ความคิดเห็นที่ 1 มองดูน้ำที่ไหลไป มันไหลไปไม่มีวันย้อนคืน จากตรงนี้ที่ฉันยืน มองเห็นเธอไม่มีวันย้อนมา จะบอกกับเธอว่าเสียใจ ขอแก้ไขที่ทำแต่ปัญหา แต่ว่ามันก็ช้า รักคงไหลเลยไปไกลได้แค่ฝัน อยากยืนตรงนั้นที่ฉันเคยยืน ที่มีคนอื่นอยู่เคียงเธอข้างกาย อยากเป็นคนนั้น ครึ่งวันก็ดีใจ ได้เอาใจใส่ ได้ชดใช้เรื่องที่ผ่าน ได้บอกว่าฉันรักเธอ จากตรงนี้ยังพบเจอ ยังเห็นเธอ ยังคงได้ทักทาย แต่วันนี้ มันเหมือนไกล มันแสนไกล และมองได้แค่ตา จะบอกกับเธอว่าเสียใจ ขอแก้ไขที่ทำแต่ปัญหา แต่ว่ามันก็ช้า รักคงไหลเลยไปไกลได้แค่ฝัน อยากยืนตรงนั้นที่ฉันเคยยืน ที่มีคนอื่นอยู่เคียงเธอข้างกาย อยากเป็นคนนั้น ครึ่งวันก็ดีใจ ได้เอาใจใส่ ได้ชดใช้เรื่องที่ผ่าน ได้บอกว่าฉันรักเธอ อยากยืนตรงนั้นที่ฉันเคยยืน ที่มีคนอื่นอยู่เคียงเธอข้างกาย อยากเป็นคนนั้น ครึ่งวันก็ดีใจ ได้เอาใจใส่ ได้ชดใช้เรื่องที่ผ่าน ได้บอกว่าฉันรักเธอ ............... อ่านกลอนเเล้วคิดถึงเพลงนี้ขึ้นมา ขออนุญาต จขกท. นำเนื้อเพลงมาวางนะคะ คิดกลอนมะออกอ่ะอิอิ จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 08:28:09

