ความคิดเห็นที่ 1 รักแรกพบ สถานที่คับคั่งไปด้วยนักเรียนหญิงชายเดินกันขวักไขว่ ช่วงเปลี่ยนชั่วโมงเรียนพิเศษของโรงเรียนกวดวิชาประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอิสาน ขวัญ นักเรียนหญิงมัธยมปลายมาจากโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ขวัญ จัดว่าเป็นคนสวยของโรงเรียน เป็นดรัมเมเยอร์  ทั้งยังเป็นคนที่เรียนเก่ง ซึ่งเป็นความหวังของพ่อแม่และโรงเรียน ที่คาดว่า ขวัญจะสามารถสอบเข้าคณะแพทย์ได้ตามที่ไฝ่ฝัน แต่อย่างว่าการสอบเข้าระดับมหาวิทยาลัย ลำพังจะเรียนจากโรงเรียนอย่างเดียวคงไม่พอ ขวัญ จึงต้องดิ้นรนมาเรียนกวดวิชาในช่วงเย็นทุกวัน เอ็ม นักเรียนโรงเรียนชายประจำจังหวัด ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มที่นักเรียนที่เรียนเหมือนกัน เอ็มคิดว่าการมาเรียนพิเศษ จะทำให้ เอ็ม สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เอ็มชอบมาเรียนพิเศษคือ ได้มาพบปะเพื่อนต่างเพศต่างโรงเรียน เอ็มมักใจลอย อยากให้เวลาหมุนไปเร็วๆ เพื่อที่เอ็มจะได้ไปเรียนพิเศษ ในช่วงเย็นจะได้นั่งใกล้สาวทุกวัน ต่างจังหวัด หากมีวัยรุ่นคนไหนขี่มอเตอร์ไซด์ ดูจะโก้มาก เช่นเดียวกับ เอ็ม ขี่รถฮอนด้า Homo คันสีเหลืองแป๊ด พร้อมติดไฟด้านหน้ารถ 4 ดวง เอ็มจึงเป็นจุดสนใจกับผู้มาเรียนไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เลิกเรียนพิเศษทุกเย็น เบาะหลังมอเตอร์ไซด์เอ็ม ไม่เคยว่างเลย เอ็มเปลี่ยนหน้าสาวซ้อนท้ายอาทิตย์ละคนสองคนไปเรื่อยๆ อีกสองเดือนจะปิดคอร์สเพื่อเตรียมสอบ A-NET เอ็มก็ยังสบายๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ต่างจากขวัญ ที่ต้องรีบเร่งในการเตรียมตัวสอบแพทย์ เพราะขวัญได้โควต้าสอบเข้าแพทย์ ซึ่งเปิดโอกาสให้เด็กที่เรียนดีได้มีโอกาสสอบเข้าก่อนล่วงหน้า วันนี้โรงเรียนกวดวิชาจัดงานเลี้ยงนักเรียนเนื่องในโอกาสวันครบรอบปีในการเปิดโรงเรียน พร้อมกับพิธีมอบรางวัลให้กับนักเรียนที่ได้คะแนนสูงสุดในแต่ละวิชา ขวัญเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ได้รับรางวัลที่ได้คะแนนสูงสุดในวิชาคณิตศาสตร์ วินาทีแรกที่ขวัญเดินขึ้นไปรับรางวัล เหมือนแสงไฟฉายส่องมาที่ขวัญจุดเดียว โลกของเอ็มทั้งใบแทบจะหยุดหมุนในช่วงนั้นเลย คนอะไรทั้งสวย ทั้งเรียนเก่ง เอ็มแทบจะฝันค้างไปเลย นับตั้งแต่นั้นมา เอ็มก็เฝ้าติดตามขวัญโดยตลอด ไม่ว่าจะย้ายห้องเรียนตาม แต่ก็ไม่สามารถที่จะพิชิตใจขวัญมาครองได้ เพราะใจขวัญตอนนี้สนใจแต่เรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัย วันสุดท้ายปิดภาคเรียน เป็นวันที่เอ็มจำติดตาไปจนวันตาย