ความคิดเห็นที่ 1 ' ทาสหนุ่มคนนั้นพาพระยาสโรธรฯ ไปที่พุ่มไม้ริมน้ำ คนอื่นได้ยินว่าหาคุณชายพบแล้วก็ทั้งดีใจระคนเสียใจ ที่ดีใจก็เพราะเห็นใจที่เจ้านายรอดชีวิต ที่เสียใจก็เพราะตนเองไม่ได้เป็นคนพบ   “จักราลูกพ่อ” ท่านพระยาฯ ค่อยๆ ประคองเด็กชายตัวน้อยที่ยังหลับอยู่ขึ้นมากอด ที่ทาสหนุ่มไม่กล้าอุ้มเจ้านายน้อยขึ้นไปบนเรือนเพราะกลัวว่าจะมีความผิด ท่านพระยาฯ เคยสั่งไว้ว่านอกจากคนในเรือนใหญ่และแม่แม้นแล้ว ห้ามใครแตะต้องตัวของคุณหนูจักราโดยเด็ดขาด “ลูกพ่อคงเจ็บมาก” ท่านพระยาฯ มองที่ปากและข้อมือของเด็กชายที่มีผ้าพันธนาการเอาไว้ แล้วกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ “ใครมันกล้าทำกับลูกของข้าเช่นนี้” “ไอ้มาด เอ็งเห็นคุณหนูตรงนี้หรือที่ไหน ข้าเทียวไปเทียวมาตรงนี้ตั้งหลายรอบ ทำไมไม่เห็น” บ่าวอีกคนข้องใจ “พวกเอ็งไม่ตั้งใจหาน่ะซิ” ไอ้มาดได้ทีรีบเยาะเย้ย “จริงรึ” สินถามให้แน่ใจเพราะเขาคิดว่าตัวเองรู้จักไอ้มาดดีพอ “กระผมตั้งใจหาไม่ใช่เพราะอยากได้รางวัลหรอกนะขอรับ แต่เพราะเป็นพวกความปลอดภัยของคุณหนู” ไอ้มาดทำเป็นไม่ได้ยินที่สินถามแต่หันไปประจบท่านพระยาฯ แทน “ไม่ต้องห่วงหรอกไอ้มาด ข้าพูดคำไหนคำนั้น ข้าบอกว่าจะให้อะไรบ้าง ข้าก็จะให้ตามนั้น” คำประกาศของท่านพระยาฯ ทำให้ไอ้มาดยิ้มอย่างพอใจ “ข้าว่าที่พวกเอ็งไม่เจอทีแรกคงเพราะไอ้คนเลวมันเพิ่งเอาลูกข้ามาไว้ตรงนี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเอ็งก็อย่าช้า รีบตามหาไอ้อีที่มันทำกับลูกของข้า ใครนำตัวมันมาให้ข้าได้ ข้าจะตบรางวัลให้สาสมใจ” ถึงแม้จะถูกไอ้มาดดับฝันไปแล้ว แต่ตอนนี้ท่านพระยาฯ จุดประกายให้บ่าวคนอื่นมีความหวังขึ้นมาอีก “ถ้าหาคนที่จับตัวคุณหนูไปได้ ข้าก็จะขอให้คุณท่านปล่อยข้าให้เป็นไทเหมือนกัน” ทาสทุกคนหวังอย่างเดียวกัน หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตัวเองฝันไว้ ไม่มีทางเป็นจริงแม้แต่ในความคิด “กระผมจะไปช่วยพวกมันตามหาอีกแรงนะขอรับ” ไอ้มาดเห็นคนอื่นออกไปแล้ว มันก็มีเรื่องที่ต้องไปทำให้เสร็จสิ้นเหมือนกัน “เอ็งยังไม่เหนื่อยอีกหรือ” ท่านพระยาฯ มองไอ้มาดด้วยความชื่นชม “ไม่เป็นไรขอรับ เหนื่อยแค่ไหนกระผมก็ทนได้เพื่อคุณท่านขอรับ” ไอ้มาดหยอดคำหวานแล้วหันไปส่งยิ้มให้คุณหนูแพรวา แพรวารู้สึกไม่ชอบท่าทางของบ่าวคนนี้เลยแต่เธอก็ฝืนใจยิ้มตอบ เพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นคนช่วยตามหาน้องชายจนเจอ “กระผมไปก่อนนะขอรับ” ไอ้มาดวิ่งออกไป