ความคิดเห็นที่ 1 คราวฟ้าฟื้น   คืนนิยาม  แห่งความอุ่น ฝันเคียงหนุน  ตักสาว  อนุสรณ์ พร่ำสัญญา  คำมั่น  ตราตรึงถาวร อรชร  ทอนน้ำใจ  ยิงสัญญา ...... เสียงหัวใจ  ใครหนอ  ตัดพ้อหนาว หนุ่มใจร้าว  ท้าวไออุ่น  สางอุษา ลืมตาตื่น  ฝันชื่นมื่น  ภาพลวงตา พรรณา  ฉันหนาวใจ ใครช่วยที ........ ความอุดม  สมบูรณ์  เพิ่มพูนสุข หนุ่มคงทุกข์  สุขยาก  จากโฉมศรี กายทรุด  ใจสดุด  หมองฤดี จำต้องพลี  ดวงแก้วตา  คราศรปัก........ พอเสสรวล  คลายหนาว  ปวดร้าวไหม? ใคร่ถามใจ  เธอก่อนนะ  นงลักษณ์ ใจฉันตาย  แพ้พ่าย  ใครเอยที่หัก ฉันจมปลัก  สลักติด  ชนักลวง........ เมื่อทั้งหมด  ทั้งมวล  ล้วนห่วงใย เริ่มต้นใหม่  ร่วมขานไข  ข่ายแดนสรวง อรุโณทัย สว่าง  ภพทั้งปวง ฉันขอทวง  พลอยธนา ยาใจ ........ จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 17:19:12

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับคุณพลอย ๐ เคียงอรุณ..ม่านหมอกซบดอกไม้ เพื่อรอการขับไขจากไฟสรวง คือเริ่มกาลภู่ห้อมด้วยหอมปวง และเริ่มทรวงเบิกบานด้วยหวานคำ ๐ น้ำค้างกลั่นหยดเห็นหยาดเป็นย่าน ไหวแววผ่านพร่างพรมของลมร่ำ เหมือนแววในเนตรจู่ให้รู้จำ เข้าหยอดย้ำใจอยู่..เกินรู้จาง ๐ ลับเลือนเถิดรูปรอยเคยสร้อยเศร้า หลังม่านหม่นป่นเงาเคลื่อนเข้าสาง พันแสงย่อมส่องเห็นทุกเส้นทาง ก่อนเลือนรางปลีกเร้นไม่เห็นรอย ๐ มองเถิดนั่น..สกุณาบินฝ่าหนาว และครั้งคราวร่อนแล้วอย่างแผ่วค่อย เหมือนจิตหนึ่งเคยท่องอย่างล่องลอย กลับเริ่มพลอยร่อนลง..อย่างจงใจ ๐ หยาดน้ำจะระเหิดระเหยแห้ง หลังร้อนแรงส่องระยับลงขับไล่ ฤๅจะเช่นหวานล้ำของคำใคร ย่อมหยาดให้ชื่นอยู่ไม่รู้เลือน ๐ รำพึงผ่านพวงผกาในป่าหอม ว่าที่เคยร่ำหลอม..ยากหอมเหมือน เพียงเสี้ยวส่วนนิรมิตอันบิดเบือน ที่กล่นเกลื่อนบริบทให้ทดลอง ๐ เหมือนน้ำค้างที่ระเหิดระเหยแห้ง ชั่วเข้าสางด้วยแรงพันแสงส่อง ไม่อาจสู้แสงเหนืออันเรื่อรอง รอแต่ต้องลับเลือน..จนเคลื่อนคลาย ๐ ล่วงแล้วคาบพิรุณพิลาปร่ำ แต่ลมคร่ำครวญตอนกลับย้อนสาย จึงเหน็บหนาวท่วมไปทั้งใจกาย หวังจักป่ายปัดพ้น..ก็จนใจ ๐ ผ่านอรุณ..ร้างหมอก..ไม้ดอกหอม จึงร่ำล้อมสุคนธาได้อาศัย อิฏฐารส..รอยประทิ่น..อาจสิ้นไป หวังเพียงให้..รูปถวิล..อย่าสิ้นตาม จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 18:19:42

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับคุณพลอย... โคลงผมไม่แน่ใจว่าตรงกับหัวข้อแค่ไหน... จากคุณ : black in black เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 21:57:45

ความคิดเห็นที่ 4   " จากคุณ : ฮกกงจื้อ (the darkknight) เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 22:35:42

ความคิดเห็นที่ 5 ยุ่งเหมือนกันจ้ะ.. แต่ก็ยังแว๊บ..บ.. บ  ได้  มีแขกท่านนึง คอยจะยึดเครื่องอยู่เรื่อย.. ไม่ยอมหรอก..  ไม่ใช่ร้านอินเตอร์เน็ตซักกะหน่อย..  เฮ้อ..   ...คราวฟ้าฟื้น คืนนิยาม แห่งความ"อุ่น" นวลละมุน กรุ่นไอ ใยเกล็ดขาว ทิวเขาคราม ยามนี้ คลี่สกาว ..หัวใจขาว..วาววาม ยามอรุณ.. ปรับสมดุล อุ่นกลับ รับกาลใหม่ ฟ้าแจ่มใส คลายหนาว คราวเปลี่ยนหมุน ยอดไม้พริ้ว ปลิวขยับ รับอรุณ ความอบอุ่น หนุนนำ  ฉ่ำ..หัวใจ.............. .......................................................................................... ขอมอบหัวใจใสๆดวงนี้..  แด่ แม่หญิงพลอย.. นะเจ้าคะ... จาก.. เจ้าแม่หัวใจเจ้าค่ะ จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 23:25:47

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : วฤก เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 00:37:04