เพราะเป็นวันที่ขวัญมาขอร้องให้เอ็มขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งหอพัก วันนี้ คอร์สเรียนปิดเกินเวลาไปครึ่งชั่วโมง หากกลับหอพักโดยรถเมล์อาจไม่ทันเวลาเข้าหอพักได้ สายตาทุกคู่ จับจ้องไปที่รถมอเตอร์ไซด์สีเหลืองของเอ็ม ขวัญซ้อนท้าย เอ็มออกรถไปยังช้า เหมือนจะประกาศว่า ได้ขวัญมาเป็นแฟนแล้ว  เอ็มขี่มอเตอร์ไซด์ตัดแยกเพื่อออกถนนใหญ่ แต่แล้วก็เจอด่านตำรวจอยู่ข้างหน้า สีหน้าเอ็มไม่สู้ดี เส้นทางนี้ เอ็มไม่เคยใช้มาก่อนเลยไม่รู้ว่ามีการตั้งด่าน   เอ็มไม่มีใบขับขี่อีก ทะเบียนรถก็ไม่ได้ต่อ แถมไม่ใส่หมวกกันน๊อคอีก มีซอยด้านซ้ายมือข้างหน้าอยู่ การกระทำไวเท่าความคิด เอ็มขี่มอเตอร์เลี้ยวซ้ายเข้าซอยทันที่ โดยไม่รู้ว่าเป็นโรงแรมม่านรูด “เอ็ม เธอขี่รถเข้ามาในนี้ทำไม” เสียงขวัญสั่นเหมือนลูกนก “ก็หลบตำรวจอยู่ ไม่เห็นเหรอ” เอ็มตอบกลับทันควัน ยังไม่ทันที่ขวัญจะพูดกลับ มีเสียงชายฉกรรจ์ตะโกนมาจากด้านหลัง “มีง จะเข้าโรงแรม หรือไม่เข้า มาคุยกันอยู่ได้ เสียง:-)รำคราญคนอื่น” มีผู้ชายออกมาสบทบอีก 2 คน เดินท่าทางเมายาออกมา ส่งเสียงออกมา “เฮ้ย พวกเรา ผู้หญิงสวยหว๊ะ เด็กรุ่นใหม่ :-)ใจกล้าหว๊ะ” พร้อมส่งเสียงหัวเราะลั่น เอ็ม รีบออกรถเข้าไปห้องที่เปิดม่านรอไว้ ด้วยความกลัว เอ็มดึงมือขวัญรีบเข้าห้องทันที่ “เอ็ม เราจะทำอย่างไรดี พวกข้างนอกน่ากลัวนะ” ขวัญพูด เหมือนจะร้องไห้ “เดียวเรารอสักพัก ค่อยออกไปนะ ตอนนี้อยู่ในห้องก่อนก็แล้วกัน” เอ็มพูดปลอบใจ จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:18:05

ความคิดเห็นที่ 2 ปัง ปัง ปัง เสียงทุบประตูห้องหน้าดังขึ้น เอ็มแทบกลั้นหายใจไปชั่วขณะ   "จ่ายเงินด้วยโว้ย :-)จะใช้ห้องฟรีๆ ได้ไง" เสียงตะโกนจากนอกห้อง เอ็มสอดมือเอาเงินออกจากประตูไปให้แบบไม่ดูหน้าผู้รับ พร้อมกับปิดประตูทันที่ เสียงหัวเราะก็ยังดังอยู่ตลอด ทำอย่างไรดีหละ ขวัญนั่งอยู่ด้านซ้ายมือของเตียง เอ็มนั่งอยู่ด้านขวามือของเตียง “4 ทุ่มครึ่งแล้ว” ขวัญพูด “เหลืออีก 15 นาทีประตูหอพักปิดแล้ว ทำอย่างไรดี”         เอ็มยืนขึ้น บอกขวัญว่าไม่เป็นไร วันนี้เอ็มขอเสี่ยงเป็นอย่างไรก็เป็นกัน ว่าแล้วเอ็มก็ดึงมือขวัญออกจากห้องแล้วขี่มอเตอร์ไซด์ออกจากโรงแรมโดยเร็ว ออกจากซอยมาด่านตำรวจไม่มีแล้ว  เอ็มรีบขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งขวัญถึงหน้าหอพัก เฉียดมากเหลือเพียง 3 นาทีก็จะปิดประตูหอพักแล้ว "โล่งใจ” เอ็มนึกในใจ   แต่สำหรับเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ขวัญได้รู้ถึงความดีของเอ็มที่ดีขึ้น “ขอบใจมากนะเอ็ม” ขวัญพูดพร้อมกับรีบเดินเข้าห้องพัก ไม่ต้องบอกก็ได้ว่า เอ็มขี่มอเตอร์ไซด์กลับบ้านด้วยหัวใจที่พองโต นับตั้งแต่นั้นมาความรักของ เอ็มกับขวัญ เริ่มเบิกบาน ทั้งคู่เป็นกำลังใจ ให้กันและกัน การเรียนของเอ็มดีขึ้น เพราะได้ขวัญมาเป็นคนช่วยติววิชาให้ ทำให้ทั้งเอ็มและขวัญได้สิทธิ์โควต้าสอบเข้ามหาวิทยาลัย ขวัญได้โควต้าแพทย์ เอ็มได้โควต้าวิศวะ และก็เป็นไปตามคาด ขวัญได้เรียนแพทย์ตามที่ได้ตั้งใจ แต่เอ็มสอบไม่ติด แต่ก็ยังโชคดีที่สอบ Admission รอบใหญ่ได้คณะวิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเขตภาคเหนือ จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:22:33

ความคิดเห็นที่ 3 วันเลี้ยงฉลองความสำเร็จก็มาถึง ทั้งเอ็มและขวัญได้มาเจออีกครั้งที่บ้านเพื่อนจัดงานขึ้น หลังจากที่ต้องห่างหายไปจากการสอบ เอ็มเตรียมของขวัญกล่องเล็กมาให้ขวัญ เป็นแหวนวงน้อย สลักชื่อเอ็มและขวัญ งานเริ่มสนุก เมื่อมีสิ่งมึนเมามาเกี่ยวข้อง เสียงเพลงสุดฮิตอันเร้าร้อน ทำให้เหล่าวัยรุ่นดิ้นเหมือนหนอนที่ดิ้นบนขี้เถ้าที่ยังมีถ่านแดงอยู่ ..... เช้าแล้ว ขวัญตื่นเข้ามาด้วยความตกใจเพราะตัวเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ข้างกายเธอมีเพื่อนชายอีกคนหนึ่ง และเพื่อนหญิงอีก 4-5 คนนอนหลับอยู่ ประตูห้องด้านข้างไม่ได้ล๊อค ขวัญเห็นเอ็มนอนหลับกับผู้หญิงอีกคน ทุกคนอยู่ในสภาพเปลือยทุกคน ขวัญยังมีอาการมึนหัวอยู่ แต่ยังมีสติรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ เจอห่อยาเม็ดเล็กๆ สีส้ม ขวัญเอาซองยาขึ้นมาพิจารณา ไอซ์เลิฟ คือชื่อที่เขียนหน้าซอง แสดงว่าเมื่อคืนพวกเธอเมาเพราะฤทธิ์ยาไอซ์ที่มีเพื่อนแอบใส่ในเครื่องดืมให้กินนี้เอง ขวัญซับซนจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเมื่อคืนเธอนอนกับใคร หรือว่าเธอนอนกับผู้ชายถึง 3 คนที่เดียว นึกน้อยใจเอ็มที่ไม่ช่วยอะไรเลย น้ำตาขวัญไหลลงอย่างไม่รู้ตัว ขวัญรีบวิ่งออกมาจากบ้านทันที่ นับตั้งแต่นั้นมา เอ็มก็ขาดการติดต่อกับขวัญ ขวัญเสียใจมาก ที่เหตุการณ์เป็นแบบนั้น แต่ก็ตั้งใจว่า เมื่อเรียนมหาวิทยาลัยแล้วจะเริ่มชีวิตใหม่ แต่แล้ว อุปสรรค์ก็เกิดขึ้น ประจำเดือนของขวัญไม่มา 3 เดือนแล้ว อีก 1 เดือนมหาวิทยาลัยก็จะเปิดแล้ว ขวัญเริ่มกังวล บ่อยครั้งที่ขวัญต้องเก็บความรู้สึกมานั่งร้องไห้คนเดียวในห้อง เวลานี้ช่างน่าเห็นใจขวัญเป็นอย่างยิ่ง ขวัญเริ่มคิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี หากเก็บลูกไว้ คงจะมีปัญหาในการเรียนต่อ แต่ถ้าไม่เก็บไว้ ก็สงสารเด็กที่เกิดขึ้น ขวัญกระวนกะวาย บ่อยครั้งที่พ่อแม่ขวัญ ตกใจกับภาวะอารมณ์ที่แปรปรวนของขวัญ จนกระทั้งน้าอิ๊ด ซึ่งเป็นน้าที่ขวัญสนิทมาตั้งแต่เด็กกลับจากต่างประเทศมาเยี่ยมครอบครัวขวัญ หอบของฝากกองโตเอามาให้ขวัญ หลานรัก คืนนี้น้าอิ๊ดขอนอนกับขวัญสักคืน เหมือนตอนที่ขวัญยังเด็กที่น้าอี๊ดนอนกล่อมขวัญจนหลับ ความจริงเริ่มปรากฏ เมื่อน้าอี๊ดเห็นเครื่องวัดการตั้งครรภ์ที่ขวัญทำแล้วลืมเอาไปทิ้งตกอยู่ที่ข้างตู้ น้าอี๊ดคาดคั้นความจริงจากขวัญ ขวัญร้องไห้สารภาพพร้อมน้ำตา “ขวัญท้องได้ 3 เดือนแล้ว” ขวัญสะอื้น “แล้วใครเป็นพ่อเด็ก” น้าอี๊ดถามเสียงดุ “หนูไม่รู้” ขวัญร้องไห้ปล่อยเสียงโฮใหญ่ น้าอี๊ดเริ่มหงุดหงิด ถ้าไม่บอกชื่อคนทำ น้าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพ่อขวัญ ขวัญได้ยินก็ร้องไห้จนน้ำตาแทบจะกลายเป็นสายเลือด “หนูไม่รู้จริงๆ เพราะคืนนั้น หนูไม่รู้สึกตัว ตื่นขึ้นมามีผู้ชายนอนข้างหนูหลายคนทั้งชายหญิง” น้าอี๊ดเริ่มคลายอารมณ์และสงสารหลานสาวในเคราะห์กรรมครั้งนี้ “ขวัญ น้าคิดว่าขวัญต้องไปทำแท้ง ไม่อย่างนั้นอนาคตขวัญหมดโอกาสเรียนแพทย์แน่ๆ” น้าอี๊ดพูดเสียงเรียบ พอขวัญได้ยินคำว่าหมดโอกาสเรียนแพทย์เท่านั้น ขวัญก็ร้องไห้ปล่อยโฮใหญ่มาทันที่ “เอาอย่างนี้ น้าจะกลับยุโรปวันเสาร์หน้า น้าจะพาขวัญไปด้วย ที่นั้นมีการทำแท้งที่ไม่ผิดกฏหมาย” แต่น้าจะไปบอกพ่อกับแม่ของขวัญ ว่าน้าให้รางวัลขวัญที่สอบเข้าแพทย์ได้จะพาไปเที่ยวยุโรป ถือว่าเป็นการพักผ่อนไปในตัว เอาไว้ใกล้เปิดเรียนแล้วค่อยเดินทางกลับ ขวัญไม่พูด แต่ก้มหน้าร้องไห้กับหมอนอย่างน่าเวทนายิ่งนัก จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:29:10

ความคิดเห็นที่ 4 กรรมตามทัน 6 ปีที่ใช้ในการเรียน และ 5 ปี ใช้ในการศึกษาต่อในต่างประเทศ ทำให้ขวัญได้เดินบนเส้นทางแพทย์ผู้ชำนาญเฉพาะด้าน มีค่าตัวแพง และมาวันหนึ่งขวัญก็เจอชายหนุ่มที่ดีพร้อมเข้ามาในชีวิตเธอ เธอคิดว่า เธอพร้อมแล้ว ที่จะใช้ชีวิตคู่กับเขา งานแต่งงานจัดที่โรงแรมใหญ่กลางกรุงเทพ จัดว่าเป็นงานใหญ่โตพอสมควร ชีวิตเธอเริ่มไต่ขึ้นเรื่อยๆ จนสู่จุดสูงสุด ที่มีทั้ง ชื่อเสียง เงินทอง ครอบครัว ชีวิตเธอช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน 10 ปี หลังจากที่แต่งงานมา ไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกันเลย สามีของขวัญเป็นคนดี ขยันทำงาน ไม่เคยนอกลู่นอกทางให้ขวัญได้เสียใจเลย แต่มีปัญหาเดียวที่ขวัญไม่สบายใจ คือ ขวัญไม่มีลูกสักที่ ขวัญท้องที่ไร มีอันต้องแท้งในระยะแรกตลอด จนขวัญท้อใจ เนื่องจากความไม่แข็งแรงตัวเอง นอกจากงานประจำที่รับผิดชอบที่โรงพยาบาลแล้ว ขวัญยังได้รับหน้าที่ในการบรรยายความรู้เฉพาะด้านให้กับบุคคลทั่วไป