ความคิดเห็นที่ 1 ไพเราะ และ งดงามมากค่ะ ... ... ธรรมชาติ .. วาดประดิษฐ์ ... มิตรภาพ ช่างซึมซาบ ฉาบชีวิต ปริศนา สัมผัสครั้ง พลังแฝง แห่งเวลา ขันอาสา หนึ่งคำรบ มาพบกัน ... ... ไร้ขอบเขต เลศนัย ใดลิขิต- สะกดจิต เหนี่ยวรั้ง ให้พลั้งผัน เอื้อน้ำใจ ใสมอบ ตอบกำนัล เป็นของขวัญ แลกเปลี่ยน เวียนไปมา ... ... จากรู้จัก มักคุ้น จุนสนิท กลายแนบชิด พิศเชย คุ้นเคยหา อ้ายส่งยิ้ม พริ้มมอบ ปลอบขวัญตา ใช่มายา นั้นสื่อ คือเรื่องจริง ... ... จริงแก่ใจ ในน้ำจิต มิตรภาพ ชโลมอาบ แวดล้อม ย้อมสรรพสิ่ง ให้กลมกล่อม หอมหวาน สะอ้านอิง สวยและนิ่ง กลางขุนเขา แห่งเงาใจ ... ... ณ ห้วงกาล  ผ่านรำพึง จากหนึ่งทิศ ฝากไปถึง อีกมิตร ที่ชิดใกล้ เติมแต่งฝัน วันนี้ และต่อไป ด้วยห่วงใย  เสมอกาล ที่ผ่านมา ... ... ณ แดนหนึ่ง ตรึงจิต มิตรทั้งสอง จึงเชื่อมคล้อง สู่ฝัน ในวันหน้า ยังคงเห็น เป็นสถาน - ที่ชินตา ราวกับว่า เหมือนเดิม แค่เสริมใคร... ... เสริมใครหนึ่ง ซึ่งบังเอิญ มาเดินผ่าน ณ กลกาล ซึ่งต่าง หนทางใกล้ ระยะทาง วางกรอบ ครอบคลุมใจ แม้นแสนไกล ... แต่เรานั้น ... หากันเจอ ... ........................................................................ ........................................................................ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 08:37:15 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 08:35:37

ความคิดเห็นที่ 2 กิ๊ฟหมด เอานี่ไปแทน จากคุณ : แกงใส่ไข่หนึ่งใบ เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:57:02

ความคิดเห็นที่ 3 เกิดอะไรในห้วงความว่างเปล่า นานวันเข้าหนักหนามหาศาล สะสมสร้างต่างศักย์พลังงาน จนเกิดการระเบิดแยกแตกจากกัน เปลี่ยนรูปเปลี่ยนร่างเดิมจากเริ่มต้น ประหนึ่งมนต์มายาฟ้าสวรรค์ เสกดวงดาวพราวฟ้าล้อมพระจันทร์ สร้างสีสันสสารตระการตา วัตถุในวัฏฏะพลังงาน กั้นกรอบกักจักรวาลครอบผืนหล้า ดึงดูดทุกมวลสารผ่านเข้ามา เขียนขอบฟ้างามระยับประดับโคม ออกแรงผลักดาวเดือนให้เคลื่อนไหว เอียงมหาสมุทรใหญ่ให้คลื่นโถม เป่ายอดหญ้าเอนล้มด้วยลมโลม พายุโหมกระหน่ำตามฤดู หากว่าการควานหาจุดเริ่มต้น ยังสับสนอย่างที่เห็นและเป็นอยู่ พลังงานจากไหนก็ไม่รู้ เที่ยวจับคู่ลิขิตชีวิตคน อาจเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งแรงดึงดูด ขับคลื่นนำคำพูดบังเกิดผล อาจเป็นแรงดลใจโดยใจดล โดยเวทย์มนตร์สัมผัสมหัศจรรย์ สายกระแสไฟลากจากฟากฟ้า ดลดวงตาคู่ใดให้ไหวหวั่น ดึงดูดใจสองใจเข้าใกล้กัน กระชากขวัญกระชากกลับกระชับกาย พลังงานซึ่งเห็นเป็นอัศจรรย์ หมุนคืนวันวนเปลี่ยนให้เวียนว่าย ตราบต้องแยกจากกันในวันตาย หรือใจแยกแตกสลายทั้งยังเป็น จึงกลับไปจุดเดิมจุดเริ่มต้น อัดอั้นล้นวันคืนอันขื่นเข็ญ จุดระเบิดความว่างสร้างประเด็น สร้างโลกใหม่ให้เห็นเป็นอัศจรรย์ จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 18:03:22

