 |
ความคิดเห็นที่ 4 |
๐ ในคำนึง.........๐
๐ ไม่หรอก..ไม่ใช่ฝัน..
แต่เป็นความผูกพันเกินบั่น, ถอน
ยอมรับรู้เถิดว่า..ความอาทร
จักรุมรอนผ่อนค่า..รอยจาบัลย์
๐ ใจเจ้า..ที่เศร้าโศก
ทั้งสามโลกจักล้อมเข้ากล่อมขวัญ
สุจริตเอื้อแผ่ให้แก่กัน
เอาเรียงร้อยกำนัล..เป็นพันธะ
๐ สุดสายธารกระแสใจที่ไหลล่อง
คือทำนองแจ่มชัด..แห่งสัจจะ
มีมุ่งมั่นปรารถนา..เป็นภาระ
ก่อนช่วงยามกาละ..ชีวะนี้
๐ นั่นจันทร์..แรมเรียว
เห็นเพียงเสี้ยวท่ามกระพริบดาวริบหรี่
รอรอบเพ็ญกลับฟ้า..เปลี่ยนราตรี
ทอนวิถีเปลี่ยวเปล่า..ร้อยเท่า-แทน
๐ กลีบดอกใบ..ปลิดเถิด
แต่จะเกิดขึ้นประดับอีกนับแสน
หอมละมุนเพรงมาลย์ผ่าวผ่านแดน
จักห้อมแหนสายสัมพันธ์ นิรันดร
๐ เอื้อนเถิด...เอื้อนคำ
อย่าเก็บช้ำชอกรุมไว้สุม-ซ่อน
ความจะดั่งคลื่นระลอกที่ซอกซอน
ให้บางทรวงสั่นสะท้อนเสียงวอนเว้า
๐ เอ็นดู..น้องน้อย
ให้ละห้อยโดดเดี่ยว..ความเปลี่ยวเปล่า
ได้ผ่านผันผ่อนแรง..ลงแบ่งเบา
หยุดโศกเศร้า..นะคนดี...ของพี่ชาย
.
.
| จากคุณ |
:
สดายุ...   
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 53 18:56:08
|
|
|
|
|