ความคิดเห็นที่ 7 ไร้ไออุ่นใดใดให้สัมผัส ไร้อ้อมรัดวงแขนแทนไฟผิง ไร้ดวงใจไหนไหนให้พักพิง นะ .. ขออิงแอบ  แนบกระทู้ ได้ไหมเอย ... ดาเรน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 08:29:05

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีสำหรับวันทำงานที่ "ยุ่งเหยิง" นิดหน่อยค่ะทุกท่าน ... - คุณ ท่าน้ำคะ ... มาคราวนี้ ล้อ "กลอน" ของพลอยทุกบทเลยนะ คารมคมคายไม่เบาซะด้วย สิคะเนี่ย ... ขอบคุณมากค่ะ ... ที่มีน้ำใจ ไม่เคยทอดทิ้งให้เหงาเลยค่ะ รับ หน้าที่ดูแลกระทู้ให้ด้วยค่ะ ... ขอบคุณจริงๆ นะ ... .......................................................................... - คุณ สดายุคะ ... ช่างเป็นบทกลอนที่ "หวาน" ค่ะ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ถ่ายทอดผ่านงาน เขียนค่ะ พลอยขอบพระคุณมากค่ะ ที่นำบทกลอนไพเราะขนาดนี้มาวางใน กระทู้นี้ค่ะ ทำให้กระทู้ของพลอย มีคุณค่ามากขึ้นเลยค่ะ ... .......................................................................... - คุณ black in black คะ... ผิดความหมายหรือไม่ ไม่สำคัญเลยค่ะ ที่แน่ๆ โคลงไพเราะมากค่ะ ถ้อยคำ สวยงาม ทุกครั้งที่มาเยี่ยมพลอย มักจะมีถ้อยคำงามๆ มาฝากเสมอค่ะ พลอยขอบพระคุณมากค่ะ สำหรับน้ำใจที่ยาวนาน ต่อเนื่องค่ะ ... .......................................................................... - คุณ thedarkknight คะ ... มาพร้อมกับภาพและข้อความที่ไพเราะเช่นกันค่ะ ทุกครั้งที่คุณมา พลอยก็ จะดีใจค่ะ เพราะว่า ไม่ค่อยได้เห็นปรากฎกายที่ไหนบ่อยนักค่ะ หวังว่าจะมี โอกาสได้อ่านบทกวีของคุณบ้างนะคะ ... .......................................................................... - คุณ หนุ่ยจ๋า .. ดีใจมากค่ะ ที่หนุ่ยปลีกตัวมาร่วมแจม กระทู้ของพลอย ไม่มีหนุ่ยไม่ได้เลย นะ ... ต้องมีทุกครั้ง และสม่ำเสมอด้วยจ๊ะ ขอบคุณมากค่ะเพื่อน ... .......................................................................... - คุณหมอ วฤก คะ ... ขอบพระคุณมากค่ะ เป็นอีกท่านที่ให้เกียรตินำโคลงที่สุดแสนไพเราะมาวาง ค่ะ อ่อนหวาน งดงาม มากค่ะ ... พลอยหัดเขียนโคลงอยู่ค่ะ คงเขียนไปเรื่อย ตามใจรักน่ะค่ะ พอกล้อมแกล้มไปน่ะค่ะ .. แต่มีความสุขที่ได้เขียน และได้ อ่านของท่านค่ะ ... .......................................................................... คุณ ดาเรนคะ ... อ่านกลอนและโคลงของพลอย เดี่ยวก็ "อุ่น" ค่ะ อย่างน้อย เนื้อความที่สื่อ ก็จะอบอุ่นได้ขึ้นมานิดนึง และยินดีเผื่อให้เพื่อนๆ ได้ "อุ่น" อย่างถ้วนหน้าค่ะ .......................................................................... ขอขอบพระคุณสำหรับคะแนนต่างๆ ดังนี้ค่ะ : คุณ ท่าราชวงศ์,คุณ สิริชน,คุณ tudong,คุณ D_AkIrA,คุณ black in black, คุณ พจนารถ๓๒๒,คุณ วฤก มีความสุข มากๆ นะคะเพื่อนๆ ทุกท่าน จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 11:47:40

ความคิดเห็นที่ 9 ... ... แพรพิสุทธิ์ระลอกพริ้ว......พรมผกา ระเรื่อยผูกพันธนา...........พิลาสพ้อง เย็นเยือกหยั่งมหา-..........สมุทรใหญ่ ยามอุ่นอิงกายซ้อง..........กระซิบใกล้ทรวงสินธุ์ โฉมประทินกลิ่นเจ้า..........ขจรสม ขจายส่งสายภิรมย์...........ระลึกรู้ ยาวนานยิ่งนิยม...............นิยามหยั่ง ลึกแล ไหลหลากสัมพันธ์ทู้.........ถ่องทั้งเทียมกัน แปรผันเพียงภาคน้อม.......เผยนที เวียนผ่านวันเดือนปี..........ปราศย้อน ธารทิพผาดจรลี...............จำสั่ง ใจเอย ปรกร่มเย็นคลายร้อน........สุขล้ำทุกข์หาร ขานสำเนียงดอกแก้ว.......กังสดาล จงสื่อถึงแพรธาร.............เพื่อนแท้ ระยะหว่างเติมหวาน.........วนตราบ เธอตื่นไหลหลากแม้........มุ่งคล้อยกายไกล .............................................................. .............................................................. เมื่อดวงใจ ไหวพริ้ว ตามริ้วคลื่น ประพรมชื้น ช่อไสว ดอกใบหวาม น้อมกิ่งก้าน  สะคราญโฉม ประโลมตาม ทุกโมงยาม  ที่กระแส หลากแปรไป ... ... เงาสะท้อน ซ้อนผสาน สะท้านหวิว แทรกซึมผิว ชลสินธุ์ ตราบรินไหล ที่มิเคย เฉย-หลับ เย็นจับใจ คืนความเฉิด ไฉไล สู่พฤกษ์พรรณ ... ... ต่างเกื้อกูล หนุนส่ง ยังคงรู้ - เคียงข้างอยู่  ณ น่านน้ำ สูงต่ำผัน แม้นเปลี่ยนแปลง แบ่งสาย เป็นรายวัน แต่เชื่อมผูก - สัมพันธ์ นั้นแน่นอน ... ... หวังประทิน กลิ่นหอม ให้ดอมดม คลายระทม ยามเหนื่อย ไหลเนือยอ่อน ได้เย็นสม ร่มเงา  ส่ง “เขา” จร - สื่ออาทร แทนคำ ย้ำความนัย ... ... เต็มใจชื่น ยืนต้น  เหนือพ้นน้ำ พร้อมดื่มด่ำ  สายสรวง สู่ทรวงใส เป็นสื่อกลาง ทางผ่าน  สายธารใจ คอยเฝ้าดู อยู่ไกลไกล ไม่ห่างตา ... .............................................................. ............................................................. แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 53 13:36:58 แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 53 11:50:53 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 11:48:35