ความคิดเห็นที่ 4 คืออะตอมและธาตุที่มาดหมาย เคลื่อนไหวกายด้วยแรงแห่งฟิสิกส์ ถูกขับดันด้วยเคมีระรี้ริก จึงผันพลิกก่อเกิดกำเนิดตน จากความว่างกลับมีเป็นชิวิต รู้นึกคิดขึ้นมาพาสับสน จุดมุ่งหมายรักษาไว้ภาวะตน จึงดิ้นรนผูกพันมั่นอัตตา และรู้ได้ความตายสิ่งเที่ยงแท้ วิธีแก้คือสืบเผ่าพงศา สัญชาติญาณรักจึงหนักอุรา แสวงหาคู่ครองที่ต้องใจ เพื่อร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งเลิศหรู คืออุ้มชูชีวิตผลิตใหม่ สืบภาวะดำรงคงชีพไว้ จึงสุขใจชีวิตนิจนิรันดร์ จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 09:10:37

ความคิดเห็นที่ 5 กว้างเท่าไหนจึงจะพอหนอความรัก ลึกเกินจักหยั่งใจลงได้ถึง กี่อักษรกลอนรักจึงจักซึ้ง แปลคำหนึ่งคำได้ดั่งหมายความ เหมือนล่องลอยไปมาในอากาศ ตามแต่วาดภาพหวังตั้งคำถาม หลับตาเห็นเป็นใครในรูป-นาม สมจิตตามจิตสร้างอย่างเสรี หรือจมลึกดิ่งใจในห้วงทุกข์ เข้าโรมรุกโถมทบยากหลบหนี กางกรงเล็บฉีกเนื้อไม่เหลือดี เจ็บร้อนราวอัคคีแผดเผาใจ เป็นอดีตผ่านมาเป็นอนาคต แล้วแต่คำกำหนดไปข้างไหน จะเดินตามความรักนำทางไป หรือเลือกทางอย่างใช้หัวใจนำ แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 15:36:15 จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 12:22:04

ความคิดเห็นที่ 6 ... ... •... ทุกย่างก้าว เท้าย่าง ไปข้างหน้า ชัฏพนา ป่าเขา คือเป้าหมาย สัญจรใจ ไพรสวรรค์ กระชั้นปลาย จิตกระหาย เร่งย่าง ทางลาดชัน .... •... คงประสพ คบรวี ค่อยลี้ร่วง แรงโน้มถ่วง ชิงพลบ คบเพลิงผัน ส้มอมเหลือง เรื้องแผ่ว ค่อนแล้ววัน รอหลับฝัน ชมแข ดังแพรพราว • ... หลับฝันดี ทีไร ใจกระตุก สิงขรปลุก แต่สาง ช่างเหน็บหนาว ได้ซุกนอน อ้อนโพยม  โดมดวงดาว ฉันขอกล่าว "ขอบคุณ"  ..ไออุ่นเธอ ... . . แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 15:05:44 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 14:49:15

ความคิดเห็นที่ 7 ... ... • ...รวิรุ่ง จรุงฉาย  ประกายจ้า รู้เวลา ฟ้าคราม งามเสมอ จิตแจ่มใส รับอรุณ คุ้นเพื่อนเกลอ เวียนพบเจอ - จากไป - ไม่จีรัง ... • ...กมลมาน ปานสง่า อาภาทิพย์ ฟ้าระยิบ วิบวับ ประดับหวัง ก้าวข้ามผ่าน สะพานเก่า เคล้าภวังค์ มั่นคงดั่ง สรรค์สร้าง อย่างแข็งแรง   ... • ...หรือนี่คือ ? ... สะพาน – เชื่อมกาลรัก ให้คู่รัก ควงข้าม ตามเส้นแสง ใบไม้ร่วง ทวงถาม ความเปลี่ยนแปลง จะร้าง-แล้ง  ... เลิก - ร้าง .. ห่างเมื่อไร ? ... . . แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 15:09:22 แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 15:00:37 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 14:56:48

ความคิดเห็นที่ 8 ... ... •... มองเสือสิงห์ อิงสมร ชะอ้อนรัก เพิ่งประจักษ์  คำว่า “รัก”  ลึกเพียงไหน แม้นสำเนียง เสียงสิงห์ แห่งวิงไพร ยังเลี้ยงใจ ด้วย “รัก”  สลักกาล ... •... ยามที่เจ้า เคล้าเคลีย โลมเลียขน ช่างสุขล้น อ่อนโยน ไม่โหนหาญ รู้จัก “รุก”  รู้จัก “รัก”  พักประชาญ ช่างโอฬาร สะท้านป่า พญาไกร  ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 15:24:48

ความคิดเห็นที่ 9   . * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * ~ แสงดาวสุดฟากฟ้า ..... พราวงาม ดูดั่งตาเธอวาม .............. วาบจ้อง สะกดรักทุกยาม ............. ยลยิ่ง ยอมเอย เกินกว่าห้ามใจพร้อง ....... พร้ำเพ้อรำพัน * * * * * * * * * * * * * * * จากคุณ : พจน์รำพัน เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 11:34:34 A:124.122.217.126 X: