ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องของโบตั๋นและมาวีส สาวโบออกโรงแล้ว จะฮา หรือจะหวานมาติดตามกันได้ค่ะ ... โบตั๋นกวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่เธอถูกจัดให้พักอย่างพอใจ ห้องเดิมกับที่เธอเคยอยู่ครั้งก่อน ถึงจะในร่างแมวก็ตาม แต่มันมีอะไรที่ผิดปกติไปนะ เสียงประตูห้องถูกเคาะดังขึ้นขัดความคิด “เข้ามา” หญิงสาวส่งเสียงบอก “มามี้” เสียงเด็กน้อยโรซาลินด์ดังมา ก่อนเจ้าตัวจะวิ่งตรงมาหา ตามด้วยกับร่างงามสมส่วนของโจคัสต้าที่ย่อกายลงเป็นการแสดงความเคารพ “เจ้าอยากถูกส่งกลับบ้านหรือ” โบตั๋นเอ็ดยิ้มๆ “ต้องทำตัวให้เหมือนมนุษย์ที่สุด ที่นี่ข้าเป็นเพียงนางแบบสาวชาวจีนเท่านั้น” ไหล่บางไหวน้อยๆ “เพิ่งจะควงมากับเจ้าพ่อมดบ้านั่นเสียด้วย” “แต่ที่โลกปิศาจต่างกล่าวขวัญถึงความหนักแน่นมั่นคงของคุณมาวีส จนองค์ชายยอมปล่อยให้ท่านเป็นอิสระ” โจคัสต้าบอกยิ้มๆ ปนล้อเลียน โบตั๋นไม่อยากจะแก้ข่าวว่าที่เป็นอิสระจริงๆ นั่นคือไมล์-ทรีต่างหากล่ะ อิสระที่จะเฝ้ารอชะตากรรมของเขาที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะมาถึง นางก้มลงมองเด็กน้อยที่ถลาวิ่งไปหาของเล่นในห้อง “นอนกับมามี้ได้ไหม” เด็กน้อยหันกลับมาถามหลังจากที่กระโดดขึ้นไปกลิ้งเล่นอยู่บนเตียงกว้าง “ไม่ได้ ไปนอนกับโจนะ มามี้นอนกับแด้ดดี้เหมือนเคยไง” โบตั๋นส่ายหน้าตอบดวงตายิบๆ เป็นประกายของเด็กน้อย “มาเถอะ เราลงไปข้างล่างกันดีกว่า เอเรสคงรอเราอยู่แล้ว” นางยื่นมือให้เด็กน้อยที่รีบถลามาเกาะก่อนยกแขนขอให้อุ้ม “อุ้ม” โบตั๋นได้แต่ถอนหายใจ ต้องยกร่างเล็กๆ ขึ้นมาอุ้ม “เจ้าตัวใหญ่ขึ้นมากแล้วนะ ลงเดินเองดีกว่ามั้ง” “อุ้ม” แค่ย้ำยังไม่พอ ท่อนแขนที่ปีนี้ไม่ได้อวบแบบเด็กๆ แล้วยังรัดแน่นรอบคอซุกหน้าลงหัวเราะคิกๆ “ได้ จะอุ้มไปโยนให้แด้ดดี้เจ้าอุ้มเอง ข้าไม่ได้ตัวใหญ่แข็งแรงเหมือนพวกฝึกยกดาบเหล็กมาร้อยๆ ปีหรอกนะ จะได้ไม่เมื่อย” ถึงจะบ่นหากใบหน้าของนางแบบสาวดาวรุ่งก็ยังยิ้มแจ่มใส เอเรสเดินกลับไปกลับมารออยู่แถวบันได พอเห็นโบตั๋นอุ้มโรสลงมา เขาเลยอาสาอุ้มแทนก่อนจะชักชวนเด็กน้อยและสาวน้อยหวานใจออกไปเดินเล่นข้างนอกด้วยกัน โบตั๋นถอนหายใจในเมื่อซานดร้าไม่อยู่แล้ว หน้าที่จัดเตรียมงานที่ปราสาทคงต้องเป็นหน้าที่ของนาง นางแบบสาวออกเดินหาบรีน่าแม่บ้าน เพื่อปรึกษาถึงการตระเตรียมงาน บรีน่าไม่กล้าขัดขวางแฟนสาวคนปัจจุบันของคุณมาวีสที่เข้ามาจัดการงานในปราสาท