ความคิดเห็นที่ 1 *** กำหนดการประชุมโครงการหมู่บ้านจัดสรรของลูกค้ารายใหญ่ ใกล้เข้ามาทุกขณะ ปฏิพัทธ์  สถาปนิกหนุ่มยังคงวุ่นวายกับงานด้านการออกแบบ(Design) ทั้งเบื้องต้นและรายละเอียด ซึ่งเป็นสาขาเฉพาะทางที่เขาเรียนจบมา จนแทบจะไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นๆ นอกจากนี้  ชายหนุ่มยังต้องคอยช่วยเหลือพีระพัฒน์ ติดต่อประสานงานกับฝ่ายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น  วิศวะกรทุกด้านที่เกี่ยวข้องกับโครงการ  มัณฑนากร  และ ภูมิสถาปนิก เพื่อความสะดวกราบรื่นของงานที่รับผิดชอบ แม้ว่า พี่ชายของเขาจะรับผิดชอบงานด้านการบริหารโครงการ (Construction Management) และมีลูกน้องในบริษัทช่วยแบ่งเบาหน้าที่ก็ตาม แต่ในฐานะของรองผู้จัดการบริษัทและเป็นน้องชาย  ปฏิพัทธ์จำเป็นจะต้องคอยดูแลงานทุกอย่าง อย่างใกล้ชิด  เพื่อป้องกันความผิดพลาดต่างๆที่อาจเกิดขึ้นได้  รวมทั้งเป็นการรักษาไว้ซึ่งชื่อเสียงและคุณภาพชั้นหนึ่งที่บริษัทสะสมไว้มานานหลายปี “ ว่าไง  สอง ได้ข่าวว่าทำงานหามรุ่งหามค่ำตลอด งานยังเหลืออีกเยอะมั้ย” “ เหลืออีกนิดเดียวครับ”   ปฏิพัทธ์บอกพี่ชาย ขณะเข้าร่วมประชุมย่อยในบริษัท ก่อนนำเสนอโครงการอีกสองสามวันข้างหน้า “ อืม  ดีแล้วล่ะ หวังว่าทุกอย่างคงราบรื่นไปด้วยดี  แล้วอย่านอนดึกทุกวันล่ะ เดี๋ยวไม่สบายก่อนไปฮอลิเดย์ ช่วยไม่ได้นะ”   “ คุณปฎิพัทธ์  จะไปเที่ยวไหนเหรอคะ”  แมงปอ เลขาคนใหม่ที่เพิ่งผ่านการฝึกงานกับบริษัทถาม “ คุณสอง เค้าจะถือกล้อง  สะพายย่าม เข้าป่าไปดูผีเสื้อ ล่ะมั้ง คุณแมงปอ” ชายหนุ่มรู้ดีว่า พีระพัฒน์ ชอบแซวเขาบ่อยๆเรื่องผีเสื้อ ตั้งแต่วันนั้น  ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องน่าโกรธเคือง แต่ ปฏิพัทธ์ก็รู้สึกหงุดหงิด อย่างบอกไม่ถูก   “ ไปดูผีเสื้อ เหรอคะ   แหม ...น่าตื่นเต้นจังเลยค่ะ” “ ผีเสื้อไม่มีอะไรน่าสนใจ  น่าตื่นเต้น เท่า แมงปอ หรอกครับ ไม่เชื่อถามคุณหนึ่งดูนะครับ” เขาตอบกลับ เลขาสาวสวย ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  ไม่ค่อยเข้าใจตนเองเหมือนกันว่าสาเหตุที่ทำให้ อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา เพราะทำงานหนักเกินไปจนพักผ่อนไม่เพียงพอ  หรือว่าเพราะอะไรกันแน่... “ อ้าว...  