที่พระเอกรักน่ะคือนางเอกต่างหาก ที่พระเอกทำเป็นไม่สนใจนางเอกเลย เพราะพระเอกกลัว เนื่องจากเวลาอยู่กับนางเอก พระเอกเขาควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ทุกที เธอเลยจงใจปล่อยให้นางเอกหนีไปเอง เพราะที่นางเอกเลือกที่จะหนีไปโดยไม่เลือกอยู่กับพระเอก เขาก็เพราะพระเอกทำตัวเองน่ะแหละ พระเอกเขาส่งคนออกตามหานางเอกแทบพลิกแผ่นดิน แต่หาไม่เจอ ทางด้านนางเอก ตอนที่ใกล้คลอด ก็พยายามเขียนจดหมายคำสั่งเสียใส่ซองผนึกไว้ บอกว่าเอาไว้ลูกที่เกิดมาโตเป็นผู้ใหญ่บรรลุนิติภาวะเมื่อไหร่ จดหมายนี้ค่อยส่งไปให้ ถึงตอนนั้นพระเอกก็จะรู้เองว่านางเอกคิดยังไง จากนั้นนางเอกก็สั่งเสียอีกเป็นครั้งสุดท้ายว่า นางเอกผิดต่อหนุ่มที่มาหลงรักนางเอกคนนั้น และอยากให้เขาตายตาหลับ เขาอยากให้แคว้นเราชนะศึก ดังนั้น นางเอกฝากหมอเทวดาไปบอกพี่ชายนางเอกว่า ช่วยทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกถูกจับตัวไปที่แคว้นศัตรู พี่ชายนางเอกก็ทำตามที่นางเอกขอ ผลคือพระเอกยกทัพไปเหยียบแคว้นที่ฮ่องเต้เข้าใจว่าเขาเป็นลูกตัวเองนั่นซะราบ และบอกความจริงกับฮ่องเต้ว่าเขาไม่ใช่ลูกฮ่องเต้นั่น ที่ฮ่องเต้เข้าใจแบบนั้นน่ะเป็นแผนการของเขากับพ่อเขาเองแหละ จากนั้นพระเอกก็ไปเค้นคอถามคุณชายโหยว (พี่ชายนางเอกส่งคนแจ้งข่าวเท็จว่านางเอกถูกคุณชายโหยวจับตัวไป) ว่านางเอกอยู่ที่ไหน ถ้าเขายอมบอก พระเอกจะให้เขาได้สมหวังก่อนตาย คุณชายโหยวคนนี้...ความจริงแกรักพระเอกมานานแล้ว บอกแล้วว่าพระเอกหน้าเขาสวยมาก (แต่วิทยายุทธ์เก่งโคตร + โหดโคตร) เขาฉวยโอกาสจูบพระเอก แล้วถูกพระเอกถีบกระเด็นไปกระแทกผนังกระอักเลือดทันที เขาบอก สิ่งที่เขาหวังคือได้ขึ้นเตียงกับพระเอกไง พระเอกยอมทำไหมล่ะ? แล้วหัวเราะ พระเอกโมโหมาก บอกแกนี่:-)ไม่ยอมเปลี่ยนสันดานเลยนะ ถ้าไม่บอกว่านางเอกอยู่ไหน พระเอกมีร้อยวิธีที่จะทำให้เขาคิดอยู่ไม่ได้คิดตามไม่สมปรารถนา เขาบอก อยากรู้นักเรอะว่านางเอกอยู่ไหน เขาจะบอกให้ก็ได้ แล้วพระเอกจะได้เสียใจไปชั่วชีวิต (พระเอกเคยบอกว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปในชีวิตนี้ ไม่เคยมีคำว่าเสียใจ) คุณชายโหยวเลยบอกว่า เขารู้ความลับของนางเอก เขาบังเอิญได้ยินพ่อนางเอกบอกน้องสาวนางเอกเรื่องที่นางเอกเป็นโรคหัวใจ จะมีชีวิตอยู่ได้แค่ไม่ถึงยี่สิบปี แต่โรคของนางเอกรักษาหายได้ ถ้าอาการไม่กำเริบก่อนอายุ 20 ปี แต่นางเอกดันมาเจอพระเอกเข้าเสียก่อน ก่อนที่จะอายุครบ 20 ปีแค่ 2 เดือน ดังนั้นเลยอาการกำเริบไปเรียบร้อยแล้ว แค่ความสาหัสของการคลอดลูก ก็มากพอที่จะคร่าชีวิตนางเอกได้แล้ว และตอนที่พระเอกมายืนเค้นถามคุณชายโหยว เขาผ่านช่วงเวลาที่นางเอกคลอดลูกมาสามปีแล้ว คุณชายโหยวพูดแบบสะใจว่าป่านนี้นางเอกคงลงไปอยู่ใต้ดินตั้งนานแล้ว ที่สำคัญคือ โรคของนางเอกน่ะรักษาได้ ขอแค่ให้คนที่มีพลังปราณ...