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อดวงใจ ไหวพริ้ว ตามริ้วคลื่น ชอบมากครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 12:26:08

ความคิดเห็นที่ 11 แพรสายธารล่องคล้าย  ..............พรมมาศ นวลผ่องระเริงพาส  ...................แววฟ้า ผกาชื่นสินธุ์สาด  ......................ดอกกิ่ง  ยลชื้น คงยิ่งพวงระย้า   .......................หยอกล้อแพรธาร ผลิบานขานก่อแก้ว  ...................ขาวนวล คมกลิ่นหอมรัญจวน  ..................เฟื่องฟุ้ง ปานประหนึ่งพึงหวน  ...................รักเก่า  ครั้งเคย เชยชื่นอบอวลคุ้ง  ......................ทั่วท้องธารแคว จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 13:36:41

ความคิดเห็นที่ 12 เพราะจับใจค่ะ แวะมาเสพโดยเฉพาะ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 14:12:31

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีน้องพลอย และ ทุกๆท่านครับ จากคุณ : tudong เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 14:28:01

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับคุณพลอยฯ..... ขอวางกลอนอีกสักบท ๐ ใช่ไหม...? ๐ ๐ ลมหนาว..ผ่านระลอกฝ่าหมอกมัว ราวหยอกยั่วสางตรู่ให้รู้ไหว หยาดน้ำค้างโลมพลอดที่ยอดใบ ก่อนค่อยไหลหยาดชื่นลงผืนดิน ๐ เพียงเพื่อ..รอบอุทัยพิไลพิลาส ผ่านโอภาสเกลือกกลั้วไปทั่วถิ่น ฟ้าบนปีกวิหคย่อมผกบิน เพชรบนตฤณวาบวามกับยามเช้า ๐ ระริกความอ่อนไหวของใบหญ้า หนาวลมพาย่ำเหยียบ-ความเงียบเหงา แตะตื่นความอ่อนไหวของวัยเยาว์ รับรู้เงาร่างหนึ่ง..ผู้ตรึงใจ ๐ แล้วรอบความอ่อนหวาน..ค่อยผ่านสู่ พารับรู้อาวรณ์แสนอ่อนไหว อ้อมอบอุ่นโอบเนื้อด้วยเยื่อใย จากรอบแรงอาลัย..แห่งใจนี้ ๐ รู้หรือไม่คำนึงชั่วหนึ่งคาบ ก็แต่ภาพรูปน้อยเฝ้าคอยพี่ เสน่หาอาลัยและไมตรี ราวคลายคลี่คลุมครองทุกห้องใจ ๐ ถวิลพรทิพแถนทั้งแดนฟ้า จงผ่านรอบรมยาให้อาศัย สุจริตมั่นคงจำนงนัย พระ-เสกใส่ฤดีน้อย..เฝ้าคอยวัน ๐ โอบอุ้มเนื้อเนียนผิวจากริ้วหนาว ข้ามหนหาวรายล้อมเข้ากล่อมขวัญ โอนอบอุ่นข้ามช่วงแสงดวงวัน ลงแฝงฝันปรารถนาทั้งราตรี ๐ บรรจถรณ์หมอนม่านจงผ่านถ้อย ให้โสตน้อยจดจำแต่คำพี่ ในทุกนึกคิดขวัญ..กอปรอัญชลี เพียงท่วงทีถวิลชู้อย่ารู้คลาย ๐ แพรเพลาะที่ห่มคลุมป้องนุ่มเนื้อ แทนอุ่นเอื้อโอบเจ้า..ดั่งเฝ้าหมาย ถนอมรูปน้อยไว้ทั้งใจกาย ก็โดยสายใยกระหวัดเข้ารัดรึง ๐ เมื่อสนิทนิทรา..ในคราค่ำ จงดื่มด่ำด้วยนิมิตแรงคิดถึง ทั้งปวงรอบปรารถนา..จักตราตรึง ให้ซาบซึ้งเสน่หาทั้งราตรี ๐ ฟังเถิดผู้ โอษฐ์ยิ้ม..เนตรพริ้มหลับ จะพร้องศัพท์ละเมอถ้อย..ว่าคอยพี่ บรรสารความปรารถนาในวาที ให้โสตที่เฝ้าถวิลพลอยดิ้นรน ๐ ลมหนาว..ผ่านระลอกยั่วหยอกฟ้า ผ่านเพ-ลาล้ำล่วงฝ่าห้วงหน มีใจความอ่อนหวานละลานปน- ความอึงอลสั่นระรัวแห่งหัวใจ ๐ ลมหนาว..ผ่านแล้วอย่างแผ่วโผย ราวผ่านโชยชื่นมาให้อาศัย คล้ายอ่อนหวานซาบซึ้งคำนึงใคร- แนบลมไหวผ่านศัพท์ให้รับรู้ . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 18:24:32