สอง ถ้าเหนื่อยก็ไปพักนะ อย่ามาหงุดหงิดใส่คนอื่นแบบนี้สิ ” ปฏิพัทธ์ขอตัวกลับห้องทำงานทันทีหลังจากเสร็จสิ้นการประชุม  ชายหนุ่มหยิบหนังสือคู่มือการดูผีเสื้อเล่มหนึ่งมาเปิดอย่างช้าๆ  ทว่าสายตาของเขามองทอดออกไปไกลนอกตัวอาคารอย่างไร้จุดหมาย  ... อดหวนคิดถึงเรื่องราวคืนก่อนไม่ได้  สิ่งที่เขารับรู้และมองเห็น ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้  ... แม้แต่พี่ชายเพียงคนเดียวซึ่งสนิทสนมกันมากก็ตาม ชายหนุ่มเอนศีรษะลงกับพนักพิงเก้าอี้  หลับตาลงอย่างเหน็ดเหนื่อย... ผีเสื้อจะเป็นคนได้อย่างไร... เขาคงทำงานมากไปจริงๆนั่นล่ะ  ความอ่อนล้าของร่างกายและสมอง ผสมผสานกับความสนใจเรื่องผีเสื้อเป็นพิเศษในช่วงนี้  อาจทำให้เขามองเห็นภาพหลอนแบบนั้นก็ได้... “ You have got a mail ”   เสียงเตือนค่อนข้างดังจากคอมพิวเตอร์ที่เขาพักหน้าจอไว้ ปลุกชายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์ “ อีเมล์ตอบรับการเข้าชม สวนผีเสื้อ แห่งเทือกเขาแอลป์” ความเหนื่อยล้าหายไปแทบหมดสิ้น ทันทีที่ปฏิพัทธ์เปิดเมล์ฉบับนั้นอ่าน “ ยินดีต้อนรับสู่สวนผีเสื้อแห่งแอลป์ ค่ะ” เอนย่า ...คือเจ้าของอีเมล์ฉบับบนั้น...ชายหนุ่มรู้สึกคุ้นเคยเหมือนได้ยินชื่อนี้ จากที่ไหนมาก่อน...แต่ด้วยความเร่งรีบทำให้เขาไม่มีเวลานึกถึงอะไรมาก นอกจากต้องการจองตั๋วเดินทางของสายการบินออสเตรียนอย่างให้เร็ว ที่สุด “ให้มันได้อย่างนี้สิ ...” ปฏิพัทธ์บ่นกับตัวเองเมื่อเห็นว่า ตั๋วในวันที่เขาต้องการเดินทางเต็มหมดทุกที่นั่งแถม รวมไปถึงทุกวันของอาทิตย์หน้าอีกด้วย “ เดินทางวันพรุ่งนี้เหรอ” ชายหนุ่มหันไปมองกองเอกสาร พร้อมกับเวลาที่ยังเหลืออีกสิบกว่าชั่วโมง กว่าเครื่องจะออกจากสนามบินเที่ยวเที่ยง  ก่อนจะตัดสินใจจองตั๋วเดินทางที่เหลือของวันพรุ่งนี้ “ พี่หนึ่งคงบ่นเหมือนหมีกินผึ้งแน่ๆ” ปฏิพัทธ์คิดในใจ  เขาเลือกจะไม่เข้าประชุมโครงการในวันจันทร์หน้า เพราะไม่ต้องการรออีกหลายวันกว่าจะมีตั๋วเดินทางไปยังประเทศออสเตรีย โชคดีที่สถาปนิกหนุ่มมีประชุมดูงานสถาปัตยกรรมในกลุ่มประเทศยุโรปบ่อยๆ ทำให้ เชงเก้น วีซ่า(Schengen Visa) ที่มีอยู่ สามารถใช้ในการเดินทางได้อีกหลายครั้ง “อีกไม่นานหรอกนะ  เราคงจะได้เจอกัน ...เจ้าผีเสื้อสีฟ้า...” ปฏิพัทธ์หันไปพูดกับภาพวาดผีเสื้อสีฟ้าที่เขานำไปใส่กรอบแล้วแขวนไว้อย่างสวยงามในห้องทำงานของเขา  ก่อนจะเร่งมือตรวจสอบความถูกต้องของงานที่ทำเสร็จเรียบร้อยอีกครั้ง  พร้อมทั้งเตรียมความพร้อมสำหรับการนำเสนอให้กับลูกค้าในที่ประชุม...โดยไม่ลืมจะเปลี่ยนชื่อ ของผู้นำเสนอโครงการจากตนเองเป็น   พีระพัฒน์  เลิศประสิทธิวงศ์  แทน “ขอบคุณนะครับ ที่อนุญาตให้ผมอู้งานงานยักษ์ครั้งนี้ได้” ชายหนุ่มเขียนโน้ตสั้นๆ แปะไว้กับแฟ้มโครงการ นำไปวางบนโต๊ะทำงานของพี่ชายก่อนจะเดินฮัมเพลงไปยังลานจอดรถอย่างคนอารมณ์ดี   เครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 53 06:17:42 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 05:54:25

