ความคิดเห็นที่ 1 |
|
You are what you eat
เพราะประโยคนี้..ฉันจึงมี activity ในการนั่งชื่นชมผลงานที่บรรจงสร้าง(ด้วยตูดอวบ ๆ)
ก่อนจะทำลายทิ้งลงในชักโครก
การเฝ้าสังเกตุสี กลิ่น รูปร่าง การลอยน้ำ ...เป็นการบอกได้ระดับนึงว่า สุขภาพเราช่วงนั้นเป็นยังไง
...
จริง ๆ แล้ว ฉันนี่เข้าข่ายโรคจิตอ่อน ๆ แล้วนะ
(ไม่ใช่โรคจิตเรื่องเฝ้าสังเกตุขี้ แต่โรคจิตเรื่องการสร้างเงื่อนไขในการขี้)
และฉันพอจะเดาได้ว่า ทำไมฉันถึงกลายเป็นแบบนี้
สมัยเด็ก ๆ .. ณ ชนบทบ้านฉัน
(ไม่อยากใช้คำว่าบ้านนอก เพราะบ้านฉันมันบ้านน๊อกก..บ้านนอกยิ่งกว่า)
แพทเทิร์นบ้านแถบนั้นคือ สุขา (หรือส้วมในภาษาที่ไม่กระแดะ) ถูกสร้างไว้นอกบ้านเสมอ
บางทีฝนตกก็ต้องกางร่มไปส้วม
ฉันเลยถูกฝึกให้ชินตูดในการขี้แบบไม่มีเสียงรบกวนภายนอก
โตขึ้นมาเลยมีปัญหาในการขี้เช่นนี้แหละ...เฮ้อ
เรื่องขี้ขี้ สำหรับใครบางคนเนี่ย..มันไม่ใช่เรื่องขี้ ๆ เลยนะ
-จบจ๊ะ-
| จากคุณ |
:
แม่มดราตรี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ก.พ. 53 13:56:26
|
|
|
|
