ความคิดเห็นที่ 1 . . ๐ หัตถ์พรหม..ท่ามลมพลิ้ว...๐ ๐ ดุจน้ำค้างกลางไพร..หลั่งไหลหยด ผ่านคำพจน์กรองกานท์ที่หวานหอม แฝงความหมายลึกล้ำให้ด่ำดอม ราวเชือก..ล้อมปลายกระหวัดรุมรัดใจ ๐ ท่ามวิเวกเงียบประดัง...แว่วฟังว่า- คล้ายผืนฟ้าลมสะบัดปลิวปัดไหว และท่ามกลางมืดหม่นสากลไกล เรื่ออำไพก็คล้อยเคลื่อน..พ้นเลือนลาง ๐ เมื่อคำนึงสะบัดปลาย..พลิ้วพรายอยู่ ก็ผ่านสู่เรื่อแดงของแสงสาง เช่นความในใจคน – คือหนทาง- ได้เผยพร่างพรายแล้ว...ต่อแววตา ๐ ลมผ่านริ้วหวิวหวีด...สังคีตถ้อย- ก็ระบัดเรื่องร้อยล่องลอยหา จึงรำพึงรำพัน..เจ้าพรรณนา- กลับเหมือนว่าจะล่วงล้ำ..ถึงน้ำใจ ๐ ที่จดจ่อรูปฝัน..ถ้อยบรรดา ตอกย้ำว่าปรารมภ์..สุดข่มไหว อีกหนึ่งการแพ้-พ่าย..จากภายใน เมื่ออาลัยโหมระลอก..เย้าหยอกทรวง ๐ ฤๅ..หัตถ์พรหมเอื้ออวยอำนวยให้- แต่งอาลัยล้อมฤดี..ราศีสรวง ฤๅ..โสตพรหมยินคำที่บำบวง จึงช่วยหน่วงจิตเจ้า..ลงเคล้าคลอ ๐ สังคีตแว่วปฏิพัทธ์รำบัดช่วง เทียบหมายเคียงถ้อยปวง..พี่บวงขอ ฤทธิ์เทพทั้งแดนฟ้า...ฤๅว่ารอ- คอยเติมต่อหวานหอม..เข้าล้อมลน ๐ ค่ำนี้..หิมะขาว..ฟ่องราวฟ้า พร้อมฝั่งโลกไกลตา..ร้างห่าฝน ค่ำนี้..ดวงใจหนึ่ง..คำนึง..วน ย่อม..ผู้อยู่ไกลพ้น..เฝ้าดลใจ ๐ หนาวหิมะ..ห่มกาย..อาจถ่ายถอน แต่ซาบซึ้งอาวรณ์..สุดถอนไหว อบอุ่นละมุนแสนจากแดนไกล จึงผ่านให้ใจสาว..พ้นหนาวเย็น ๐ เกิดแต่เมื่อความหมาย..หนึ่ง-ฉายทอ จนเติมต่อความนัย..ออกให้เห็น ผ่านช่วงยามเหงาเงียบเกินเปรียบเป็น สู่เพียบเพ็ญหวานรส..แห่งพจนา ๐ เมื่อถวิลสะบัดปลาย..พลิ้วพรายอยู่ ก็รับรู้อบอุ่น..และคุณค่า แว่วอาวรณ์อ่อนหวาน..พลิ้วผ่านมา ก็เหมือนว่าจะประทับลงกับใจ . . แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 14:20:42 จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 12:52:13

ความคิดเห็นที่ 2 ... - รับทราบแล้วเจ้าค่ะ ... จะมีแต่ความสุขใจเสมอค่ะ ...   - พลอยขออนุญาต นำกลอน เก่า มาแจมก่อนนะคะ ... ตอนนี้ งานเข้า นิดหน่อยค่ะ ... เอาไว้ พลอยจะลองเลียนแบบ แต่งกลอนแบบสไตล์ นี้บ้างค่ะ ... มาแปะ ... ค่ะ ... - อ่านผลงานนี้แทนไปก่อนนะคะ ... อยากให้ผู้อ่านได้ "ยิ้ม" และสื่อว่า "ผู้เขียน" มีความสุขเสมอค่ะ เวลาเขียนผลงานใดๆ ออกมา ... (ส่วนคุณภาพก็ตามสภาพค่ะ 55 ...) ...คราพี่พร่ำรำพันนั้น "รักเจ้า..." พี่ใฝ่เฝ้าเอ่ยคำนำสังหรณ์ เปรยคำหวานปานฝนบนใบบอน แสนยอกย้อนจนหวั่นพรั่นพรึงใจ... ...พ่อไก่แจ้แหยพาด.. "มิอาจเอื้อม..." หวานปานเชื่อมฉาบอ้อนวอนขานไข "พี่ต่ำต้อย ..." กร่อยช้ำ น้ำคำใย เปี่ยมเลศนัยใคร่รู้ ...เจ้าชู้จริง ... ...เหยี่ยวราตรีรี่ถลาออกล่าเหยื่อ หอมนวลเนื้อเงื้อขย้ำดังสมิง ชีพจรอ่อนเร้น เน้นท้วงติง โปรดประวิงนิ่งฟัง...คำขอใด... ...หาบเงินตราของพี่ ... กี่เฟื้องอัฐ ? พร้อมสรรจัดที่ดิน ... สิ้นกี่ไร่ ? ทองพันชั่งพนันเชื่อ ... เหลือเท่าไร ? เพชรเม็ดใหญ่ปัจจัยรัก ... ล่ะพี่ยา... ...พื้นเพน้อยด้อยค่าประสาหิน หากมิสิ้นถวิลครอง-คู่ควรหา ย่อมมัดจำย้ำผงาดชาติอาชา เชิญตีตราหากสมยอมพร้อมว่ากัน... ...แค่หยอกเย้ากระเซ้าหนอพ่อน้ำนิ่ง แววสมิงเมียงมองอย่าจ้องหยัน หากว่าน้องราคาน้อยแค่ร้อยพัน ยอมห่างชั้น ... สะบั้นรัก ... จากพี่เอย  ... ............................................................................. ............................................................................. มึความสุขมากๆ และรักษาสุขภาพ เช่นกันนะคะ ... . . แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 13:19:39 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 13:14:50