แต่มันไม่ได้ไปตามหาคนร้ายอย่างบ่าวคนอื่น มันกลับวิ่งตรงไปทางอื่นเหมือนนัดกับใครเอาไว้ พอเห็นสภาพลูกชายหัวแก้วหัวแหวน พระยาสโรธรฯ ถึงกับน้ำตาไหล เรื่องอื่นใดก็ไม่ทำให้เจ็บใจเท่ากับเรื่องนี้ แพรวาเห็นบิดาทรุดลงกับพื้นก็รีบพาเข้าไปพักผ่อนในบ้าน แล้วจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย เธอให้แม่แม้นพาน้องพาน้องชายขึ้นไปพักที่ห้องนอน แล้วให้สินไปตามหมอยามาพบ ถึงแม้จะดึกดื่นแค่ไหน หมอยาก็มาด้วยความเต็มใจ   “เป็นอย่างไรบ้าง หมอ” ท่าพระยาฯ ที่คอยเฝ้าอยู่ไม่ห่างถามขึ้นด้วยความกังวล “เนื้อตัวไม่ได้บาดเจ็บแต่ที่สลบไปคงเพราะตกใจ” “น่าสงสารน้องชายเหลือเกิน” แพรวารำพึง พลางลูบหัวเด็กชายด้วยความเอ็นดู “ไม่ต้องห่วงหรอกขอรับ กระผมให้ยาไปแล้ว คุณชายจะได้พักผ่อน” หมอยาบอกให้ทุกคนคลายความกังวล “อ้าว ให้นอนได้อย่างไร ยังไม่รู้เลยว่าน้องชายถูกใครจับตัวไป” “พวงเพชร เจ้าอย่าไปต่อว่าหมอเลย พ่อเป็นคนบอกให้ทำเช่นนั้นเอง คืนนี้ขอให้น้องได้พักผ่อนก่อน พรุ่งนี้น้องตื่นมาแล้วค่อยซักไซ้ไล่ความก็ยังได้” “กว่าจะถึงพรุ่งนี้ พวกคนร้ายมันคงไปไกลถึงหัวเมืองแล้วกระมัง” “พวงเพชร” พระยาสโรธรฯ ส่งเสียงปราม เพราะเคยสอนหลายครั้งแล้วว่าอย่าใช้น้ำเสียงประชดประชันแบบนี้กับผู้ใหญ่แต่พวงเพชรไม่เคยจำเลยสักครั้ง “เสร็จธุระแล้วกระผมขอตัวกลับก่อนนะขอรับ” “เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่ได้ตอบแทนน้ำใจที่กรุณามาในยามคับขันเช่นนี้เลย” ท่านพระยาฯ ยื่นถุงเล็กๆ ส่งให้ หมอยาปฏิเสธ ท่านพระยาฯ ก็ไม่ยอมแพ้พยายามยัดเยียดให้รับจนได้ “กระผมมาทำตามหน้าที่ ความจริงท่านพระยามิต้องให้ก็ได้” “หมอไม่รับหรอกค่ะคุณพ่อ” พวงเพชรกำลังจะดึงถุงเงินคืนมา แต่บิดาชิงพูดเสียงดังขึ้นมาก่อน “มิได้ดอก กระผมอยากให้ ช่วยรับไว้เถิด ถ้าไม่รับ กระผมคงไม่สบายใจ” พอท่านพระยาฯ พูดแบบนี้แล้ว หมอยาก็ไม่กล้าขัดอีก “เสร็จธุระแล้ว กระผมขอตัวนะขอรับ” “หมอไม่ค้างที่นี่หรือคะ มืดค่ำแล้วเดินทางกลับลำบาก” แพรวาแทรกขึ้น “นั่นซิ พ่อก็ลืมคิดไป เจ้านี่ช่างฉลาดรอบคอบจริงๆ นะแม่แพรวา” คำที่บิดาชมพี่สาวทำให้พวงเพชรออกอาการหงุดหงิด เธอไม่เคยถูกบิดาชมต่อหน้าคนอื่นแบบนี้เลยซักครั้งมีแต่เอ็ดให้เสียหน้ามากกว่า “..