ความคิดเห็นที่ 1 เรื่อง : หนทางสู่รัก นามปากกา : มานัส บทที่ : 31 (ต่อ) **************************** “มาหาใครคับ!” เสียงถามอย่างเป็นทางการของเด็กชายร่างป้อมดังขึ้นจนแขกที่มาเยือนต้องย่อตัวลงมอง “มาพบคุณหญิงสไบทิพย์คับ!” คนตัวใหญ่เลียนแบบการลงเสียงของอีกฝ่าย “ทำมายมาหาแต่จุนต๊วดกัน ไม่มีครายหาน้องพัดเล้ย” ดวงตาคู่นั้นซุกซนพร้อมอาการถอนหายใจด้วยท่วงท่าเท้าเอวซึ่งคงจะเลียนแบบจากผู้ใหญ่คนใดคนหนึ่ง “นั่นอะราย” นิ้วเล็กชี้ไปยังถุงกระดาษใบสวยที่คนตัวโตวางลงข้างตัว “หนมเปล่า?” “น้ำองุ่นคับ” “หร่อยมั้ย” “หร่อย มาก แต่ขมปื๊เลย” แววตาที่มองเด็กชายแฝงความเอ็นดูจนเหมือนว่าเขาลืมไปแล้วว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร “เหมือนยามั้ย” เด็กชายตั้งข้อสงสัย “ช่าย ” “ว้า น้องพัดก๊อกินไม่ได้” “ให้โตเป็นหนุ่มก่อนซิคับแล้วค่อยกิน แต่ตอนนี้นัองพัทธ์ต้องกินนมกินผักเยอะๆ จะได้แข็งแรงโตไวๆ” “ม่าย โตขึ้นก๊อม่ายกิน ขมๆ เหม็นๆ” เด็กชายย่นจมูกหยีตายืนยัน “น้องพัทธ์จ๋า ” เสียงเรียกทำให้ดวงหน้ากลมของเด็กชายยิ้มกว้าง หากสีหน้าของอีกคนกลับเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยเย็นชาทันที ร่างสูงพลันลุกยืนตัวตรงนิ่ง “อยู่ไหนลูก ” “จุนแม่จ๋า!” เสียงเรียกนั้นดัง “จุนแม่เรียก ไป!” คนตัวเล็กแหงนหน้ามองคนตัวสูงกว่า มือป้อมพลันจับปลายนิ้วมือของอีกฝ่ายพยายามจูงให้เดินตาม “นี่คร้าบ น้องพัดคนดีอยู่นี่” เด็กชายมิสนใจร่างที่แข็งขืนของอีกฝ่าย เสียงร้องเรียกมารดายังคงดังอย่างสนุก “น้องพัทธ์อย่าส่งเสียงดังซิ ” คำพูดของผู้เป็นแม่นั้นพลันหายไปเมื่อเห็นว่ามีใครยืนอยู่กับลูกชาย “สวัสดีครับ ผมมาหาคุณหญิงและแคท” คำบอกเป็นไปตามมารยาทด้วยสีหน้าเรียบเฉย ริมฝีปากของเขาเม้มตรง แววตามิปรากฏร่องรอยอะไรให้หญิงสาวที่ก้าวเข้ามาได้เห็น “พบเด็กนี่ อยู่ตรงทางเข้า” “ชานนท์ ” หญิงสาวเปล่งเสียงได้เพียงแผ่ว เธอมองร่างป้อมของลูกน้อยที่กำลังกระโดดขึ้นลงอย่างสนุก โดยที่มือเล็กจับแน่นที่ปลายนิ้วมือของคนที่ยืนนิ่ง เธอเห็นแล้วว่ามือใหญ่นั่นออกแรงเพียงนิดเดียวเพื่อที่จะปลดมือเล็กป้อมนั่นออก “มีน้ำองุ่นขมๆ ด้วย” เด็กชายวิ่งถลาเข้าไปหามารดา “น้องพัดม่ายกินนะ” “จ้ะ” ดวงตาของแพรดาวมองจับไปยังร่างสูงที่กำลังเดินผ่านเธอไป “ชานนท์ ” คนที่ถูกเรียกมิได้หยุดเดิน เพียงแต่ว่าดวงตาของหญิงสาวมิอาจหยุดมองเขาได้ เธอก้มตัวลงยิ้มให้กับลูกก่อนที่จะจับมือข้างที่เด็กน้อยเคยใช้กุมเกาะคนที่มาเยือน ความรู้สึกอบอุ่นจากปลายนิ้วเหมือนจะแผ่เข้าไปในหัวใจของเธอ อาหารเย็นของคืนวันอาทิตย์ที่มีมาอย่างเนิ่นนานสำหรับคนในครอบครัวนั้น ในวันนี้สิ้นสุดโดยการที่คุณหญิงดุผู้เป็นหลานทวดอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะหันมาตำหนิผู้เป็นแม่ “ที่หลังไม่ต้องให้มาร่วมโต๊ะเวลามีแขก!” เสียงเฉียบขาดดังขึ้นก่อนที่คุณหญิงจะหันไปทางผู้มาเยือน “ขอโทษนะด๊อกเตอร์ ดิฉันขอตัว” ชานนท์ลุกขึ้นยืนตามมารยาทก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งอีกครั้ง เขาเห็นว่าร่างของเด็กชายที่กำลังดูดนิ้วโป้งของตัวเองบัดนี้ซุกอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นมารดาด้วยความหวาดกลัว การปลอบโยนของแม่ทำให้เด็กชายไม่ร้องไห้ออกมา เพียงแต่ว่าคนเป็นแม่นั้นกลับมีหยดน้ำบางๆ คลออยู่ที่ขอบตา “คุณย่าเป็นไมเกรนบ่อยน่ะ สงสัยคงรำคาญน้องพัทธ์” แคทลียากระซิบบอกคนที่นั่งอยู่ข้างเธอ “ผมมีมูตองอยู่ขวด อยากให้ด๊อกเตอร์ได้ลอง” ยงยุทธจำเป็นต้องรับบทเจ้าภาพแทนมารดา เขาพยักหน้าไปทางหนึ่งในบรรดาสาวใช้ที่นำแก้วไวน์มาวางอย่างรู้หน้าที่ ไวน์ชั้นดีออกเป็นสีแดงเข้มส่งกลิ่นหอมอยู่เต็มแก้ว “หวังว่าคงสู้สกรีมมิ่งอีเกิลของด๊อกเตอร์ได้” “ผมไม่คิดว่าจะเอาไปเทียบกับมูตองของคุณพ่อครับ” “คุณพ่อหวงขวดนี้จะตาย แต่ก็ต้องยอมเอามาเปิดให้เธอนะ” หญิงสาวเอนตัวเข้าใกล้ผู้เป็นเพื่อน “คุณพ่อเอ็นดูเธอจะตาย” “ขอบคุณครับ นี่ถ้าเจ้านายผมอยู่ด้วยก็คงชอบ” “หมายถึงมิสเตอร์แคร์วิสน่ะเหรอ” ยงยุทธถามก่อนที่จะจิบไวนที่อยู่ในแก้วของเขา “ครับ” “เคยได้ยินว่าเขาเชี่ยวชาญเรื่องไวน์ มีคอลเลคชั่นใหญ่เสียด้วย เห็นว่ามีห้องเก็บไวน์สร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ” “ครับ ทั้งที่บ้านในเมืองซานมาทีโอ และที่บ้านพักที่โซโนม่า” คำบอกของเขาเป็นปรกติโดยไม่มองหญิงสาวอีกคนที่จ้องมาอย่างไม่วางตา “ที่โซโนม่านี่สวยด้วยใช่มั้ย เธอเคยเล่าให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆ บ้านพักตั้งอยู่บนเนินริมแม่น้ำรัสเชี่ยนมองไปเห็นทิวเนินของฝั่งตรงข้าม ตอนเช้าก็จะมีหมอก ตอนเย็นพระอาทิตย์ตกเป็นมุมสวย” “ทีหลังแคทก็ไปกับด๊อกเตอร์เขาซิ” ผู้เป็นพ่อบอก “ช่วงหลังผมไม่คอยได้ไปแล้วครับ เพราะเดินทางบ่อย ไปประจำอยู่หทายประเทศ” ชานนท์บอกก่อนที่จะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ “แต่ถ้ามีโอกาสเธอต้องพาฉันไปนะชานนท์” แคทลียาเอนตัวพิงเขาอย่างประจบ “ได้ซิ แคทก็พยายามทำตัวให้ว่างแล้วกัน” รอยยิ้มของปากหยักสวยนั้นเพียงมุมปาก “ฉันว่างอยู่แล้ว ว่าแต่มิสเตอร์แคร์วิสเขาไม่ว่านะ” “เจ้านายของผมใจดี ใครหลงทางหมดทางไปแล้วอยากไปพักก็เปิดบ้านให้หมด” เสียงนั้นเป็นปรกติโดยติดท้ายการหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ทำไมเขาจะไม่เห็นสีหน้าของหญิงสาวอีกคน เขาเห็นกระทั่งว่ามือของเธอกระชับร่างเล็กของลูกชายไว้แน่น “เพราะว่าคุณเป็นมือขวาของเขาด้วย มิสเตอร์แคร์วิสคงไม่ให้ใครไปพักได้ซุมสี่ซุมห้าหรอก” ยงยุทธออกความเห็น “นี่เห็นแคทบอกว่าด๊อกเตอร์จะไปฮ่องกงพรุ่งนี้ ร่ำๆ ว่าอยากจะไปด้วย” “จุนแม่ ” เสียงเรียกของเด็กชายที่นอนหลับตาในอ้อมกอดของมารดาดังขึ้น “อ้าว ยัยฝ้าย ยังไม่พาลูกเข้าไปนอนอีก” ยงยุทธบอกหลานสาวพลางเหลือบตามองเด็กชาย “ดูซิตาปรื่อแล้ว” “นั่นน่ะลูกชายสุดรักสุดหวงของยัยฝ้าย” แคทลียาบอกผู้เป็นแขกของเธอ “เมื่อก่อนไม่คิดว่าฝ้ายจะเป็นแม่ที่รักลูกขนาดนี้” “มันเรื่องของฝ้ายนะพี่แคท” แพรดาวขึ้นเสียงบอกอย่างไม่พอใจ “ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร หวังว่าเธอน่ะรักลูกมากกว่าพ่อของลูกนะ” ญาติผู้พี่บอกพลางยักไหล่ ไม่สนใจการนิ่งเงียบของอีกฝ่าย “ใช่ ฝ้ายอาจจะรักพ่อของน้องพัทธ์ แต่ก็รักน้องพัทธ์มากกว่าอื่นใด” เสียงที่ควรจะแข็งกลับทอดลงอย่างอ่อนโยน ดวงตาใสราวลูกแก้วมองร่างน้อยที่นอนซบอยู่ในอ้อมแขน “พี่แคทเถอะ หาคนที่รักตัวเองให้ได้ก็แล้วกัน” “เธอนี่มัน ” “เอาเถอะๆ มาเถียงอะไรกันก็ไม่รู้” ยงยุทธเข้าหย่าศึก “อายด๊อกเตอร์เขา บรรยากาศดีๆ เสียหมด” “ไม่เป็นไรครับ ถ้าแคทว่างจะไปกับเราก็ได้ มีที่บนเครื่องเหลือเยอะเลยล่ะ” ประโยคหลังเขาหันบอกพร้อมรอยยิ้ม “ฝ้ายขอตัวค่ะ” เสียงแข็งเอ่ยขึ้นหากก็เบา เธอไม่อยากให้ลูกตกใจอีกครั้งในคืนนี้ แพรดาวลุกขึ้นยืนอย่างระวัง อ้อมแขนเล็กของเธอกระชับร่างของบุตรชายให้แน่นขึ้น “ราตรีสวัสดิ์ครับ” เสียงเรียบที่ดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวชะงักเพียงนิด หากแต่มิได้มองแขกผู้มาเยือน เพราะเธอจำเสียงของเขาได้ชัดเจน จำได้แม้กระทั่งว่าเมื่อหลายปีก่อนชายหนุ่มที่มีรอยยิ้มสดใสแววตาเป็นประกายซุกซนมักจะบอกกับเธอก่อนนอนเสมอในช่วงที่อยู่ระหว่างการเดินทางหลายพันไมล์ ‘กู๊ดไนท์ สลีบพ์ ไทท์ จะได้ตื่นเช้าๆ มาสูดอากาศดีๆ โดยที่ผมไม่ต้องลงแรงปลุกให้ฝ้ายต้องหงุดหงิด’ เขาทำให้เธอค่อยๆ ลืมความทุกข์และความเจ็บปวด ทำให้การเดินทางครั้งนั้นเป็นช่วงที่เธอมีความสุขที่สุด บัดนี้แรงใจที่เธอมีนั้นมาจากเด็กชายตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอด แพรดาวเดินขึ้นมาถึงห้องของเธอด้านบน แล้วค่อยๆ วางร่างเล็กไว้บนเตียงนอนใหญ่ “คุณมีความสุข แต่คุณจะรู้บ้างไหม ชานนท์ ว่าฉันทุกข์อย่างแสนสาหัสแค่ไหน” หญิงสาวรำพึงด้วยเสียงสั่น มือเรียวสวยบรรจงห่มผ้าให้กับร่างเล็กที่นอนดูดนิ้วนิ่ง ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบรูปปั้นของพญาอินทรีที่ยืนเกาะบนกิ่งไม้กางตีปีก “คุณใจร้ายกับฉันเหลือเกิน พี่แคทติดต่อหาคุณได้ตลอด แล้วฉันล่ะ แม้แต่ไหล่ของคุณ ฉันก็คงไม่สามารถเอนพิงได้อีกแล้ว” มือเล็กที่กำไว้แน่นนั้นคงไม่เท่าแรงกดของหัวใจในตอนนี้ ‘แล้วคุณล่ะฝ้าย คุณรักผมหรือเปล่า‘ เขาคนนั้นเคยย้อนถามเธอเมื่อหลายปีมาแล้ว และถ้าในตอนนั้นเธอตอบเขาไป บางที ชีวิตของเธออาจไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้       หากชาตินี้ขาดเธอฉันคงเศร้าใจ เหมือนโลกขาดแสงอำไพของสุรีย์ศรี เหมือนดังเช่นเวหาไร้รัชนี เหมือนดังนทีไม่มีมัจฉา       หากโลกนี้ขาดเธอฉันคงวุ่นวาย เหมือนโลกขาดมิตรเรือนกายยอดปรารถนา ถึงจะสิ้นจะสูญลับแสงทิวา ขออย่าให้สิ้นเธอเป็นพอใจ[“หากฉันขาดเธอ” คำร้องโดย สุรพล โทณะวนิก] เธอคงมิต้องเดินทางตามเส้นทางของชีวิตเพียงลำพังคนเดียวอย่างเจ็บปวด หากบัดนี้เธอมิมีเขาแล้ว ไม่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มสดใสของคนอารมณ์ดี