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับคุณพลอย.... ครับ...เขียนด้วยความรู้สึกรื่นรมย์ใจ ก็เหมือน.... สุรโลกชะลอลงที่ตรงหน้า พร้อมพรรณนากรองศัพท์ออกขับขาน ผึ้งภู่..ลมระลอกและดอกมาลย์ ก็ละลานภาพอยู่ไม่รู้เลือน มีความสุขกับวันสุดสัปดาห์ครับ จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 19:51:17

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีค่ะ.. ปีนี้ยังไม่ได้คุยกันเลย อยู่บ้านเล็กบ้านน้อยเหงาอ่ะดิ ฮี่ๆ มัวแต่ชมโฉมสาวน้อยวัยยี่สิบ   ไม่คิดจะถวิลหาหญิงชราวัยใกล้ฝั่งอย่าง น้องนกยูงตัวจริงคนนี้มั่งเหรอ อิอิ (พิมพ์ไป ก๊ากไป..น้ำหมากกระเด็น!!) จากคุณ : บุหรงรำพัด (doomun) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 21:23:41

ความคิดเห็นที่ 5 หญิง.... เอารูปมาลงเสียบรรยายกาศหมด...เฮ้อ..! ไอ้ตัวเล็กเป็นไงบ้าง....พูดเป็นน้ำไหลไฟดับไม่ทันรึเปล่า...5555 หวังว่าคงสบายดีนะแถวนั้น...อย่าไปเที่ยวร่วมปิดล้อมบ้านใครก็แล้วกัน เดี๋ยวก็ถูกยึดเงินหมดเท่านั้น....เอิ๊กๆๆ -1- ๐ คล้ายคล้ายความเงียบเหงาแต่เก่าก่อน ค่อยค่อยย้อนกำลังเข้าสั่งสม และคล้ายความปรารถนาเคยปรารมภ์ ค่อยค่อยล่มเลือนลับไม่กลับย้อน ๐ เคยงดงาม-เรียบ-ง่าย..ก็คล้ายว่า เปลี่ยนทีท่าบิดเบือนไม่เหมือนก่อน โลกที่เคยสูงล้ำ..วกต่ำตอน จนลับรอนห่างเห็น..จากเช่น-เคย ๐ ฤๅภาพที่มองเห็น..จะเป็นเท็จ ? ยังไม่เสร็จแต่งสร้าง..รีบวางเผย จึงค่อยร่อนหลุดลอก...ไม่งอกเงย- เป็นรูปงามหยัดเย้ย..ให้เชยชม ๐ ค่อยค่อยผ่านภาคพิจิตร..เคยพิศเพ่ง ด้วยภาคเปล่งปลั่งรับขึ้นขับข่ม มุ่งมั่นฝ่าวงล้อมความตรอมตรม ปลดเลศนัยทับถมให้ล่มลา -2- ๐ คือ..ผูกพันเอ็นดู-ที่รู้สึก จำหลักลึกลงทรวง..เพื่อห่วงหา- ได้สั่งสมกำลังเหนี่ยวรั้งพา- ปรารถนาซ่อนเร้น..ออกเห็นรอย ๐ บริสุทธิ์แห่งน้ำใจ..ที่ใครหลั่ง ละคราวครั้งหยดแล้ว..แม้นแผ่วค่อย- หากปรารมภ์หนึ่งผู้..เริ่มรู้คอย เต็มละห้อยห่วงเห็นไม่เว้นวัน ๐ ค่อยค่อยเผยภาคพิจิตรให้พิศเพ่ง ค่อยค่อยเปล่งความนัย-ความไหวหวั่น- ให้สัมผัสรัดร้อย...รอคอยวัน- ผูกเงื่อนบ่วงสัมพันธ์..ให้มั่นคง ๐ เมื่อคุณค่าปรากฏ..เป็นบทบาท จึงเหมือนช่วงโอภาส..แห่งชาติหงส์- ได้แผ่ผ่านล้อมขวัญอย่างบรรจง ร่วมสืบส่งสานฝันแห่งวันวาน ๐ กุสุมา..ลมโชยก็โรยกลิ่น ให้ถวิลแนบน้อมความหอมหวาน หลอมหลั่งรสอันประทิ่นสู่วิญญาณ กำจายผ่านรูปละม่อมเข้าล้อมทรวง ๐ เริ่มแล้วหรือ..ลมอุสุมอันรุมร้อน จากโชยอ่อน..เริ่มประจักษ์ว่าหนักหน่วง หวังลบเลือนเงียบเหงา..ล้างเปล่าปวง ช่วยโชนช่วงปฏิพัทธ์เต็มอัตรา ๐ จง..ผ่าวผ่านลานดินกลางถิ่นฝน เพื่อตรึงช่วงดวงมน..ผู้ค้นหา รูปนิมิตเฝ้าถวิลในจินตนา ที่ทรงค่าเหมาะควร..ทุกส่วนนั้น ๐ รวยรินครั้งเบื้องปฐมแห่งลมวก พาคลื่นหนาวแผ่ปก..ทำอกสั่น เมื่อจู่โจมโถมจับในฉับพลัน กลับบีบคั้นทรมานให้ลาญรอย ๐ จึงกาละแห่งปฐม..เมื่อลมร่ำ พาชื่นฉ่ำเบียดบดกำสรด-สร้อย ก่อนเยือกเย็นฟองฝนจะหล่นปรอย ท่ามทรวงหนึ่งแต่ละห้อยเฝ้าคอยเคียง ๐ ค่อยค่อยโยก..ค่อยค่อยไหว..หัวใจหนึ่ง จนซาบซึ้งเฝ้าถวิลแต่ยินเสียง ผลิสีสันเฉิดฉายออกรายเรียง ก็สุดเลี่ยงหลีกล่วงสู่บ่วงนั้น -3- ๐ คล้ายคล้ายความหอมหวานแต่วารก่อน ค่อยค่อยย้อนอำรุง..อย่างมุ่งมั่น ให้จดจารผ่านคำ..ออกรำพัน เป็นคำมั่นสัญญา..อัตตาตน ๐ ด้วยคุณค่าจำเพาะต้องเหมาะส่วน จึงคู่ควรสำแดงกลางแห่งหน งดงามแห่งความนัย..น้ำใจคน จึงจะปนปลาบผกาย..สู่สายตา ๐ ค่อยค่อยผ่านภาพพิจิตร..เคยพิศเพ่ง ด้วยภาพเปล่งปลั่งละมุน..สมคุณค่า เป็นแรงใจมุ่งมั่น..ช่วยบัญชา ปรารถนาซ่อนเร้น..ก็เห็นรอย . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 11:05:43