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นคุณแสงแรกฯ ล่อหลอกทีไร..   อดใจต่อเติมถ้อยอักษรไม่ได้ทุกทีเลย.. ขออนุญาตเสนอหน้า คุณแสงแรกหน่อยนะ..  แม่หญิงพลอย.. เมื่อดวงใจ ไหวพริ้ว ตามริ้วคลื่น อีกใจขืน ทะมึนข่ม ส้มอมเหลือง หยิ่งทะนง หลงเงา เฝ้าขุ่นเคือง คอยชำเลือง หาเรื่องใจ ..น้ำใสคราม..                 ..เจ้าอ่อนแอ แค่น้ำ ทำเป็นพริ้ว..                 เริงสายริ้ว ลิ่วล่อง มองน่าขำ                 ข้าฯสิ..ยืน ทะมึนแกร่ง แผงหินงาม                 น่าเกรงขาม งามมั๊ย?.. ใครก็ชม.. หัวใจน้ำ ครามใส ไม่ต่อเถียง ไหลเรื่อยเรียง เคียงฉ่ำ ความสุขสม อุ่นในอก พกสุข คลุกภิรมย์ ..หินสีส้ม..ก้มมอง ต้องแปลกใจ..                 เอ๊ะทำไม?.. หัวใจน้ำ ฉ่ำเอมสุข                 เราไหงทุกข์ ถูกเมิน เพื่อนเดินหาย                 ..หัวใจน้ำ..ครามใส ไม่เดียวดาย                 ..อบอุ่นใน.. สายน้ำ ทุกยามยล.............. .......................................................................................... อยากสื่อว่า.. หัวใจน่ะนะ..   ต้องนุ่มนวล..  อบอุ่น..  ละมุนละไม..   ถึงจะสมบูรณ์ซึ่งความหมายของคำว่า..  หัวใจ.......... จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 22:11:06

ความคิดเห็นที่ 16 สัมผัสใด ไหนจะอุ่น ละมุนเทียบ หรือจะเปรียบ เท่าเธอ ให้เพ้อหา ทั้งอุ่นจริง ยิ่งอุ่น ล้ำคุณค่า สัมผัสขน น้องหมา ของข้าน้อย เอาหน้าซบ ประคอง น้องพุดเดิ้ล อุ่นเหลือเกิน เพลินจริง ยิ่งทำบ่อย มันรำคาญ จะกัดเรา เข้าท้ายทอย เรารีบถอย หายอุ่น ละมุนเอย แวะมาเยี่ยมคุณพลอยธนาอีกครั้งครับ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 22:21:26

ความคิดเห็นที่ 17 ทะเล..ไร้ขีดคะเน   กระแสชล มิกังวล  ชลหลาก  สากคลื่นซัดถม เหวลึก..มิระทึก  นานับโคลนตม ถั่งโถมสะสม  เหวพร้อม ยอมรับมัน หัวใจ..ขาดไร้ เขตรองรับ ซับแรง รักแสลง  แผลงฤทธิ์  พิษรักสบั้น หัวใจ..ถนอมไว้  อย่าให้จาบัลย์ ใจเธอใจฉัน  ถึงกัน สื่อสารใจ จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 14:48:22

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีสำหรับวันทำงานที่ "เดินทางหลายร้อยกิโลเชียวค่ะ .. " ทุกท่าน ... ... - คุณ แสงแรกประดับดิน ... ขอบพระคุณมากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันค่ะ .......................................................................... - คุณ ท่าน้ำคะ ... ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ที่ขยันจริงๆ เลยนะเนี่ย ... ไม่มีไรตอบแทน นอกจาก "รอยยิ้ม" ... .......................................................................... - คุณ มนต้นไม้ (Setakan) ... ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา "เสพ" โดยเฉพาะค่ะ แหม ... มีผู้อ่านที่น่ารักขนาดนี้ แล้วล่ะก็ เขียนใจขาดเลยค่ะ ขอบคุณ สำหรับ "กำลังใจ" ที่มีให้เสมอมา นะคะ ... .......................................................................... - คุณพี่ tudong ... ขอบพระคุณมากนะคะพี่ ที่แวะมาด้วยน่ะค่ะ ไม่ได้เห็นพี่เขียนงานยาวๆ แบบ นี้มานานแล้วค่ะ ที่สวัส ฯ คงยังหนาวอีกนานค่ะพี่ ขอให้ดูแลสุขภาพด้วยนะ คะ หนาวกายมิเป็นไรค่ะ อย่าหนาวใจก็แล้วกันค่ะ ยินดีมาก ถ้าอ่านกลอน ของน้องแล้ว ทำให้พี่อุ่นได้ค่ะ ... ขอบคุณนะคะพี่ ... รักษาสุขภาพค่ะคุณพี่ .......................................................................... - คุณ สดายุ คะ ... ขอบพระคุณมากเลยค่ะ กลอนของคุณ "หวาน" มากเลยค่ะ เขียนเหมือนกับ ไหลเป็น "สายน้ำ" เลยนะคะ ... งานของคุณที่เขียนออกมาในแต่ละวันน่า ชื่นชมมากค่ะ เพราะลื่นไหล และ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวค่ะ คงจะสะท้อน ตัวตนในแง่มุมหนึ่ง จากหลายๆ มุมออกมาแน่ๆ เลย ... ขอบคุณมากนะคะ ที่ทำให้กระทู้นี้ มีกลอน ที่แสนจะ "ไพเราะ" ให้อ่านด้วยค่ะ ... .......................................................................... - คุณ หนุ่ยจ๋า ... ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาน่ะค่ะ หาเวลาพักผ่อนบ้างนะ มิต้องห่วงเลย ถ้างาน เยอะ ก็พักผ่อนก่อนจ๊ะ แล้วถ้ามีเวลา ก็มาแจมกับพลอยได้เสมอจ๊ะ ... คิดถึงเช่นกันนะคะ ... .......................................................................... - คุณ ย.ยิ้มแย้ม คะ .. ขอบคุณค่ะ สำหรับกลอนอารมณ์ดีค่ะ อ่านแล้วก็ "น่ารักดี" ค่ะ  ชื่อล็อคอิน กับข้อความที่เขียน ช่างสอดคล้องกันอะไรเช่นนี้คะ ... .......................................................................... - ช่วงนี้ชีพจรลงเท้าอย่างที่เล่าให้ฟังค่ะเพื่อนๆ เดินทางในแต่ละวัน หลายร้อยกฺโลเหลือเกินค่ะ เลยอาจจะมาตอบช้าไปบ้าง แต่ก็จะพยายาม มานะคะ ... ฝันดีนะคะ เพื่อนๆ ทุกท่าน  ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 22:32:53

ความคิดเห็นที่ 19 ... ... โสตสำเนียงอุทกท้วง.........สะเทือนไหว กราวเชี่ยวหลากรินไหล......ลึกเร้า ตะกอนกากคราบไคล........เคืองขุ่น คราเคลื่อนคะนองเคล้า......คลื่นน้อยฤาไฉน บุปผาไกวช่อพร้อม...........ชโลมฝัน ขับกล่อมเพลงเพลินขวัญ...พี่ข้า บรรโลมปลอบจาบัลย์........เบือนบาด ใจฤา ลืมเถิดระทมล้า................ทุกข์ร้อนเลือนหาย คงหมายกระเพื่อมซ้ำ.........ทรวงนาง เมินใส่เพียงอำพราง..........พ่ายพลั้ง กระแทกกิ่งเปราะบาง........โดยป่วน กระแสเอย แรงสั่นกระทบครั้ง............ถ่วงคล้ายเราสอง เธอหมองฉันหม่นด้วย........มนต์ใด หนาวอุ่นธาราไหล.............หล่อเลี้ยง พฤกษาเริ่มผลิใบ..............บานสะพรั่ง เป็นเรื่องจริงเท็จเพี้ยง........ฝากถ้อยทวงถาม .............................................................. .............................................................. ดังห้วงสินธุ์ จินตภาพ พิลาปร้น เรี่ยวระคน สนเท่ห์ คะเนผอง ระแวงไหว หวาดอุรา พาคะนอง หรือมัวหมอง หวั่นวิตก สะทกใด  ? ...  มวนคลื่นพริ้ว กริวเกริ่น สะเทิ้นบอก กระเพื่อมรับ สัพยอก ระลอกใหญ่ โปรดดอมกลิ่น ... ยินบุปผา ...จาระไน ชลชาติไหล หลากแล้ว จงแคล้วคลาย ... ... โถมถั่งแรง แกว่งไหว ไกวถึงกิ่ง หากประวิง เห่กล่อม ตรอมตรมหาย ปลิดขั้วกลีบ – เกสร หย่อนกำจาย แม้นเปล่าดาย จะลอยเรียง อยู่เคียงกัน ... หวังนำจิต มิตรภาพ ลดหยาบกร้าน ช่วยทัดทาน รับสนอง คลายหมองขวัญ พ้นพิพาท บาดแผล แม้ฉกรรจ์ ยามคับขัน  สั่นคว้าง  มิร้างรา ... ... หวังสายสรวง ห่วงใจ ของใครบ้าง อย่าเมินหมาง  คำขอ  ต่อพฤกษา หรือน้ำใจ ใสหวาน ที่ผ่านมา นั้นด้อยค่า  เสื่อมแท้  จึงแปรปรวน  !!! ... .............................................................. .............................................................. จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 22:43:31

ความคิดเห็นที่ 20 ...อุ่น... จากคุณ : เจียะป้าอู่สื่อ (tongboy) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 01:42:08

ความคิดเห็นที่ 21 ฝนสีเทา ... ฉันขอโทษ ... .......................................... วันรุ้งแวง แผลงศร ซ่อนบนฟ้า ดอกดาหลา มิรู้ว่า ฟ้าฉาบสี จะมองดิน ปิ่นขวัญ มั่นราตรี รู้อีกที....ที่ฟ้าหม่น จนกันแสง !!.... พระพิรุณ รุนสวาท หยดหยาดฝน ไหลฉ่ำล้น หม่นไข ใจกำแหง เธอเคร่งคร่ำ ล่ำสัน ดั่งกำแพง ในอ่อนแย้ง จึ่งแฝงฝน จนหนักหนา... "ฝนสีเทา" ... เหงาไหม ? ... ใคร่ขอโทษ !! อย่าพิโรธ โกรธเคือง เปลืองโทสา แค่อยากบอก ว่ามิได้ "เจตนา" ใยแฝงฟ้า พลางตัว เหนือบัวดิน !?! ... ฟ้าหม่นรื้น คืนฉ่ำ ชด "คืนให้" ขอหยด "ใส" ไอฝน คืนยลถิ่น ฝนสี "เทา" เข้าตา แทบหลั่งริน บดบังสิ้น ดินฟ้า รวมหน้าเธอ ... รอวันใหม่ ใจแจ้ง แวงรุ้งบ้าง ตกบางบาง เพื่อชะล้าง ว่างเสมอ ตกเบาเบา เข้าเลี้ยงใจ ไม่เผลอเรอ อย่าล้นเอ่อ เพ้อกระหน่ำ เหมือนวันนั้น !! ... ฉันสัญญา หมั่นเยี่ยมหา มองฟ้าบ้าง หวังสะสาง ถางทุกข์ ที่จุกกั้น ? "เพียงสิ่งเดียว" ที่ให้ได้ ... เป็นรางวัล ไถ่โทษทัณฑ์ วันหมิ่นมาด บาดใจเธอ !!! ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 10:59:11

