ความคิดเห็นที่ 1 งาม ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 23:37:22

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ คุณ วฤก ... กลอนไพเราะมากเลยค่ะ พลอยขออนุญาตแจมบ้างนะคะ ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ... ... หากเยื่อใย ไออุ่น ยังครุ่นค้าง ใจบางบาง บอบช้ำ หยดน้ำใส- เอ่อราดรด บดอุรา พี่ยาใจ ขุ่นเค้นใน ใสนอก กระฉอกมา ... ... หากรอยเล็บ เจ็บเนื้อ ยังเหลือจ้ำ แล้วตอกย้ำ บาดทรวง จนห่วงหา รอแผลฟก ตกสะเก็ด  เช็ดน้ำตา คงลืมสิ้น ถวิลหา อาวรณ์ใด ? ... ... ยิ่งย้อนวัน บั่นทอน สังหรณ์นัก ใครโรยรา ลืมรัก จนผลักไส ใครรังเกียจ เหยียดหยาม จนลามไกล กี่หยดใส ... ไม่พอ จะต่อรอง  ... ... น้องตัดญาติ ขาดใย ไม่เหลือแล้ว ดั่งเศษแก้ว บาดล้ำ ระกำหมอง พี่อาลัย ไฉนเลย ไม่เคยตรอง ทำกับน้อง ... เพียงนี้ ใยพี่ลืม !!! .... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 53 23:37:42

ความคิดเห็นที่ 3 งาม.... ครับ แถมมีบทหญิงเข้ามาแจมด้วย ... แจ่มครับ ขออนุญาตปาดสักนี้สนึง อิอิ ๏ รอยเล็บเจ็บลึกตรึกตระหนัก รอยรักรอยแค้นฝังแน่นไฉน รอยโศกโลกหล้ายังอาลัย รอยใจจารประทับสิ้นกัปป์กัลป์ ลอยเล็บลอยลงคงคา ลอยรักฝากฟ้าพรหมฝัน ลอยโศกโลกหล้าจาบัลย์ ลอยใจอรหันต์จึงบรรลุ ๚๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 09:50:07

ความคิดเห็นที่ 4   ** พริ้ว ไหว พร่า พราง จางเจือเนตร แทนหยดหยาดทุกข์เทวษ...ขื่นขม ไม่อาจซ่อน งำ เงื่อน ร้าวระทม น้ำใสใสหยาดพรม...ขม ปร่า เค็ม ค่อยค่อยท้นเอ่อท่วม...ร่วงหล่นแล้ว ไหลแผ่วแผ่วปริ่มตา มาใสใส หยาดหยาด เรื่ย ร่องแก้ม...หยดเจียรนัย เม้มปาก กักเก็บไว้...กล้ำกลืนกิน รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รักแล้ว แน่และแน่วหนักหนา...ว่าไม่หวน รู้ทั้งรู้ใจเจ้ากรรม คร่ำคร่ำครวญ น้ำตาร่วนร่ำร้อง ฟ้อง...เยื่อใย *** อิ อิ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 12:40:09 A:58.136.224.135 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 5 เพ้อพร่ำ พร่ำเพ้อ. เยื่อใยไปไยเล่า เศร้าก่อน เศร้าเมื่อ.ใยเยื่อหาเหลือไม่ กาลนี้รักล่อง.ฟองน้ำตาไหลไกล หมดทางหวนใกล้.ไหลไกลเกินรำพัน จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 13:14:20

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วเจ็บ เฮือก... เฮือก... เลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 18:41:28

ความคิดเห็นที่ 7 น้ำใสใสไหลเอ่อยามเหม่อหม่น รินหลั่งล้นระคนคล้ายเกินถ่ายถอน สองดวงตาพร่ามัวกลั้วอาวรณ์ มีภาพหลอนย้อนยอกตอกตรึงใจ หลายทิวาราตรีที่ผ่านพ้น เกินกล้ำกลืนฝืนทนความหม่นไหม้ ทุกฝีเท้าก้าวย่างทิศทางใด ระบมถึงดวงใจไม่เว้นวัน ทุกที่ทางกว้างใหญ่ในโลกหล้า ยากจะหาที่สุดแห่งจุดฝัน โลกทั้งหมดแสนคดเคี้ยวเปลี่ยวชีวัน จะฝ่าฟันฉุดลากคงยากเย็น เหตุไฉนใยรักมักจะเศร้า เหตุใดเล่าเคยสุขจึงทุกข์เข็น เหตุใดหนอพอพานพบจึงหลบเร้น เหตุคงเป็นกรรมเก่าเฝ้าผจญ น้ำใสใสไหลหยดรดใบหน้า ต้นสายธารคืออุราอันพร่าหม่น หยดเป็นสายหลายหยดรดใจตน เมื่อกมลยังล้นเหลือมากเยื่อใย สวัสดีครับ คุณวฤก มาช่วยเติมความเศร้าอีกหนึ่งเสียง จากคุณ : สนิทใจ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 20:55:08