แค่บอกให้ค้างที่นี่ไม่เห็นจะฉลาดตรงไหนเลย” พวงเพชรบ่นงึมงำ แต่ไม่มีใครสนใจ “บอกดวงให้จัดห้องให้คุณหมอด้วย” ท่านขุนร้องสั่ง แพรวามองหาคนที่บิดาเรียกขานหาแต่ไร้วี่แวว “ดวงคงกำลังยุ่งอยู่ เดี๋ยวลูกจะจัดการให้เองค่ะ” แพรวาพูดจบก็เดินตรงดิ่งไปที่ห้องรับรองทันที “แม่พวงเพชร เจ้าก็ไปช่วยพี่ด้วยซิ” ท่านพระยาฯ หันมาสั่งลูกสาวคนกลาง แต่พวงเพชรแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน “แม่พวง ได้ยินหรือไม่ ที่พ่อบอกน่ะ” “พี่แพรวาทำคนเดียวก็ได้นี่คะ” พวงเพชรฮึดฮัดใส่ เรื่องอะไรเธอจะต้องไปทำ ในเมื่องานพวกนั้นมันเป็นงานของพวกบ่าวทาสไม่ใช่งานของคุณหนูอย่างเธอ “กระผมเกรงใจคุณแพรวาเหลือเกินขอรับ” หมอยาบอก “มิเป็นไรดอกหมอ ไม่ได้เป็นการรบกวนอะไร ครอบครัวกระผมต่างหากที่รบกวนหมออยู่เสมอ” “พอดีกระผมได้หัวน้ำหอมชั้นดีมาจากเมืองฝรั่งหลายขวด โอกาสหน้าจะได้เอามาตอบแทนคุณแพรวาที่กรุณา” “น้ำหอมหรือคะ” พวงเพชรได้ยินแล้วตาโต “ขอรับ กระผมไปรักษานายฝรั่ง เขากรุณาให้มา” “ถ้าอย่างนั้น พวงขอสักสองสามขวดได้หรือไม่คะ สั่งคุณพ่อหลายครั้งแล้ว ไม่ได้สักที” “แม่พวง” ท่านพระยาฯ เรียกเสียงดัง รู้สึกละอายที่ลูกสาวกล้าเอ่ยปากขอของคนอื่นเช่นนี้ “ทำไมคะคุณพ่อ ก็หมอบอกเองว่าจะเอามาให้ แค่เอามาเผื่อพวงสักขวดสองขวดจะเป็นไรไป จริงหรือไม่คะ ” “เอ่อ...ได้ขอรับ” หมอยาอยู่ในฐานะที่ปฏิเสธไม่ได้ เคยได้ยินแต่คำร่ำลือว่าลูกสาวคนเล็กของพระยาสโรธรฯ เป็นพวกเห็นแก่ได้ ไม่คิดว่าจะได้เห็นด้วยตัวเองในวันนี้ “อย่าลืมนะคะคุณหมอ เดี๋ยวพวงจะไปช่วยพี่แพรวาจัดห้องนอนให้ ตอบแทนกัน” พอรู้ว่าจะได้ของแลกเปลี่ยน พวงเพชรก็รีบตามพี่สาวไปที่ห้องรับรองทันที ' จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 07:03:50

ความคิดเห็นที่ 2 ' ไม่บ่อยนักที่พวงเพชรได้มีโอกาสขึ้นมาบนเรือนใหญ่ในเวลานี้ ถึงแม้จะเป็นลูกสาวของท่านพระยาฯ เหมือนกัน ก็ใช่ว่าหน้าตาในสังคมจะมีเท่ากัน เธอกับแม่ต้องอยู่เรือนเล็กแยกไปต่างหาก ทั้งที่พี่สาวกับน้องชายได้อยู่ที่เรือนใหญ่กับบิดา พวงเพชรคิดแค้นเรื่องนี้มาตลอด โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่า เรื่องไปอยู่เรือนเล็กนั้นเป็นความต้องการของแม่ลั่นทมเอง เพราะไม่อยากให้สามีรู้ว่าตัวเองติดสุราและการพนันขนาดหนักจนขาดไม่ได้แม้แต่วันเดียว พวงเพชรไม่อยากช่วยแพรวาทำงาน ก็เลยถ่วงเวลาด้วยการเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ กะว่าให้มาถึงห้อง ก็ตอนที่พี่สาวจัดห้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว “อ้าว แม่พวง