นางอดนึกถึงเจ้าแมวน้อยที่หายไปเมื่อปีที่แล้วไม่ได้ หากมันอยู่ มันจะก่อกวนแฟนสาวคนปัจจุบันของคุณมาวีสอย่างไรบ้างนะ แต่เมื่อฟังความคิดของหญิงสาวแล้วนางก็อดจะเห็นด้วยไม่ได้ เห็นหน้าตายังอ่อนๆ แบบนี้ไม่คิดว่าจะได้เรื่องได้ราว ยิ่งได้ข่าวว่าเพิ่งจะพบคุณมาวีสมาไม่ถึงอาทิตย์ โบตั๋นลอบถอนหายใจ ทำไมนางจะไม่รู้ว่าแม่บ้านของปราสาทคิดกับนางอย่างไร จะบอกได้ยังไงเล่าว่าเมื่อปีที่แล้ว นางคือมามี้เจ้าแมวน้อยที่บรีน่าเอ็นดู หรือเพราะปีที่แล้วนางคือแมวที่กำจัดสาวๆ ออกจากคุณมาวีสของแก หากปีนี้กลับเป็นหญิงสาวที่มาเกาะแขนคุณมาวีสเสียเอง “อยู่ที่นี่เอง” เสียงพ่อมดหนุ่มที่ถูกนินทาดังขึ้น “ทำอะไรกันอยู่ ปรึกษาเรื่องอะไร หากไม่เกี่ยวกับผม ” มาวีสทำท่าจะขอตัว หากโบตั๋นจิกเอาไว้ด้วยสายตา “เรื่องการเตรียมงานที่จะจัดเมื่อปลายเดือนเจ้าค่ะคุณท่าน” เมื่อโดนประชดชายหนุ่มก็ยิ้มกว้าง “ตามใจ” เขาบอกแค่นั้นก่อนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าเขาไปได้แล้วใช่ไหม โบตั๋นถอนหายใจโบกมือให้เขาไปได้ ตอนเป็นแมวไม่เห็นมันจะยุ่งยากแบบนี้ คิ้วเรียวขมวดมุ่นทำไมเธอต้องมาหัวหมุนคนเดียวด้วย โจคัสต้าไปไหน นี่เป็นเรื่องที่นางควรได้เรียนรู้ หากนางจะตกลงปลงใจกับอาเรส นางต้องเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงให้เขาด้วยนี่น่า “คุณบรีน่าให้ใครไปตามคุณโจคัสต้ามาที เธอควรจะเริ่มเรียนรู้การจัดงานนี้แล้ว ตามเลดี้โรสมาด้วย” ในเมื่อเธอไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่น ทำไมจะต้องทำงานคนเดียวด้วยล่ะ บรีน่าอ้าปากค้าง แล้วก็ต้องส่งคนไปทำตามคำสั่งของสาวน้อยคนนี้  คำอนุญาตของมาวีสเมื่อสักครู่คือการมอบอำนาจให้เธอตัดสินใจทำได้ทุกอย่าง “องค์...อ่าคุณโบตั๋นให้หาหรือคะ” โจคัสต้าเปลี่ยนคำเรียกหาทันที ที่ดวงตาคมปรายมองมา “เล่นไร มามี้” พอเห็นหน้า โรซาลินด์ก็วิ่งเข้าไปหาทันที ความสนิทสนมของคุณหนูและหญิงสาวที่คุณมาวีสมาแนะนำเปิดตัวคนนี้ แสดงว่า ทั้งคู่ไม่ใช่เพิ่งได้พบหน้ากันเป็นแน่ “เล่นจัดงานเลี้ยงกัน” โบตั๋นแจกจ่ายงานให้ทั้งสองสาวไปจัดการตามวัยของพวกเธอ แต่ไม่ได้ปล่อยให้เอเรสไปกับโจคัสต้า เธอให้เอเรสไปดูแลโรซาลินด์แทน บรีน่าอดผงกศีรษะเห็นด้วยกับการจัดการของแฟนสาวของคุณมาวีสไม่ได้ เหมือนคุณซานดร้ามาลงมือเอง หากคล่องแคล่วและเจ้าระเบียบกว่ามาก จนไม่น่าเชื่อว่าจะอายุน้อยอย่างนี้ นอกจากเธอจะมาจากครอบครัวที่คุ้นเคยกับการจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่และจัดการคน โบตั๋นแอบมองออกไปทางนอกหน้าต่างของปราสาท มาวีสเริ่มจัดการงานข้างนอกแล้ว คนงานเริ่มเข้ามาเตรียมการก่อสร้าง เขาบอกเธอแล้วว่าปีนี้จะเป็นเทพนิยาย และต้องป้องการไม่ให้มีการลักพาตัวด้วย “อาหารเย็นวันนี้คงต้องจัดพิเศษหน่อยล่ะมั่ง คุณบรีน่า” โบตั๋นหันมายิ้มกับแม่บ้านที่ตามติดเธอ ใบหน้าอิ่มของบรีน่ามีรอบยิ้มคาดคะเน “ปาร์ตี้บาบีคิวหรือคะ” โบตั๋นยิ้มกว้าง ก็เหมาะดีสำหรับผู้ร่วมงานทุกๆ คน “ดีไหม สำหรับทุกๆ คน แล้วพรุ่งนี้ เราก็ เริ่มงานช้าสักหน่อย” หญิงแม่บ้านยิ้มกว้างกระวีกระวาดไปสั่งพ่อครัวสำหรับอาหารพิเศษในมื้อเย็น จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 06:23:09

ความคิดเห็นที่ 2 โบตั๋นอาบน้ำร้อนสะสางกลิ่นควันและอาหารออกไปจากผิวกายและเรือนผม ก่อนจะพบกับความผิดปกติที่นางสะกิดใจ มาวีสไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่มีแม้แต่ข้าวของส่วนตัวของเขา ตาพ่อมดบ้าแห่งโรเชสไปนอนที่ไหน ร่างสูงโปร่งปราดเข้าไปใกล้หน้าต่าง แสงไฟวับแวมที่ปราสาทคู่แฝดบ่งบอกว่ามีคนอาศัยอยู่ที่นั่น นางลืมไปได้อย่างไรว่าที่นั่นคือบ้านของเขาไม่ใช่ปราสาทแห่งนี้ คิ้วเรียวขมวดอีกครั้งอย่างขัดใจ แล้วเจ้าสั่งให้จัดห้องที่ปราสาทนี้ให้แก่ข้าเช่นนั้นหรือมาวีส ร่างสูงโปร่งสลายหายไปเหลือเพียงแมวดำตัวเปรียว เพียงขยับตัวเสียงใสของกระพรวนลูกเล็กก็ดังขึ้นเบาๆ โบตั๋นก้มลงมองสร้อยข้อมือที่หดเล็กลงรัดข้อเท้าหน้าของแมว เจ้าพ่อมดบ้า แมวดำแยกเขี้ยว กระโจนแผล็วออกนอกหน้าต่าง มาทำใส่กระพรวนแมวหรือ รู้หรือไม่หนูกี่ตัวแล้วที่ตายเพราะหาญมาใส่กระพรวนแมว เสียงใสกังวานแสนเบาดังแว่วมา ริมฝีปากบางของชายหนุ่มแย้มออกเป็นรอยยิ้ม เขาเพิ่งจะออกจากห้องน้ำยังไม่ทันที่จะแต่งตัวเลย ไม่นานเงาดำๆ ก็กระโจนเข้าหา มาวีสหัวเราะเบาๆ รับเจ้าแมวน้อยมากอดแนบอก “เจ้าบ้า” เสียงใสต่อว่า ซุกหน้าลงแนบกับอกกว้าง “มาว่าข้าบ้าบ่อยๆ เดี๋ยวก็บ้าไปจริงๆ หรอก” มาวีสบอกปนหัวเราะจุ๊บลงกลางกระหม่อมที่มีลายดอกไม้สีสด ก่อนจะหย่อนเจ้าตัวน้อยลงบนเตียง “หากเจ้าไม่นำทาสวิญญาณมาช่วยเก็บกวาดห้องให้ข้าก็อย่าทำรกล่ะ” ชายหนุ่มเตือนเบาๆ “ส่งมาแล้วไง” ตาดำมีจุดสีทองมีประกายแพรวพราว “สวยๆ ซิ ทาสวิญญาณที่นอร่าส่งมามีแต่สวยๆ เจ้าเป็นเจ้าหญิงทั้งที หาทาสสาวสวยๆ ไม่ได้เลยหรือ” “สวยๆ เหรอ” แมวน้อยที่ขดตัวนอนเผ่นผึงขึ้นทันที ส่งเสียงแหลมพร้อมจะมีเรื่อง “ใช่สวย” มาวีสดับไฟทิ้งตัวลงนอน “แต่ไม่มีใครสวยสู้องค์หญิงแมวดำตัวนี้ได้หรอกนะ” คำหวานปลอบประโลมให้นางสงบลงได้ “เชอะ” แมวน้อยงอนสะบัดหันบั้นท้ายให้ มาวีสยิ้มกว้าง หิ้วคอมันขึ้นมาวางตำแหน่งที่มันชอบนอน มือใหญ่ลูบขนนุ่มๆ งอนง้อ ตะลึงตัวแข็งเมื่อขนนุ่มหนาสั้นกลายเป็นนุ่นลื่นเหยียดยาว น้ำหนักแสนเบาบนแผ่นอกค่อยๆ ทวีขึ้น “จะเป็นเพียงคืนเดียวไหม” ชายหนุ่มรำพึง “แล้วมันสำคัญนักหรือ” หญิงสาวเท้าแขนบนอกกว้างพยุงตัว สะบัดผมยาวไปไว้ข้างหลังถามเสียงใส “ไม่สำคัญหรอก” ชายหนุ่มพูดช้าๆ เลื่อนมือมาคว้าข้อมือข้างที่ห้อยลูกกระพรวนขึ้นมาแนบริมฝีปาก ประทับจูบเบาๆ บนผิวเนื้อนุ่ม “เชอะ” โบตั๋นตวัดตัวลุกขึ้นนั่งหากยังปล่อยมือนางเอาไว้ให้มือใหญ่ มาวีสโล่งใจที่เห็นนางในชุดเรียบร้อยยุคปัจจุบันอย่างเสื้อยืดกางเกงยีนมากกว่าชุดโบราณเนื้อผ้านุ่มบาง เนื้อตัวเปิดเผย ที่ทำให้หวั่นไหว “เจ้าไม่รู้หรือ” นิ้วมือเรียวในมือข้างที่ว่างเคาะลงบนอกเปลือยอย่างไม่เบาแรงนัก “ว่าเจ้าเป็นของข้า” “ข้าเป็นของเจ้าแล้วเจ้าล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับบ้าง “เป็นอะไรให้เจ้าดี” นิ้วเรียวทาบลงกับอกกว้างที่ไม่รู้ถึงแรงเต้นของหัวใจ ก่อนมองเข้าสู่ดวงตาคู่สีฟ้า “เป็นหัวใจให้เจ้า เป็นวิญญาณให้เจ้า แต่ไม่ว่าอย่างไร” เสียงใสแหลมขึ้นอย่างเจ้าอารมณ์ “เจ้าเป็นของข้า” มาวีสหัวเราะเบาๆ ประทับอีกจูบลงบนข้อมือ ตรงจุดที่เส้นเลือดเต้นตุ้บๆ “ก็ได้ ก็ได้ เจ้าเป็นของข้า” ชายหนุ่มยอมตามใจ ออกแรงดึงเบาๆ ให้นางล้มตัวลงนอนข้างๆ “เจ้าเป็นของข้าซิ” เสียงใสเอ่ยท้วง “ก็ใช่นะซิ เจ้าเป็นของข้า หลับเถอะองค์หญิง พรุ่งนี้มีงานอีกมากมายรออยู่นะ ถ้าคืนนี้ไม่ใช่เพียงคืนเดียวก็หลับได้แล้ว” ชายหนุ่มดึงร่างบางมาแนบกระชับลูบมือลงปิดตาที่ยังถลึงมองอย่างดื้อดึง “เชอะ เพราะไม่เพียงคืนนี้คืนเดียวหรอกนะ” เสียงใสเอ่ย น้ำเสียงยังไม่ยินยอมหากก็แฝงความง่วงงุน “ใช่ คืนนี้จะไม่ใช่คืนสุดท้าย ไม่ใช่เพียงคืนเดียว” เสียงทุ้มอิ่มเอม ประทับจูบแผ่วๆ ลงบนหน้าผากนวลก่อนเลยไปที่พวงแก้มและริมฝีปากนุ่มๆ ปากบางขยับยิ้มกว้างเมื่อรู้สึกถึงคมของเขี้ยวคู่เล็ก และขนหนานุ่มในมือ “ราตรีสวัสดิ์ มาวีส” ปลายหางดำสะบัดไปมาบนอกกว้างก่อนขยับตัวให้เข้ากับอ้อมกอดที่โอบอยู่รอบตัวอย่างอ่อนโยน จบแย้ว ตอนพิเศษ ตอนที่คิดมันค่อนไปทางติดเรท เขียนๆ ไป มาแนว อ๊ายยยย อายไปได้ จะหวานถูกใจหรือไม่หนอ ฟรุตเค้กก้อนนี้ (สงสัยชิ้นเล็กไป มาวีสเลยได้แค่ชิม ไม่ถึงกับได้กิน 555) ตอนหน้า ตอนพิเศษตอนสุดท้าย ลงวันที่ 15 มค 53 ค่ะ จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 06:24:10

