PANTIP.COM : W8801361 The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ ตอนที่ 3 [เรื่องสั้น]

The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ ตอนที่ 3

สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่านค่ะ ผีเสื้อ

มาสารภาพผิดเลยค่ะ ว่าตอนนี้ ก็ยังไม่จบ ค่ะ ...ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ cry

The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ ตอนที่ 2

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8778316/W8778316.html

The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ ตอนที่ 1

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8748941/W8748941.html

***

The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ ตอนที่ 3

“ อรุณสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ ”

เอนย่า ผู้ดูแลสวนผีเสื้อ กล่าวทักทายนักท่องเที่ยวห้าหกคนในกลุ่มรวมทั้งปฏิพัทธ์ ขณะมารวมตัวกันด้านหน้าของสวนผีเสื้อ หญิงสาวย้ำอีกครั้งเรื่องการแต่งกาย และอุปกรณ์สำคัญสำหรับการเดินป่าในการดูผีเสื้อ ก่อนจะเดินนำ ลัดเลาะไปตามเส้นทาง ซึ่งประกอบไปด้วยต้นไม้เล็กๆที่ยังมีใบสีเขียวอมน้ำตาลให้เห็นอยู่บ้างในฤดูหนาว

หลังจากเดินมาได้สักสิบห้านาทีไกด์สาวนำลูกทัวร์มาหยุดตรงบริเวณร่มไม้ครึ้ม ที่มีผีเสื้อหลายตัวบินวนเวียนอยู่โดยรอบ

“ ผีเสื้อมีสีสันงดงามกว่าแมลงชนิดอื่นๆ ส่วนใหญ่ออกหากินในเวลากลางวัน และพักผ่อนในเวลากลางคืน จะต่างกันกับมอธซึ่งมีสีพื้นๆ และชอบทำกิจกรรมต่างๆในเวลากลางคืน อย่างไรก็ตามมอธจำนวนหนึ่งก็มีสีสวยงามไม่แพ้ผีเสื้อ จนบางครั้งคนทั่วไปแยกไม่ออกระหว่างแมลงสองชนิดนี้ ”

สถาปนิกหนุ่ม ซึ่งเป็นชาวต่างประเทศเพียงคนเดียวในกลุ่ม กำลังจดข้อมูลต่างๆที่ไกด์สาวกำลังอธิบาย อย่างตั้งอกตั้งใจ เอนย่ากล่าวขอโทษเขาที่ต้องใช้ภาษาเยอรมันเป็นภาษาหลักในการพูดคุย เพราะลูกทัวร์ บางคนไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ เนื่องจากประเทศออสเตรียใช้ภาษาเยอรมันเป็นภาษาทางราชการ แม้จะมีประชาชนบางส่วนในประเทศใช้ภาษาอื่นๆในการสื่อสาร บ้าง เช่น ภาษาอิตาเลี่ยน และฝรั่งเศส

เพราะหน้าที่การงานและธุรกิจ ทำให้ปฎิพัทธ์พูดภาษาเยอรมันและฝรั่งเศสได้พอสมควร แม้จะไม่ชำนาญคล่องแคล่วเหมือนภาษาอังกฤษก็ตาม ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่านักท่องเที่ยวแต่ละคนพูดภาษาเยอรมันด้วยสำเนียงที่แตกต่างกันออกไป ตามแต่ละภูมิภาคของประเทศ ทำให้เขา ไม่สามารถเข้าใจได้ชัดเจนทุกคำ แต่ด้วยสำเนียง และการพูดไม่เร็วนักของเอนย่า ก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้ปฏิพัทธ์แม้แต่น้อย หลายครั้งที่เธอช่วยแปลคำพูดของคนอื่นเป็นภาษาอังกฤษให้ฟังเพื่อให้ชายหนุ่มมีส่วนในการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นมากขึ้น

