ความคิดเห็นที่ 1 |
ใบบัวเปิดประตูกระจกเข้าไปในบริษัททัวร์อย่างคุ้นเคย
เอ่ยทักพนักงานที่นั่งอยู่ฝ่ายต้อนรับ แล้วเดินเลยขึ้นบันใดไปชั้นสอง
เสียงทักเกรียวกราวด้วยเป็นเวลาเย็นแล้ว พนักงานส่วนใหญ่กลับมาเคลียร์งานก่อนเลิก
บัว ทางนี้จ๋อมกวักมือเรียก
เสร็จหรือยังกระซิบถามเพื่อนเบาๆเมื่อเดินเข้าไปใกล้
อีกนิดนึง พี่ชายถามหา เมื่อไหร่จะมาเซ็นรับเงินสักที
สงสัยแกจะหักไอ้ที่จ่ายค่าเหล้าอาทิตย์ที่แล้ว
เออ นั่นแหละ เอากุญแจบ้านมาเลยนะ
จ๊ะ
ใบบัวเคาะประตูเป็นพิธีก่อนเปิดเข้าไป
จ๊ะเอ๋
ชายชาญหันมามองทำหน้าปลง
ไม่รู้จักโต หาคนแต่งๆไปสักทีจะได้โตเป็นผู้ใหญ่
โห พี่ชาย ผู้จัดการบริษัทนะ ไม่ใช่ขี้ไก่แกล้งโอ่
เออ ขี้เป็ดอ่ะดิ มานี่ เซ็นให้หน่อย แล้วเอาไปซะ การเงินเขามาทวงหลายรอบแล้ว
บัญชีค้างข้ามเดือนเขารำคาญชายชาญหยิบเอกสารและซองเงินส่งให้ เป็นค่าไกด์อิสระที่หญิงสาว
ได้ทำมาทั้งเดือน รวมทั้งเปอร์เซ็นต์จากการพาลูกทัวร์ไปซื้อสินค้าจากร้านที่มีสัญญากัน
หญิงสาวเซ็นเอกสารเลื่อนกลับไป หยิบซองเงินมาเดาะเล่น
เที่ยวนี้ได้เท่าไหร่เนี่ย ไม่น้อยเลยแฮะ พรุ่งนี้ได้ใช้พอดี
ชายชาญหยิบกุญแจส่งให้อีกพวงหนึ่ง
เอาไป โทรไปบอกลุงเฝ้าบ้านให้แล้ว
ขอบคุณมากๆเลยจ๊ะ แล้วจะเที่ยวเผื่อ ว่าแต่ไม่ไปจริงๆเหรอ
อย่ามายั่ว ติดงาน เอาไว้เดือนหน้าจะไป
ใบบัวนับเงินจำนวนหนึ่งออกจากซองที่ได้มาส่งให้
ค่าเหล้าวันก่อน ขอโทษด้วยค่ะ ที่หายไป
แล้วเป็นไง เขาติดต่อมาบ้างไหมชายชาญถามเพราะรู้เรื่องที่หญิงสาวเล่าให้ฟังทางโทรศัพท์
ใบบัวสั่นศีรษะ หน้าหมองลงเล็กน้อย ฝืนยิ้ม ดวงตาโตหลุบต่ำเพื่อซ่อนความเศร้าใจ
ไม่เลยปรับสีหน้ายิ้มแย้มตามเดิมเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง พี่ชาย พี่ระวีเป็นไงมั่ง
ชายชาญสั่นศีรษะ
ไม่ต้องห่วงหรอก ขานั้น อย่างมากก็ อกหักสักเดือน เดือนหน้าก็หาตุ๊กตาหน้ารถใหม่ได้แล้ว
เรียกค้อนขวับจากหญิงสาว
บัวไม่เคยเป็นตุ๊กตาหน้ารถพี่ระวีนะ
เออ แกน่ะของแปลก ก็เลยติดนานหน่อย เห็นข้างบนบอกว่าไปอเมริกาเดือนนึง
จะไปเปิดตลาด เอาคนไทยกลับมาเที่ยวบ้านเกิดชายชาญรู้ดีว่า คุณระวีค่อนข้างผิดหวังเสียหน้าที่ถูกบอกเลิก
จากผู้หญิงอย่างธรรมดาอย่างรุ่นน้องคนนี้ของเขา