ความคิดเห็นที่ 2 กรุงเวียนนา  ประเทศออสเตรีย ปฏิพัทธ์หยิบเสื้อโค้ชตัวหนามาสวมทับก่อนก้าวออกไปสัมผัสความหนาวเย็นยะเยือกของอากาศภายนอกอาคารผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน  ชายหนุ่มจำได้ว่าก่อนเครื่องบินโดยสารจะลงจอด  ณ กรุงเวียนนาเมื่อสักครู่  กัปตันได้แจ้งว่า สภาพภูมิประเทศโดยทั่วไปยังมีหิมะปกคลุม  แสงแดดอุ่นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ช่วยทำให้อุณหภูมิของท้องถิ่นขยับขึ้นเป็นห้าองศาจากเดิมซึ่งติดลบมาโดยตลอด ปฎิพัทธ์ นึกแล้วก็ขำตัวเองที่แหวกแนว มาดูผีเสื้อท่ามกลางหิมะ  แทนที่จะไปเล่นสกีเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่น การเดินทางสู่เทือกเขาแอลป์ แหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของประเทศออสเตรีย ใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วโมงสี่สิบนาที จากกรุงเวียนนาไปยังเมืองแซลส์เบิร์ก (Salzberg) โดยรถไฟ  ชายหนุ่มอดจะประทับใจกับทิวทัศน์อันสวยงาม จากสองข้างทางเสียไม่ได้ แม้ว่าจุดมุ่งหมายที่สำคัญของเขา จะอยู่ที่ สวนผีเสื้อแห่งแอลป์ ...ก็ตาม “ สวัสดีครับ ” ปฎิพัทธ์กล่าวทักทาย คนขับรถ ซึ่งทางสวนผีเสื้อส่งมารับเขาจากสถานีรถไฟตามรายละเอียดในอีเมล์จากเอนย่า “ผมจะพาคุณไปยังที่พักสำรองก่อนนะครับ  คุณเอนย่า บอกว่าบ้านพักเดิมที่คุณจองไว้ยังไม่ว่างจนกว่าลูกค้าคนเก่าจะย้ายออก  คุณคงต้องเข้าพักในสวนผีเสื้อชั่วคราวก่อนนะครับ” ก่อนเดินทาง ปฏิพัทธ์จองบ้านพักหลังเล็กๆคล้ายกับบังกะโล ในหมู่บ้าน ซึ่งอยู่ห่างจากสวนผีเสื้อประมาณสองไมล์  ชายหนุ่มอีเมล์เธอกลับหลังจากจองตั๋วเครื่องบินจากเมืองไทย เพื่อเลื่อนการเดินทาง ให้เร็วขึ้น  และขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องที่พักให้ โดยไม่ทราบว่าบังกะโลที่เคยจองไว้ยังไม่ว่างจนกว่าจะถึงวันจันทร์ตามกำหนดเดิม หลังจากรับกุญแจเข้าห้องพักก่อนค่ำ  สถาปิกหนุ่มเดินสำรวจบริเวณรอบตัวบ้านด้วยความสนใจ   ทุกอย่างเงียบสนิท... ไม่เห็นผีเสื้อแม้แต่ตัวเดียว...ความหนาวเย็น...ของเกล็ดน้ำแข็งบนกิ่งไม้ และใบไม้แห้งที่หล่นตามพื้นดิน รวมทั้งบ้านหลังใหญ่ซึ่งถูกออกแบบก่อสร้างแบบสถาปัตยกรรมโบราณของกรุงเวียนนา  แต่ถูกปกคลุมด้วยหิมะและเถาวัลย์ทั่วทั้งหลัง  ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหนาวยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก ... “ สวัสดีค่ะ คุณปฎิพัทธ์” เสียงทักทายเบาๆท่ามกลางความเงียบ ด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงคล้ายชาวเยอรมันจากด้านหลัง ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้ง และ แทบจะไม่เชื่อสายตาตนเองเมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าถิ่นอย่างชัดเจน “ คุณปฎิพัทธ์คะ ”   หญิงสาวเจ้าของดวงตาประกายสีฟ้าเข้ม  เรียกชื่อเขาอีกครั้ง “คุณคือ...” ปฏิพัทธ์พึมพำเอ่ยบางคำออกไปหากแต่เสียงเบาจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์   “ ดิฉันชื่อเอนย่าค่ะ  ยินดีต้อนรับสู่สวนผีเสื้อแห่งแอลป์ นะคะ” รอยยิ้ม...แม้เพียงเล็กน้อยจากเธอ ทว่า..ทำให้ใบหน้าเรียวได้รูป ดูงดงาม และมีเสน่ห์ ยิ่งนัก “ คุณลุงเดวิดคงแนะนำคุณเรื่องห้องพักและอาหารแล้วใช่มั้ยคะ หากมีอะไรบกพร่อง ก็ขอให้บอกนะคะ ทางเราจะพยายามให้ความสะดวกอย่างดีที่สุดค่ะ” “ ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มยังจนด้วยคำพูดตั้งแต่วินาทีแรกที่พบหญิงสาว  คงทำได้เพียงแต่กล่าวขอบคุณเธอสั้นๆ เท่านั้น “ คุณเดินทางมาเหนื่อยๆ พักผ่อนก่อนดีกว่านะคะ เราจะเริ่มทัวร์กันพรุ่งนี้เช้า...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” เธอบอก  หมุนตัวเดินจากไป ทิ้งชายหนุ่มไว้กับความสับสนต่างๆ เพียงลำพัง เทือกเขาแอลป์ยามค่ำคืนเงียบสงบน่าเกรงขาม  ยอดเขาสูงเด่นเบื้องหน้า ระบายไปด้วยสีขาวโพลนของหิมะ  ทำให้ดูงดงาม ลึกลับ น่าค้นหา ไม่ต่างจากประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมอันเก่าแก่ของประเทศออสเตรียที่ชายหนุ่มเคยศึกษามา   แสงไฟจากห้องพักฝั่งตรงข้ามดับลง เหลือเพียงโคมไฟหน้าบ้านเพียงเลือนรางเท่านั้นที่ทำให้ชายหนุ่มพอมองเห็นความเคลื่อนไหวของต้นไม้ ใบไม้ได้บ้าง    ปฎิพัทธ์นึกสงสัยว่าจะมีคนอื่นอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้อีกบ้างหรือเปล่า ...นอกจากเขา และ  หญิงสาวคนนั้น...เอนย่า... โปรดติดตามตอนจบ ...เร็วๆนี้ค่ะ เครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 06:03:18

ความคิดเห็นที่ 3 จากคุณ : . (Thinking of you) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 06:29:52

ความคิดเห็นที่ 4 ท่าจะไม่ค่อยดีค่ะ ถ้าพี่ชายได้กลิ่นเป็นกลิ่นเหม็น สงสัยไม่ค่อยจะโรแมนติกเสียแล้วมั้งเนี่ย อยากบอกด้วยค่ะว่าออสเตรียเป็นประเทศที่ชอบที่สุดในโลกเลยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 08:14:35

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากรับกุญแจเข้าห้องพักก่อนค่ำ  สถาปิกหนุ่มเดินสำรวจบริเวณรอบตัวบ้านด้วยความสนใจ ^^ ตอนแรกเหมือนพระเอกจะสะดุดในหน้าตาเอนย่า แต่ทำไมอยู่ๆมาสงสัยว่ามีคนอื่นอยู่รึเปล่าอ่ะคะ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 10:24:46

ความคิดเห็นที่ 6 ตามอ่านค่ะ (สรุปผี หรือผีเสื้อกันหนอ ลุ้นๆ) จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 11:44:07

ความคิดเห็นที่ 7 เง้อ ตอนแรกนึกว่าจะหวาน แต่ตอนนี้อ่านแล้วกลัวค่ะ :'-( จากคุณ : x'mas เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 11:51:37

ความคิดเห็นที่ 8 ตามหาผีเสื้อ หรือจะเจอผีจริงๆ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 12:58:43

ความคิดเห็นที่ 9 เธอ (ผีเสื้อ) สาว อาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกตัดต่อพันธุกรรม ^___^..... ยังไม่รู้ว่าสองหนุ่มนี่ใครจมูกเพี้ยนกันแน่ รู้แต่ว่าเอนย่าสวย ^__^... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 17:22:49

ความคิดเห็นที่ 10 แวะเข้ามาอ่านค่ะ เขียนยาวๆก็ดีค่ะ จะได้ตามอ่านนานๆ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 18:56:42