“ โดยเฉลี่ยแล้ว ผีเสื้อในวัยเจริญพันธ์แต่ละตัวจะมีอายุไม่เกินหนึ่งเดือน และหากเป็นผีเสื้อป่า วงจรชีวิตก็จะสั้นกว่านั้น เนื่องจากอันตรายต่างๆรอบตัว ...น่าเศร้าใจยิ่งนัก ที่เราไม่สามารถคุ้มครองให้พวกเขาปลอดภัยอยู่ตลอดเวลาได้ ”

ชายหนุ่มรู้สึกว่า น้ำเสียงของไกด์สาวเบาลงเมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ หากเพียงแค่ชั่วเสี้ยววินาทีเท่านั้น เธอก็กลับมาพูดคุยกับลูกทัวร์ ตามปกติเหมือนเดิม

“ ในช่วงฤดูหนาว ผีเสื้อจะปรับสภาพของตัวเองให้สมดุลย์กับอุณหภูมิภายนอก จะใช้เวลาส่วนใหญ่พักตัวในโพรงไม้ หรือหลุมทราย และกัดกินซากผุพังของพืช เป็นอาหารหลักแทนน้ำหวานของดอกไม้ สำหรับผีเสื้อบางชนิดที่ไม่สามารถทนต่อความหนาวได้ ก็จะอพยพไปยังถิ่นที่เหมาะสม พวกคุณอาจจะคิดไม่ถึงว่า ผีเสื้อบางตัวจากที่นี่ เคยเดินทางไปไกลถึงอเมริกา แอฟริกา และ แน่นอน ...ประเทศในแถบเอเชีย หนึ่งในพื้นที่แห่งความอบอุ่นที่พวกเขาแสวงหา ”

ปฎิพัทธ์ หันไปสบตาเธอเหมือนอยากจะถามอะไรบางอย่าง เมื่อได้ยินเรื่องการอพยพของผีเสื้อข้ามทวีป หากแต่ลูกทัวร์ อีกคนก็เอ่ยขึ้นมาก่อนว่า

“ แล้วคุณทราบได้อย่างไรล่ะ ว่าผีเสื้อในสวนของคุณบินไปไกลขนาดนั้น”

“ เรามีวิธีการสื่อสารถึงกันได้ค่ะ”

เธอตอบสั้นๆ พร้อมกับชักชวน ให้ลูกทัวร์เดินต่อไปข้างหน้า

ชายหนุ่มเดินตามหลังนักท่องเที่ยวคนอื่นอย่างไม่เร่งรีบนัก พลางนึกถึงข้อมูลจากหญิงสาว เรื่องการอพยพหนีความหนาวของผีเสื้อ

จริงอยู่ ที่เขาเคยเห็นสารคดีสัตว์ป่า มีการทดลอง ฝังชิพ เพื่อการติดตามผลในภายหลัง แต่ทว่า ...นี่เป็นผีเสื้อ เธอจะทำอย่างไรกับแมลงพวกนั้นหรือ? ... แล้วที่เธอบอกว่า “ เรามีวิธีการสื่อสารถึงกันได้” ... เธอหมายถึงอะไรกันแน่ ...

เขาอดนึกถึงผีเสื้อตัวนั้นไม่ได้ ... หากว่า เจ้าประกายสีฟ้าแกมน้ำเงินเข้มตัวนั้น บินจากเทือกเขาแอลป์ ไปถึงกรุงเทพได้ล่ะก็ ... มันคงเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ

เครดิตภาพเทือกเขาแอลป์ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ

จากคุณ : teansri

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 05:46:45

ความคิดเห็นที่ 1

ระหว่างการเดินป่า ชายหนุ่มพบว่า ทั้งสองข้างทางเดิน ผีเสื้อหน้าตาละม้ายคล้ายกันจะรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ปฏิพัทธ์เคยอ่านหนังสือ คู่มือในการดูผีเสื้อเล่มหนึ่ง เขียนไว้ว่า ในช่วงฤดูหนาว ผีเสื้อป่าจะซ่อนตัวใต้ใบไม้หรือ เกาะกันเป็นกลุ่มเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย ที่สำคัญ ยังเป็นช่วงเวลาสำหรับการวางไข่ เพื่อให้ตัวดักแด้ออกมาเผชิญโลกกว้างในฤดูใบไม้ผลิ อีกด้วย