แม้ใบบัวจะเป็นหญิงสาวที่สวยชวนมอง แต่ฐานะและครอบครัวไม่ได้อยู่ในข่ายที่
ครอบครัวของระวีจะยอมรับได้ ถึงเขาจะรักใบบัว ก็คงลืมได้ไม่ยากนัก
ใบบัวไว้วางใจเล่าให้เขาฟังเพราะเกรงจะมีปัญหากับการเรียกเธอมาทำงานอิสระของบริษัท
แต่เมื่อรับทราบเรื่อง ชายชาญกลับโล่งอก เพราะรู้ดีว่ารุ่นน้องเขาคนนี้ ถึงจะเป็นคนดีแค่ไหน
ในระยะยาวคงจะไม่สามารถร้อยรัดคุณระวีได้ตลอดไป จากที่คุณระวีเป็นประเภทชอบหว่านเสน่ห์
เมื่อเลิกได้ชัดเจนก็เป็นผลดีกับเธอต่างหาก
สิ่งที่เขาหนักใจก็คือท่าทางเศร้าหมอง เหงาลึกๆเมื่อเผลอตัว แม้แต่เรื่องที่เกี่ยวกับ
ชายหนุ่มต่างแดนคนนั้น เธอก็ยังไม่ได้เล่าอะไร นอกจากบอกว่าเป็นผู้ที่มีบุญคุณช่วยชีวิตไว้
หากมีอะไรที่เธอจะตอบแทนได้ เธอจะทำให้เขาทุกอย่าง ยังสะกิดใจเขาอยู่
ไปได้แล้ว เดินทางค่ำๆจะขับรถลำบากชายชาญเตือน
ขอบคุณนะพี่ชาย เดี๋ยวต้องไปรวมพลที่บ้านก่อน อ้อ ขอยืมจ๋อมไปด้วยนะคะ
อ้าว จ๋อมไปด้วยเหรอ ไม่เห็นบอก ไอ้นี่ทำเสียงาน
ใบบัวหัวเราะ ก่อนส่งท้าย
ก็ไอ้มิ่งไม่อยู่นี่พี่ จ๋อมไม่มีเพื่อน บัวก็เลยพาไปแก้เหงา ไปนะคะ หวัดดีค่ะ
ชายชาญสั่นหัวให้กับหญิงสาวที่ลับตา แล้วถอนหายใจเฮือก
คนที่เหงาไม่ใช่จ๋อมแต่เป็นใบบัวต่างหาก
หลังจากนั่งอัดกันมาในรถปิคอัพกลางเก่ากลางใหม่เกือบสี่ชั่วโมงจากกรุงเทพ
เพราะใบบัวสั่งให้ขับกินลมชมวิว ทั้งๆที่สองข้างทางมืดจนไม่มีวิวให้ชม
บ้านไม้ใต้ถุนสูง รุ่นกึ่งศตวรรษอายุไม่น้อยกว่าห้าสิบปี เป็นเงาตะคุ่ม ท่ามกลางแสงสลัว
ของไฟฟ้าแบบหลอดแรงเทียนรุ่นเก่า ตัวบ้านที่ยกสูงขึ้นไป มีบันใดทางขึ้นสองทาง ทางหนึ่งจากด้านหน้า
ที่หันไปสู่ทะเล ตรงขึ้นไปสู่ห้องโถงกลางสี่เหลี่ยมผืนผ้าแคบๆประมาณไม่เกินสามเมตรแต่มีด้านยาว
ขนานกับตัวบ้านทั้งหมด บานหน้าต่างไม้ที่ทุกคนช่วยกันเปิดให้ลมทะเลพัดกรูเข้ามาส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด หลายคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
เจ๊บัว ไม่มีอะไรแน่นะน้องคนหนึ่งยืนแนบชิดหลังถามเสียงเบา
ใบบัวหัวเราะ ครั้งแรกที่เธอมาพักที่นี่เกือบสิบปีที่แล้วพร้อมๆเพื่อนและรุ่นพี่ที่สนิท
นำโดยพี่ชายชาญซึ่งเป็นเจ้าของบ้านก็เจอคำถามนี้มาแล้ว
บันใดอีกทางหนึ่งขึ้นจากภายในห้องครัวกว้างชั้นล่าง ขนาดใหญ่ ใต้บันใดเป็นห้องน้ำอีกห้องที่ได้รับการปรับปรุงให้ทันสมัย