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาชิมเค้กก้อนนี้ด้วยคนค่ะ ^ v ^ จากคุณ : jiw_lee (jiw_lee) เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 08:42:19

ความคิดเห็นที่ 4 มาชิมเค้กชิ้นนี้แล้วค่ะหวานอร่อยกำลังดีแต่น้อยจังเลย... เมื่อไหร่จะได้เค้ก5ชั้นใหญ่คะ....อิอิ...โลภมากเนอะ... รออ่านตอนพิเศษตอนหน้าต่อค่ะ....ขอเป็นก้อนสัก3ปอนด์นะคะ...เป็นชิ้นเล็กไป...55 จากคุณ : tiNgrOyArrAi เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 12:19:05

ความคิดเห็นที่ 5 นี่ติดเรทแล้วหรอ .. จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 22:12:40

ความคิดเห็นที่ 6   ูุ^ ^ ได้ข่าวว่าคนเขียนอ๊ายอายซะก่อนน่ะค่ะ อิๆ และต้องป้อง(กัน)ไม่ให้มีการลักพาตัวด้วย อาหารเย็นวันนี้คงต้องจัดพิเศษหน่อยล่ะ(มัง) คุณบรีน่า ตะลึงตัวแข็งเมื่อขนนุ่มหนาสั้นกลายเป็น(นุ่ม)ลื่น โบตั๋นตวัดตัวลุกขึ้นนั่งหากยังปล่อยมือนางเอาไว้ให้/ใน?มือใหญ่ โบตั๋นนี่... เหมือนสาวเปรี้ยวจี๊ด แต่จริงๆ แล้วสงวนนวลมากๆ เลย น่ารักดี ปล. ตอนหน้า ตั้งท่าแย่งหม่ำหนมเค้ก ๓ ปอนด์ของคุณตุ๊กตาดีกว่า อุๆ จากคุณ : nokyoong เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 14:37:33 A:110.164.42.19 X:

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักและไม่ติดเรทสักหน่อย จากคุณ : Toodmeeh เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 18:04:20

ความคิดเห็นที่ 8 โบตั๋นน่ารัก มาวีสออกจะสุภาพบุรุษ ไม่มีทางติดเรทให้มั้งคะ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 53 18:49:43

ความคิดเห็นที่ 9 พาเด็กไปกินไอติมวันเด็กกลับมานอนตีพุงที่บ้านแล้วจ้า.. ............................... อ่านจนถึงบรรทัดที่คนเขียนบอกว่าค่อนไปทางติดเรท หือ !? กลับไปอ่านใหม่อีกรอบอย่างไว เพื่อจะหาว่า..มันอยู่ตรงไหน (อิอิ..ออกอาการเลยเรา) แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 53 20:54:43 จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 53 20:52:34