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ ... เพียงภาพสวยเสกสรรค์ชวนฝันใฝ่ แทรกลึกถึงเนื้อในให้เอ่ยเอื้อน เป็นเรื่องครอบจักรวาลเล่าขานเยือน- แด่พี่น้องผองเพื่อนมิเลือนราง ... ... หอมอวลกลิ่นผกาสดหวานรสร่ำ ทั้งดื่มด่ำกำซาบแท้แม้แตกต่าง ผ่านเยื่อใยซ่อนเร้นเพียงเส้นบาง ส่องทะลุปรุโปร่ง-กว้าง ... ไม่ขวางตา ...  พรวิเศษสัมฤทธิ์ผลพาพ้นโศก สุรโลกชะลอลงที่ตรงหน้า ใช่อำนาจจากสวรรค์สั่งบัญชา แต่ด้วยแปรปรับค่ารู้อารมณ์  ... ... ดังดอกสร้อยรวยรื่นบนผืนหญ้า ด้วยหยาดฟ้าชโลมหล่อเลี้ยงเพาะบ่ม ยามแล้งจัดผลัดใบไม่น่าชม กลับงามสมแปลกตาจนน่าดู ... ... จึงประพจน์บทประพันธ์ทุกวันใหม่ ตามวิสัยขณะจิต-จริตรู้ ทุกเรื่องราวไหลหลั่งอย่างพรั่งพรู เปลี่ยนฤดูของหัวใจ ... ไปตามกาล ... . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 22:47:25

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณพลอย.... มาลงกลอนอีกสักบท... ๐ มาลัยหอม.....๐ ๐ มะลิหอมเรียงร้อยประดอยประดิษฐ์ ด้วยดวงจิตอ่อนโยน..เจ้าโชนฉาย ส่งหวานหอมลึกล้ำลงรำบาย- ห้วงใจหนึ่งวนว่าย..ด้วยหมายนั้น ๐ มะลิขาวหอมหวน..อบอวลกลิ่น หอมร่ำรินกำจาย, ที่ส่ายสั่น- คืออกชายต้องหอม..สุดล้อมกัน- กีดหอมรื่นลดาวัลย์..ในชั้นทรวง ๐ กรองมาลัยกรุ่นหอม...ถนอมถือ ด้วยอุ้งมืออ้อมแขน..ที่แหนหวง หวานเจ้าเอยหลอมหลั่ง..ใจทั้งดวง จะเลยล่วงหวานหอม..ยากยอมใจ ๐ เหมือนความหมายแฝงบอก..ในดอกมาลย์- เมื่อกรุ่นหอมแผ่วผ่าน..เกินต้านไหว พึงยอหอมหยั่งล่วง...ตรึงทรวงใน เอื้อ-อกใครแนบประทิ่นด้วยยินดี ๐ และเมื่อนั้นบรรดา..คันธารส จะเบิกบทร่ำรินในถิ่นที่- รายรอบด้วยสายใยแห่งไมตรี อันสุดลี้เลือนพรากไปจากกัน ๐ มาลัยหอม..ละม่อมหน้าเพ-ลานี้ ฤๅจะมีเริดร้างไปห่างขวัญ เมื่อคำนึงเติมแต่ง..ร่วมแบ่งปัน ย่อมผูกพันถวิลเห็นไม่เว้นวาย ๐ มาลัยหอม..รูปแพงเจ้าแต่งประดับ จึงเพ่งพรับบรรโลมด้วยโฉม-ฉาย อ่อนหวานรูปรอยประณีต..ราวกรีดกราย- ลงรำบายมธุรสเข้าทดแทน ๐ มาลัยหอมช่องาม..แฝงความ-สื่อ ยื่นด้วยมือเรียวรอ..คล้อง-ข้อแขน อกใจหนอ..กรุ่นประทิ่นทั้งดินแดน ราวจะแกลนเกรงหอม..อย่างพร้อมใจ ๐ มาลัยหอมกลีบกรองเจ้าของ-หวง แทนความห่วงใยที่..เจ้ามีให้ จะวางเคียงหมอนหนุน...เพื่อกรุ่นไอ- หวานหอมจะโลมไล้..แทนไมตรี ๐ มะลิโรยกลิ่นรื่นในคืนค่ำ ก็ตอกย้ำให้ประจักษ์ในสักขี ช่อสุมาลย์ลมไหว..เมื่อไยดี คล้ายวาดวีกลิ่นล้อม..ให้ยอมตน . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:58:45