จะมาช่วยพี่หรือ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เสร็จพอดี” แพรวาตบหมอนสองสามทีก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมไว้อย่างเรียบร้อย “คุณพี่ทำเร็วจัง พวงว่าจะมาช่วยอยู่พอดี เออ คุณพี่คะ นังดวงมันหายหัวไปไหนคะเนี่ย พวงไม่เห็นหน้ามันเลย” พวงเพชรแกล้งทำเป็นคนดี แล้วถามถึงบ่าวคนสนิทของพี่สาว “พี่ก็ไม่เห็นเหมือนกัน คงจะไปช่วยตามหาน้องชายกระมัง” “หรือไม่ก็คงไประริกระรี้กับผู้ชายอยู่” พวงเพชรไม่เคยมองใครในแง่ดีอยู่แล้ว โดยเฉพาะดวง ที่เธอเกลียดมากที่สุด เพราะดวงมักจะทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายที่เธอแอบชอบอยู่ “คงไม่กระมัง” “คุณพี่จะไปรู้อะไร ตอนคุณพี่ไม่อยู่นะ นังดวงมันร่ านมาก คอยแต่จะจับผู้ชายมาเป็นผั ว” “แม่พวง ทำไมถึงพูดเช่นนั้น เราเป็นผู้หญิงนะ พูดไม่งามเลย” แพรวาตำหนิ “พวงพูดเรื่องจริง คุณพี่จากไปนาน ไม่รู้หรอกว่าพอโตมาสันด านมันเป็นยังไง” แต่ละคำที่หลุดออกมาจากปากน้องสาวรุนแรงจนแพรวาทนฟังแทบไม่ได้ “เสร็จแล้วล่ะ แม่พวงกลับไปนอนเถอะ” แพรวาพูดเรื่องอื่นแทน “คุณพี่ไม่เชื่อพวงหรือไร เรื่องนังดวงน่ะ” พวงเพชรวกกลับมาเรื่องเดิม “ดวงจะเป็นอย่างไรก็ช่างเถอะแม่พวง ดวงเป็นบ่าว เราเป็นนาย อย่าเอาเรื่องของบ่าวมาคิดให้ปวดหัวเลย” แพรวาได้แต่เตือน ไม่รู้ว่าพวงเพชรกับดวงมีเรื่องอะไรกัน เพราะห้าปีที่อยู่ปีนังดวงเขียนจดหมายไปหาตลอด แต่ไม่เคยเล่าเรื่องความบาดหมางให้ฟังเลย แพรวาคิดว่าที่ทั้งสองคนไม่ถูกกันก็คงเพราะนิสัยของทั้งคู่ ดวงก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร ส่วนพวงเพชรก็เป็นพวกชอบเอาชนะ “คุณพี่พูดแบบนี้เข้าข้างมันหรือไร” “ไม่ใช่เช่นนั้นดอกแม่พวง พี่หมายว่าอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเสียดีกว่า แม่พวงกลับไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องเรียนปักผ้าแต่เช้ามิใช่หรือ” “โอ้ย วันนี้นอนดึกขนาดนี้ พวงคงไม่ตื่นมาเรียนหรอก คุณพี่บอกครูด้วยนะ ว่าพวงนอนดึกก็เลยไม่สบาย” ถึงไม่มีเรื่องนี้พวงเพชรก็จะหาข้ออ้างอื่นมาอ้างอยู่ดี “เรียนไปทำไมก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะได้ใช้เลย บ่าวไพร่ก็มีเยอะแยะ ใช้พวกมันทำก็สิ้นเรื่อง” “พวงเพชร เราเป็นลูกผู้หญิง เรื่องงานบ้านงานเรือนเรียนไปเถอะไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร จริงๆ กลับเป็นเรื่องสำคัญเสียด้วย เกิดวันข้างหน้าได้ตบแต่งออกไป เราทำอะไรไม่เป็นเลย ฝ่ายชายจะว่าเอาได้” “โธ่ คุณพี่ ใครจะกล้าว่าให้ลูกสาวของพระยาสโรธรพิทักษ์ล่ะค่ะ” “แต่ถึงยังไง พี่ก็อยากให้เจ้ามีวิชาติดตัว จะได้ไม่มีใครมาหมิ่นได้” แพรวาถอนใจ พวงเพชรคงยังเด็กถึงไม่ยอมรับฟังสิ่งที่เธอบอกซะเลย “เจ้าค่ะ คุณพี่” พวงเพชรตอบรับแกมประชด “ตั้งแต่คุณพี่กลับมาพวงยังไม่ได้ถามเลย ไปอยู่ปีนังเป็นไงบ้างคะ สนุกดีหรือไม่” พวงเพชรขี้เกียจฟังพี่สาวเทศนา ก็เลยถามเรื่องอื่นบ้าง “ก็ดีนะ เจ้าอยากจะไปบ้างหรือเปล่าล่ะ” แพรวาตอบพลางกวาดสายตาไปดูความเรียบร้อยของห้องรับรองอีกครั้ง “ไม่อยากไปดอกค่ะ อยู่ที่นี่ดีกว่าเยอะ มีเพื่อนเล่นเพื่อนคุย สนุกจะตาย” “เพื่อนที่ไหนหรือ” กลับมาได้เกือบเดือนแล้วก็ไม่เคยเห็นพวงเพชรไปเที่ยวเล่นกับใครที่ไหน นอกจากขลุกอยู่กับนังใบ บ่าวรับใช้คนสนิท “ก็..พี่แผนไง” ชื่อที่พวงเพชรเอ่ยถึงทำให้แพรวาชะงัก เธอนึกถึงหน้าของเจ้าของชื่อแล้วเผลอยิ้มออกมา “แผนน่ะรึ เพื่อนเล่นเจ้า” แพรวาถามแกมขบขัน เห็นทีถ้าเจอหน้าเธอต้องไปกระเซ้าสักหน่อยแล้ว ว่าตอนเธอไม่อยู่ เขาได้พวงเพชรเป็นเพื่อนเล่น “ตอนคุณพี่ไม่อยู่ พี่แผนก็ไปขลุกอยู่ที่เรือนน้องทุกวัน ตอนนี้เราสนิทกันมากเชียวค่ะ” พวงเพชรยิ้มระรื่นเมื่อนึกถึงไอ้แผน บ่าวหนุ่มรุ่นพี่ หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างกำยำ ดูดีผิดกับทาสคนอื่น พอเธอเห็นหน้าทีไร หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะทุกที “คุณพี่เห็นอย่างพวงหรือไม่คะ ว่าพี่แผนไม่เหมือนบ่าวเลย ถ้าได้แต่งเนื้อแต่งตัวสักหน่อย ก็ดูดีเหมือนพวกผู้ดีเชียวค่ะ” พวงเพชรพูดต่อ “เจ้าคิดอย่างนั้นหรือ” แพรวาเห็นด้วย แต่น้ำเสียงที่พวงเพชรพูดถึงทาสในเรือนทำให้แพรวารู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้สึกว่าพวงเพชรพูดถึงแผนอ่อนหวานผิดปกติ แพรวามองน้องสาวให้เต็มตา เธอถึงได้ประจักษ์ว่าตอนนี้พวงเพชรโตเป็นสาวแรกรุ่นแล้ว ไม่ใช่เด็กเล็กเหมือนเมื่อห้าปีก่อน เป็นธรรมดาที่เด็กสาวรุ่นนี้จะมีความรักความใคร่ตามวัย แต่แพรวาได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เป็นอย่างที่เธอคิดเลย “แต่วันนี้พวงยังไม่เห็นพี่แผนเลย ไปไหนก็ไม่รู้ คุณพี่เห็นหรือไม่คะ” “เอ่อ..