“ ผีเสื้อชนิดเดียวกันส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ด้วยกันและผสมพันธุ์กันเองค่ะ”

หญิงสาวบอกเหมือนรู้ว่าเขากำลังนึกถึงอะไร

“ นั่นสิครับ ผมเคยอ่านหนังสือพบว่า การผสมพันธุ์ด้วยกันเอง จะทำให้อายุของพวกผีเสื้อสั้นลงใช่มั้ยครับ ”

ชายหนุ่มถาม และนั่นคงเป็นการเริ่มสนทนาครั้งแรกอย่างเป็นเรื่องเป็นราวของเขากับเธอก็ว่าได้

“ ใช่ค่ะ แต่ก็คงป้องกันอะไรไม่ได้ เพราะผีเสื้อแต่ละสายพันธ์ มีการดำรงค์ชีวิตที่แตกต่างกันค่ะ พวกเดียวกันจะอยู่ด้วยกัน และโอกาสที่จะขยายเผ่าพันธ์ก็คงวนเวียนอยู่ในครอบครัวใหญ่แบบนี้ล่ะค่ะ”

หญิงสาวเดินนำช้าๆ เหมือนเป็นการเชิญชวนให้เขาเดินตามขณะอธิบายให้ฟังต่อว่า

“ การผสมพันธ์ในกลุ่มยีนส์เดียวกัน ทำให้ผีเสื้อที่เจริญเติบโตมาสมบูรณ์แข็งแรงไม่เต็มที่ ซึ่งคงไม่แตกต่างกับสัตว์ชนิดอื่นๆ รวมทั้งมนุษย์เราด้วยนะคะ ส่วนในช่วงฤดูหนาว ผีเสื้อบางชนิดก็ปรับตัวไม่ได้ ทำให้เราต้องสูญเสียพวกเขาไปมากเชียวค่ะ”

“ คุณ เอนย่า..เก่งจังครับ ท่าทางชำนาญในการดูแลสวนและมีความรู้เรื่องพวกนี้เป็นอย่างดี”

ชายหนุ่มมองไกด์สาวอย่างชื่นชม

“ ดิฉันรักผีเสื้อค่ะ คลุกคลีกับเขามาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าไม่เข้าใจพวกเขาก็คงแย่ล่ะ...”

“ คลุกคลีกับผีเสื้อ ?... ครอบครัวคุณคงเป็นเจ้าของสวนผีเสื้อมานานแล้วสิครับ”

ชายหนุ่มถามต่อ หากแต่หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถามของเขา

“ว่าแต่คุณเถอะค่ะ อะไร...ดลใจให้มาดูผีเสื้อถึงเทือกเขาแอลป์คะ ”

หญิงสาวหยุดเดิน หมุนตัวกลับมาถามเขาตรงๆ จนชายหนุ่มแทบไม่ทันตั้งตัว

ดวงตาคู่นั้น...แวววาว เหมือนเพชรส่องประกาย มีเสน่ห์ สวยงามจนน่าลุ่มหลง ทว่า..แฝงไปด้วยปริศนาบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ และอยากจะค้นหา...

“ทำไมผมถึงมาถึงที่นี่...เหรอครับ”

ชายหนุ่มทวนคำถาม มองสบตาปริศนาคู่นั้นของเธอ

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแรงบันดาลใจอะไรทำให้ผมดั้นด้นมาถึงหุบเขาหนาวเย็นแบบนี้ ”

หญิงสาวร่างบางในชุดหนังสีฟ้าเข้ม ไม่ได้แสดงท่าทางหวั่นไหวต่อสายตาคมกล้าของเขาแม้แต่น้อย ริมฝีปากอิ่มสีชมพูจางระบายรอยยิ้ม... เย้ายวน แม้จะเพียงแค่นิดเดียว หากแต่มากพอจะทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรง จนแทบจะควบคุมความรู้สึกของตนเองไม่อยู่