บ้านนี้อยู่ที่หมู่บ้านเขาเต่า จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ห่างจากหัวหินมาไม่ไกลนัก เป็นมรดกที่พี่ชาย
ยังไม่ยอมขายต่อให้นายทุนไปทำรีสอร์ท เพราะชอบบรรยากาศที่วังเวงแถมมีหาดหน้าบ้านส่วนตัวที่ยังเป็นธรรมชาติ
ไม่มีนักท่องเที่ยวบุกรุกเข้ามา เนื่องจากไม่มีแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆในบริเวณนี้
ถัดจากห้องโถงมีบันไดสามขั้นขึ้นไปเป็นทางเดินแคบๆกั้นห้องนอนเพียงสองห้อง
แยกซ้ายขวา มุมขวาสุดของห้องโถงกลางต่อไปที่ระเบียงกว้าง มีชานพักทำเป็นที่นั่งโดยรอบ
ดังนั้นจึงมักเป็นแหล่งชุมนุมของผู้มาพักรองจากห้องโถงที่ส่วนมากขาไพ่ จะจับจองทั้งคืน
ระเบียงนี้มีโต๊ะอาหารไม้ ตั้งขนานไปตามความยาวของชานพักด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งเป็นเก้าอี้เดี่ยวเกือบสิบตัว
ที่ปัจจุบันเป็นเก้าอี้พลาสติกมาแทนเก้าอี้ไม้ที่หักไปตามกาลเวลา
ใต้ระเบียงคือห้องครัวที่มีอุปกรณ์ในการทำครัวแบบเก่า เตายังต้องใช้ฟืน ตอนหลังเห็นพี่ชายว่า
เวลาติดไฟ ควันโขมงรบกวนพวกรีสอร์ท ที่สร้างล้อมรอบบริเวณนี้ แล้วเขามาขอร้องก็เลยเกรงใจ เปลี่ยนเป็นเตาแก๊สไป
สมัยก่อนสุดมุมครัวที่ตรงข้ามกับเตาไฟ เป็นแท็งก์ซีเมนต์ขนาดใหญ่มาก สำหรับเก็บน้ำฝนตลอดฤดู
แล้วนำมาใช้เฉพาะช่วงที่มาพักอย่างพอเพียง แต่ภายหลังน้ำฝนคงไม่สะอาด
อีกทั้งระบบประปาเข้ามาถึง ก็เลยเปลี่ยนเป็นน้ำประปาไปเหมือนกันเพื่อความสะดวก
มุมหนึ่งของระเบียงเป็นห้องน้ำที่พี่ชายยอมให้ปรับปรุงให้ทันสมัยแบบห้องด้านล่าง
เอ้า ยกของขึ้นมา ผู้ชายห้อง ผู้หญิงห้อง เลือกเอา ใครไม่อยากอยู่ในห้องก็มาจองมุมในห้องโถงก็ได้
สิ้นเสียง ความชุลมุนเพื่อแย่งห้องทำให้บรรยากาศอึมครึม น่ากลัวหายไป
สุดท้ายแล้ว คนที่ถูกกันออกมานอนในห้องโถงเป็นผู้ชายสามคน รวมทั้งกรีฑา
เพราะผู้หญิงมากกว่าขอจับจองห้องทั้งหมด
บางคนตื่นเต้นทะเลกลางคืน เก็บสมบัติและเสบียงที่ถือมาแล้วลงไปเดินเล่นที่ชายหาด
ที่ห่างไปไม่ถึงยี่สิบเมตร เสียงน้ำทะเลซัดหาดเย้ายวนให้วิ่งลงไปหาทั้งๆที่มองไม่เห็น
เสียงไก่วัด ที่มีกำแพงยาวติดบ้านขันให้ได้ยินตั้งแต่ยังไม่ห้านาฬิกา
ใบบัวพลิกตัวตื่น มองจ๋อมที่ยังหลับสนิทอยู่ข้างๆ ดึงผ้าห่มคลุมให้