และขวัญยังทำหน้าที่ ติวเตอร์สอนนักเรียนเพื่อเตรียมความพร้อมเข้ามหาวิทยาลัยอีก ทำให้ขวัญไม่มีเวลาพักผ่อนเลย ขวัญเริ่มอาการปวดขาทั้งสองข้างมาก ไปหาผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านก็หาสาเหตุไม่พบ ขวัญจะปวดขาทุกเช้าเวลาตื่นนอน และเวลาก่อนประจำเดือนมาทุกครั้ง ความเจ็บปวดนี้ทำให้ขวัญต้องยกเลิกงานสอนที่ต้องยืนเป็นเวลานาน แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยได้ ขวัญไปตรวจเช็คมวลกระดูกเพื่อหาสาเหตุสันนิฐานว่าอาจเป็นโรคมะเร็งที่กระดูก็ได้ แต่ผลตรวจออกมาปกติ ขวัญทุกข์ใจมาก หมดเงินค่ารักษาจากการตรวจทั้งจากในประเทศและต่างประเทศไปเป็นจำนวนมาก แต่ก็ดูไร้คำตอบถึงสาเหตุที่แท้จริง งานการกุศลโรงแรมหนึ่ง มีการออกบูธพยากรณ์หาทุนการกุศลของสมาคมมีการเชิญหมอดูดังของเมืองไทยมาร่วมงาน  ขวัญไปร่วมงานแบบไม่ค่อยเต็มใจเพราะไม่สนใจด้านนี้เท่าไร แต่เพราะหน้าที่กรรมการสมาคมจึงต้องไปร่วมงาน จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:39:56

ความคิดเห็นที่ 5 “คุณหมอขวัญค๊ะ กรุณาให้เกียรติเป็นคนแรกในการพยากรณ์หน่อยค๊ะ” เสียงพิธีกรประกาศหลังจากเสร็จสิ้นพิธีเปิดงานไปแล้ว ขวัญจำใจเดินเข้าห้องพยากรณ์ เป็นห้องพยากรณ์ดวงไทย นักพยากรณ์เป็นคุณยายอายุเกือบ 70 ปีแล้ว แต่ยังดูกระชับกระเฉงดี ขวัญยกมือไหว้ “สวัสดีค๊ะ คุณยาย” ขวัญทักทาย และตั้งใจว่าจะไม่ดูดวง แต่จะนั่งคุยกับคุณยายแทน จนกระทั้งใกล้หมดเวลา ขวัญเตรียมลาคุณยาย พร้อมกับเปิดกระเป๋าเตรียมจ่ายเงิน “เดียวเขาจะว่ายายได้  ว่ารับเงินเขาแล้วไม่ทำงานให้” คุณยายพูด “เอาเป็นว่า ขอให้ยายดูให้หนูเรื่องเดียว แล้วค่อยไปได้ไหม” คุณยายเริ่มต่อรอง ขวัญเลยต้องจำใจนั่งบอกวันเดือนปีเกิดให้คุณยายผูกดวงขึ้นมา “หนู อยากจะถามยายเรื่องอะไร ยายขอแค่เรื่องเดียว” คุณยายถาม "ดูอะไรก็ได้ค๊ะ ขอเพียง 5 นาทีนะค๊ะ เพราะสามีมารอรับแล้ว” ขวัญตอบแบบมีเงื่อนไขเชิงบังคับ คุณยายหัวเราะชอบใจ “เอาอย่างนี้ก็ได้ ขอพูดแบบฟันธงเลยนะ ผิดถูกยายพูดตามตำรา” “ดวงหนูเมื่อตอนสาว ผ่านผัวมาหลายคน พอผ่านพ้นก็สุขแสนเปรมปีย์” ยายพูดเป็นคำกลอน พร้อมกับเดินยาม ผูกดาวจร ขวัญมีสีหน้าแปลกใจขึ้นมาทันที่ นั่งมองกระดานชนวนที่คุณยายเขียนตัวเลขอยู่ “ช่วงนี้ หนูมีเคราะห์นะ เจ้ากรรมนายเวรเขามาจองเวรนะ มีเวลาไปขออโหสิกรรมเขาซะ” คุณยายพูดแบบไม่มองหน้า “แล้วเคราะห์หนูจะเป็นอย่างไรค๊ะ” ขวัญเริ่มสงสัยในเคราะห์ของตน “เราจะมีปัญหาตั้งแต่ส่วนล่างใต้สะดือเป็นต้นไปนะ แล้วจะปวดในตอนลับแสงตะวัน จะเจ็บในวันที่โลหิตไหลชะโลม” คุณยายพูด จากเวลา 15 นาที กลายเป็น 30 นาที ขวัญนั่งฟังคำพยากรณ์นานกว่าที่คิด พร้อมกับถามทางแก้ปัญหา “ยายรู้จักหมอรักษานะ เป็นคนส่วย แกอาจช่วยรักษาได้” ยายพูดพร้อมกับเขียนเบอร์โทรศัพท์ใส่กระดาษให้ขวัญไป ขวัญกราบขอบคุณคุณยายพร้อมชำระค่าครู 3,000 บาท ก่อนรีบเดินออกไปหาสามีที่มารอคอยอยู่แล้ว จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:49:59

ความคิดเห็นที่ 6 ชดใช้กรรม "คุณนั่งลงแล้วเหยียดขาไปข้างหน้า” เสียงอาจารย์คง ผู้มีชื่อตามกระดาษที่คุณยายเขียนมาให้ เป็นผู้สั่งการ ผู้ถูกรักษาที่อยู่เบื้องหน้าคือ ขวัญ ทำตามคำสั่งอย่างง่ายดาย “ปกติคุณมีปัญหาเจ็บป่วยอะไรบ้าง” อาจารย์คง ซักประวัติคนไข้ที่เป็นหมอ         “ก็ปวดขาทั้งสองข้างนี้ เป็นประจำเลย” ขวัญตอบอาจารย์ “เอาหละนะ อาจารย์จะเอามีดหมอไล่ไปตามจุดต่างๆ ของร่างกาย ถ้าเจ็บตรงไหนก็บอก อาจารย์จะได้รักษาให้ถูก แต่ถ้าไม่เจ็บก็ต้องไปหาหมอปัจจุบันแทนนะ ว่าแล้วอาจารย์คงก็บริกรรมคาถาพร้อมกับเอามีดหมอสองเล่ม จ่อไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย จนกระทั้งลงมาบริเวณขาทั้งสองข้าง “โอ้ย เจ็บเหลือเกินค๊ะหมอ เหมือนกับเอาธูปร้อนๆ มาจี้ที่ขาเลย” ขวัญเริ่มร้อง อาจารย์คง ยังไม่ยอมหยุด ว่าบริกรรมคาถา พร้อมกับวนมีดเป็นลายก้นหอยบริเวณขา “โอ้ย ไม่ไหวแล้ว เอามีดออกไปที่ ไม่ไหวแล้ว” ขวัญร้องลั่นพร้อมจะขยับตัวหนี อาจารย์คง รีบตะโกนให้ลูกศิษย์มาช่วยกันจับขวัญไว้ให้แน่ พร้อมกับเอามีดหมอไล่จากหัวเข่าไปปลายเท้า สักพักมีเสียงร้องไห้โฮออกมา "อย่าทำหนูเลย ส่งสารหนูเถอะ หนูปวดไปหมดแล้ว” เสียงพูดมาจากปากขวัญ แต่ไม่ใช่เสียงขวัญ เป็นเสียงเด็กพูดออกมา “ถ้าไม่อยากเจ็บก็ออกมาซะ จะได้ไม่ทรมาณ” อาจารย์คงขู่ เจ้าของเสียงที่พูดออกมา “หนูออกไปไหนไม่ได้ หนูไม่ได้ไปผุดไปเกิด หนูหิว หนูอดอยาก เลยต้องเกาะขาแม่มาตลอด” เสียงวิญญาณลึกลับตอบออกมา แสดงว่าสาเหตุที่ปวดขามาจากนี้แน่ๆ “แม่ไม่รักหนู แม่ไม่รักหนู หนูเกลียดแม่” เสียงร้องไห้ของวิญญาณร้องหาความยุติธรรม “ตอนนี้ หนูหิวไหม อยากกินอะไรหรือปล่าว” อาจารย์คงเปลี่ยนเรื่องพูด พร้อมกับบอกลูกศิษย์ให้ไปตามญาติของขวัญที่รออยู่ข้างนอกเข้ามา น้าอี๊ดเดินตามเข้ามานั่งด้านข้างอาจารย์ “หนูหิว หนูอยากกินนม” วิญญาณเด็กน้อยในร่างขวัญพูด พร้อมกับยกมือปาดน้ำตาเหมื่อนกับเด็กต้องการของ น้าอี๊ดรู้สึกงง พร้อมกับ ยืนนมกล่องที่เตรียมมาให้ขวัญไป ซึ่งปกติแล้ว ขวัญเป็นคนที่ไม่ชอบดื่มนม ทำไมครั้งนี้ถึงอยากกินนม ขวัญกินนมหมดไป 6 กล่องรวด ทำให้ทั้งน้าอี๊ดถึงกับตกใจในภาพที่เห็น “หนู ชื่ออะไร จ๊ะ” น้าอี๊ดเริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้เป็นคนแรก