|
แก้วคืนเรือน
แก้วเป็นลูกชายลูกโทนคนเดียว
พ่อแม่ของแก้วมีอาชีพเป็นชาวนาซึ่งยากจนมาก
แต่กระนั้น พ่อแม่ของแก้วยังเห็นความสำคัญของการศึกษา
อดทน เพียรพยายามส่งเสียแก้ว จนจบการเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
เมื่อแก้วใกล้จบภาคเรียนนั้น แก้วขอพ่อกับแม่ว่า
พ่อแม่ครับ หนูอยากเรียนหนังสือต่อครับ
พ่อแม่ดีใจมากที่รู้ว่าแก้วรักการเรียน
แต่ด้วยความยากจน พ่อแม่จำเป็นต้องตอบแก้ว
แก้ว ลูกก็รู้ครอบครัวเรายากจนมาก แต่ละปี ฝนฟ้าแถวบ้านเราก็ตกลงมาน้อย
ฝนแล้งเป็นประจำ ปลูกข้าว ปลูกถั่ว พืชผักใดๆต่างได้ผลไม่พอขายเลย
พ่อกับแม่แม้พยายามออกไปรับจ้างหาบน้ำ หาเงินเพิ่ม
แต่เงินที่ได้มันยังน้อยมาก มีพอแค่ให้พวกเรา 3 คนได้กิน ได้ใช้หมดไปวันๆ
ด้วยแก้วยังเป็นเด็กมากนัก แก้วยังไม่เข้าใจ กลับต่อว่าพ่อแม่
พ่อแม่ไม่รักหนู เพื่อนๆเขาได้เรียนต่อ
เขาได้ไปเที่ยวทุกเสาร์อาทิตย์ เขามีเสื้อผ้าชุดใหม่ๆเสมอ แต่หนูไม่มีอะไรเลย
แก้วเสนอขึ้น
ถ้าเราขายที่ดิน ขายไอ้เผือก(ผู้ช่วยทำนาของพ่อ)แค่นี้แก้วมีเงินไปเรียนแล้วครับ
แม้เป็นเพียงคำพูดของเด็ก แต่เด็กคนนี้คือแก้ว คือลูก
เมื่อพ่อแม่ได้ยินอย่างนั้น พ่อแม่เสียใจและหนักใจมาก
พ่อแม่ต่างมองหน้ากันโดยปราศจากคำพูด
แต่กลับเป็นการรับรู้และยอมรับร่วมกัน
พ่อเอ่ยขึ้นว่า
แก้ว พ่อแม่ดีใจมากนะที่ลูกรักการเรียน
แต่ต่อให้เราขายที่ดิน ขายไอ้เผือก มันไม่รับประกันนะว่า
เมื่อลูกเรียนจบการศึกษาขั้นสูงอย่างที่ลูกต้องการแล้ว
ลูกจะมีงานทำ มีรายได้เลี้ยงดูตัวเองได้
เอาอย่างนี้แล้วกัน พ่อแม่รับปาก
เพื่อลูกนะ พ่อแม่จะอดทนทำงานมากขึ้น หางานทำเสริมเพิ่มขึ้นอีก
แก้ว ลูกได้เรียนต่อแน่นอน แต่ต้องช้าสักหน่อยนะลูก
เช่นเดิมด้วยแก้วยังเป็นเด็กมากนัก แก้วยังไม่เข้าใจ
วันหนึ่ง แก้วหนีออกจากบ้าน
พ่อแม่เมื่อรับปากลูกแล้ว ต่างรักษาคำพูดพยายามมุ่งมั่นทำตามความต้องการของลูก
ทั้งๆที่รู้ แก้วยังไม่กลับบ้าน แต่ทั้งคู่เข้าใจว่า
ลูกคงอยากไปเที่ยวบ้าง เดี๋ยวลูกก็กลับบ้าน
ด้วยความเป็นเด็ก แก้วได้หลงไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆที่ เจ้าปัญหา ( ไร้ปัญญา )
เป็นกลุ่มเด็กที่ไม่ใฝ่รักเรียนเลยแถมยังด่าทอ ต่อว่า ปรักปรำ
พ่อแม่ไม่รัก พ่อแม่ไม่เข้าใจ พ่อแม่ไม่ห่วงใย
พ่อแม่ไม่อยากให้เรียนหนังสือต่อ พ่อแม่รังแกฉัน ฯลฯ
บ่อยครั้ง แก้วเคยถามเพื่อนๆ
เราไม่ต้องเรียน เราไม่ต้องทำงาน เราจะอยู่กินกันอย่างไร
ทุกครั้งเพื่อนๆของแก้วตอบเพียง
ไม่ต้องรู้ เฉยๆเถอะ อยู่ฟรี กินฟรีแล้ว ไม่ต้องสนใจหรอก
