แม้อาทิตย์จะลาลับจากขอบฟ้า ความมืดจับขอบฟ้าราตรีนี้ หนึ่งคนไกลถวิลหายังไยดี หรือฤดีเจ้าสิ้นแล้วไร้เยื่อใย
คงลืมแล้วบทกลอนของค่ำคืน หรือไปชื่นระรื่นที่แห่งไหน ลืมคนหนึ่งคนทางนี้อยู่ไม่ไกล กาแฟแก้วนั้นจำได้ไหม ในวันนั้น
สองพี่น้องต่อกระซิกกระซิปเสียง ด้วยสำเนียงอ่อนหวานจากใจฉัน ลูบหัวน้องเอ็นดูไม่ช้าพลัน เจ้าดวงจันทร์ประจำใจของพี่เอย
มาวันนี้ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง หาว่าสร้างความฝันในวันเหงา ถ้าไม่มีที่มาของสองเรา จะมีไหมวันเหงาเช่นคืนนี้
............................ แวะมาแต่งกลอนเล่น ๆ นะคะ บายยย นอนแร่ะ
จากคุณ |
:
แกงใส่ไข่หนึ่งใบ
|
เขียนเมื่อ |
:
5 ก.พ. 53 00:23:25
|
|
|
|