ความคิดเห็นที่ 2 ๐ เพียงเพื่อจะเลือนลับ..........๐ -1- ๐ จาก-สองใจสบกันแต่วัน-เห็น วันนี้เส้นทางขนานตัดผ่านฝัน คล้ายชั่วยาม..ชื่นบานแห่งวานวัน คลี่โอบขวัญ-ก่อนลับเลือนกับลม ๐ ไร้ร่องรอย-เจ็บปวด, ความรวดร้าว ทุกเรื่องราวจำเพาะต่าง..เหมาะสม รอบด้านยัง-สดชื่น, ยังรื่นรมย์ คล้าย-ไม่เศร้ารันทม..ขื่นขมเลย -2- ๐ ร้างสิ้นเสียงออดอ้อน, ทอดถอนใจ หมดสิ้นข้อสงสัย-จะใคร่เอ่ย มอดดับแล้ว..แสงวิจิตร, ให้ชิดเชย จะล่วงเลยลับร้างจนห่างไกล ๐ คืนจังหวะมัวหมองทำนองฝน ผ่านฟากฟ้าอึงอล..ก่อนหล่นไหล หยาดน้ำเย็นหยดเนื้อ-ล้างเยื่อใย ล้าง..คราบไคลอาวรณ์ให้ผ่อนเบา ๐ ท่วงทำนองคร่ำครวญในส่วนฟ้า ฤๅเปรียบท่าทีครวญ..กำสรวลเศร้า รันทดด้วยอ้างว้าง-แต่ร้างเงา- ผู้ใฝ่เฝ้าจดจ่อ..มุ่งรอคอย ๐ และคล้ายโลกแหลกลง..ที่ตรงหน้า ทรมาโหมแล้ว...ใช่แผ่วค่อย เมื่อดวงวันสิ้นผกาย..ให้หมายรอย เตือนเศร้าสร้อย, ชอกช้ำ-เร่งทำนอง ๐ คล้ายคล้ายในอกทรวง...มา-กลวงเปล่า เมื่องามเงาตาเหมือน-คล้ายเลือนล่อง เงาในตาเคยระยับให้จับจอง เคยสาดส่องนำวิถี..แห่งชีวิต ๐ เหมือนสูญเสียตัวตน..ให้หม่นหมอง ขุ่น, ขัดข้อง-เหน็บหน่วงทั้งดวงจิต ดวงตาและดวงใจเคยใกล้ชิด มาจะบิดเบือนร้าง..จืดจางรอย ๐ สีเอย...สีสันในวันเก่า มาซีดซึมทึมเทา..จนเศร้าสร้อย ร้างสิ้นรูปใฝ่ฝัน..ให้มั่นคอย เหลือเงียบหงอยรุมประชิดทั้งจิตใจ -3- ๐ ควรมีหรือ..เงื่อนไข-เมื่อใจรัก เห็นแต่ควร-แน่นหนัก..รู้จักให้ เหมือนผ่าวผ่านสายน้ำ, ลมร่ำไอ ก่อระลอกระริกไหลอยู่ในยาม ๐ ดังสายน้ำหลากไปยากไหลกลับ ระลอกทับโถมรุดก็สุดห้าม เหมือนสุดคิดไขว่คว้า-พยายาม แต่เนตรวามวาบเชื้อ..สิ้นเยื่อใย ๐ เปลี่ยนได้หรือ-เยี่ยงไรจะได้เล่า? บิดร้อนเร่ากำสรด-เป็นสดใส ท่วงทีแห่งวันวานเมื่อผ่านไป ต้องยื้อฉุดเยี่ยงไร..จึงได้คืน -4- ๐ แม้นช่วงร้อนค่ำคืน..จำกลืนเก็บ ความหนาวเหน็บแทรกสู่..สุดรู้-ขืน ก็ควรแล้วชอกช้ำ..ให้กล้ำกลืน ควรว่าตื่นใจร่ำ..รู้อำลา ๐ จาก-สองใจสบกันแต่วันก่อน จนสุมซ่อนร่างเงา..ให้เฝ้าหา ชั่วแสงทอด..รูปนิมิตเคยติดตา กลับดูคล้ายกับว่า..ไม่เคยมี จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 08:53:59

ความคิดเห็นที่ 3 ระรินเรื่อยเอื่อยไหลไม่รู้สิ้น สิ้นแผ่นดินสุดขอบฟ้าวารีไหล ไหลผ่านทุ่งท้องนาป่าพงไพร ไพรไสวสดชื่นหายขื่นทรวง ทรวงสะท้อนอ่อนไหวดั่งสายน้ำ น้ำไม่ช้ำเหมือนใจช้ำใหญ่หลวง ใหญ่หลวงนั้นรักแท้หรือแค่ลวง ลวงตกห้วงเหวรักสุดหักใจ ใจฤาไหลไปได้คล้ายกระแส กระแสแท้กระแสหลอนจิตอ่อนไหว ไหวหวั่นจริงหวังพึ่งพิงกระแสใจ ใจจงไหลเช่นน้ำข้ามธรณี ธรณีนี่นี้เป็นที่สุด สุดแล้วหยุดในมหานทีศรี นทีศรีแห่งรักและภักดี ดีแล้วที่ไหลมาร่วมรวมวิญญา ....... สวัสดีครับคุณ สุนันยา จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 09:12:03

ความคิดเห็นที่ 4 น้องเลิฟ(อาลีอา) เอาเนื้อ มาวางแล้ว งั้นสุ ยกทั้งหมด มาให้ดู ให้ฟังเลยนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 13:04:26