เริ่มถาม เด็กน้อยเช็ดปากด้วยชายเสื้อแล้วตอบ “หนูชื่อ หนูแดง หนูแดงจะมาเกิดกับแม่ขวัญเมื่อ 30 ปีก่อน แต่แม่ขวัญไม่รักหนู พาหนูไปทำแท้งที่ต่างประเทศ” เสียงสะอื้นเริ่มดังมาอีกครั้ง “แม่จ๋า ทำไมแม่ไม่สงสารหนู รู้ไหม แม่ไปทำแท้งที่ต่างประเทศ หนูไม่สามารถที่จะหลุดพ้นบ่วงกรรมไปได้”   “หนูเกิดอีกที่ แต่ไปตายอีกที่ ก่อนหมดอายุไข ทำให้วิญญาณหนูต้องเร่รอน ไปผุดไปเกิดไม่ได้ หนูเลยต้องอาศัยเกาะขาแม่มาตลอด” “หนูเกลียดแม่ หนูจะไม่ยอมให้ใครมาเกิดเป็นลูกแม่แทนหนู” วิญญาณหนูน้อยพูด มิน่าหละ ขวัญต้องแท้งลูกบ่อยครั้งจนไม่สามารถมีลูกได้ทั้งที่ตนเองแข็งแรง “หนูแดง ไม่สงสารแม่เหรอ แม่หนูแดงทรมาณมาหลายสิบปีแล้วนะ” น้าอี๊ดพูดขอความเห็นใจ “ไม่สงสาร หนูจะจองเวรแม่ จะเอาแม่ไปอยู่ด้วย” ร่างกายขวัญสั่นสะท้าน ตาดำลอยขึ้นด้านบน         “หนูแดง ฟังน้านะ น้าจะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้หนูแดงฟัง น้าเป็นคนผิดเหมือนกัน น้าอยากให้หนูแดงอโหสิกรรมให้กับ แม่ขวัญ และน้าด้วย” น้าอี๊ดเริ่มร้องไห้และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้วิญญาณฟัง เมื่อเล่าเสร็จวิญญาณมีที่ท่าสงบลง น้ำตาไหลขวัญไหลเป็นทาง นั่งก้มหน้านิ่ง “เอาอย่างนี้ หนูจะให้แม่ทำอะไรให้หนูบ้าง เพื่อที่หนูจะได้อโหสิให้แม่ แล้วจะได้ไปเกิดใหม่” อาจารย์คง พูด “หนูอยากไปเกิดใหม่ อยากได้คนมาดูแลหนูอย่างดี อยากมีครอบครัวที่ดี และอยากเป็นคนดังมีชื่อเสียงที่มีแต่คนสนใจ หนูทรมาณมานาน หนูอยากสบายบ้าง” "หนูไม่ขอเกิดเป็นคนไทยอีกแล้ว” วิญญานพูดไปไม่ใช่เกลียดคนไทย แต่อาจเป็นเพราะการไปตายที่ต่างประเทศเลยทำให้ฝังใจข้ามภพข้ามชาติ “ต้องให้แม่หนู กับพ่อหนู มาขออโหสิกรรมจากหนู แล้วพ่อกับแม่ต้องบวชให้หนูอย่างน้อยเจ็ดวัน” วิญญาณเริ่มบอกเงื่อนไข “พ่อหนู เขาเป็นฝรั่งนับถือศาสนาอื่นนะ เขาจะมาบวชให้หนูได้เหรอ” น้าอี๊ดถาม “คนนี้ไม่ใช่พ่อหนู พ่อหนู คือคนที่ทำให้หนูมาเกิด ใครทำคนนั้นต้องมาแก้ซิ” ว่าแล้ววิญญาณก็ร้องไห้ต่อด้วยความรันทดใจ “แม่หนูยังไม่รู้เลยว่า ใครเป็นพ่อหนู แล้วมีทางอื่นให้น้าช่วยไหม” น้าอี๊ดถามถึงทางออก วิญญาณนิ่งไปชั่วขณะ “ก็ได้ ให้แม่หนูถือศีล 8 เป็นเวลา 3 เดือน ก่อนที่จะไปบวชชีพรามณ์ ให้ตั้งศาลเพียงตาที่สี่แยกใต้ต้นโพธิ์หน้าวัดที่แม่ไปบวช แล้วหาตุ๊กตารูปผู้หญิงไปไว้ข้างใน เพื่อหนูจะได้ไปอาศัยรอการไปเกิดใหม่" "มีข้อแม้กับแม่ว่า หลังจากที่แม่สึกแล้ว แม่ต้องบีบน้ำนมมาให้หนูกิน หนูจะได้เกิดเป็นคนอีกที่” หลังจากที่พูดเสร็จ ขวัญก็ล้มตัวไปข้างหน้าอย่างแรง ดีที่ลูกศิษย์อาจารย์รับเอาไว้ทัน ก่อนที่ร่างจะกระทบพื้น  หลังจากที่ขวัญฟื้นขึ้นมา ญาติขวัญก็พาขวัญกลับไปบ้านพร้อมกับทำพิธีตามที่ได้สัญญาไว้ จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:11:33