ความคิดเห็นที่ 11 เริ่มท่าไม่ดีซะแล้ว ^^" จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 21:13:45

ความคิดเห็นที่ 12 มีกลิ่นด้วย เรื่องสยองนี่นา .. เสื้อโค้ต ไม่น่าจะใช้ ช นะคะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 22:04:14

ความคิดเห็นที่ 13 สองคนพี่น้อง หนึ่งกับสอง นึกถึงพี่โตกับพี่กลาง ติดตามอ่านอยู่นะคะ อีกตอนเดียวจะจบอย่างไรหนอ ? ยาวอีกหน่อยก็ได้นะคะ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 18:55:33

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ Thinking of you  ขอบคุณที่แวะมาอ่านและก็แจกกิ๊ฟ ด้วยค่ะ พี่ไก่  ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ  เทียนสีก็ยังไม่เคยไปนะคะ  เวียนนา  แต่ว่าเดาๆเอาตามที่เค้าเล่าๆให้ฟังว่าคงจะสวยค่ะ แต่คิดโปรแกรมไปเยือนเทือกเขาแอลป์ เร็วๆนี้ค่ะ คุณไลฟ์ ...อ่าไม่เฉลยได้มั้ยคะ ว่าทำไม พระเอกสงสัย  เดี๋ยวไม่สนุกนะคะ  คุณสอง เธอพูดน้อย แต่คิดหนักค่ะ คุณหนิง ..หุหุ   ผีเสื้อค่ะ ผี....เสื้อ แน่ๆ ขอยืนยันค่ะ เทียนสีไม่เขียนเรื่องผีๆค่ะ แบบว่า บุคลิกมันไม่ให้อ่ะค่ะ  555  ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ คุณ คริสต์มาส  ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ  เอาน่า...หวานๆปน ระทึกหน่อยๆค่ะ  แต่รับรองว่ามีหวาน  เหอๆๆ ...  อิอิ  เสียงหัวเราะเทียนสีเหมือนจะบอกอะไรนัยๆ นะคะ   คุณโก้   น่า... ผีสวยๆอย่างเอนย่า ก็น่าเจอ อยู่หรอกนะคะ   ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ คุณ Psycho man  อ่ะ น้านนน  เดาได้ใกล้เคียงมาก หุหุ   แต่ไม่บอกว่า ใกล้เคียงยังไง  คิคิ  ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ คุณ มนต้นไม้ (Setakan) ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ  เทียนสีไม่ได้บ้ายอนะคะ  แต่มีแนวโน้มว่าตอนหน้ามันก็ไม่จบอีก เหอๆ  เด็กเลี้ยงแกะ ชัดๆ เลยเรา   คุณเคธี่  ...ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ  ยังไงก็เขียนเรื่องผีๆ ให้น่ากลัวได้ไม่เก่งอย่างคุณเคธี่ค่ะ  เลยรับรองว่างานนี้ไม่มีผี  ค่ะ  หุหุ...เชื่อมั้ยล่ะ ?? คุณสก็อตตี้  ...ขอบคุณที่มาอ่านและแก้คำผิดค่ะ  จริงๆก็นั่งเดาอยู่นานว่ามันสะกดอย่างไรกันแน่ ไอ้เสื้อตัวนี้ แล้วก็เสี่ยงตาย  ไปแบบนั้น เพราะรู้ว่า หากผิด เด๋วคุณครู ก็มาแก้ให้เองล่ะน่า คิคิ .. คุณแม่ฯ  อ่ะ  แอบคิดถึงพี่โต กะพี่กลางด้วย อิอิ  เอ้อ น่านสินะ ทำไมไปตั้งชื่อ พี่หนึ่งกะนายสอง ก็ไม่รู้ค่ะ  สงสัยเทียนสี หมดมุข  555  ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ  คุณแม่อยากให้เขียนยาวๆเหรอคะ   ได้เลยยยยยยยยย เพราะมันจบไม่ค่อยลงเหมือนกันค่ะ  555 (  คนอ่านคนอื่นเค้าจะว่า คนเขียนเชื่อถือไมได้หรือเปล่านะ? คิคิ ) ขอบคุณทุกๆท่านที่มาอ่านนะคะ  ทั้งท่านที่ลงชื่อ และไม่ได้ลงชื่อ รวมทั้งทุกท่านที่แจกใจ ด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 53 01:19:13 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 01:14:41