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณ สดายุ  ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่แวะมาเยือน .. เมื่อสองใจ กลายเป็น เส้นขนาน ฤา จะสานรอยร้าว คราวร่วมฝัน ให้คืนเห็น กลับเป็น เช่นวานวัน ครั้งก่อนนั้น จากร้อนให้ผ่อนคลาย คงไม่เหลือ เยื่อใย สานใจส่ง ทุกอย่างคง ไร้ถึง ซึ่งความหมาย เคยถนอม คุณค่า  มามลาย สิ้นจางหาย ไออุ่น ที่กรุ่นทรวง หากน้ำใจ ใสเกื้อ เจือรินไหล หมดสิ้นไป คงไม่ คิดห่วงหวง คำออดอ้อน ย้อนเห็น เป็นคำลวง ในแดดวง ชอกช้ำ ย้ำขื่นตรม แม้หยาดฝน หล่นพราว หนาวใจเหน็บ จะไม่เก็บ ความหลัง ครั้ง ขื่นขม ปล่อยค้างคา ในห้วง ทรวงระทม เข้าทับถม ดวงใจ ให้อาดูร จะจดจำ แต่ความดี ที่มีให้ ซ่อนส่วนลึก ข้างใน ไม่เสื่อมสูญ เก็บถ้อยหวาน สานเผื่อ เคยเกื้อกูล จิตจำรูญ วันก่อน ซ่อนในเงา ไว้เตือนใจ ครั้งหนึ่ง ซึ่งเคยผ่าน คำปลอบขวัญ ให้ชื่น ไม่ขื่นเหงา ร้อยใจส่ง ตรงถึง ซึ่งสองเรา เก็บเป็นเงา เฝ้าเยือน เตือนใจจำ/ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 13:15:28

ความคิดเห็นที่ 6 กะแสใจ หลั่งไป อย่าให้สิ้น สิ้นจากจินต์ เคยภักดิ์ รักหนักหนา หนาแน่นใน ห้วงรัก จากอุรา ราตรีกาล หรือทิวา อย่าเปลี่ยนไป ไปเหมือนสาย นที ที่ไหลล้น ล้นท่วมท้น เกินกล่าว จะเล่าไข ไขความจริง สิ่งหวัง ที่ฝังใจ ใจของใคร ไหลลับ ไม่กลับคืน คืนกลับหลัง ดั่งวัน ที่ผันผ่าน ผ่านแสนนาน  คือวัน ที่หวานชื่น ชื่นในรัก ฝากไว้ ให้ขวัญยืน ยืนไม่ฝืน ฝันใฝ่  ในใจปอง ปองมั่นหมาย ด้วยใจ ไม่สิ้นสุด สุดจะหยุด กระแสใจ คลายหม่นหมอง หมองฤทัย เจ็บช้ำ น้ำตานอง นองน้ำตา  คราใจสอง ต้องห่างกัน/.. สวัสดีค่ะ คุณกำแพงเขย่ง กลอนเพราะมากเลยค่ะ   ขอบคุณนะคะที่แวะมาสม่ำเสมอ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 14:22:16