“ ต้องขอตัวไปดูแลคนอื่นๆก่อนนะคะ เชิญคุณตามสบายเถอะค่ะ”

ไกด์สาวบอกเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะรีบผละไปสมทบกับลูกทัวร์ที่เดินนำหน้าไปก่อน ปล่อยให้ปฎิพัทธ์ เดินตามไปช้าๆ พร้อมกับคำถามหลายอย่างในใจเกี่ยวกับหญิงสาวซึ่งเดินหายลับไปอย่างรวดเร็วเหมือนมีปีกบินได้

เครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต
แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 53 18:53:48

จากคุณ : teansri

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 05:53:02

ความคิดเห็นที่ 2

ผีเสื้อ

เพราะมัวแต่สนใจอยู่กับธรรมชาติรอบตัว ถ่ายภาพแมลงแห่งสีสันเก็บไว้แทบทุกจุดที่เดินผ่าน กล้องส่องทางไกลที่นำติดตัวมาก็ถูกใช้งานอยู่ตลอดเวลา จึงถูกทิ้งให้เดินรั้งท้ายอยู่ตามลำพังในป่า

ชายหนุ่มไม่แน่ใจว่า เอนย่าและลูกทัวร์ เดินเลี้ยวตรงทางแยกด้านซ้ายมือ ไปยังจุดพักชมวิวบนเทือกเขาอันเลื่องชื่อของประเทศออสเตรีย หรือว่าตรงไปด้านหน้าซึ่งเป็นส่วนลึกด้านหลังของสวนตามแผนที่บอกทาง ปฏิพัทธ์ชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจเดินลัดเลาะโขดหินเล็กๆ ที่วางกระจัดกระจายท่ามกลางต้นไม้สูงใหญ่ ไปตามป้ายซึ่งเขียนว่า “ กลุ่มผีเสื้อป่าใหญ่”

ชายหนุ่มเดินมาได้สักพัก ก็เริ่มแน่ใจว่า ตนเองพลัดหลงจากกลุ่มเดินป่าแล้วจริงๆ เพราะไม่มีร่องรอยว่าจะมีใครเดินผ่านตามเส้นทางนี้มาก่อน แต่ด้วยความอยากรู้ความแตกต่างของผีเสื้อที่อาศัยอยู่ในป่าใหญ่ กับผีเสื้อบ้าน หรือ ผีเสื้อตามพุ่มไม้เล็กๆที่เขาเพิ่งจะเห็นมา ปฏิพัทธ์ จึงตัดสินใจเดินตรงไปเรื่อยๆ

พยายามกวาดสายตาไปรอบตัว ก็ยังไม่เห็นวี่แววของผีเสื้อสักตัวเดียว แถมยิ่งเดินเข้ามาลึกอากาศก็ยิ่งหนาวจนเสื้อโค้ตและรองเท้าบูธสูงถึงเข่าก็เอาแทบไม่อยู่...

พอไม่มีไกด์ อะไรๆก็ดูไม่ราบรื่นเอาเสียเลย...ชายหนุ่มบ่นตามลำพัง

ยิ่งเดินลึกเข้าไปเท่าไหร่ ความหนาวเย็นจากบริเวณสูงของเทือกเขายิ่งทวีมากขึ้น ปฏิพัทธ์เปลี่ยนใจคิดจะย้อนกลับไปตามเส้นทางเดิมเผื่อว่า จะเจอกับกลุ่มที่พลัดหลงกัน พลันสายตาเหลือบไปเห็น บางสิ่งเป็นประกายเคลื่อนไหวอยู่หลังพุ่มไม้ ชายหนุ่มเดินจรดฝีเท้าไปใกล้ เตรียมกล้องถ่ายรูปไว้พร้อม .....