นั่นมาช่วยกรุยชีพจรได้ และคนที่มีพลังปราณนั่น ทั่วหล้านี้มีแต่พระเอกคนเดียว แต่ไม่มีใครรู้ว่าพระเอกเป็นพลังปราณนี้นอกจากคุณชายโหยวกับพระเอก และพระเอกไม่รู้เรื่องที่นางเอกป่วยเพราะทุกคนที่รู้พร้อมใจกันไม่บอก ซึ่งคิดว่าสาเหตุหนึ่งที่ไม่บอก เพราะไม่รู้ว่าบอกแล้วนางเอกจะยิ่งซวยไปกว่านี้ไหม เพราะไม่ว่าใครก็เดาใจพระเอกไม่ออก ก็คิดดูสิว่าตอนที่เขาเฉลยว่าเขาหลอกนางเอกเพื่อเรื่องที่พนันไว้กับคุณชายโหยว คำพูดของเขาตอนนั้นน่ะ จงใจพูดทำร้ายจิตใจเพราะหมั่นไส้ที่เห็นนางเอกไม่ร้องไห้ แถมยังยิ้มออก (ยิ้มเยาะความโง่ของตัวเอง แต่กลับโดนพระเอกซ้ำเติมซะยิ่งสะอึกยกกำลังสอง) คือตอนนั้น พระเอกเขาพูดแบบคิดว่านางเอกกลับไปนี่อาจจะถึงขั้นผูกคอตายก็ได้ แต่เขาไม่สนใจ แล้วจะให้นางเอกคิดยังไงล่ะ ขืนบอกเรื่องที่ตัวเองป่วยออกไป ดีไม่ดีจะโดยพระเอกเอามาใช้ขู่เล่นงานนางเอกเองอีก เพราะนางเอกแสดงชัดมากว่าอยากคลอดลูกคนนี้ แต่พระเอกจะยังไงก็ได้ ไม่สนใจทั้งชีวิตแม่และลูก พระเอกตะโกนว่าคุณชายโหยวโกหกเขา เขาไม่เชื่อ คุณชายโหยวเลยท้าให้พระเอกกลับไปถามสาวใช้ของนางเอกดูได้เลย และถ้าไม่เชื่อก็ส่งคนออกตามหานางเอกดูสิ ด้วยความสามารถของพระเอก การจะหาคนหนึ่งคน ไม่มีทางหาไม่พบอยู่แล้ว ถ้าฝ่ายนั้นยังไม่ตาย หลังจากนั้นคุณชายโหยวก็กินยาฆ่าตัวตาย ส่วนพระเอกรีบสั่งทหารกลับดินแดน แล้วส่งคนออกตามหานางเอกค้นซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นร้อยรอบทั่วทั้งดินแดนของตัวเองกับแคว้นที่เพิ่งยึดมาได้นั่น แต่ไม่เจอนางเอก จนผ่านไปอีกสามปี ลูกสาวพระเอกก็มาเคาะประตูบ้าน บอกมาดูหน้าพ่อ ลูกสาวอายุ 6 ขวบแล้ว พระเอกก็รับลูกเข้าบ้าน แล้วพยายามหลอกถามว่านางเอกอยู่ไหน แต่ลูกหุบปากสนิทเลย ลูกพระเอกหน้าเหมือนพระเอกเปี๊ยบและโคตรฉลาดเจ้าเล่ห์ ลูกสาวพระเอกออกจากหุบเขานั่นมาหาพระเอกเองคนเดียวด้วย ไม่มีผู้ใหญ่พามา เพราะพี่ชายนางเอกบอกไว้ว่า ถ้าอยากมาเจอพ่อ ก็มาหาเองนะ ถึงไงวังของพ่อออกจะใหญ่แถมโด่งดัง ยังไงก็ไม่มีทางหาไม่เจออยู่แล้ว พระเอกยังตกตะลึง ไมลูกกูเก่งจัง มีสัตว์เลี้ยงเป็นงูพิษด้วย - -" หลังจากนั้น...พระเอกก็มีลูกสาวคนนี้คนเดียว ไม่แต่งตั้งใครเป็นเมียหลวง ไม่มีลูกกับเมียคนไหนอีก และยื่นฎีกาต่อราชสำนักให้ลูกสาวเขาเป็นทายาทของเขา เนื่องจากพระเอกสร้างความชอบสูงมากตอนที่ปราบแคว้นศัตรู และเนื่องจากพระเอกไม่มีลูกชาย ดังนั้นทางราชสำนักจึงอนุญาต ต่อมา เมื่อลูกสาวอายุได้ 16 ปี ก็คือบรรลุนิติภาวะ จดหมายสั่งเสียของนางเอกก็ถูกส่งมาให้พระเอก พระเอกตรอมใจตายในปีนั้น ลูกสาวขึ้นครองตำแหน่งแทน เป็นหวางเยี่ยหญิงคนแรกของอาณาจักร จบเรื่อง คือ นางเอกไม่อยากให้พระเอกเสียใจที่รู้ว่านางเอกตายแล้ว ก็เลยให้ลูกสาวกลับไปหาพระเอก หลอกให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกยังไม่ตาย และรอให้ถึงเวลาที่อาการป่วยหาย ค่อยมาพบพระเอก ความจริงคือนางเอกตายไปตั้งแต่ตอนที่คลอดลูกแล้ว เพราะลูกสาวเองไม่เคยเห็นหน้านางเอกเลยตั้งแต่เกิด แต่คงจะถูกพี่ชายนางเอกเสี้ยมสอนมาตามที่นางเอกขอไว้ให้ทำเป็นว่าเคยเห็นหน้า เคยได้คุยกับแม่ นางเอกเพิ่งรู้ตอนก่อนจะหนีออกจากวังได้ไม่นานว่าจริงๆ แล้วที่พระเอกโหด