ความคิดเห็นที่ 7   ** จากตาน้ำ...ขุนเขา นับเนิ่นนานเนาว์...ไม่ไหลกลับ เอื่อย เอื่อย เรื่อยเลาะ...เลยลับ ไม่เคยไหลย้อนกลับ...ชั่วกาล เอื่อย เอื่อย เรื่อยเลาะ เป็นธารเชี่ยว หมุนเกลียวกราดเกรี้ยว ห้วยละหาน ถาโถมโครมครืน.....โจนทะยาน . แล้ว . นิ่ง เงียบ สงบ งาม..............มหรรนัทที . . . อาทิตย์อ่าองค์...ทรงกลด ฉายฉานละเลียด รด บดขยี้ แปร ความเย็นเยียบ...แห่งนที ระเหิดระเหยหลบลี้....นี้เมฆา สายลมชำแรก แทรกพัด ตะล่อมเมฆเข้าจับ เป็นก้อนใหญ่ โอบอุ้ม จากมหาชลาลัย ล่องลอยย้อนไกล...สู่แผ่นดิน คืนมายังเบี้องขุนเขา เงื้อมเงาความชะอุ่ม...รุมสัมผัส ละอองชื้น ไหวตัว ยั่ว ยุบยับ เมฆสลับ กลั่นตัว....กลั้วฝนลง . . สู่ตาน้ำ....สู่ขุนเขา นับเนิ่นนานเนาว์...ไหลกลับ ป่าดงพงพฤกษ์...นิ่งสดับ แย้มยิ้มต้อนรับ...เธอกลับคืน *** อิอิ มาแบบมั่วซั้วอาจขัดคอ แต่ไม่ขอขัดใจ เชิญดื่มก้อนเมฆในถ้วยชา....ชนแก้ว อิ อิ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 53 16:00:17 A:58.136.224.132 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีค่ะ คุณ ฮัมมิ่งเบิร์ด ขอบคุณ ที่แวะมานะคะ .. สายน้ำไหล เอื่อยไป ไม่ย้อนกลับ ไกลริบลับ สุดปรับ สายตาเห็น สุดปลายทาง อยู่ตรงไหน ได้ชื่นเย็น หรือลำเข็ญ กับความหมาย สายธารา ไหลลัดเลาะ สู่ปลายทาง ที่กว้างใหญ่ จากธารใส ตกแก่ง แหล่งภูผา ทั้งสวยงาม ลึกตื้น ชื่นอุรา ล้ำคุณค่า  มหาศาล ด้านพงไพร ในลำเนา เขาป่า เขียวชอุ่ม ต้นไม้ใหญ่ เย็นชุ่ม พุ่มไสว นี่คือคุณ สายน้ำ ฉ่ำชื่นใจ นำเปรียบเทียบ น้ำใส กับใจคน หากน้ำใจ ไหลไป ไกลจากห้วง คงช้ำทรวง หมองเศร้า เคล้าสับสน เหมือนสายน้ำ ที่รินไหล ไกลวกวน ดวงกมล ต้องทนเหงา ร้าวดวงแด/.. รู้สึกว่า สมอง ไม่ค่อยทำงานค่ะ วันนี้ มันตื้อๆไงไม่รู้ หากทักทายสั้นไป ต้องขออภัยอย่างแรงนะคะ แต่ อยากจะบอกว่า คิดถึง  มากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 53 10:49:51

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับ คุณสุ ขอโทษครับ แหะ . . . แหะ . . . สติสะตัง  ยะงไม่ค่อยเข้าที่ ยังตอบไม่ออก ดอกครับ แขวนไว้ แป๊บนึง นะฮะ แต่ ชม ชม ชม # ๖ ภาพ 4 D งามยิ่ง   ดังนี้  ขอรับ. แฮ่ . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 03:29:42

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับทุกท่าน ...ไม่ค่อยได้เข้ามา ... แต่งกลอนก็ไม่ค่อยเป็น ... ขออนุญตร่วมแจมแค่นี้ก่อนนะครับ .. ๏ ไหลผ่านผิวทิวไม้แลไหล่เขา ผ่านลำเนาลำน้ำสายงามใหญ่ ผ่านเมืองรุ่งทุ่งนาผ่านป่าไพร สายน้ำไหลลงทะเลลืมเวลา ลืมโตรกหินลำธารละหานน้อย ลืมดอกสร้อยร่วงโรยด้วยโหยหา ลืมความหลังยังหวานพึ่งผ่านมา ลืมดังว่า "สายน้ำไหลไม่กลับคืน" ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 09:06:43

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะคุณพจน์ เมื่อไหร่ สติ สตัง ดีแล้ว มา รีบมานะคะ อย่าแขวนไว้นาน สุก็ขอลาป่วย สัก 2-3 วันนะคะ ไม่ไหวเลยค่ะ ปวดหัวมาก เขียนกลอนไม่ออกเลย ดังนี้ค่ะ... ปล. ขอบคุณ ที่ชมภาพสวยค่ะ แหะๆ คิดว่าจะสวยแต่ภาพ น้องหนูซะแล้ว.. . . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 18:53:09

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ ท่าน ศาลายา ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ ดีใจมาก บทกวี ไพเราะมากค่ะ สุ ขอติดไว้ก่อนนะคะ ช่วงนี้ สมอง ไม่ทำงานค่ะ แล้วจะใช้คืนให้นะคะ... . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 18:57:09

ความคิดเห็นที่ 13   ชอบค่ะ จากคุณ : เวียนหัว เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 20:12:37 A:118.174.12.53 X: TicketID:256182