ความคิดเห็นที่ 7 พ้นกรรม หนูแดง ได้มาเกิดในโลกแล้ว แต่ยังลืมตาขึ้นมามองเห็นไม่ถนัด รู้แต่ว่า ตัวอยู่ในตู้อบเด็กทารก หนูแดงยังไม่สามารถออกจากตู้อบได้ ได้มาอยู่กับแม่เพียงครั้งละชั่วโมง แล้วก็ต้องมานอนตู้อบต่อ ทั้งหมอและพยาบาลหลายคนสับเปลี่ยนมาเป็นคนดูแลหนูแดง จนกระทั้งหนูแดงตาเริ่มมองเห็นบ้างแล้ว แต่หนูแดงยังเดินไม่ได้ ตอนนี้หนูแดงไม่ต้องนอนตู้แล้ว หนูแดงเริ่มสังเกตุว่า ห้องของหนูแดง จะมีคนมาเยี่ยมเป็นจำนวนมาก พร้อมทั้งมีรายการโทรทัศน์หลายช่องมาทำข่าวการเกิดของหนูแดง หนูแดงเริ่มรู้สึกภูมิใจในชีวิตใหม่ที่ดีขึ้น หนูแดงเริ่มสังเกตุว่า แม่ของหนูแดงรูปร่างค่อนข้างใหญ่ ขอบตาดำทั้งสองข้าง ทั้งใบหู และปลายเท้าก็เป็นสีดำ แม่หนูแดงใจดีนะ รักหนูแดง มาก บ่อยครั้งแม่เอาใบไผ่มาให้หนูแดงกิน แต่หนูแดงกินไม่ได้  แพทย์เลยเอาหนูแยกไปจากแม่เพื่อไปป้อนนมอีกห้องหนึ่ง มีเรื่องหนึ่งที่หนูแดงไม่พอใจ ทำไม มีแต่คนเรียกชื่อหนูแดงเป็นชื่อต่างประเทศ หนูแดงชื่อหนูแดง ไม่อยากชื่อว่า หลินปลิงเลย จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:14:23

ความคิดเห็นที่ 8 อีกฝั่งตอนกลางของประเทศ “หมดทุกข์ หมดโศก ไปนะ ขวัญเอ๋ย” น้าอี๊ดพูด “ป่านนี้ หนูแดงคงไปเกิดแล้วมั้งน้าอี๊ด” ขวัญพูดกับน้าอี๊ด พร้อมกับลูบเส้นผมที่กำลังขึ้น หลังจากที่ต้องโกนไป “น่าจะไปเกิดแล้วหละ แต่ไม่รู้ว่าไปเกิดเป็นลูกใคร” น้าอี๊ดพูด "ใช่น้า หนูทำตามที่น้าบอกทุกอย่างเลย ไม่ว่าถือศีล 8 บวชชีให้ รวมทั้งเอานมตาหมีไปให้หนูแดงกินเป็นครั้งสุดท้ายเลย” ขวัญพูดขั้นตอนให้น้าอี๊ดฟังอีกครั้ง จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:17:37

ความคิดเห็นที่ 9 หมายเหตุ เรื่องทุกอย่าง ชื่อตัวละครที่เกี่ยวข้อง พิธีกรรมที่กล่าวถึง เป็นจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น อาจไม่ถูกต้องตามหลักและโลกของความจริง แต่อยากทิ้งท้ายไว้ว่า กรรมอยู่ส่วนกรรม บาปอยู่ส่วนบาป บุญอยู่ส่วนบุญ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมครับ จากคุณ : จั๊กเด๋ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:20:35

ความคิดเห็นที่ 10 ทรมาน สังเกต จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 22:05:15

ความคิดเห็นที่ 11 มาอ่านค่ะ.... จากคุณ : ร้อยคำ คณาความ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 02:05:54