เป็นการสร้างเกราะขึ้นป้องกันตัวเอง ความจริงแล้วพระเอกเป็นคนที่จิตใจเปราะบางมาก กลัวความเจ็บปวดยิ่งกว่าใคร เลยเลือกที่จะเป็นฝ่ายทำร้ายคนอื่น ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายตัวเอง ไม่กล้าแม้แต่จะมีลูกเพราะกลัวความผูกพัน เพราะในเกมการเมืองที่พระเอกเล่นอยู่ การมีความรักเท่ากับมีจุดอ่อนให้คนอื่นเล่นงานได้ แต่พอพระเอกทำตัวโหดเหี้ยมเย็นชานานวันเข้า เลยกลายเป็นความเคยชินไปโดยปริยาย แต่ตอนนี้พระเอกรู้ตัวแล้วว่าเขารักนางเอก นางเอกไม่รู้ว่าถ้าพระเอกรู้ความจริงว่าตัวเองเป็นคนทำให้นางเอกตาย พระเอกจะทนรับความจริงนี้ได้แค่ไหน เลยเลือกที่จะบอกความจริงหลังจากที่ลูกสาวโตแล้ว คือพอลูกสาวโตบรรลุนิติภาวะ ถึงค่อยส่งจดหมายของตัวเองในตอนนั้นไปให้ คนที่จะช่วยนางเอกได้มีพระเอกคนเดียว แต่ไม่มีใครรู้ คนที่รู้ก็ตาคุณชายโหยว เขาหึงนางเอก เจ็บใจตัวเองมากว่าไม่น่าท้าพนันให้พระเอกไปเอาชนะใจนางเอกเลย เป็นนิยายที่อยากอ่านตอนจบมากกกกกกกก เศร้ามาก แต่สนุก เขียนได้ดี และเป็นนิยายเรื่องนึงที่อยากให้จบเศร้า จะได้สมน้ำหน้าพระเอก เรื่องนี้สุดยอดสงสารนางเอก แต่นางเอกเรื่องนี้แน่มากค่ะ เข้มแข็ง เยือกเย็นมาก และฉลาดแบบไม่เตะตาใคร บุคลิกอยู่ด้วยแล้วอบอุ่น วางใจ พระเอกเรื่องนี้ สมัยที่แม่เขายังอยู่ เขาเป็นเด็กร่าเริงมาก แม่พระเอกเป็นคนบุคลิกอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วสบายใจเหมือนนางเอก ดังนั้นความจริงแล้ว พระเอกเขาโหยหาคนที่มีบุคลิกแบบนางเอกที่รักเขาจริง แต่เพราะสภาพแวดล้อมที่หล่อหลอมเขามาเกือบ 20 ปีตั้งแต่หลังแม่ตาย ได้ทำให้ตัวพระเอกกลายเป็นแบบที่เห็น ตอนนั่งอ่านนี่น้ำตาไหลพรากๆ ไป แต่ก็หยุดไม่ได้ T^T ตอนที่ได้รับแจ้งว่านางเอกหนีไปแล้ว (นางเอกขอลาขาด ตามประมุขหุบเขาพี่ชายของตัวเองไป เพราะไม่อยากให้พระเอกเห็นนางเอกตอนตาย แต่พระเอกไม่ยอมให้นางเอกไป จึงสั่งกักบริเวณนางเอก) พระเอกโมโหมาก ฟาดฝ่ามือใส่โต๊ะน้ำชาไม้ในเรือนพักนางเอกแหลกเป็นชิ้นๆ คามือในฝ่ามือเดียว แล้วหลังจากนั้นก็ตัดใจเปลี่ยนม่ลง จึงให้คนมาซ่อมให้กลับเป็นเหมือนเดิม แต่แค่แตะแรงๆ มันก็จะพัง ต่อมาตอนที่ลูกสาวมาหาพระเอกแล้ว ลูกสาวนางเอกเผลอเอามือฟาดแรงไป โต๊ะเลยพังอีกรอบ พระเอกโมโหมาก ลูกสาวเลยถามว่าทำไมของในห้องแม่ถึงพังง่ายจัง พ่อไม่คิดจะให้แม่ใช้หรือไง พระเอกจึงบอกลูกว่าเขาเคยทำของพวกนี้พังตอนที่รู้ว่านางเอกจากไป จากนั้นตัดใจเปลี่ยนใหม่ไม่ลง จึงให้คนมาซ่อมให้กลับเป็นเหมือนเดิม ลูกสาว (7 ขวบ) จึงพูดว่า ที่แท้พ่อก็อยากจะซ่อมสิ่งที่เคยทำพังไปแล้วให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนี่เอง แต่มันจะทำได้หรือ? ไม่มีทางทำได้หรอก พระเอกฟังแล้วสะอึกมาก ว่าเขาคิดจะซ่อมสิ่งที่เขาทำพังคามือไปแล้วให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมจริงๆ หรือ? และมีทางหรือที่จะรั้งสิ่งที่ได้สูญเสียไปแล้วกลับคืนมาได้ใหม่? จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 00:40:20