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีวันทำงานค่ะ ... "บทกลอน" ไพเราะมากค่ะ ... พลอยขออนุญาต "แจม" หน่อยนะคะ ... • ...งามเลิศล้วน ลักษณา บุหงาหอม-     ระเรื่อล้อม นวลระหง บรรจงหวาน ดุจเรียงร้อย สร้อยมาลัย ใส่ดวงมาน โฉมสะคราญ ขลับจรุง เลื่อมรุ้งพราย ... • ...รดน้ำใจ ใสสะอาด ปราศมัวหม่น เปรียบสายฝน ประพรมพรำ จนฉ่ำฉาย เผยสีสัน สุดอิ่ม พริ้มเรียงราย พร้องบรรยาย ภาพฝัน...นั้นแด่เธอ • ...ม่วงชูช่อ ละออชวน เย้ายวนจิต ครามนวลนิจ นุ่มละไม จนใจเผลอ น้ำเงินเข้ม ขลังล้ำ มนต์บำเรอ เขียวปรนเปรอ ปรับร้อน จนผ่อนคลาย ... • ...เหลืองผ่องใส เสสรวล รัญจวนนัก แสดทายทัก สลักไว้ ดังใจหมาย แดงเข้มสด สะกดเค้น มิเว้นวาย เชื่อมเส้นลาย ... สู่สายใย ...  มาลัยกานต์ ... . . แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 53 12:42:45 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 53 11:31:59 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 11:26:39

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับคุณพลอย.... ๐ เรียวกลีบบางดอกบัวเมื่อแย้มบาน กรุ่นกลิ่นหวานล่อภมรบินว่อนไหว เกสราหอมร่ำเห็นรำไร แอบขอบใบโบกบ่มเป็นร่มบัง ๐ ระบัดช่อลอยชูให้รู้ชาติ อวดพิลาสสดเหลืองอยู่เบื้องหลัง แมงขยับ..ปีกเขยื้อนก็เหมือนยัง มีหวานหลั่งรสหลอม..ไม่ยอมร้าง ๐ ดารดาษดอกดวงเป็นพวงประดับ จึงแหนหับหวานหอมไม่ยอมห่าง แต่คันธาล้อมถิ่นเหมือนสิ้นทาง อันปีกบางจะสะบัดขึ้นโบกบิน ๐ สุริยันยอแสงระยิบระยับ พลอยเพ่งพรับรูปพรรณใครผันผิน เกสราหอมร่ำกลางน้ำริน ดาลถวิลวาบไหวบ่เว้นวาย ๐ กรุ่นกลิ่นแก้วจงกลเหมือนวนกล่อม ประทิ่นพร้อมลมเผยรำเพยผาย จึงรอชื่นร่วมชมผ่านลมชาย เหมือนดั่งคล้ายรอคอยรูปรอยใคร ๐ อุสุมกาลแรงกล้าเมื่อปรากฎ ย่อมแทรกส่วนกำสรดด้วยสดใส ก่อนกำจายความแจ้งผ่านแรงใจ ตราบวาบว่อนอ่อนไหวอยู่วกวน ๐ จะต่างฤๅภุมรินเฝ้าบินล้อม ด้วยหวงแหนหวานหอมกลางแห่งหน จากประเทียบรูปประทุษจึงสุดทน ก่อนปลาบปลื้มปรุงปรนจนเปรมปรีดิ์ ๐ เห็นกลางบึงกลีบบัวนั้นเบ่งบาน หากกลางทรวงสั่นสะท้านสะท้อนถี่ ภู่ผึ้งตามตอมไต่...เหมือนไมตรี ระริกร่วมวารีไหลรี่ริน ๐ ระทึกอก..เกินจะเอื้อนจะเอ่ยออก เฉกระลอกหื่นหอมพะยอมกลิ่น ที่ลมโบกเบาบางระหว่างบิน ก็สาปสิ้นผู้เสพเกสรซบ ๐ ใจจะยิ่งภุมรินเที่ยวบินหา กรุ่นคันธาซอกซอนแล้วร่อนสบ วงพักตร์ที่ถั่งถมลงสมทบ จะเกลื่อนกลบกลับกลาย..เกรงสายเกิน ๐ บัวเหนือน้ำหอมนำให้น้อมแนบ จากปีกแคบ..หวานคั้น..ประหวั่นเขิน จนรูปเหนี่ยวหอมนำหวานดำเนิน จึงสะเทิ้นจนสะท้านสะท้อนใจ ๐ เรียวปากอิ่มแก้มเอยสุดเอ่ยเอื้อน จะเลยเลื่อนจบลง..เกรงหลงใหล ดั่งผึ้งภู่ผ่านพุ่มโกสุมไพร สูดกลิ่นได้พุ่งดิ่งลงด่ำดอม ๐ หวามห้วงอกเกินจะเอื้อนจะเอ่ยออก เมื่อระลอกหวานหยั่งลงหลั่งหลอม แต่อกเอวปรากฎ..เกินอดออม จึงแนบน้อมอ้อมเนื้อ..โอบเนื้อเนียน . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 12:29:33

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะคุณสดายุ ... - บทกลอนก็ไพเราะมากๆ เช่นเดิมค่ะ ... ในห้องพันทิพนี้ มีผลงานหลากหลายรูปแบบ และมีผู้มากฝีมือ หลายท่านค่ะ - พลอยเพียงแต่อาศัย "ลักจำ" ได้ นิดๆ หน่อยๆ ค่ะ อย่างไรแล้ว ก้ต้องขอ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ ที่ได้เขียนผลงานที่มี "คุณภาพ" ไว้ให้เป็น "แบบอย่าง" ที่งดงามค่ะ - พลอยวางกลอนของพลอย เพราะพลอยมีความสุขที่ได้เขียนออกมาค่ะ เรื่องของคุณภาพนั้น น้อยหรือมาก พลอยก็คำนึงนะคะ แต่กำหนดไม่ได้ค่ะ.. - ที่สำคัญคือ ความสุขที่ได้เขียนพร้อมภาพประกอบสวยๆ เท่านั้นเองค่ะ ขออนุญาตนะคะ ... • ... แว่วเสียงครวญ ขานเพรียก ... เธอเรียกเขา เพียงร่างเงา ผ่านภวังค์ มิกังขา แย้มกลีบสด รสสุคนธ์  ร่ายมนตรา ชูช่อสร้อย สรีรา โสภาพรรณ .... •... เอนกิ่งก้าน สะคราญโฉม ตรึงโน้มเหนี่ยว- ใบอ่อนเขียว ระบัดพร้อม - พักตร์จอมขวัญ- เธองามเลิศ เฉิดฉาย คล้ายประชัน กลิ่นบุหงัน ตลบฟุ้ง หอมจรุงใจ ... •...  เพื่อย่นย่อ ระยะทาง ที่ห่างนั้น เชื่อมกระชั้น แนบชิด อีกนิดให้- ระหว่างนี้ มิลาร้าง จนต่างไกล ค่อยเลียบเคียง เคลื่อนใกล้ ไม่สร่างซา ... •... เขาบินวน – เวียนแสร้ง มิแหนงหน่าย เพียรทักทาย หมายเฝ้า เย้าดอกฟ้า เพียงครู่ลาง-เลือนหาย จากสายตา แล้วไคลคลา พริ้วสลาย พร้อมสายลม ... •... คงเป็นเพียง ภาพฝัน อันเคว้งคว้าง ที่พลิกผัน สรรค์สร้าง อย่างเหมาะสม- -ดุลยภาพ ภวังค์-สุข , จริง-ทุกข์ตรม แด่ชวนชม ให้รู้จัก ว่า "รักเป็น" ...       . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 00:11:19

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับคุณพลอย.... ครับ...เขียนแล้วมีความสุขก็เขียนไปเถิด... ตัวอักษรในบริบทแห่งการชื่นชมธรรมชาติ..ไม่เคยทำร้ายใครครับ เอามาลงด้วยกันไปเรื่อยๆ...ครับ ผมก็จะเอางานที่เขียนไว้มากมายมาลงเป็นเพื่อน... ๐ กุสุมาแห่งป่าฝน.......๐ ๐ เห็นน้ำค้างวางหยาด..อยู่ดาษดื่น ลมเช้าชื่นโชยแล้วก็แผ่วไหว ประหนึ่งเพชร-เม็ดน้ำ..นั้นร่ำไร รอแสงไล้โลมต้อง..ก่อนล่องลอย ๐ รวยรวยรสมาศไม้ที่ในสวน กลิ่นหอมอวลอบเร้าความเหงาหงอย รื่นคันธาแอบออ..เหมือนรอคอย- บางรูปรอย..เฝ้าถวิลแต่กลิ่นมาลย์ ๐ คำนึงด้วยเจตจินต์..ที่ยินยอม- การกักกุมรุมล้อมด้วยหอมหวาน ที่ทั้งใจไหวสั่นแต่วันวาน เมื่อใครผ่านความหมายขึ้นว่าย-วน ๐ งามจริตรูปละม่อมพรั่งพร้อมค่า เปรียบช่อชั้นพวงผกา..แห่งป่าฝน ที่เสียดยอดพลอดยามให้ตามยล ถึงดิ้นรนด้วยใจ..พลอยไขว่คว้า ๐ นับการก้าวยกย่าง..บนทางฝัน ช่างเต็มเปี่ยมมุ่งมั่น..การฟันฝ่า- อุปสรรคทั้งปวง..ให้ร่วงคา- อยู่ใต้ฝ่าเท้าย่ำ..ที่ดำเนิน ๐ นับสิบร้อยพันหมื่นการตื่นหลับ คือลำดับรอยอุทธัจ..ความขัดเขิน- ค่อยค่อยโหมหวนระลอกเข้าหยอกเอิน ด้วยท่าทีที่สะเทิ้นด้วยเมิน-เมียง ๐ ละเมียดรส..ผกากรองละล่องกลิ่น หอมตรึงจินตนาการนั้น-ปานเสียง- กระซิบแผ่วผ่านถ้อยมาร้อยเรียง- ความซาบซึ้งให้ประเดียงประดังใจ ๐ กลีบเรียวบางดอกดวง..บ้างร่วงหล่น อยู่กับอกอึงอล..ลมวนไหว ละครั้งที่งดงามของความนัย ผ่านโลมไล้ลูบอก..พาวกย้อน ๐ หยาดน้ำค้างเคยเห็น..ก็เร้นหาย ยังแต่สายสวาดิผู้สุดรู้ผ่อน ในคำนึงเงียบเหงา..เหมือนเว้าวอน- ความออดอ้อนแอบอำอยู่ค่ำเช้า ๐ รูปะภพอบร่ำในคำนึง นั้น-เพียงหนึ่งอาลัย..คอยใฝ่เฝ้า ผ่านเผยรูปรอยยิ้ม..อันพริ้มเพรา ก็เพียงเงาเยาวรูป..โลมลูบทรวง ๐ นับแต่วันเดือนปีเท่าที่เห็น ก็ยากเร้นงดงามที่ลามล่วง ราวอดีตคำสาป..บุญบาปปวง- ผ่านฤทธิ์หน่วงเหนี่ยวให้..อาลัยรอ ๐ ถ้วนปวงความอ่อนโยนและอ่อนหวาน ต่างฤๅเมื่อดอกมาลย์..เบ่งบานช่อ- ยังลามล่วงคลอเคล้าพะเน้าพะนอ เช่นรูปเงาแอบออ..ร่ำรอทรวง ๐ ถ้วนสิ้นความอ่อนโยนและอ่อนหวาน จึงเปลี่ยนผ่านแปรให้..อาลัย-หวง- แหนนั้น-เข้าห้อมห่มอารมณ์ปวง แทรกความห่วงใยล้ำ..อยู่ค่ำเช้า ๐ น้ำค้างเร้นหยาดหยด..ไปหมดแล้ว ลมโผยแผ่วเลาะเลียบความเงียบเหงา ประหนึ่งเพชร-แสงปลาบ..นั้นวาบเงา เมื่อรูปเจ้า..หล่นคว้าง..ลงกลางใจ . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 09:23:40

