ร่วงริน
|
|
ชีฟองพลิ้วปลิวไหวในทุ่งหญ้า ของนางฟ้าจากสวรรค์แต่ชั้นไหน เร้าสำเนียงเสียงเห่ของเรไร ที่หวั่นไหวร้องระงมชื่นชมตาม
ผมสลวยสวยยาวเหย้าหยอกโลก พระพายโบกไหวไหวเหมือนไถ่ถาม หนาวที่บาดผิวรุกเร่งคุกคาม หนาวแค่ไหนหนอคนงามในยามนี้
ซาบซึ้งดวงตะวันท่านปกป้อง ฉาบเปลวทองทิพย์แท้แผ่รังสี อบอวลอุ่นอาบไอให้คนดี ธรณีก็แซ่ซ้องสาธุการ
ทั้งท้องทุ่งสีทองร้องรำฟ้อน ดอกไม้อ้อนเอ่ยย้ำกรีดคำหวาน นกน้อยขับเพลงสวรรค์อันเบิกบาน ชลธารก็ตอบถ้อยร้อยเรียงจินต์
ภาพนางฟ้าฟ้อนรับกับธรรมชาติ ใช่ภาพวาดแห่งพรหมปฐมศิลป์ แท้คือถ้อยลำนำคำศิลปิน ซึ่งร่วงรินจากสวรรค์บันดาลเอย
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 13:07:04
จากคุณ |
:
เชษฐภัทร
|
เขียนเมื่อ |
:
4 ก.พ. 53 13:06:24
|
|
|
|