Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ในบันทึกนี้ ไม่มีใคร  

..แล้วน้ำตาก็ไหลอย่างที่คิดไว้จริงๆ..
มันเริ่มเอ่อจนล้นออกมาจากหางตาข้างขวา
ถึงใบหู หยดที่สองก็ตามมาบ้าง
จากนั้นข้างซ้ายจึงเริ่มมีหยดน้ำไหล
พวกมันพากันรินออกมาช้าๆ
แล้วก็เร็วขึ้นจนกลายเป็นสาย

ฉันเพ่งสมาธิอยู่ที่ความเคลื่อนไหวของน้ำตา
เผื่อว่าจะทำให้ฉันลืมและหลับลงเสียได้
แต่ก็ไร้ผล
ประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ยังดังก้อง
แล้วความรู้สึกข้างในก็ระเบิดออกมาเป็นเสียงสะอื้น

"บางทีคนเราคงจะไม่สามารถลืมรักแรกได้"
เขาบอกฉันผ่านทางโทรศัพท์
เป็นประโยคทิ้งท้ายราวกับจะให้มันเป็นเหตุผลของการบอกลา

ฉันฝืนยิ้มให้แม้ว่าเขาจะไม่เห็น
หวังว่าจะทำให้น้ำเสียงของฉันฟังดูเข้มแข็ง
"ไม่เป็นไร"

หลังวางสาย ฉันรีบเข้านอนแต่หัวค่ำ
ฉันจะไม่ร้องไห้
แต่แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างที่คิดไว้จริงๆ

ไม่ยุติธรรมเลย
ทำไมคนเราจึงลืมรักแรกไม่ได้
ช่างน่าอิจฉาคนที่เป็นรักแรกเสียจริง
เมื่อหวนคิดดู
ฉันไม่เคยเป็นรักแรกของใครเลย
ถ้าอย่างนั้น.. จะยังมีใครคิดถึงฉันบ้างไหม

เสียงเพลงจากที่ไหนสักแห่งดังลอดเข้ามาทางหน้าต่าง
เพลงที่ฉันชอบ
เพลงที่เขาเคยเปิดให้ฉันฟัง
น่าแปลกที่"เขา"ที่นึกถึงไม่ใช่คนที่เพิ่งทำให้ฉันร้องไห้
แต่เป็นเขาอีกคนหนึ่งที่จากกันไปตั้งนานมาแล้ว

ไม่ยุติธรรมเลย
ทำไมคนเราจึงลืมรักแรกไม่ได้
ช่างน่าอิจฉาคนที่เป็นรักแรกเสียจริง
เมื่อหวนคิดดู
ฉันไม่เคยเป็นรักแรกของใครเลย
ถ้าอย่างนั้น.. คงไม่มีใครคิดถึงฉันแล้วสินะ

จากคุณ : เซียงยี้
เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:03:21




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com