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ คุณสดายุ ... ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ ... บทกลอนของคุณสดายุ ไพเราะเสมอค่ะ อ่อนหวาน ละเมียดละไม ... วันนี้ พลอยขออนุญาตนำกลอนในกระทู้ของพลอย มาวางนะคะ เกี่ยวกับ "ทะเล" ค่ะ   ........ ทะเลไม่เคยหลับ.......... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8836197/W8836197.html จริงๆ แล้ว พลอยแต่งกลอน ใหม่ๆ ได้ทุกวันค่ะ ถ้าพลอยมีภาพที่ถูกใจ ซึ่งต้อง เป็นภาพที่ถูกใจ จริงๆ ค่ะ มิฉะนั้นแล้ว แม้นมีกลอนแต่งรอไว้ ก็จะ ยังไม่โพสท์ค่ะ ... มีความสุขมากๆ นะคะ .. สำหรับวันทำงานที่แสนจะยุ่งเหยิงวันนี้น่ะ 55 .. ... ภูผาล้อม .... ทะเลป่วน ... รับมวลคลื่น เชี่ยวแตกตื่น  เปลี่ยนแปร กระแส ...ปรี่ – -เข้าประดัง ถั่งโถม มุ่งโจมตี จนหินแกร่ง กร่อนฉะนี้ พี่ตรอมตรม !! ... ... แม้นรู้แน่ .. แก่ใจ .. เจ้าไม่รัก ... !!! ยังเฝ้าภักดิ์ เพียงนาง อย่างขื่นขม มรสุม คลุ้มคลั่ง - ดั่งอารมณ์- เจ้าเฉยชา ... ชังถล่ม ... จำ "ข่ม" ใจ ... ... พี่ไม่ถือ  ดื้อต้าน - ทานแรงเจ้า ยอมโง่เขลา - ยิ่งกระด้าง  ถากถางใส่ ระลอกครืน - โครมแห่ เห็นแต่ไกล !! ซัดสาดไล่ - ต่อล้อ - ขอไปที ... ... สึกหรอหนัก หนาแล้ว นะแก้วเจ้า แสร้งหยอกเย้า - มิดูดำ ดูดีพี่ ทนยอดชู้ อยู่ชั่ว - นาตาปี ยังเค็มปี๋ !!! ... มิเคยเปลี่ยน ... ยามเวียนมา ... ... พี่ยังพร้อม ยอมทน - ระคน "เชื่อ" - อย่างไม่เหลือ เผื่อใจ  ในความว่า - ... - หากธาตุดิน .. ถวิล-มาด .. ธาตุธารา... ต้องควรค่า ... ทัดเทียม,เหมาะ ... เพราะความ  “เย็น” . . . . แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 11:42:50 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 10:33:48

ความคิดเห็นที่ 13 ครับ...คุณพลอยชมธรรมชาติไป ส่วนผมก็ชมสาวไป...เข้ากันดีจัง....555 วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ หมู่ดาริการะกะผกาย ดุจะร่ายรุจีรอ หมายแขจะแผ่บทะลออ ชุติทอชวาลถึง ๐ คืนค่ำทิฆัมพระขจ่าง จะขนางก็คำนึง รูปใดไฉนอุระระรึง ขณะหนึ่งก็หนักหนา ๐ ทอดทอลออบทะพธู นิระรู้จะรอนรา ล้อมหลั่งประดังมธุระผา- ณิตะฝ่าประลองขวัญ ๐ ล้านดาวจะพราวนภะไฉน รพิใกล้ก็สิ้นกัน เกินกลจะร่นระยะกระชั้น กระแสะสั่นผสานแสง ๐ คู่ดาวอะคร้าวนยะวะวับ ตละพรับก็เพียบแพง เกินพลจะป่นจะผละจะแผลง ดุจะแล้งกำลังเหลือ ๐ จำยอมประนอมรหัสะนัยน์ ประจุใจประจงเจือ หวังนัยนะใครผิวะจะเชื้อ ทะนุเนื้อถนอมนวล . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 11:46:32

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีช่วงบ่ายค่ะ ... แบบนี้  "วสันตดิลกฉันท์ ๑๔" ... 555 ... ยอมแพ้ค่ะ ยังมิเคยเขียนค่ะ ... พลอยขำตัวเองค่ะ ว่า บางครั้ง พลอยอยากเขียน ...โดยดูจากต้นแบบ (กระทู้)ค่ะ แต่ปรากฎว่า "หน้าแตก ... " เพราะเขียนผิด ฉันทลักษณ์ หลักการเขา หมดค่ะ ... อย่างในกระทู้นี้ค่ะ "ร้อน" ...  ของท่าน วฤก ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8820686/W8820686.html "กาพย์ห่อโคลง" ... ลองดูนะคะ ว่า "หน้าแตก" อย่างไร ค่ะ 55 ... แต่ปัจจุบัน เข้าใจหลักการแล้วค่ะ ด้วยมี "ท่านผู้มีน้ำใจ" ซึ่งเก่งมากๆ ช่วยชี้แนะแล้วค่ะ ... แต่พลอยก็คงไม่แก้ค่ะ ปล่อยไว้แบบนี้แหละค่ะ ... ไว้ดู ความ "เป๋อ" ของตัวเองค่ะ ... . . ๏ ร้าวทรวงเพียงพี่ค้อน.......รีบตัดรอนงอนผลักไส ดูหนอพ่อมาลัย................ใยเร่งรัดตัดสายบัว- ๏ กลางบึงพึงพิศเช้า..........จรดค่ำเงาคืบสลัว เคยแนบแอบพันพัว...........หัวอกเอยกลับเฉยชา ๏ ร้าวรานปานโศกแท้........เทียมกระแสมิแปรหา เรือพายห่างสายตา............สาหัสแสนดูแคลนจริง ๏ เชิงชายพายเชี่ยวล้ำ.......ลวงครอบงำย่ำใจหญิง เหือดหายพ่ายประวิง..........สิงห์ซ่อนลายตัดสายใย .......................................................................... .......................................................................... ๏ ร้าวทรวงเพียงพี่ค้อน......พาลไข สือฤา รีบตัดรอนผลักไส.............ผละแสร้ง ดูหนอพ่อมาลัย................เมินหลบ ขาดเยื่อใยบทแย้ง............บ่ย้อนถามถึง ๏ กลางบึงพึงพิศเช้า..........โฉมบัว จรดค่ำคืบสลัว..................ขุ่นร้าย เคยแนบแอบพันพัว...........เพลินฝาก ฝันแฮ พลันพี่เฉยชาคล้าย............ช่ำไคล้ครวญหวาน ๏ ร้าวรานปานโศกแท้........ระทมหา เทียมกระแสแปรลา...........ป่วนล้น เรือพายห่างสายตา............สุดโต่ง โถมทุกข์สาหัสท้น.............ถั่งห้อมทรวงสลาย ๏ เชิงชายพายเชี่ยวล้ำ-......ลึกจริง ลวงครอบงำใจหญิง...........ยอกย้อน เหือดหายพ่ายประวิง..........หวาดหวั่น สิงห์ซ่อนลายสุมร้อน.........สลัดร้างราไกล .......................................................................... .......................................................................... . . แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 14:15:45 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 13:48:25