อยู่ๆวันหนึ่ง เพื่อนๆปลุกแก้วด้วยเสียงดังลั่น
แก้ว ตื่น เรามีอาหารเยอะรีบมากินเร็ว ช้าหมดอดด้วย
แก้วตื่นขึ้นและเห็นจริงว่า
มีอาหารตั้งบนโต๊ะมากมายหลายอย่าง
ครั้นเดินไปที่ครัว ยังคงมีเนื้ออีกจำนวนมาก มากพอได้ทานเป็นแรมเดือน
วันเวลาเดินต่อไป ผ่านไปโดยว่างเปล่า นอนๆ นั่งๆ กินๆ เล่นๆ ไปวันๆ
เพราะคิดว่า ตราบใดยังมีอาหารก็ไม่ต้องคิดหาทำอะไรกัน
แต่แล้ววันหนึ่ง เมฆฝนดำทมึน ลมพายุโหมพัด จากนั้นฝนตกเทลงราวฟ้ารั่ว
ฟ้าร้องฟ้าผ่าฟ้าแลบ หอบพัดของปลิวกระจุยกระจาย ลอยไปกับสายลม
โดยเฉพาะเสื้อตัวเดียว ที่แก้วมีใส่ติดตัวมา
พายุลมฝนน่ากลัวมาก แม้เพื่อนๆจะห้ามแก้วอย่างไร
แต่แก้วไม่ฟัง ยังคงวิ่งตามสายลมหวังเก็บเสื้อ
แก้ว วิ่งออกไปไกลจากที่อยู่พอควร
เริ่มได้กลิ่นสาบฉุน กลิ่นคาวของบางสิ่ง กลิ่นเหม็นเน่ามาก
กลิ่นนั้นเหม็นมาก มากขึ้นเรื่อยๆ จน
แก้วต้องหยุดชะงักดู มันคือโครงกระดูกของสัตว์ร่างใหญ่ตัวหนึ่ง
ที่มีผ้าสีแดงผืนโตผูกที่คอ คุ้นตามากกับผ้าสีแดงผืนนั้น
ใช่ แก้วจำได้ นั่นคือผ้าแดงที่แก้วใช้ผูกคอให้ ไอ้เผือก (ผู้ช่วยทำนาของพ่อ )
แก้วอุทานออกมา ไอ้เผือก ตายแล้ว
เพิ่งรู้ นี่ไงคือคลังอาหารอย่างใหญ่ ที่กินกันอย่างเอร็ดอร่อย อิ่มหนำ สำราญมาทั้งเดือน
แก้วพูดอะไรไม่ออก มีเพียงน้ำตาไหลรินอาบ 2 แก้ม
เสียงของพ่อดังขึ้นในใจของแก้วอีกครั้ง
เพื่อลูกนะ พ่อแม่จะอดทนทำงาน หางานทำเสริมเพิ่มมากขึ้นอีก
แก้ว ลูกได้เรียนต่อแน่นอนแต่ต้องช้าสักหน่อยนะลูก
แก้วคิด
ไอ้เผือกมันตายแล้ว พ่อกับแม่จะทำนาอย่างไร
ทันใดนั้น แก้วรีบวิ่งอย่างเร็วสุดฝีเท้ากลับบ้าน แต่แล้วไม่เห็นใครเลยที่บ้าน
แก้ววิ่งตรงไปที่ทุ่งนา
ท่ามกลางสายฝนหนัก แก้วได้เห็นภาพ
พ่อเทียมไถ แม่ถือคันไถ กำลังไถนา
แก้ววิ่งเข้าไปดึงไถออกจากพ่อแล้วสวมเข้าที่ตัวเอง
พ่อแม่ได้แต่ยืนตะลึงงันงง จากนั้นพ่อแม่ได้ยินเสียงที่
ช่างเย็นฉ่ำ แสนชื่นใจกว่าสายฝน
แก้วจะไถนาให้พ่อแม่แทนไอ้เผือกเอง
///
จะอ้างเองได้มั้ย
ความเป็นเด็ก ความไม่ประสีประสา
กว่าจะรู้เดียงสา (จริงๆ ที่ไม่เสแสร้ง)
หลายครั้งมันทำลาย ทำร้าย คนที่รักเรา
หลายครั้งมันพาเราหลงทาง หลงผิด
แต่ยามใด ยอมรับ
ผิดไปแล้ว
ต้องรีบถอยห่าง อย่ากลับไปทำผิดซ้ำเดิมอย่างนั้นอีก
07 ก.พ.2553
ขอบคุณค่ะที่มา
อ้างอิงชื่อหนังสือ : เรื่องชื่นใจ
ปรับแต่งเติมใหม่จากเรื่อง : แก้วคืนเรือน
ผู้แต่ง : อาจารย์ รัชนี ศรีไพรวรรณ
| จากคุณ |
:
PANPISA 
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ก.พ. 53 01:52:04
|
|
|
| 
แก้วคืนเรือน