“โอ...ช่างสวยงามเหลือเกิน”

ชายหนุ่มลดระดับของกล้องถ่ายรูปลงมา... แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองกับภาพผีเสื้อขนาดเท่าสองฝ่ามือกางของเขา ซึ่งกำลังคลุกเคล้า ดูดดื่มน้ำหวานจากดอกไม้ป่าอย่างเพลิดเพลิน ...ปฎิพัทธ์ย่อตัวคุกเข่านั่งลงอย่างเบาที่สุด ด้วยเกรงว่าจะทำให้ เจ้าของบ้านตกใจบินหนีไป...

เมื่อเห็นว่า ผีเสื้อตัวใหญ่ไม่มีอาการหวาดกลัวต่อการมาเยือนของอาคันตุกะจากแดนไกลแม้แต่น้อย แถมยังหมุนตัวหันมาทางเขา ชายหนุ่มจึงเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ ยื่นมือหมายจะสัมผัส เหมือนทุกครั้งที่เขาเคยทักทาย เจ้าผีเสื้อสีฟ้า ที่บ้าน...

ปีกสีฟ้างามระยับขยับขึ้นลงช้าๆ เหมือนนางพญายามย่างกราย... ดวงตาสีน้ำเงินเข้มทั้งสองข้างเป็นประกาย แฝงด้วยเสน่ห์ ลึกลับ...เหมือนดวงตาคู่นั้นของเธอ...ผู้พิทักษ์สวนผีเสื้อแห่งเทือกเขาใหญ่

“ใช่เธอหรือเปล่านะ...เจ้าผีเสื้อสีฟ้า” ปฎิพัทธ์ถามแมลงปีกสวยตัวนั้น

เหมือนนางพญาสีฟ้าจะได้ยิน และรับรู้ถึงไมตรีจิตที่เขาหยิบยื่นให้ เธอขยับตัวใกล้เข้ามา...มากขึ้น และ...มากขึ้น...ชายหนุ่มยิ้มด้วยความยินดี เมื่อผีเสื้อสีฟ้าแห่งป่าใหญ่ บินมาเกาะมาบนหลังมือของเขาอย่างคุ้นเคย...

...แต่ทันใดนั้นเอง...

“ โอ๊ย...”

ปฎิพัทธ์ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ ความเจ็บแปลบเหมือนเข็มพิษที่ปักทะลุถุงมือสีดำหนา แผ่กระจายไปทั่วหลังมือและแขนข้างขวาของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรู้สึกเหน็บชาไปจนถึงขั้วหัวใจ

ดอกไม้ป่าสีฟ้าอมม่วง ที่นางพญาสีฟ้าคลุกเคล้าดูดดื่มเมื่อสักครู่นี้ ยังส่งกลิ่นหอมหวานตลบอบอวลไปทั่ว ใบไม้แห้งปลิดปลิวร่วงหล่นบนพื้นใกล้ตัว ยามสายลมหนาวยะเยือกแห่งหุบเขาแอลป์ พัดผ่าน ภาพผีเสื้อตัวใหญ่ตรงหน้าเริ่มเลือนลาง มองเห็นห่างไกลออกไปทุกที ชายหนุ่มพยายามพยุงกายลุกขึ้นยืน แต่ทว่า...สองขาที่เคยบุกป่ามาตลอดเกือบครึ่งวัน ... ไร้เรี่ยวแรงจนหมดสิ้น...

“ คุณปฎิพัทธ์...”

เสียงกระซิบเรียกดังอยู่ใกล้ๆ ปฏิพัทธ์หันกลับไปมองทางด้านหลัง แม้ดวงตาทั้งสองข้างจะเริ่มพร่ามัว แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีวันลืม เจ้าของน้ำเสียงที่อยู่ในความทรงจำมาตลอดเวลา อย่างแน่นอน

“ เอนย่า...ผม...”