ความคิดเห็นที่ 15 ... ... ...รัตติกาล..                   ... ต้องตระการ ม่านฟ้า นภากาศ         ดาวดื่นดาษ สาดส่อง คล้องเวหา         เดือนระยับ ประดับฟ้า  เหนือ -นครา         ประกายจ้า แจ่มจรัส - จรดวารี ...                   ...จันทร์กะพ้อ รอกะพริบ อยู่ลิบลับ         เมฆพยับ ขลับดารา รัศมี         เถาไม้ดัด รัดเลื้อย เปลือยราตรี         สกุณี ผินลับ  รี่กลับรัง                   ... เหงาอ้างว้าง - เคว้งคว้าง กลางมืดมิด         ดุจนิมิต กัดกร่อน ย้อนความหลัง         เจียนขาดใจ  ไหว-ข่ม จมภวังค์         พ่ายมนต์ขลัง  “รัตติกาล”  ม่านมายา                   ... ในส่วนลึก นึกท้อ ... รอดาวตก        อีกกี่ศก จะวกเวียน  มาปุจฉา ...        อยากขอพร .. อะไร ?  จากเทวา        วิสัชนา ... "สัญญา -  กู้ยืมใจ"  ...                   ... โอละพ่อ ขอยืม ลืมคืนกลับ         หายลึกลับ  มิรับรู้ อยู่ที่ไหน ?         พ่อรักเร่ ไม่ต้องหวง .. แค่ห่วงใย         ขอมากไป.. ? ไม่รักใคร่  ใจไม่มี ...???                                       ... ลมไหวโยก โบกใบ พฤกษชาติ         ดั่งนิราศ หยาดน้ำค้าง ร้าง-ดิถี         สมบทบาท ... "รัตติกาล" ... กร้าน-ชีวี         สมศักดิ์ศรี ... "รัชนี" ... แห่งชีวัน ... แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 15:46:23 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 14:09:53

ความคิดเห็นที่ 16 คุณพลอย... ผมมันพวก challenge ชอบท้าทาย... อะไรที่คนกลัว...ก็จะเดินเข้าหามัน...เหมือน...ฉันท์... แล้วในที่สุดก็รู้สึกว่ามันก็ไม่เท่าไร...555 ฉันทลักษณ์ของฉันท์แบบต่างๆ...หาได้ทั่วไปตามเวป อยากดูตัวอย่าง..ก็ลองคลิกไปที่นี่... http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2009&date=25&group=2&gblog=61 . . ๐ วรรณกรรม ๐ สัทธราฉันท์ ๒๑ .. ๐ งามนัก วรรควรรณประพันธ์จาร วิจิตระนยะผสาน ฟุ้งจรุงมาน ละลานมี ๐ งามนัก วรรคผุดประดุจธีร์ ศักยะวุฒิวิถี นำเพราะคัมภี- รภาพสรรค์ ๐ งามกลอน ย้อนศัพทะรับกัน ศิลปะรสะประพันธ์ เอมเขษมปัน กระชั้นใจ ๐ งามโคลง โยงความพิรามไข ลิขิตะอรรถะประไพ วางสว่างไหว ณ ใจนี้ ๐ งามกาพย์ วาบตรึงคะนึงมี รัถยะธิระวจี เพื่อจะเอื้อศรี ฤดีสม ๐ งามฉันท์ นั้นดุจวิพุธพรม ขจิตะคติภิรมย์ เยียวจะเกลียวกลม บรมกานท์ ๐ งามคำ นำคิดประดิษฐ์ขาน วิทยะคุรุอุฬาร หวังจะหยั่งมาน สราญแล . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 15:03:57

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ คุณสดายุ ... ขอบพระคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ ค่ะ คงต้องไปศึกษาก่อนนะคะ ... อย่าว่าแต่ "เขียน" เลยนะคะ แค่ "อ่าน" ก็ยัง "มึน" ค่ะ 55 .. . . . ...ยามแสงอ่อน ย้อนประกาย แทรกสายคลื่น ดังแพรผืน  พราวระยับ ปรับพลิกผัน ช่วงอาทิตย์ อัสดง  ผ่อนส่ง -วัน เชื่อมรับขวัญ   บรรยากาศ  หาด - ราตรี... ... ทุกสรรพสิ่ง นิ่งงัน ก่อนจันทร์ฉาย น้ำลดห่าง - เหินทราย คล้ายถอยหนี ตามสำนึก... รู้สึก - ว่า ... หน้าที่ - มี จำจากลี้ ...  หลีกเลี่ยง   เพียงครั้งครา ... ... เพียงครั้งครา... ควรประจักษ์ ... ซึ่งรักแท้ ทั้งเหลียวแล  แหนหวง พร้อมห่วงหา เปลี่ยนฤดู  ไม่รู้จบ เพื่อพบพา ล้าน-เอกา ก็เพื่อรัก ... สักครั้งนึง... ... สักครั้งนึง ...  ซึ่งมีรัก ... มาทักบ้าง บนโลกกว้าง ... ทะเลงาม ... ฟ้าครามถึง - - ทุกดวงใจ  ได้สดับ ปรับตราตรึง แม้นรู้ซึ้ง ... ไม่เที่ยงแท้  ...  หรือแน่นอน ... ... ดุจสายน้ำ ... ย้ำไว้ ... ไม่ไหลกลับ แต่คลื่นปรับ  ...  ขึ้น - ลง  ...  คงเคลื่อนย้อน เพื่อเวียนวน - ค้นหา – เอื้ออาทร ตามวงจร ... สร้าง - สม ... พรหม-บัญชา    ... . . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 11:50:03

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับคุณพลอย... ๐ หอมคำนึง....๐ ๐ ฝากลมล่องผ่องความไปตามนึก ผ่านรำลึกแนบน้อมเข้าล้อมขวัญ บรรสารร้อยถ้อยคำพี่รำพัน- เพิ่มหมายมั่นแหนหวง..ทั้งดวงใจ ๐ แม้อยู่ต่างสถานะคนละทิศ แต่เหมือนสองความคิด..แนบชิดใกล้ อ่อนละมุนอุ่นเอื้อ..แห่งเยื่อใย ทอผูกไว้โดยถวิล..ด้วยยินยอม ๐ ให้คำนึงอาวรณ์..ที่อ่อนหวาน ค่อยค่อยซ่านโลมไล้ห้วงใจ..หลอม- เอาความหมายลึกล้ำให้ด่ำดอม จนนัยหอมห้อมอยู่..เกินรู้ลา ๐ รื่นรมย์แต่ดอกโมกกรรโชกกลิ่น หอมรวยรินเติมฤทธิ์แรงอิฏฐา ลงครอบคลุมถ้วนสิ้นทั้งวิญญาณ์ ปรารถนาก็เร่งรุดจนสุดคลาย ๐ เกสรมาลย์อบร่ำอยู่ค่ำเช้า หนึ่งรูปเงาคะนึงอยู่ไม่รู้หาย หวานหอมนั้นแฝงเร้นไม่เห็นปลาย เป็นหอมสายสวาดิหญิง..เจ้าทิ้งลง ๐ เผยผ่านหม่นม่านหมอกหอมดอกไม้ ยากแต่ให้หอมรุม-ไม่ลุ่มหลง หวังหนึ่งหอมลึกล้ำที่จำนง จะบรรจงจบหวานที่ผ่านใจ ๐ ปล่อยคำนึงสองจิตปะติดปะต่อ และนานพอบ่มจริตกลางพิสมัย เพียรผูกพากย์รำพันรำเพยนัย ลมเอยช่วย..พัดให้..โสตใครยิน ๐ ฤดูลมเหมันต์..กระชั้นสาย เมื่อใจชายแต่ล้วนคร่ำครวญถวิล ลอบเร้นแฝงลมโชย..คือโบยบิน- มุ่งสู่ถิ่นฐานไกลด้วยใจตน ๐ ให้คะนึงเหลือคณาผ่านอากาศ แฝงโอภาสดวงตะวันในชั้นหน สืบความหมายผ่านล่วงถึงดวงมน ให้ดิ้นรนตอบรับการจับจอง ๐ ให้คะนึงปรารถนา..แรงอาวรณ์ ช่วยลิดรอนปลิดป่นความหม่นหมอง ตราบดวงวันช่วงเชื้อจนเรื่อรอง หวังพิศงามผุดผ่อง..ด้วยสองตา จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 20:10:27

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ คุณสดายุ พลอย "แปะ" ก็แล้วกันนะคะ เพราะว่า วันนี้ ... แต่งแค่กลอนนี้ อันเดียวเลยค่ะ เพิ่งจะมีเวลาว่างค่ะ ... มีความสุขในวันหยุดมากๆ นะคะ จากกระทู้ "ลำนำดอกโศก" ของคุณ วฤก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8852811/W8852811.html ดั่งพระพาย  ระคายผิว แรกพริ้วผ่าน จนสะท้าน สะเทือนไหว กวัดไกวช่อ กลิ่นเกสร ชะอ้อนล้วน นวลละออ วิงวอนขอ เพรียกเขา คืนเหย้ารัง  ... ... นับนานเนิ่น เมินหาย พร้อมกายจาก ต้องพลัดพราก ไกลเกิน ประเมินหวัง- -ว่าเยื่อใย ไมตรี จะจีรัง ? หรือเสื่อมสิ้น มนต์ขลัง ดังโสกทรวง ... ... ดวงดอกเจ้า เศร้าฉงน ระคนท้อ รัญจวน – รอ ให้เห็น ว่าเป็นห่วง จากส้มอิ่ม สนิมสร้อย คล้อยแดงดวง ฟ้องเวลา ที่ลุล่วง ท้วงเปลี่ยนแปลง ... ... บานสะพรั่ง ทั้งขจี เต็มที่แล้ว คงมิแคล้ว ร่วงระทม สมใครแกล้ง เป็นซากโศก วิโยคคว้าง ร้างเรี่ยวแรง ปลิดปลิวแห้ง เน่าประจาน เกลื่อนลานดิน ... . . . แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 53 00:22:29 แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 53 00:08:52 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 23:57:18

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับคุณพลอย.... ขอโทษทีเพิ่งมาเห็น... ขอบคุณที่แวะมาวางกลอนกัน... ขอให้มีความสุขครับ จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 23:24:36