สรุปแล้วเด็กสาวๆยอมยกห้องให้รุ่นพี่สองคนไปหนึ่งห้อง ที่เหลือไปรวมนอนอยู่อีกห้องหนึ่ง
กว่าจะเข้านอนก็เกือบสามนาฬิกาแล้ว
เธอลุกอย่างเงียบๆ ออกมาเสียบปลั๊กกาต้มน้ำที่ระเบียง ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเฉียบ เตรียมชา
กาแฟ และโอวัลตินสำเร็จรูป ขนมปัง แคร็กเกอร์ ขวดเนย แยม แล้วทรุดนั่งที่ชานพัก ทอดสายตาไปไกล
คุณกำลังทำอะไรอยู่นะ คุณมินชู
ตอนนี้ ที่นั่นเช้าแล้ว ตื่นหรือยัง ใครทำอาหารเช้าให้หรือเปล่า
หรือว่าต้องไปกินที่โรงแรม
ถ้าไปกินที่โรงแรม ก็คงเจอ เฮจินซู ทุกวัน
งานคงยุ่งตามเคย กว่าจะได้พักก็คงเลยเวลาอาหารกลางวัน
อากาศที่โซล กำลังอุ่นสบาย
ดอกซากุระเริ่มบานหรือยังนะ
ฉันผิดสัญญาที่จะไปดูซากุระกลางคืนกับคุณ
อาจจะอีกห้าปี สิบปี ฉันคงกล้าพอ ที่จะไปดูดอกซากุระบานที่นั่นอีกครั้ง
ดอกไม้คงจะรอฉันได้
แต่คุณคงไม่ได้รอฉัน
แสงเรื่อเรืองเริ่มจับขอบฟ้า ห่างออกไป
เสียงไก่ขันเงียบไปแล้ว ไก่คงเหนื่อย
อ้าว เจ๊บัว ตื่นเช้าจัง
กรีฑา ตื่นเป็นคนต่อมา เดินงัวเงียออกมาจากห้องโถง
ยังเช้า ตื่นมาทำไม ไปนอนต่อไป๊
ไม่ล่ะ นอนไม่หลับ ไอ้แป๋งตั้งโรงสีไฟ ตั้งแต่มันทิ้งสมอ
หญิงสาวหัวเราะ ไอ้แป๋ง ยังอายุน้อย อาจจะใช้พลังงานมากในตอนกลางวันพอหลับก็เลยกรนดัง
น้ำเดือดแล้ว กินกาแฟแก้ง่วงสิ
พูดแล้วตัวเองก็ไปชงมาแก้วหนึ่ง ถือกลับมานั่งที่เดิม
วันนี้ทำอะไรมั่งเจ๊กี๊ถามระหว่างที่ชงกาแฟให้ตัวเอง
ไม่มี ใครอยากทำอะไรทำ ลงน้ำตอนเช้าก็ดีนะ อากาศไม่ร้อน สายๆใครอยากตั้งวงก็ตั้ง วงไพ่
วงเหล้า วงดนตรี แล้วแบ่งคนไปตลาดซื้อของมาทำกินกัน
บ้านนี้เก่าจัง เมื่อคืนกลัวผีแทบตาย ไม่กล้าลุกมาเข้าห้องน้ำกี๊บ่น
บ้า ไม่มีหรอก สมัยก่อนพี่มาก็กลัวอย่างนี้ ถูกหลอกด้วยนะ แต่ไม่ใช่ผี รุ่นพี่หลอก
เดี๋ยวนี้หาบ้านรุ่นนี้คงไม่มีแล้ว ตัวบ้านก็ผุแล้วด้วย ต้องซ่อมหลายหน พี่ชายบอกว่าอาจจะต้องรื้อทำใหม่
เสียดาย รีบมาซะก่อนจะไม่ได้เห็น
พี่บัว ทำไมคุณระวีหายไปถ้ากรีฑา เรียกเป็นงานเป็นการแสดงว่าเขาไม่ได้ถามเล่นๆ
ยุ่งน่า ถามทำไม
ตั้งแต่เรื่องคุณเควิน กี๊ก็ผิดสังเกตแล้ว
หนอย แสนรู้
พี่ แสนรู้น่ะหมานะ
ไม่มีอะไรหรอกกี๊ พี่ก็บอกพี่ระวีตรงๆว่าอย่ามารอพี่เลย พี่ไม่สามารถให้หัวใจเขาได้อีก ให้เราเป็นเพื่อนกันเถอะ
เพราะคุณเควินเหรอ
ดวงหน้าแจ่มยามเช้าที่ไร้เครื่องสำอางหมองลงทันที
มันจบแล้วกี๊เธอบอกเบาๆ เสยกกาแฟจิบ
กลุ่มหนุ่มสาวที่ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด ดังลั่นตลาดหัวหินยามสาย เรียกความสนใจของกลุ่มคนไม่น้อย
ต่างเลือกซื้อสิ่งของหิ้วของพะรุงพะรัง
บัว จะทำอะไรบ้างล่ะ ซื้อซะจนหิ้วไม่ไหวกันแล้วจ๋อมพูดปนหัวเราะสนุกสนาน
กับการหยอกเย้าของหนุ่มสาวรุ่นใหม่ในทีมงานของเพื่อน
กลางวัน ก็กินง่ายๆหน่อย ข้าวผัดปู ปลาเก๋าทอด แกงจืดหรือแกงเลียงดี
หลายเสียงออกความเห็นทำให้คะแนนไม่ลงตัว ก็เลยต้องทำทั้งสองอย่าง
เออ ไอ้ที่พูดๆเนี่ย เดี๋ยวกลับบ้านห้ามตั้งวงนะ มาช่วยกันทำคนละอย่างก่อน จะปรุงให้เธอกำชับ
ตะกี๊เห็นใบมะขามอ่อนที่ต้นกำลังออกเต็มเลย ตอนแรกว่าจะต้มยำทะเล ไม่เอาดีกว่า
ซื้อไก่ไปต้มใบมะขาม ส่วนของทะเล แค่ทำน้ำจิ้มเด็ดๆ แล้วจะปิ้งย่างก็ตามใจ
ไก่ห้าตัวพอไหมจ๋อมเลือกไก่รุ่น
เยอะไป ไม่ใช่ตุ๋นโสมนะ จะได้กินคนละตัว เอาไปสามตัวก็พอ
สี่เหอะ เผื่อ เสียงต่อรอง
เออ
ซื้อแป้งนี่ทำอะไรอ่ะ เจ๊
บ่ายๆจะทดสอบความเร็วพวกแกใบบัวพูดยิ้มๆ
อะไรเหรอ
ไปจับปูลม
ปูลม!! เป็นยังไงเด็กสมัยใหม่เริ่มไม่รู้จัก
ก็ปูตัวเล็กๆที่วิ่งบนหาดทรายไง ใสๆหน่อย วิ่งเร็วปรู๊ดเลยจากหลุมหนึ่งไปลงอีกหลุมหนึ่ง
ที่เห็นดินร่วนเป็นกองเล็กๆบนหาดทรายนั่นแหละ
ท่าทางจับยากแฮะ
ไม่ยากหรอก แต่ก่อนจับได้เป็นปี๊บ เอาแกว่งล้างน้ำซะหน่อย เทแป้งผสมน้ำลงคลุก
ไม่ต้องปรุงรส ทอดกรอบ อร่อยมาก ถ้าจับได้มากก็ได้กินมาก จับไม่ได้ก็แห้ว
กรีฑาหันรีหันขวางผิดปกติ แล้วเดินออกจากกลุ่ม
ไม่มีใครสังเกต ครู่หนึ่งเดินกลับมา
ไปซื้อขนมหม้อแกงกับรับข้าวหลามที่สั่งไว้ ได้ของครบแล้วจะได้กลับกันซะทีใบบัวบอกก่อนจะเดินตามกันมา
หลายมือช่วยกันหอบของไปใส่ท้ายรถ แล้วแย่งกันขึ้นนั่ง
เพราะในที่สุดก็ตามกันออกมาทั้งหมด
กรีฑา ทำหน้ายิ้มๆขณะเอ่ยกับใบบัว
เจ๊ กลับไปก่อนนะ เดี่ยวกี๊ตามไป เจอเพื่อน
ไหนล่ะ
ไปทางโน้นแล้ว
แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 52 09:47:38
| จากคุณ |
:
เฒ่าไม่เก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ธ.ค. 52 10:39:27
|
|
|
|
สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ 