เขาเอ่ยชื่อเธอออกมา และพยายามจะพูดอะไรออกไป แต่คงทำได้เพียงแค่นั้น...ทุกอย่าง...ตกอยู่ในความเงียบงัน ...ชายหนุ่มเอนศีรษะลงกับอ้อมแขนของหญิงสาวผู้นั้น แสงแดดอุ่นที่เคยเคยสาดส่องแทรกหมู่แมกไม้ยามเที่ยง กลับเลือนหายไป เหลือไว้เพียงความมืดหม่นท่ามกลางร่างเงาสูงใหญ่ของต้นไม้แห่งขุนเขา

“ไปกับฉันนะคะ...คุณปฎิพัทธ์”

ชายหนุ่มหลับตาลง...สัมผัสจากอ้อมแขนอันบอบบางกระชับขึ้น เธอกระซิบบอกอะไรบางอย่าง...หากแต่ เขาก็มิอาจจะรับรู้ได้ ...ปีกสีฟ้างามเป็นประกายระยับของเธอขยับโบยบินพาเขาผ่านลัดเลาะ ต้นไม้ครึ้มใหญ่พวกนั้น ไปไหนสักแห่งที่ชายหนุ่มไม่อาจเดาได้ ...

...ยอดเขาสูงลิบ...ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวนวล ที่ว่าเคยอยู่ไกลสุดสายตา...บัดนี้...อยู่ใกล้เพียงแค่มือเอื้อมถึง...

...ที่สำคัญ...

ผีเสื้อสีฟ้า... ที่เขาปรารถนาจะได้พบเห็น นับแสนนับล้านตัวบินหยอกล้อท่ามกลางทุ่งหิมะ และสายลมหนาวยะเยือกอยู่ตรงหน้า

“ ....โอ...พระเจ้า...ช่างสวยงามเหลือเกิน ... ”

เขาอยากจะคิดว่าทุกอย่างที่มองเห็น ...เป็นเพียงแค่ความฝัน...แต่อ้อมกอดของหญิงสาวเจ้าของดวงตาสีฟ้าประกายระยับไม่ต่างกับปีกงามของเธอ...คนนี้ล่ะ ....คืออะไร?....

“ เอนย่า...ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ...” ชายหนุ่มกระซิบถามเธอเหมือนคนละเมอ

..รอยยิ้ม...อ้อมแขน...และริมฝีปากอุ่น...ของเธอ ... เหมือนดั่ง...บทเพลงแห่งสวรรค์ที่ขับกล่อมให้เขานอนหลับ...ฝันดี ...ชั่วนิรันดร์ ...

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่าน และ โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ผีเสื้อ

เครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต
แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 53 18:52:11

จากคุณ : teansri

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 06:01:11

ความคิดเห็นที่ 3

สวัสดีจ้า พี่ teansri
แวะมาอ่านแต่เช้าเลยค่ะ

ถ้าเอนย่าสวยอย่างในรูป ให้เดาว่าคงไม่มีลูกทัวร์คนไหนละสายตาจากไกด์แน่นอน ^^

จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 07:27:57

ความคิดเห็นที่ 4

แล้วแบบนี้จะอยู่กันยังไงล่ะคะ คนนึงเป็นคน อีกคนเป็นผีเสื้อ สงสัยคงจบเศร้าแน่ๆ เลยเรื่องนี้

จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 07:53:14

ความคิดเห็นที่ 5

ชอบจังค่ะ....คุณเทียนสี
เสียดายจัง...ที่มาอ่านช้าไปหน่อย...

อยากเห็นภาพสีน้ำของผีเสื้อแสนงดงามและลึกลับนี้จัง

คุณเทียนสีว่างพอจะถ่ายทอดภาพในจินตนาการนั้นออกมาให้เห็นมั้ยคะ

รอติดตามตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะ...
พร้อมทั้งรอลุ้นว่า....
เรื่องอย่างนี้...จะหนีความเศร้าพ้นจริงๆหรือ...

