จดหมายเหตุแห่งคืนวัน
|
|
คืนวันของฉันเคยมืดมิด เต็มไปด้วยวังวนของความปวดร้าว ขมขื่น ฉันหมดกำลังใจแทบล้มทั้งยืน แต่ยังคงต้องฝืนความรู้สึกเรื่อยไป วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า วังวนแห่งความปวดร้าวเริ่มเปลี่ยนไป กลายเป็นปราการแห่งความเข้มแข้งอดทน เวลาที่ล่วงเลยผ่านไปสอนให้ฉันรู้และเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ทำให้ฉันได้เข้าใจว่า ความท้อแท้ สิ้นหวัง ทำให้ฉันเข้าใจตนเอง และคนรอบข้าง
เวลา...ช่วยเปิดโลกของฉันให้กว้างขึ้น ฉันรู้สึกได้ว่า เรื่องราวที่ฉันเคยเห็นว่าเป็นความทุกข์ทรมานที่แสนยิ่งใหญ่ แท้จริงมันเป็นเพียงเฟืองตัวเล็กๆ ในกลไกของโลกกว้าง ที่กำลังหมุนเพื่อความเป็นไปของหลายๆ ชีวิต ความขมขื่น ปวดร้าว กลายเป็นบทเรียนบทสำคัญของชีวิต เป็นทบเรียนที่น่าประทับใจกว่าความสุขสมหวังใดๆ ทั้งสิ้น เพราะความขมขื่น คือ ครูชั้นเยี่ยม ที่จะสอนให้เราเข้าใจถึงความหมายที่แท้จริงของความสุขสมหวัง ฉันคงไม่รับรู้ถึงความสุขเมื่อฉันสมหวัง ถ้าฉันไม่ลิ้มรสขื่นของความผิดหวัง พ่ายแพ้
แม้วันนี้ของฉันยังไม่เต็มไปด้วยสายรุ้งหลากสี แต่ฉันก็ยังสามารถเห็นแสงสว่างที่รำไรนั้นชัดเจนขึ้น แสงนั้นอาจจะเปลี่ยนเป็นสีขาว สีฟ้า สีชมพู หรือแม้แต่สีดำ ขึ้นอยู่กับเรื่องราวที่ฉันได้พบเจอ แล้วฉันก็พร้อมที่ปรับสายตาให้เข้าแสงสีนั้นๆ ฉันกำลังดำเนินชีวิตไปตามคืนและวันที่เต็มไปด้วยสีต่างๆ หลากหลาย
เพราะวันนี้ฉันรู้ดีว่า สีสรรต่างๆ เหล่านั้นกำลังจะสอนฉันว่า ชีวิตนั้นคืออะไร
| จากคุณ |
:
Mydarin  
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 ม.ค. 53 18:46:19
|
|
|
| 