ความคิดเห็นที่ 3 ตกลงว่านางเอกตายตอนไหนอ่ะคะ หรือว่าอ่านข้ามไปเองก็ไม่รู้ ตอนที่บอกว่าคุณชายโหยวรักพระเอกนี่อย่างฮาเลย หักมุมสุดๆ เรื่องนี้สงสารนางเอกทั้งเรื่องเลย ในขณะที่ไม่ปลื้มพระเอกเลยเหมือนกัน ดีที่พระเอกหน้าสวย ไม่นิยมพระเอกหน้าสวยอย่างผู้หญิงน่ะค่ะ ดูไม่ค่อยแมนเท่าไหร่ ก็เลยรู้สึกดีที่ไม่ชอบพระเอก จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 01:07:45

ความคิดเห็นที่ 4   หนมจีนสงสารลูกสาวจัง แม่ก็ไม่เคยรู้จัก พ่อก็คงจะรักไม่ค่อยลง เฮ้อ........ ตอนที่พระเอกรู้ว่าคนที่ทำให้โรคนางเอกกำเริบก็คือเขา แล้วคนที่ช่วยได้ก็คือเขาแต่ก็ไม่ได้ช่วย ช็อตนั้น พระเอกได้กระอักเลือดแน่ๆ สมน้ำหน้าจริงๆ หึหึหึ พี่หลินโหม่วจะแปลเรื่องนี้มั้ยคะนี่? ท่าทางน่าสนใจมากเลย ปล. ขอหนมจีนถามถึงศึกจอมขมังเวทย์หน่อยได้มั้ยคะ? เล่มใหม่คืบหน้าไปบ้างรึยัง? หนมจีนคิดถึงเมราสมากมาย เฟย์รา เฟนด้วย ป่านนี้มีคู่รึยังน้อ? จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 08:51:43 A:125.25.134.216 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 5 อึ้งอย่างแรง สงสารนางเอกตั้งแต่ต้นจนจบ  พระเอกช่างเลววววววววว คนเขียนคนนี้เขียนหักมุมเก่งมาก อ่านแล้วสะอึกหลายจุดเลย ฮือๆๆๆ คุณหลินโหม่วแปลตัวเต็มๆ มาให้อ่านสิคะ ~ (/me อ้อนๆ) จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 08:55:25

ความคิดเห็นที่ 6 กุลธิดา @ นางเอกตายตอนคลอดค่ะ เรื่องที่คุณชายโหยวรักพระเอกนี่ พอย้อนกลับไปดูในเนื้อเรื่อง จะพบว่าผู้เขียนบอกเป็นนัยๆ ว่าพระเอกรู้อยู่แต่แรก แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แต่ผู้อ่านที่มารู้เอาตอนจบนี่แบบว่า... v_v" หนมจีน @ พระเอกก็รักลูกสาวนะคะ เพราะว่าลูกสาวมีดวงตาเหมือนนางเอก และนางเอกฝากฝังลูกสาวเอาไว้ก่อนจะออกจากวังไป ^^" ตอนที่พระเอกรู้ว่าคนที่ทำให้โรคนางเอกกำเริบก็คือเขา แล้วคนที่ช่วยได้ก็คือเขาแต่ก็ไม่ได้ช่วย ช็อตนั้น พระเอกได้กระอักเลือดแน่ๆ <<< ไม่ได้กระอักเลือดค่ะ แค่หมดแรงยืนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้และร้องไห้ พี่หลินโหม่วจะแปลเรื่องนี้มั้ยคะนี่? ท่าทางน่าสนใจมากเลย  <<<  อยู่ในโครงการที่คิดจะแปลค่ะ ความจริงเรื่องนี้ โดยภาพรวมแล้ว ภาค 1 สนุกกว่าภาค 2 และจบ Happy แต่ภาค 2 ดีกว่าภาค 1 ตรงที่ ความสนุกกระจายทั่วทั้งเรื่องสม่ำเสมอกว่าภาค 1 พระเอกภาค 1 นี่เรียกว่าเป็นพระเอกที่ฉลาดเป็นกรดที่สุดคนหนึ่งในนิยายแนวรักที่เคยอ่านมาเลยค่ะ ฉลาดซะจนเหมือนคนรอบข้างเขาดูโง่ไปเลย -_-" ศึกจอมขมังเวทจัดเวลาไว้รีไรท์ปี 53-54 ค่ะ คิดว่ากว่าจะเสร็จคงปี 54 แหละ เพราะต้องอ่านข้อมูลเพิ่มเยอะ และระหว่างนั้นก็ต้องทำงานอื่นไปด้วย ไม่งั้นอดตายค่ะ...^^" Draconia @ หุหุหุ ผู้อ่านชาวจีนเขาด่าพระเอกกับคุณชายโหยวว่า "หวาง80" อ่านตอนแรกไม่เก็ทมุกคนด่า พอดูอีกทีถึงเก็ท ทำเอาขำกลิ้ง ^^" ความจริงผู้เขียนเขาบอกมาตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยนะคะว่า เรื่องนี้จะจบเศร้าแบบไม่มีการหักมุมแน่นอน และพระเอกได้สะอึกแน่นอนในตอนจบ แต่ก็ยังอ่านแล้วหยุดไม่ได้อยู่ดี อยากดูฉากที่จะได้สมน้ำหน้าพระเอกตอนที่ได้รู้ว่าตัวเองทำนางเอกพังคามือไปตั้งแต่ตอนที่บอกความจริงเรื่องโกหกนางเอกนั่นแล้ว แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 09:37:59 จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 09:32:08

ความคิดเห็นที่ 7 แปลเมื่อไหร่ช่วยบอกด้วยนะคะ อยากอ่านฉบับเต็มๆ ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 09:43:44

ความคิดเห็นที่ 8 5555 จะแปลเมื่อไหร่จะมาแจ้งล่วงหน้าแน่นอนค่ะ ^^ จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 10:52:23

ความคิดเห็นที่ 9 กะแล้วเชียวว่าเจ้าหุบเขาต้องเป็นพี่ชายแน่เลย สะใจด้วยที่พระเอกไม่สมหวัง เย่ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 11:57:00

ความคิดเห็นที่ 10 นางเอกใจเย็น  มีเมตตา  สมกับที่โตมาในสำนักชีเลย จากคุณ : salamis เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 13:24:12

ความคิดเห็นที่ 11 scottie @ ถึงกับ "เย่" เลยหรือคะ? อิอิ พระเอกเรื่องนี้แบคกราวน์ส่งให้นิสัยเป็นแบบนั้น ตอนเด็กๆ ต้องปลอมเป็นเด็กผู้หญิงตลอด เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองโดนพวกเมียคนอื่นของพ่อฆ่าตายไปให้พ้นทาง และต้องหลอกคนในหุบเขารับหน้าที่เป็นหญิงศักดิ์สิทธิ์ พอโตหน่อยย้ายเข้ามาอยู่ในวังพ่อได้ไม่กี่ปี แม่ก็มาตาย แล้วป้าที่เป็นพี่สาวฝาแฝดของแม่ยังปลอมตัวสวมรอยมาเป็นแม่เขา กะจะเป็นสปายในวังพ่ออีก เรียกได้ว่าโตมากับการวางแผนการหักหลัง นิสัยถึงได้เย็นชา น้ำนิ่งไหลลึก โหดเหี้ยมเอาแน่เอานอนไม่ได้ และไม่ไว้ใจใครเลย ทุกคนคือหมากในมือเขาทั้งหมด เขามาเจอกับนางเอกที่เหมือนน้ำนิ่งสนิท ก็เรียกว่าเข้ากันได้พอดีแหละค่ะ มีแต่นางเอกที่ทนพระเอกได้ เพราะรู้ตัวมาแต่แรกว่าจะอายุสั้น เลยไม่ยึดติด ไม่ถือสากับอะไรทั้งนั้น แต่เสียดายที่นางเอกอายุไม่ยืนพอที่จะทนจนถึงที่สุด เลยจบลงอย่างที่เห็น salamis @ นอกจากที่โตมาในสำนักชีแล้ว ยังเป็นเพราะนางเอกรู้ตัวว่าต้องอายุสั้นด้วยแหละค่ะ จึงไม่ยึดติดไม่ดิ้นรนกับอะไรเลย ห่วงแต่คนอื่น ไม่เคยห่วงตัวเอง เพราะรู้ว่าอีกไม่นานตัวเองก็ต้องตาย จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:02:46

ความคิดเห็นที่ 12 คนเขียนซาดิสม์จริงๆ จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:58:14

ความคิดเห็นที่ 13 เรียกคนเขียนกล้าที่จะเขียนดีกว่าค่ะ คนเขียนบอกแต่แรกว่าเรื่องนี้จะจบเศร้า เป็นโศกนาฏกรรมอย่างแน่นอน ถึงอย่างนั้นพอได้อ่านก็ยังคงติดตามอ่านจนจบอยู่ดี แถมรอคอยที่จะอ่านตอนจบมากเป็นพิเศษเสียด้วย ทั้งๆ ที่เรื่องที่จบเศร้านี่ส่วนใหญ่จะทำใจอ่านตอนจบไม่ค่อยได้ แต่เรื่องนี้เป็นข้อยกเว้นค่ะ ^^ จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 07:14:18

ความคิดเห็นที่ 14 ที่ว่าซาดิสม์ ไม่ใช่เพราะเห็นว่าจบเศร้าหรอก แต่หมายถึงเขียนให้ตัวละครหลักๆ หลายตัว มีความแข็งกระด้างในจิตใจน่อ.. จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 14:13:31