ความคิดเห็นที่ 8   บาดลึกมากครับ ชอบเหลือเกิน รวมถึงบทโต้ตอบของ ploythana ด้วยครับ นอกจากนั้น ของ คห. อื่นๆ ก็ยังไพเราะมากด้วยเช่นกันครับ จากคุณ : นพเนตร เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 23:49:08

ความคิดเห็นที่ 9 น้ำใสใส ไหลริน อาบนวลแก้ม พี่ยิ้มแย้ม ลูบหัว ไยร้องให้ รักยังอยู่ คู่กัน ผูกพันใหม่ มิต้องร้อง ร้องให้ หยุดน้ำตา เมื่อตัดบัว ยังเหลือ เยื่อใยอยู่ หากครองคู่ มิได้ คงร้างหนา แต่วันนี้ พี่อยู่ ไม่ระอา โอ้แก้วตา เหือดเถิด น้ำใสใส ยินยลเสียง เสียงพี่ ที่เอื้อนเอ่ย ยากเฉลย เผยความ ตามที่ไข ก็เราร้าง ห่างกัน นั้นนานไป จนน้องได้ พบใคร ดั่งตัวแทน จึ่งร้องให้ มิใช่ เพื่อเสียดาย จึ่งร้องให้ มิใช่ เพื่อหวงแหน จึ่งร้องให้ มิใช่ เพื่อมุ่งแม้น ให้เธอคืน กลืนแค้น ก่อนเก่ามา อย่าเพียงคิด ชีวิตฉัน จะเหมือนเก่า ที่คอยเฝ้า รอเธอ เผลอหนักหนา เรื่องของเรา จบแล้ว มิมีแก้วตา ร่วมเคียงบ่า เคียงใกล้ ไม่แล้วเอย.. จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 23:58:03

ความคิดเห็นที่ 10 งามมากค่ะ อ่านแล้วจุกอยู่ที่คอเลยค่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 13:56:32

ความคิดเห็นที่ 11 น้ำใสใสไหลหล่นอยู่บนแก้ม น้ำจากตาไหลแย้มทุกข์แค่ไหน ชายหนอมิเพียงพอกระหายใด จึ่งทำร้ายใจหญิงถึงเพียงนี้ เสียงเบาเบาเศร้าขื่นสะอื้นอั้น อกสปันแตกร้าวคราวหมองศรี ตัดช่องน้อยคล้อยสาวดรรชนี สละก้อยเพียงพี่บูชารัก รอยจางจางกลางจิตสะกิดเจ็บ ยากข่มเก็บความช้ำถลำภักดิ์ ใคร่ระบายสายขื่อสื่อสายรัก เพราะจมปลักสายรัดพันคอเรียม น้ำใสใสไหลนี่สักกี่หยด ฆาตน้ำกรดรดราดหญิงใจเปี่ยม สัตย์ซื่อถือรักทรัพย์ทรวงบ่เทียม สงบ-เสงี่ยมลาแล้วรักรอน จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 17:38:55

ความคิดเห็นที่ 12 เยื่อเอยเยื่อใยที่ใสบาง เชื่อมระหว่างดวงใจใครเล่าหนา เส้นใยบางอ้างว้างกลางนภา กาลเวลาเคลื่อนคล้อยคอยเดียวดาย สุดปลายทางห่างไกลใยจะขาด คงมิอาจทนช้ำจำสลาย หรือน้ำตาที่ไหลหลั่งลงพร่างพราย หล่อเลี้ยงสายใยใจได้ไหมเอย ......... ....งามทุกกลอน  ขออนุญาตแจม ครับผม..... จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 11:30:47

ความคิดเห็นที่ 13 น้ำใสใสไหลหล่นอยู่บนแก้ม แก้มเคยแย้มแปลงเศร้าเผาใจพี่ ใจอย่าท้อโทรง้อสารภี เพื่อคืนดีไม่ยากนะพี่ยา เสียงเบาเบาเศร้าชื่นสะอื้นอั้น ช่างคาดคั้นใจหญิงอิงเชษฐา หวนคำนึงซาบซึ้งครั้งอุรา สองเราหรรษาซึ่งกันและกัน รอยจางจางกลางจิตสะกิดเจ็บ เพียงนางเล็บยื่นขบรบตัดสั้น ขอใจพี่แน่วแน่แท้จำนรรจ์ สานสัมพันธ์ปองรักสมานใจ น้ำใสใสไหลนี่สักกี่หยด มนต์สกดเปลือกสังข์หลั่งน้ำใส เคราะห์ซ้ำกรรมซัดทัศน์กรองมองไกล อสงไขยฉายภาพ...ภาพวิวาห์......... จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 16:40:57

ความคิดเห็นที่ 14   " จากคุณ : ฮกกงจื้อ (the darkknight) เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 21:00:28