ความคิดเห็นที่ 22 เหนื่อย..เหนื้อย.. ย..  เหนื่อย..   ทั้งกลางวันทั้งกลางคืนเลย.. ผ่านเดือนนี้ไปแล้ว คงจะเบาบางลงแล้วล่ะจ้ะ.. คงได้มาแจมกะพลอยฯ  แบบเป็นเวอร์ชั่นๆ..  ให้รกรุงรังกระทู้ไปเลยดีมั๊ย?...อิอิ.. บทกวีฯนี้..   ให้ชื่อว่า..  ด้ายหัวใจ..  ก็แล้วกันนะเพื่อนนะ .. คุณแสงแรกฯ..  คงจะเคลิ้มนิดๆมั่งน่ะนะ  กับบทกลอนนี้..... ..แสงอบอุ่น ละมุนนุ่ม ชุ่มชื่นจิต สาดจุมพิต ทุกทิศทาง สว่างใส สาดแสงทาบ สรรพสิ่ง กิ่งก้านใบ ปลุกวันใหม่ ให้ฟื้น คืนพลัง..         .. ธรรมชาติ จัดแต่ง ทุกแห่งหน ป่าไพรสณฑ์ ต้นไม้ คลายหม่นหมาง ..ราตรีหนาว..เช้าอบอุ่น ..แสงกรุ่นจาง ทุกสิ่งต่าง พร่างพราย ..รับด้ายใจ.. ..ด้ายใจ..โยง  ส่งกระจาย ผืนไพรป่า เส้นสายจ้า ระคน ปนหมอกใส เย็นกับร้อน ผ่อนองศา อ้าโอบไพร องศาใหม่ ให้ความอุ่น ละมุนทรวง.. ..ด้ายใจ..ยัง  รั้งเหนี่ยว เกี่ยวยึดเกาะ สาดไล้เลาะ เสาะกระจาย คล้ายห่วงหวง สานใยรัก ฝากใว้  ใจทุกดวง ทุกสิ่งปวง ห่วงใยกัน ..นิรันดร.....ร....ร.................. ...................................................................................................... ธรรมชาติ.. ต่างห่วงใยซึ่งกันและกัน จริงๆนะ... ตัวเองว่าม๊ะ???....  แม่หญิงพลอย...... จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 11:59:49

ความคิดเห็นที่ 23 โสตสำเนียงอุทกท้วง  ...............สะเทือนไหว โหยหวลระงมไกล     ................พี่น้อง ธารระส่ำหลากไหล    ................นองท่วม นาอ่วม สี สา ร้อง      ................ห่มไห้น้ำตาริน.... บุปผาไกวช่อพร้อม    .................ชโลมฝัน โถมถั่งหัวอกขวัญ      .................เรื่มแห้ว ทุกข์หนักดั่งโทษทัณฑ์................ขังอยู่ ฝันซึ่งเคยเพริดแพร้ว ..................บัดนี้เอวัง .... คงหมายกระเพื่อมซ้ำ ..................ทรวงนาง กระหน่ำทรวงเปราะบาง.................พี่แล้ว ความหวังแค่ปลายหาง .................ตนุเต่า ผลุบโผล่เกรงใจแก้ว  ...................หลบหน้าเหนียมอาย.. เธอหมองฉันหมองด้วย .................มนต์ใด หมองหม่นหวั่นจอมใจ ..................เปลี่ยนข้าง รวงทองล่มปัจจัย       ..................บกพร่อง ผลัดผ่อนซ้ำนอนค้าง ...................คู่ร้างนางหน่าย.. จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 12:10:37

ความคิดเห็นที่ 27 24 25 26 หลุดแล้วหลุดอีก จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 20:40:19

ความคิดเห็นที่ 28 วันนี้สุดยุ่งเลย.. ไหนจะมีบอล..  ไหนจะเป็น week end .. แต่ก็..  แว้บ.. มาหาพลอยฯได้เสมอ..   จริงๆนะเพื่อนนา..                                  ..อบอุ่นเหงา เงาหมอก ระลอกไหว                                  อบอุ่นไอ สายหมอก หยอกไล้ผิว                                  เย็นละลิ่ว พริ้วกาย คลายปลิดปลิว                                  เย็นเยือกหวิว ทิวเขา เป่าสายลม.. ..อรุณรุ่ง จรุงแต่ีง แผงผืนป่า อรุณจ้า เปิดฟ้าใส คลายขื่นขม อรุณแจ่ม แย้มใส คลายทุกข์ตรม อรุณพรม ห่มป่า วนาดร..                                                                           ..แสงบางเบา เย้าหยอก ทุกซอกส่วน                                   แสงเย้ายวน ชวนหลง พงสิงขร                                   แสงอบอุ่น กรุ่นไอ หายร้าวรอน                                   แสงออดอ้อน ตอนเช้า เล้าโลมลาม..                                                                                   ..ไอหมอกอุ่น กรุ่นกลิ่น ถวิลหวิว ไอหมอกปลิว ลิ่วล่อง ผ่องใจหวาม ไอหมอกเย็น กระเซ็นแตะ กระแซะตาม ไอหมอกงาม ยามนี้......มี..รัก  คลุม........................ ...................................................................................................... แต่งบทนี้เสร็จ..  พิจารณาภาพประกอบเสร็จ.. ..คิดถึง คุณแสงแรกฯ  กับคุณท่าน้ำฯ.. ขึ้นมาเฉยเลย.. เก๊าะ..ภาพนี้ มันทำให้คิดถึง ทั้ง 2 คนนั้นเลยจริงๆนี่นา....  ตัวเองว่าม๊ะ?????.. แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 53 21:04:55 จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 21:00:30