ไม่มีโอกาสสัมผัสความอ่อนโยนจริงใจ ไม่มีโอกาสนอนแนบในอ้อมกอดที่มีเพียงความอ่อนหวาน เสียงสะอื้นที่เจ้าตัวพยายามสะกดนั้นดังขึ้นด้วยแรงอารมณ์ “ชานนท์ คุณเกลียดฉันมากใช่ไหม แค่ฉันรู้สึกตัวว่ารักคุณช้าไป คุณเกลียดฉันมาก เกลียดไปจนตายเชียวหรือ” ==================================================== จากคุณ : Sentimentally Smooth เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 20:58:53

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อกี้เหมือนการโพส์จะมีปัญหาค่ะ เปิดไปหน้าหลักแล้วเจอหน้าโพส์สามหน้า...ถึงกับอึ้ง แล้วจึงแอบรู้สึกผิด แจ้งทางเจ้าหน้าที่ให้ลบอีกสองอันโน้นทิ้งแล้วค่ะ ส่วนบทนี้ก็ตามที่สัญญาไว้ค่ะว่า เจิ้งเอ๋อร์รีเทินร์แม้จะเป็นแค่ช่วงสั้นๆ ก็ตาม :) ================================================== บทที่ 30 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8776718/W8776718.html บทที่ 29 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8767240/W8767240.html บทที่ 28 :  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8759054/W8759054.html บทที่ 27 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8749936/W8749936.html บทที่ 26 :  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8759085/W8759085.html บทที่ 25 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8733190/W8733190.html บทที่ 24 :  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8724489/W8724489.html บทที่ 23 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8720874/W8720874.html บทที่ 22 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8710825/W8710825.html บทที่ 21 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8702892/W8702892.html บทที่ 20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8695745/W8695745.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8686783/W8686783.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8676967/W8676967.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8668408/W8668408.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8660556/W8660556.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8650796/W8650796.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8645196/W8645196.html บทที่ 13 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8639379/W8639379.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8630437/W8630437.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8625511/W8625511.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8615295/W8615295.html บทที่ 9 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8602808/W8602808.html บทที่ 8 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8601438/W8601438.html บทที่ 7 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8593999/W8593999.