ความคิดเห็นที่ 1 ครูช่วง ณ สงขลา ที่จำได้ดีเพราะ ผมชอบไปต่อหนังสือ คืออ่านหนังสือแบบเรียน ก ไก่ สระอะ สระอา กับแกเสมอ ๆ   ตอนนั้นยังไม่ได้ผ่านอนุบาลจากโรงเรียนธิดานุเคราะห์ (โรงเรียนนี้เป็นเครือซาเลเซียน รับนักเรียนหญิงล้วน ยกเว้นระดับชั้นอนุบาล ส่วนโรงเรียนแสงทองวิทยา ก็รับแต่นักเรียนชายล้วนเท่านั้น) เมือผมเข้าเรียนก็เข้าเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่งเลย ส่วนเด็กที่ผ่านโรงเรียนธิดานุเคราะห์ หรือมีพื้นฐานการเรียนบ้างก็จะได้เรียนห้อง ก. ส่วนห้อง ข. ส่วนมากจะเป็นลูกครูโรงเรียนหรือเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน กับเด็กนักเรียนที่พออ่านออกเขียนได้ ห้อง ค. มักจะเป็นเด็กนักเรียนอ่อนหรืออ่านไม่ค่อยได้ แต่สำหรับผมก่อนเข้าโรงเรียนก็ท่อง ก ไก่-ฮ นกฮูก กับสระได้แล้ว เพราะพี่ชายพี่สาวสอนไว้ก่อนเบื้องต้น   สมัยนั้นครูประจำชั้นจะสอนทุกวิชา แต่มืวิชาหลัก ๆ เพียงสามวิชาถ้าจำไม่ผิดคือ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ แล้วภาษาไทย พอสอนวิชาหลักเสร็จก็ให้เด็กนักเรียนทำงานเพื่อส่งตรวจ ในเวลานั้นใครว่างหรือทำงานเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปต่อหนังสือกับครูประจำชั้นที่โต๊ะทำงานได้ มีช่วงหนี่งร้องไห้เพราะโดนครูดุ เพราะจำไม่ได้ว่า อักษรสูง อักษรกลาง อักษรต่ำ ใช้กับวรรณยุกต์ใด ไม่ได้ (แบบเรียนยังหาไม่พบ ไม่ทราบว่าน้ำท่วมไปหรือเปล่า) เมื่อจำได้ก็เลยกลับไปอ่านต่อเรื่อย ๆ เพราะชอบอ่านมาก จนจบเป็นคนแรกของห้องเรียน ครูช่วงได้ชมเชยในชั้นเรียน แล้วเลยไปอ่าน/เรียนแบบเรียนเร็วใหม่คนแรกของห้อง หลังจากนั้นอีกไม่นาน ก็มีอีกเพื่อนนักเรียนหลายคนเริ่มต่อแถวจนจบแบบเรียนดังกล่าว แล้วเริ่มอ่านหนังสือแบบเรียนเร็วใหม่ตามติด ๆ กัน จำไม่ได้ว่ามีเรื่องใดบ้าง แต่ีช่วงนั้นก็รู้สึกว่ายืดพอสมควรเพราะได้เป็นคนช่วยครูสอน ให้กับเพื่อน ๆ ในชั้นเรียนบางคนตามแต่ครูจะมอบหมาย   แต่สมัยนั้นเป็นอะไรที่ตอนนี้คงจะทำไม่ได้แล้วคือ ครูช่วง เวลาสอนนักเรียนในห้องเรียน บางช่วงแกก็สูบบุหรี่ไปแล้วก็สอนเด็กนักเรียนไป เด็กนักเรียนก็ไม่เห็นบ่นว่าอะไร  ในเรื่องกลิ่นควันบุหรี่ เพราะตอนนั้นการสูบบุหรี่ของครูเป็นสิทธิพิเศษ แต่ห้ามเด็กนักเรียนสูบเด็ดขาด แต่ก็มักจะมีเด็กนักเรียนรุ่นโตระดับมัธยมศึกษา มักจะไปแอบสูบบุหรี่กันในห้องน้ำนักเรียน จับได้ก็ถูกเฆี่ยนเป็นประจำ ที่จำได้ช่วงหนึ่งผมเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่สาม ขอแกหลบไปอ่านหนังสือเตรียมสอบในห้องเรียน ชั้นประถมปีที่หนึ่งที่แกสอนในบางช่วง (ช่วงพักกลางวัน) แกก็ยังจำชื่อผมได้ และอนุญาตให้นั่งอ่านหนังสือได้ ถ้าจำไม่ผิดแกเคยย้ายไปสอนชั้นประถมปีที่สี่พักหนึ่งหรือไง แต่แล้วขอย้ายกลับมาสอนชั้นประถมปีที่หนึ่งตามเดิม ทราบข่าวสุดท้ายตอนเรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพฯ ว่าแกเสียชิวิตไปแล้ว ได้ทำการเผาและบรรจุกระดูกไว้ที่วัดน้ำน้อย อำเภอหาดใหญ่ นี่คือ ความทรงจำถึงครูคนแรกของผม แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 53 15:12:18 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 53 21:19:31

ความคิดเห็นที่ 2 อืมม ถ้าพูดเรื่องคุณครู ที่ยังระลึกถึงเสมอ สมัยเด็กๆนี่มีหลายคนเลยค่ะ ตั้งแต่ ประถม มัธยม  เป็นต้นมา... ที่สำคัญ ไม่ลืมคุณครูไพลินในหนังสือเรียน สมัย ประถมด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 00:13:45

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ ravio เรียนโรงเรียนแสงทองหรือคะ แล้วก็ไม่บอก โรงเรียนพี่โรงเรียนน้องของธิดานุเคราะห์เลยนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 12:12:59

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ จำครูคนแรกไม่ได้แล้วล่ะ แหะๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 12:17:11

ความคิดเห็นที่ 5 อยู่ห้องติดกันเลยค่ะ เราอยู่ป.1 ง. จริงๆนะไม่ได้พูดเล่น หลังจากนั้น ป. 4  ก็เป็น ทับ / แทนละ แต่จำชื่อคุณครูไม่ได้แล้วค่ะ ต้องไปรื้อค้นสมุดพก แต่โรงเรียนครุผู้ชายน้อยมากค่ะ ตอนนั้นทั้งโรงเรียนน่าจะมีไม่ถึงห้าคน อ่านกระทู้นี้แล้ว นึกถึงคุณครูที่เคยได้รับการอบรมจากท่านมามา แต่ละท่านก็มีเรื่องราว ที่น่าจดจำไปคนละแบบ คุณครูที่จำได้และประทับใจส่วนใหญ่จะเป็นคุณครูที่ดุๆ เฮี๊ยบๆค่ะ ระทึกใจดี ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:00:07

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนั้นยังเด็กมาก...จำได้ว่าไม่สบายไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวัน..นั่งอยู่ระเบียงบ้าน บ้านผมอยู่ริมทางรถไฟ รั้วบ้านเป็นระแนงไม้โปร่งๆ ผมมองเล่นเรื่อยเปื่อยไปตามรางรถไฟ เห็นใครคนหนึ่งจูงจักรยานมาตามทาง แวะดูบ้านเลขที่ๆ เดินผ่าน จนมาหยุดที่หน้าบ้านผม ประตูรั้วเปิดอยู่ เขาจูงรถเข้ามาในบ้าน..คุณครูฝึกสอนคนหนึ่งที่โรงเรียนนั่นเอง... คุณครูเป็นห่วงว่าทำไมผมไม่ไปโรงเรียน...ผมยังจำได้ดีว่าคุณครูใส่แหวนวงหนึ่งเรียบๆ หัวเป็นพลอยสีเหลือง...ผมจึงฝังใจชอบพลอยสีนั้นจนป่านนี้ คุณครูที่น่ารักของผมท่านนั้นชื่อ มังกร แสงสุริยากาศ ผมยังไม่ได้บอกท่านเลยว่า..ผมรักคุณครูครับ... ดีน ดาเรน... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 13:10:30