ไม่จ้ะ” จะให้เธอบอกได้อย่างไร ว่านัดเขาไปหา แต่ตัวเองไม่ได้ไปตามนัด “แม่พวง พี่ขอถามสักคำเถิด พี่ไม่เห็นเจ้าเรียกบ่าวคนอื่นอย่างนี้เลย อย่างพี่สิน อายุมากกว่าแผนตั้งหลายปี เจ้ายังไม่เรียกพี่มิใช่รึ” แพรวาถาม จับตาดูสีหน้าของน้องสาวด้วย “แหม มันไม่เหมือนกันนี่คะคุณพี่ พี่แผนดีกับพวงกว่าคนอื่น” พวงเพชรบิดมือไปมา ก้มหน้าหลบตาด้วยความเอียงอาย แพรวาเห็นแล้วใจหายแต่ก็รีบถามต่อด้วยความอยากรู้ “ดีอย่างไรหรือ” “ก็ดีทุกอย่างแหละค่ะ ดีจนพวงเล่าสามวันแปดวันก็ไม่หมด จัดห้องเสร็จแล้วนะคะคุณพี่ งั้นพวงไปหาพี่แผนดีกว่า” “จะดีหรือแม่พวง นี่ก็ดึกแล้วนะ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่แผนไม่ว่าพวงหรอก” พวงเพชรว่าแล้วเดินยิ้มกริ่มจากไป แพรวาได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เธอไม่เคยคิดเลยว่าห้าปีที่จากไป จะมีเรื่องราวเปลี่ยนแปลงไปมากมายขนาดนี้ ' จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 07:08:16

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้มาโพสให้แต่เช้า เพราะเดี๋ยวต้องไปเก็บแตงญี่ปุ่นแล้ว ตอนนี้เป็นชาวสวนอยู่ค่ะ ใครผ่านมาแถวเชียงดาว  เชียงใหม่ อย่าลืมแวะทักทายกันบ้างเน้อ คุณ : scottie   แพรวาจะซื่อแต่หน้า แต่ว่าใจคดหรือเปล่า ต้องคอยติดตามค่ะ ปล. ตอนนั้นเรื่อง กับดักรัก เจ้าสาวนักสืบ ... สารวัตรปรารภ ก็ซื่อแต่หน้าแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ ^^ คุณ : Chrispy Cream   ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ  แค่นี้ก็ทำให้คนเขียนลอยเลย เล็กก็เป็นคนอ่านคนหนึ่งเหมือนกัน แน่นอน ว่าต้องเข้าใจจิตใจคนอ่านเป็นอย่างดีอยู่แล้ว ^^ อย่าลืมติดตามไปเรื่อยๆ นะคะ จะสู้ๆๆๆ ค่ะ  สัญญา (แต่คงไม่ข้ามภพนะคะ) จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 07:12:31

ความคิดเห็นที่ 4   ตามมา เพราะว่าชื่อล็อคอิน ครับ จากคุณ : คนหน้าตาดีอยู่ตรงนี้อีกคน เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 08:37:07

ความคิดเห็นที่ 5 เอ 5 ปีจากไปไหน ขำชื่อล็อคอิน 2 คนคุยกัน อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 21:16:54

ความคิดเห็นที่ 6   มีสอบพรุ่งนี้ แต่ก็ยังดันทุรังเข้ามาอ่านจนได้ สอบเสร็จเมื่อไหร่นะ ฮึม คอยดู จะเร่งคนหน้าตาดีให้เข้ามาอัพ ทุกวันเลย สนุกอ่ะ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อัพ อัพ อัพ จากคุณ : Chrispy Cream เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 00:29:32 A:193.190.253.160 X:

ความคิดเห็นที่ 7 ตอน 3-4 ที่นี่เลยจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8798219/W8798219.html จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 15:28:00