ความคิดเห็นที่ 29 ภาพตกหล่นซะแล๊ะ... งั้นเอาใหม่.. จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 21:03:52

ความคิดเห็นที่ 30 บอลประเพณี ขอลา มิบังอาจ เสกขยาด มาดหมาย ใคร่หลบหนี เหนื่อยแทบชัก หนักหนา มาหลายปี สามสี่ปี ที่ผ่านมา ลามาแว้วววว ไม่ได้เป็น นักสึกสา กับเขาดอก แต่ขอบอก เบื่อสิ้น เลยกินแห้ว ซาปอนเซ่อ เอ้อ!เหอ! เจอทุกแนว กว่าจะตอบ ตกลงแล้ว ฉันล่ะเพลีย พอต๊กลง ส่งฉัน นั้นแทบชัก เร่งทะลัก ผลักแรง แกร่งจนเปลี้ย ต้องให้ทัน วันแข่ง แรงฉันเพลีย ฉันเลยเกลี่ย ไม่เอา มาเผาแรงแว้ววว!!    แหะ แหะ  อิหยังของบักเสกน้อ? ...................................................................................... สวัสดีแม่พลอยฟ้าขอรับ วันนี้วันครู เสกคาถานึกถึงแม่พลอยอยู่เหมือนกัน ในฐานะที่เคยให้คำแนะนำสอนสั่งในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเสกคาถา เข้ามาชื่นชม และแสดงความนับถือในความสามารถของแม่พลอยขอรับ ส่วนแม่น้องนางสิริชนที่บ่นเหนื่อยบอล นั้นเป็นบอลประเพณีแม่นบ่? เหอๆ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 53 22:45:27 จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 22:38:40

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณสิริชนมากที่คิดถึง ภาพช่างงาม ความช่างเพราะ ภาพเจ้างาม ความเจ้าเพราะ เคาะหัวใจ มือเจ้ายื่น น้ำใส ให้คนล้า ทะเลทราย แดนกันดาร ผ่านทางมา เอนกายชม ดงบุบผา ข้าเบิกบาน พี่มิเคย วางเหยื่อ เพื่อหลอกล่อ ซึ้งใจนัก เมื่อเจ้าต่อ กวีหวาน ........................................ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 23:56:46

ความคิดเห็นที่ 32 อุ่นสองเย็นสอง  สำรอง   ปองสี่ฝา อรุณเบิกฟ้า  สี่แถว  แนวแสงแสก สี่แสงเย้าหยอก  ฟันศอก  พี่แสงแรก สี่ไอนั้นแปลก  ท่าน้ำแทรก  ได้งัย?? เจ้าแม่หัวใจ  เธอสดใส  ซู่ซ่า ภาพถ่ายงามตา  ปรารถนา  จัดให้ ลิลิตไพเราะ  เสนาะ  เติมน้ำใจ บันเทิงแสงใส  ทักทายแสง  แสงแรก จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 01:15:24

ความคิดเห็นที่ 33 คคห.# 31 ต่อคุณแสงแรกฯ ค่ะ.. ภาพเจ้างาม ความเจ้าเพราะ เคาะหัวใจ มือเจ้ายื่น น้ำใส ให้คนล้า ทะเลทราย แดนกันดาร ผ่านทางมา เอนกายชม ดงบุบผา ข้าเบิกบาน พี่มิเคย วางเหยื่อ เพื่อหลอกล่อ ซึ้งใจนัก เมื่อเจ้าต่อ กวีหวาน ใจเหนื่อยล้า คว้ารับ ซับดวงมาลย์ เจ้าขับขาน วันละคำ ก็ฉ่ำใจ ภาพช่างงาม ความช่างเพราะ ฉอเลาะร้าย ดั่งเจ้าหมาย ร่ายมนต์ ก่อนร่นหาย บอกคิดถึง ซึ้งจัง ฟังคมคาย พี่เขินอาย บ่ายเบี่ยง เลี่ยงหลบพลัน ขอสงวน กระบวนท่า ก่อนนะน้อง เผื่อใจต้อง หมองช้ำ คำพูดหวาน หากถูกเจ้า เยัาหยอก หลอกซมซาน คงหลบทัน หันหน้าหาย  บ๊ายบายลา............. แต่งเสร็จ..  นั่งอ่าน..  หัวเราะ..  โคลงหัว.. อยู่คนเดียว เป็นไปได้เน๊าะสิริชนเนาะ.. แต่งเอง..  คิดเอง..  เออเอง..  มึนเอง..     น่าหยิกจริงๆเชียว..ใช่มั๊ยคะ? คุณแสงแรกฯ.. งั้นขอฝากภาพ..ก้านกิ่งแห่งหัวใจ..   เป็นการขอโทษที่ละลาบละล้วง ก็แล้วกันนะคะ.. จากคุณ : สิริชน เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 01:33:40

ความคิดเห็นที่ 34 หากถูกเจ้า เยัาหยอก หลอกซมซาน คือตีหัว เข้าบ้าน คร้านจะเหงา บทกวี มิเคยหลอก ปอกลอกเรา คนกวี พี่กับเจ้า เย้ารวมใจ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 22:19:21