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8585255/W8585255.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8575809/W8575809.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8568603/W8568603.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8560289/W8560289.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8549953/W8549953.html บทนำ และ บทที่ 1 :  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8540587/W8540587.html จากคุณ : Sentimentally Smooth เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 21:02:49

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วงงๆหน่อย เห็นตอนก่อนๆ คุณหญิงกลับมาโปรดฝ้ายกับน้องพัทธ์แล้ว มาหาช้าก็บ่น ไหงตอนหลังๆ หงุดหงิดอีกล่ะ จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 21:32:28

ความคิดเห็นที่ 4   แม่ส่วนแม่ ลูกส่วนลูก คนละคน คนละส่วนกันเนอะ ดร. และมันควรเป็นแบบนั้นในทุกๆเรื่องด้วยจริงมั้ยคะ ช่วงนี้กระทู้ด๋อยเยอะมาก หวาดเสียวเหลือเกิน กลัวว่ากดหรือส่งข้อความเข้าไปแล้วจะเป็นคนทำกระทู้เขาพังค่ะ T_T จากคุณ : Sherre เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 21:35:25

ความคิดเห็นที่ 5 แหม ประโยคที่บอกว่าอาจจะรักพ่อเด็กเนี่ย ชวนสงสัยจริงๆ ว่าใครหนอเป็นพ่อ ยังอยากให้เป็นโกวิทอยู่ดี จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 21:43:03

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ากระทู้ที่ไรหัวใจเต้นทุ๊กทีค่ะ กลัวจะพังอีก...ขอให้เขาได้ server ใหม่เร็วๆ เถ๊อะ =================================== คุณ river (ริเวอร์) : นิสัยของคุณหญิงเนี่ยจะเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่างเจ้าระเบียบอยู่แล้ว พอแก่ตัวก็คงมีนิสัยขี้หงุดหงิดเข้ามาอีก (เฮ้ย...) โปรดเหลนน่ะคงโปรด แต่เด็กอายุเท่านั้นพลังงานก็เยอะ แถมซุกซน เมื่อมาอยู่บ้านเดียวกันเป็นวันเป็นคืนก็ต้องรำคาญเป็นระยะ คุณ Sherre : ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นก้ต้องเก็กน่ะซิคะ...แม่ลูกกันไม่แยกแยะ เย็นชาใส่แม่ก็ต้องนิ่งเฉยกะลูกด้วย :) คุณ scottie : อย่างน้อยก็ต้องเป็นคนที่รักอยู่หรือว่าเคยรักค่ะ...ผู้ต้องสงสัยมีไม่กี่คน...อิอิ จากคุณ : Sentimentally Smooth เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 53 21:59:07

ความคิดเห็นที่ 7 โหไม่อ่านซะนาน ตามอ่านตาแฉะเลย จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 01:32:32

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ Tyra : ยังคิดอยู่เลยว่าหายไปไหนมาค่ะ :) จากคุณ : Sentimentally Smooth เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 53 21:58:36