 |
ความคิดเห็นที่ 9 |
๐ ริ้วลมหนาว.....๐
๐ ย่างฤดูลมหนาวล่องข้าวแล้ว
พร้อมหวีดแว่วเสียดรวง-วันช่วงฉาย
สรวงบนฝูงนกว่อน..ปีกร่อนราย-
หยอกล้อสายลมเช้า..ใต้เงากาล
๐ แก้วดอกขาวหอมอ่อนกำจรกลิ่น
ผ่านรื่นรสรวยรินล้อมถิ่นฐาน
เกสรรูปช้อยช่อร่ำรอ-ฆาน-
สัมผัสหวานหอมพรม..กลางลมโรย
๐ อ่อยเอื่อยลมลูบไล้ล้อใบข้าว
รวงเม็ดพราว, สูรย์แผ้ว, ลมแผ่วโผย
หอมรูปนามปรารถนา..ก็ปร่าโปรย-
อยู่ในสายลมโชย..แห่งรุ่งเช้า
๐ เหน็บหนาวกลางลมเหนือ, สูรย์เรื่อแสง-
โลมหล้าแหล่งโน้มเหนี่ยวความเปลี่ยวเปล่า
คำนึงก็โลมลูบด้วยรูปเงา-
ของวัยเยาว์กอปรยิ้มมาพิมพ์ใจ
๐ เอิบอิ่มแก้มแย้มมานัยน์ตารื่น
แววตอบตื่นราวซ่อนความอ่อนไหว-
ของร่องรอยปรารถนาแรงอาลัย-
ที่ขับไขคุณค่าเต็มตาแล้ว
๐ คลื่นลมหนาวล่องฟ้า..ผ่านป่าฝน
ริ้วลมวนเวียนโชย..แม้นโผยแผ่ว-
หาก-รวงข้าวยังค้อมยอดพร้อม-แวว-
ตาฝันงามผ่องแผ้ว..ไม่แล้วลา
๐ คลื่นอาวรณ์พลันล่วงฝ่าห้วงคะนึง
เอื้องามซึ้งหวานพร้อม..ละม่อมหน้า
อยู่ร่ำรอพฤติขวัญ..รูปจรรยา
ร่วมบรรสารเสน่หาสู่อารมณ์
๐ งดงามกลางดอกดวงลดามาศ
แลโอภาสปลาบปลั่งลงถั่งถม
คุณค่าเฝ้าเปรียบเปรยรอเชยชม
ก็พลิ้วผ่านสายลมลงห่มครอง
๐ จึง-ฤดูลมหนาว..รอบหนาวนี้
อุ่นยังมีบ่ายโบกสู่โลกผอง
อ้อนแอบแววเนตรพรับ..ให้จับจอง-
ความนัยของแววชม้าย..ที่คล้ายเมิน
๐ แม้-ฤดูลมหนาว..ในคราวนี้
แววเนตรที่ลอบชม้าย..จะคล้ายเขิน
เมื่อสายลมผ่านระลอกคล้ายหยอกเอิน
ใครหนอนั่นสั่นสะเทิ้นทั้งแววตา
๐ อบร่ำริ้วลมหนาว..เมื่อผ่าวผ่าน
ถ้วนปวงความอ่อนหวานก็ปานว่า-
โหมแรงลงบรรสารรอบมารยา
เติมแต้มอาวรณ์ชู้ให้รู้ชม
๐ แก้วดอกขาวหอมอ่อนกำจรกลิ่น
พารสรินรื่นสู่ให้รู้สม
งามท่วงทีลักขณารูปปรารมภ์
นั้นยิ่งฉมชื่นกุสุม..เร้ารุมทรวง
.
.
| จากคุณ |
:
สดายุ...   
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 53 18:34:00
|
|
|
|
|