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ทุกท่านค่ะ ... ขออภัยด้วยค่ะ ที่มาทักทายช้าไปด้วย เพราะว่า เดินทางไกลอีกแล้ว ครับท่าน !!! ... ขอทักทายแบบรวมๆ เร่ง ๆ แต่ จริงใจ ก็แล้วกันนะคะ ... - คุณ tongboy ขอบคุณค่ะ ที่มานอนอุ่นในกระทู้นี้ด้วยค่ะ 55 ... - คุณ ท่าน้ำ - รับทราบแล้วค่ะ กลอนที่ส่งมาหลังไมค์ ไพเราะมากค่ะ แต่ ไม่ทราบว่าติดคำกรองคำไหนนะ แล้วก็ไม่เคยแจ้งลบใครด้วยนะ 55 .. สงสัยจะ "หวาน" มากไปหน่อยค่ะ ... อ่านแล้วค่ะ สบายใจได้นะคะ 55 ... - คุณ แสงแรก คะ - แหม อารมณ์ดีจังนะคะ ... ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ - คุณ หนุ่ย จ๋า ... ไปแจมมาแล้วตามคำขอนะคะ คุณหนุ่ยสบายดีนะ ... แล้วพรุ่งนี้ อาจจะตั้งกระทู้ใหม่แล้วล่ะค่ะ อย่าลืมไปแจมด้วยนะคะ ... 55 .. - คุณ เสกคาถา - จริงๆ แล้ว พลอยน่าจะเรียกคุณ ว่า "พี่เสก" นะ เพราะ พลอยน่าจะอายุน้อยกว่านะ ... ขอบคุณค่ะที่ยกย่องขนาดนี้น่ะ พลอยไม่ อาจรับไว้ได้หรอก เพราะพลอยไม่ได้เก่งอะไรค่ะ หลักการอะไรก็ไม่มีกับ เขาเลยค่ะ ทุกวันนี้ เขียนอย่าที่ใจอยากเขียนค่ะ ไม่รู้หลักทฤษฏีอะไรนัก หรอกค่ะ แต่พลอยก็ดีใจค่ะ ที่คุณเสกคาถา นึกถึง ขอบพระคุณมากค่ะ 55 .. give เหลือน้อยแล้วค่ะ ... ต้องใช้อย่าง "ประหยัด" ค่ะ เพื่อนๆ  555 ... มิว่ากันนะค๊ะ ... ฝันดีนะคะ เพื่อนๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 23:48:06

ความคิดเห็นที่ 36 จากกระทู้ "เยื่อใย ... " ของคุณ วฤก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8777404/W8777404.html#2 ... ... ... หากเยื่อใย ไออุ่น ยังครุ่นค้าง ใจบางบาง บอบช้ำ หยดน้ำใส- เอ่อราดรด บดอุรา พี่ยาใจ ขุ่นเค้นใน ใสนอก กระฉอกมา ... ... หากรอยเล็บ เจ็บเนื้อ ยังเหลือจ้ำ แล้วตอกย้ำ บาดทรวง จนห่วงหา รอแผลฟก ตกสะเก็ด  เช็ดน้ำตา คงลืมสิ้น ถวิลหา อาวรณ์ใด ? ... ... ยิ่งย้อนวัน บั่นทอน สังหรณ์นัก ใครโรยรา ลืมรัก จนผลักไส ใครรังเกียจ เหยียดหยาม จนลามไกล กี่หยดใส ... ไม่พอ จะต่อรอง  ... ... น้องตัดญาติ ขาดใย ไม่เหลือแล้ว ดั่งเศษแก้ว บาดล้ำ ระกำหมอง พี่อาลัย ไฉนเลย ไม่เคยตรอง ทำกับน้อง ... เพียงนี้ ใยพี่ลืม !!! .... 555 ... ไม่เคยแต่งกลอนเศร้าเลยค่ะเพื่อนๆ อย่าแปลกใจค่ะ เพราะว่า โจทย์พาไปค่ะ แต่งสดเมื่อกี๊เองอ่ะ ลองดูค่ะ 555 ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 23:50:09

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีน้องพลอย และสวัสดีทุกท่าน ...นานๆ เข้ามาที ยังไม่ได้อ่านทุกคำตอบ ... แต่จะพยายามอ่านให้ครบทุกท่าน ที่ร่วมกันรังสรรค์งานกวี ... ขอร่วมแจมกับบทเปิดกระทู้ด้วยโคลงนี้ครับ ๏ แสงอรุณอุ่นอาบเวิ้ง .................... วังฝัน ทองทาบอาบพืชพันธุ์ ..................... ผาดพื้น เกาะแก่งแอ่งสวรรค์ ....................... สัมผัส...ถนัดเอย ไออุ่นกรุ่นน้ำชื้น ........................... ชุ่มฟื้นคืนใจ ๚ะ๛ ๏ อาลัยในรักช้ำ ............................ ชอกอก ราวมืดชืดหนาวจก .......................... จิตข้า เจ็บปวดรวดร้าวตระหนก ................... หนาวสั่น...ประหวั่นเอย รวีแรกแจกอุ่นจ้า ............................ จักกระชั้นวันไหน ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 09:04:01

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีวันทำงานที่แสนจะ "ยุ่งเหยิง" อีกแล้วครับท่าน 555 .. แต่พลอยก็ตั้งกระทู้ใหม่เสร็จเรียบร้อยค่ะ ...  ที่นี่ค่ะ "ดอกไม้และขุนเขา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8778721/W8778721.html ............................................. สวัสดีค่ะพี่ศาลายา ... ขอบพระคุณพี่มากเลยค่ะ ที่แวะมาแจม นับว่าเป็นเกียรติอย่างสูงส่งเชียวค่ะ ที่พี่แต่งโคลงให้ได้ชมเป็นขวัญตา แต่ว่า พลอยขึ้นกระทู้ใหม่แล้วนี่สิคะ ... ก็ต้องมีโคลงใหม่มาแจมด้วยนะคะคุณพี่ ... 555 ... หวานๆ ด้วยนะคะ ... แต่พี่ศาลายา แต่งโคลงสไตล์ "ดุดัน" นะ ที่พลอยเคยอ่าน พลอยแซวเล่น นะคะพี่ ... งานมาก พักผ่อนมากๆ ค่ะ ... มีความสุขสดใสตลอดไปค่ะพี่ จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 10:21:49