คิดถึงนะคะ

จากคุณ : auntiesai

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 10:34:49

ความคิดเห็นที่ 6

เหยอ...ถ้าต้องการอยู่ด้วยกันแบบนี้ไม่ใครก็ใครก็ต้องเสียสละตัวเองใช่ไหมคะเนี่ย (นอนหลับ...ฝันดี ...ชั่วนิรันดร์ -- สงสัยพระเอกต้องเสียสละมั้งเนี่ย)

จากคุณ : peiNing

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 10:59:23

ความคิดเห็นที่ 7

หง่า ผีเสื้อคงแค่อยากผสมให้ได้ยีนส์ที่แข็งแรงขึ้นใช่ปะ
คงไม่ต้องเด็ดหัวหลังสำเร็จหรอกเนอะ

จากคุณ : scottie

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 13:57:11

ความคิดเห็นที่ 8

ชักจะไม่แน่ใจแล้วสิ เป็นผีเสื้อหรือว่าเอลฟ์ (elf) กันแน่

ภาพจากในเน็ต

จากคุณ : โก้ (เซโก้4)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 15:17:04

ความคิดเห็นที่ 9

เอิ๊ก มีแนวโน้มเหมือนปฏิพัทธ์จะถูกกินยังไงก็ไม่รู้ ^ ^"

ของแถมค่า
ผสมพันธ์ - ผสมพันธุ์
ศรีษะ - ศีรษะ

จากคุณ : ปิยะรักษ์

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 17:38:50

ความคิดเห็นที่ 10

กะแล้วเชียวว่ายังไม่จบ ไม่จบไม่เป็นไร มาต่อเร็วๆ ละกันนะ อิอิ ^^

จากคุณ : KTH (KTHc)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 17:52:38

ความคิดเห็นที่ 11

แวะมาอ่านรวบยอด 3 ตอนรวดเลยค่ะ
ไม่จบก็ไม่เป้นไรค่ะ น่าติดตามดีค่ะ

จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 18:28:38

ความคิดเห็นที่ 12

มาอ่านแล้วค่ะ หลังจาได้รับการคอนเฟิร์มว่าไม่น่ากลัว อิอิ

แล้วพระเอกจะได้กลับเมืองไทยป่าวเนี่ย

รออ่านต่อค่ะ ^^

จากคุณ : Life's for Rent

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:28:41

ความคิดเห็นที่ 13

ลืมบอกว่าคิดถึงค่ะ ^^

จากคุณ : Life's for Rent

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:45:38

ความคิดเห็นที่ 14

***ได้ข่าวว่าคุณเทียนสีกิฟ หมดแล้วเลยมาแจกกิฟ ให้แทน smile

จากคุณ : Thinking of you

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 22:07:27

ความคิดเห็นที่ 15

มาอ่านต่อค่ะ..

แม่ยังสาว love

จากคุณ : คุณแม่ใจดี

เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 19:04:56

ความคิดเห็นที่ 16

มารออ่านด้วย...
หุหุ....แอบกดดัน
.
.
.
.
คิดถึงจังเลยค่ะ

จากคุณ : auntiesai

เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 22:43:12

ความคิดเห็นที่ 17

มาอ่าน พร้อมโดนัทหนึ่งถุง แง๊วววว

จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก

เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 20:04:57

ความคิดเห็นที่ 18

รอ....รอ....ร๊อออออออออออออออออ....รอออออ
.
.
.
.
คิดถึงคนเขียนมากมาย

จากคุณ : auntiesai

เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 22:19:14

ความคิดเห็นที่ 19

อิอิ กดดัน ...จัง คุณป้าทราย เด๋วมาแปะแว้วววค่ะ

ช่วงนี้ งานท่วมหัวเลยค่ะ ผีเสื้อไม่กล้าบินออกมาเพ่นพ่านเลย 555+

สวัสดีค่ะ ทุกๆคน ที่แวะมาอ่าน เอาไว้ตอบเม้นท์ รวบยอด ในตอนหน้านะคะ

จากคุณ : teansri

เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 19:32:54

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป