ความคิดเห็นที่ 1   ๐ อหังการแห่งน้ำค้าง...๐ ๐ ค่อยค่อยก่อรูปวาง..ก่อนสางหม่น- จะเคลื่อนพ้นผ่านล่วง..เมื่อดวงสูรย์- ลอยเลื่อนขึ้นโชนช่วงเป็นดวงกูณฑ์ ผ่านจำรูญจำรัสโลมปัถวี ๐ เงียบงันทั้งเหน็บหนาว..ที่พราวหยาด พร้อมโอภาสดวงศศินใกล้สิ้นสี จบสิ้นแล้วรมยาแห่งราตรี จักเลือนลี้มืดดำ..เคยรำบาย ๐ วารีหยดหยาดรอ..จะล้อแสง เพื่อแต้มแต่งงามระยับก่อนลับหาย อย่างยินยอมแสงพลอดตราบวอดวาย ก่อนเวียนว่ายหยาดซ้ำ..อีกค่ำคืน ๐ เพียงเพื่อจะระเหิดระเหยร่าง อยู่ท่ามกลางเรื่อแดงของแสงคลื่น ให้แผดเผาผ่าวร้อนได้ย้อนกลืน กลบหยาดรื่นเลือนเร้น..เปลี่ยนเป็นไอ ๐ กลั่นหยาดพิลาสร่วงเป็นดวงประดับ เรียงหยดรอแสงระยับ..มาขับไข กระทบโลมเม็ดน้ำ..อยู่ร่ำไร ก่อนมอดไหม้ระเหยช่วง..จนล่วงรอย ๐ ที่บรรจบแห่งศิวาและราตรี หยดวารีหยาดแล้ว..จากแผ่วค่อย- ตราบเติมงามเต็มพื้น-ด้วยผืนพลอย เพื่อจักลอยระยับยวง..ล้อดวงวัน ๐ เผาเถิดให้ระเหิดระเหยแห้ง ทอดทอแสงงามระยับ..ลงรับขวัญ จะยอมรูปแหลกร่าง..เป็นรางวัล การกีดกั้นแววระยับ..ที่ลับเลือน ๐ จะหยาดให้เผาอยู่ทุกตรู่สาง พลอยผืนจะแผ่วางทั่วทางเถื่อน และจะรอร้อนเกรียมทุกเยี่ยมเยือน เถอะ..อย่าเคลื่อนผ่านพ้น..ให้ทนรอ ๐ ที่-สิ้นรูปแหลกร่าง..อยู่กลางแสง นั้น-ฝากแฝงอุ่นไว้..ที่ใดหนอ หรือจะเช่นรูปเงาพะเน้าพะนอ ฝากอุ่นออแอบร่างอยู่กลางทรวง ? . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 23:28:22

ความคิดเห็นที่ 2   แวะมาชมสาวงามตามแบบหญิง กลอนเพราะยิ่งอ่านซึ้งถึงเเดนสรวง เกล็ดน้ำค้างอีกภาพไหววาบทรวง ลำแสงดวงอาทิตย์โผล่นิดเดียว .............. 5  5  5 สวัสดีคร้าคุณ..สดายุ วันนี้เลิฟแวะมาทักทางนี้บ้างอิอิ กลอนเลิฟเป็นไง ใช้ได้ป่ะค่ะ เเต่งสดๆตอนนี้เลยด้วย 555 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 53 09:19:03 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 09:10:54

ความคิดเห็นที่ 3   ... ... ... ริมฝั่งน้ำ พรำชอุ่ม สุมทุมไม้ ผุดริ้วไหว พรายน้ำ ชุ่มฉ่ำหวาน กายสดชื่น ฟื้นกษัย ใจเบิกบาน ซบสัณฐาน ธารท่า ยามล้า,รอ -... ... - รอวสันต์ ผันพ้น สู่ต้นหนาว เมฆหมอกขาว เลือนพร่า บังตาหนอ ปลิดพฤกษ์ตฤณ ดินระแหง แห้งเกินพอ เริ่มสึกหรอ ร่วงกระชั้น เหมันต์ราว - ... ... - ราวยะเยือก เปลือกใบ ไฉนเหน็บ ดั่งรอยเล็บ ข่วนล้อ ตัดพ้อสาว ผิวกร้านตึง ประหนึ่งแกล้ง สำแดงยาว ยามลมหนาว โฉบละหาร ดั่งพาลพัด - ... ... - พัดไสว ไกวกระเพื่อม หมายเชื่อมชิด พลิกวิกฤติ โอกาสเหมาะ จำเพาะสกัด - -"จุดเยือกแข็ง" ค่อยสลาย ละลายชัด เพื่อชี้วัด องศา ความชาเย็น - ... ... - เย็นโอนอ่อน ผ่อนคลาย เช่นสายน้ำ สุขลึกล้ำ เปี่ยมล้น พ้นทุกข์เข็ญ ฤดูกาล สานจริง สิ่งที่เป็น ให้พบเห็น เช่นภวังค์ ... ริมฝั่งใจ ... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 09:36:24

ความคิดเห็นที่ 4   เลิฟ... กลอนบทนี้เขียนสด...ใช้คำดีขึ้นนี่...55 แสดงว่าพอตั้งใจเขียนแล้วมันเกร็ง...เพราะกลัวมีดชำแหละ... เขาเรียกว่าเป็นปฏิภาณทางอารมณ์ ปฏิภาณ, ปฏิภาณ- ความหมาย [ปะติพาน, ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-] น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. (ป.).หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในปฏิภาณ คือ ความเข้าใจทำให้สามารถแก้ไขเหตุการณ์ได้ในเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน หรือกล่าวโต้ตอบได้ทันท่วงที. (ป.). กลอนสด...แบบลำตัดหวังเต๊ะ...จัดอยู่ในพวกนี้... เป็นความลงตัวของคำที่ใช้ที่มีมากขึ้นกว่าเดิม.... (เย็นนี้ไม่ต้องกินข้าวกันล่ะ ) ผูกคำเป็นถ้อยความ..ติดตามเรื่อง วางลงเบื้องหน้าเขา...ว่าเราเขียน ฉันทลักษณ์รูปแบบ..ทำแนบเนียน ค่อยพากเพียรจดจารให้อ่านกัน ผูกเป็นเรื่องหลากหลายของชายหญิง เพื่อผ่อนพิงหัวใจ, คง-ใฝ่ฝัน จินตนาการปวง..ในช่วงวัน- เอารำพันเป็นความ..ให้งามตา จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 09:47:51

ความคิดเห็นที่ 5   คุณพลอย สวัสดีครับ...ขอบคุณที่แวะมาวางกลอน... ๐ ลอย..ตะวัน.....๐ ๐ สะท้านแก้วน้ำค้างตอนสางรุ่ง หลังเฟื้อยฟุ้งสีสันตะวันฉาย สะท้อนเห็นวูบวับก่อนลับวาย เมื่อแสงฟ้าทอดสายกล้ำกรายดง ๐ อ่อนไหวถึงปานนี้..วารีหยาด เจ้าสะอาดบริสุทธิ์และสูงส่ง คราวพระลบบำราศค่อยหยาดลง ดั่งพะวงมืดมิด..จะปิดรอย ๐ ลมลูบตัวอ่อนพลิ้ว..โลมริ้วแก้ว อ่อนเอนไหวเจ้าแล้ว..เพียงแผ่วค่อย ดั่งใจหนึ่งทดท้อ..การรอคอย จักอ่อนเอนเงียบหงอย..ด้วยน้อยใจ ๐ สะท้านขั้วหัวใจ..อยู่ในรุ่ง แต่หมายมุ่งไมตรี..เขามีให้ สะท้อนนั้นร้อยบ่วง..ความห่วงใย ที่คล้องไว้ผูกมั่น..เป็นพันธนา ๐ ระเหยห่างหายไปน้ำใสหยาด บริสุทธิ์และสะอาดก็ปราศค่า ระอุเอ่อความหมายผ่านสายตา ปรารถนาก็มองเห็น..ว่าเช่นกัน ๐ เรื่อรุ่งของแสงแรก..เมื่อแทรกสู่ จึงรับรู้ความนัย..ความไหวหวั่น เมื่ออำไพโชติช่วง..ของดวงวัน พาดสีสัน..โชติช่วงที่ดวงใจ ๐ รอคอยมานับนาน..แต่ผ่านพลบ จึงบรรจบรอยระยับ..ที่ขับไข ดูเถิดตระการตา..ยิ่งกว่าใด ประชุมแสงส่งให้..ด้วยใจยอม ๐ แต่อกอาบซาบซับลำดับแสง อุ่นก็แฝงกำลังเข้าหลั่งหลอม ที่ว่าหวานมธุรส..ยาก อด ออม ก็พรั่งพร้อมมธุรส..เข้าบดเบียน ๐ ล่องลอยผ่านฟ้าคราม..สู่งามขวัญ ผลัก-วงจันทร์จางรอย..ให้ถอยเปลี่ยน กวาดหมู่ดาวสิ้นแสงไร้แรงเวียน ตราบกร่อนเกรียนเหลือช่วง..เพียงดวงเดียว . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 10:04:55

ความคิดเห็นที่ 6   คุณเรียวรุ้ง.... ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟ ครับ.... . . ๐ เมื่อ..ลมผ่านริ้ว....๐ ๐ เช้ายันค่ำจำนรรจ์..สัมพันธ์พร้อม ค่อยหล่อหลอมจำนง..รับส่งถึง รอบอารมณ์ทุกเสี้ยวคอยเหนี่ยวดึง- ความซาบซึ้งเชิงชู้..มอบสู่กัน ๐ คำใครหนอ..เฉไฉอยู่ในวรรค เอ็นดูนักทุกครา..คำว่า - "นั่น" ดูเถิด..บ่ายเบี่ยงอยู่ไม่รู้วัน ช่างสำคัญหนักหนา..ท่วงท่าที ๐ กลับมาร้างเลือนให้..อาลัยหา กับร่องรอย..อิริยารูปราศี คร่ำครวญละห้อยเห็น..อยู่เป็นปี รอใยดีผ่านล่วง..มาตวงเติม ๐ รู้บ้างไหม..ใจหนึ่ง..รำพึงผ่าน- สายลมแฝงหอมหวาน..บรรสารเสริม ถึงรูปรอยแหนหวง, ใจดวงเดิม หวังอีกใจเคลิบเคลิ้ม..ร่วมเติมเต็ม ๐ แผ่วแผ่วสายวาโย..เมื่อโผผ่าน ละห้อยหาทรมานก็ปานเข็ม- คอยทิ่มแทงอารมณ์ให้..ขม-เค็ม พาเลาะเล็มโศกสร้อย..ที่คอยรอ ๐ โผย-ลมแผ่วผ่านริ้ว..โลมผิวเนื้อ พร้อมแก้มเรื่อเนตรชม้อย..คล้ายลอยล่อ อยู่ในห้วงคำนึง..ใจหนึ่ง, พอ- จะเติมต่อละห้อยเห็นอยู่เช่นนั้น ๐ แต่ละภาพผ่านเคลื่อน..ก็เหมือนว่า- แววในตาโชนฉาย..พร่างพราย-สั่น ค่อยย้อนสู่ช่วงกาล แห่งวานวัน สู่ภาพฝัน, ความหลังอีกครั้งคราว ๐ พี่-ทำให้เขินอาย..รำบายออก ก่อระลอกซึ้งไหลอาบใจสาว เมื่อนัยคำปลดเปลื้อง..ฝากเรื่องราว ทรวงย่อมผ่าวร้อนรุมดั่งสุมไฟ ๐ พี่-ฝากความถวิลหา..ทุกคราครั้ง หมายเสกสั่งใจขวัญให้หวั่นไหว เพื่อรองรับปรารถนาแรงอาลัย เก็บกักไว้แนบทรวงอย่าล่วงเลือน ๐ ครั้งนั้น-ทุกถ้อยคำยังจำได้ ว่าความนัยเราสอง..ช่างพ้อง-เหมือน ความรู้สึกอ่อนหวานเมื่อผ่านเยือน ก็สุดใจจะเขยื้อนขยับพ้น ๐ แผ่วแผ่วสายวาโย..ยังโผผ่าน หอบหอมหวานหวนมาอีกคราหน พร้อมงดงามความใน-ห้วงใจคน ที่ค่อยวนเวียนรอบ..มาปลอบคำ ๐ อ้อยอิ่งกับเงียบงาม..อยู่ท่ามกลาง- ดวงวันพร่าง, รูปภพ..การอบร่ำ- ความอ่อนโยน, อบอุ่น..ใครหนุนนำ- มาหยั่งย้ำหัวใจด้วยไมตรี ๐ คืองามที่แทรกงาม..เข้าลามโลก ทอนสร้อยโศกเศร้าปวงให้ล่วง-หนี ค่อยยกยอภพชาติ..ขึ้นวาดวี ด้วยอาลัยใยดี..ทุกวี่วัน ๐ จึง-งามที่รุมลามทั้งสามโลก ค่อยค่อยโยกจิตใจจนไหวสั่น คล้ายว่าบทพร้องพร่ำ..แห่งรำพัน จะสอดศัพท์รับกัน..แต่วันนี้ ๐ เช้ายันค่ำจำนรรจ์..ผูกพันพร้อม ค่อยหล่อหลอมรูปลักษณ์ แห่งศักดิ์ศรี แฝงเร้นความแหนหวง..ผ่านท่วงที- การวาดวี..ไหวช่วง..สองดวงใจ ๐ จะกุมกักเก็บไว้..หัวใจนั้น แล้วค่อยโยกค่อยสั่น..ให้หวั่นไหว จนเผยรอบเสน่หา..แรงอาลัย ออกขับไขผ่องแผ้ว..ที่แววตา ๐ จะกุมกักผ่องแผ้ว..ที่แววเนตร ให้โชนเลศนัยละห้อยแต่คอยหา- อกอุ่น, อ้อมแขนโลภ..จะโอบมา ให้ซบหน้าแนบอยู่..ไม่รู้คลาย ๐ จะกุมกักเรียวร่างไว้กลางทรวง อย่างแหนหวงร่างน้อยจะลอยหาย ฟังคำเถิดดวงฤดี..ของพี่ชาย จะให้คลายร่างนี้..- ไม่มีวัน ! . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 10:18:00

ความคิดเห็นที่ 7   อยากเขียนกลอน งดงาม ตามแบบอย่าง ไร้ฝีมือ จัดวาง  ทางอักษร คงได้แต่ แอบนิยม ชมบทกลอน ทุกวรรคตอน ป้อนภาษา น่าจดจำ จะชมนาง ดั่งที่เห็น เป็นประจักษ์ ยิ่งอายนัก กลัวขัดเคือง เป็นเรื่องขำ เพราะอ่อนด้อย ถ้อยซึ้ง ถึงลำนำ ที่เลิศล้ำ คุณค่า น่าชื่นเชย ขอเพียงเข้า มาทัก สักเล็กน้อย ว่ายังคอย อ่านความ ที่นำเอ่ย ทุกวลี ของท่าน นั้นคุ้นเคย สุแสนเชย มิอาจเทียบ เปรียบชั้นครู/.. สวัสดีค่ะคุณสดายุ อ่านกลอนคุณเมื่อไหร่ สุงี้ อายทุกที ความมั่นใจ ถอย........ไปไม่รู้กี่ก้าวค่ะ..อิอิ แหะๆ กลอนอาจไม่เพราะนะคะ แต่รูปที่นำมาฝาก คงใช้ได้นะคะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 11:10:03

ความคิดเห็นที่ 8   ... ... ... ริมฝั่งใจ ... ไพรชอุ่ม คลายรุ่มร้อน กลิ่นกำจร ภมรรู้ เรณูไหว ลมเจ้าชู้ ลู่พฤกษา พาแกว่งไกว ชลาลัย สงบนิ่ง ใสพริ้งเพรา - ... ...- เพลาเหมันต์ ผันผวน ชวนสะท้าน ช่วยสมาน บาดแผล แลเปลี่ยวเหงา ลมหวีดหวิว ผิวเริ่ม สั่นเทิ้มเบา คลายทุกข์เศร้า ป่วยไข้ ในบัดดล - ... ... -ดลคิมหันต์ วันใหม่ ไม่แล้งร้าย ดั่งใจชาย ด่วนทิ้ง ชิงล่องหน ซับหยาดเหงื่อ เรื่อไหล ดั่งสายชล เย็นสายฝน โปรยปัน ดับรันทด - ... ...- ทดไอร้อน ผ่อนเร้า เข้าฟูมฟัก เปรียบไม้หลัก ปักไว้ ไม่แสร้งปด คลาย"จุดเดือด"  เหือดแห้ง ดับแล้งลด คืนความสด หรรษา คราแอบอิง- ... ...- อิงประคอง ล่องธาร ที่ผ่านผัน ร่วมแบ่งปัน รักแท้ แด่ชายหญิง ฤดูกาล สานฝัน อันเป็นจริง ครบทุกสิ่ง เช่นภวังค์ ... ริมฝั่งครวญ ... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 11:10:17

ความคิดเห็นที่ 9   เเสงสีทองทอเลื่อมกระเพื่อมพริ้ว เป็นรอยริ้วงามเด่นคล้ายเต้นไหว ระยับน้ำใสเย็นกระเซ็นไอ อีกกิ่งไม้ก้านเปล่าเหมือนเข้าบัง ................ มาอีกเเล้วค่ะ.. พอดีว่าวันนี้ ช่วงเช้าว่างนิดหน่อย เลยเข้ามาเเต่งกลอน ให้มือชำเเหละ มีงานทำ..5 5 5 ถ้ารำคาญก็ไล่ได้นะคะ เเต่จะไปรึเปล่า อีกเรื่องนึงคริคริ. จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 11:20:33

ความคิดเห็นที่ 10   สวัสดีครับคุณสุ.... ครับรูปใช้ได้เลย...55 แม้วัยจะดูมากกว่ารูปของผมไปนิดนึงก็ตาม กลอนมันเป็นเรื่องของทางใครทางมันครับ... แต่ละรูปแบบก็มีความงดงามต่างๆกันไป...ตามจินตนาการของตัวเองครับ ตอนผมแรกเขียนก็แย่กว่านี้มากมายครับ... เป็นเรื่องของการทำซ้ำๆเป็นเวลานาน...แล้วเราจะดีขึ้นกว่าตอนเริ่มต้น แข่งกับตัวเองครับ...งานของวันนี้ กับงานของปีที่แล้ว...ทำนองนั้น ขอบคุณที่แวะมาคุยนะครับ คุณพลอย สวัสดีครับ...ขอบคุณกับบท "ลมเจ้าชู้" ที่หอบมาวาง..อิๆๆ ๐ น้ำจรดฟ้า...๐ ๐ สุดขอบเขตอาจเอื้อม..น้ำเชื่อมฟ้า เพียงหนึ่งดวงจันทราได้อาศัย- ฝากเอ็นดูลึกล้ำ..ของน้ำใจ ผ่านรูจีอำไพ..ช่วยไขความ... ๐ ถึง...รูปงามทรามสวาดิพิลาสลักษณ์ ที่เร้ารุมกุมกัก..เกินหัก-ห้าม เผยผ่านทำ..อกใครต้องไหวตาม รบเร้าจนลุกลาม...เงื่อนความนัย ๐ อบอุ่นเอย...อ่อนหวานเผยผ่านสู่ จนเกินกู้กีดกัน..จากหวั่นไหว มีคำนึง...ปรารถนา..มีอาลัย- สั่งสมเป็นแรงใจ..พลอยไขว่คว้า ๐ แต่ละหยาด..แต่ละหยด..แห่งรสสุคนธ์ ค่อยหลั่งหล่นปรนขวัญ...ให้ฟันฝ่า- อาจเอื้อมเหนี่ยวรูปนิมิต..ด้วยสิทธา- อันแรงกล้า..ครอบครองด้วยสองมือ ๐ ที่สุดเขตอาจเอื้อม..น้ำเชื่อมฟ้า เมื่อแววตาอ่อนหวาน..บรรสารสื่อ สิ่งที่ได้รับรู้..แฝงอยู่-คือ หาญยุดยื้อดวงใจ..มาไว้ครอง ๐ รูปเอยรูปพิลาส..แห่งชาติหงส์ สุดบอก-บ่ง..ด้วยโศลกสู่โลกผอง สุดสังคีตดีดทำ...ท่วงทำนอง จะอาจพร้องพร่ำถึงเพียงครึ่งความ ๐ ที่..คำนึงซึ้งใน...อกใจนี้ เพียงท่วงทีปรารมภ์..จักข่มข้าม- ขวากขวางในจินตภาพ..ทุกคาบยาม รอเถิดทรามสวาดิน้อย...จงคอยรอ ๐ มีความสัตย์ด้านในหัวใจชาย เอารำบายโลกปวง..เพื่อบวง-ขอ ทั้งอ่อนโยนอุ่นเอื้อ..มากเหลือพอ เป็นทางเที่ยวเติมต่อ..แอบ-ออ..นวล ๐ ได้หรือไม่ใจเอย...จงเผยบอก ฝากระลอกลมรับ..พัดกลับหวน ลมโปรดช่วยห้อมเห่...เพิ่มเรรวน- ให้อกนั้นคร่ำครวญ..ตั้งตาคอย ๐ เมื่อใจหนึ่งคอยอยู่...ไม่รู้หน่าย บางครั้งคล้าย..เปลี่ยวเปล่าและเหงาหงอย- ล่วงพ้นผ่านสัมผัส...กำจัดรอย ร่วมปลดปล่อยแรงถวิล..สู่ถิ่นไกล ๐ ลมเอ๋ย...ลมหวน จงหวีดเสียงคร่ำครวญ...แต่ล้วนให้- สู่โสตแล้วลุกลาม...เป็นความนัย รุมเร้าใจหนึ่งนั้น...แล้ว..พันธนา (นะลม...) . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 12:41:19

ความคิดเห็นที่ 11   เลิฟ.... ผมเข้าใจว่าจะบรรยายภาพใน คคห. 5 ขอลงมีดหน่อยนะ....555 ........เเสงสีทองทอเลื่อมกระเพื่อมพริ้ว ว่าด้วยคำก่อนเลย.... พริ้ว....นี่ไม่มีความหมายนะ พลิ้ว...บิด, เบี้ยว, สะบัดเป็นคลื่นไปตามลม เช่น ธงพลิ้ว ริ้ว...เส้นลาย หรือสิ่งที่มีลักษณะเป็นรอย เป็นทางๆ เป็นแถว เลื่อม...วัสดุสำหรับปักลวดลายบนผ้า, เป็นเงามัน เหลื่อม...เลยไป เกินไป แสงสีทอง....โอเค ทอเลื่อม...ไม่โอเค...เพราะความหมายไม่ได้ กระเพื่อมพริ้ว....คงเขียนผิด...คงเป็นกระเพื่อมพลิ้ว...หรือกระเพื่อมริ้ว แต่ไม่บอกว่า อะไรกระเพื่อม ?....คนเขียนเข้าใจคนเดียว... เกมยี่สิบคำถามหรือไงนี่...อิๆๆ .......เป็นรอยริ้วงามเด่นคล้ายเต้นไหว อ้อ...มาใช้ริ้วตรงนี้ โอเคครับ.... แต่หากเล่นคำหน่อยจะสวยเลย....เป็นริ้วริ้วระลอกคลื่น..ค่อยตื่น-ไหว ........ระยับน้ำใสเย็นกระเซ็นไอ ตรงนี้ให้ภาพมันไปทางน้ำตกไหลกระทบโขดหินแล้วกระเซ็นเป็น ไอขาวฟุ้งขึ้นมานะ.. ผมว่าบริบทมันไม่รับกับรูปที่เราบรรยาย ........อีกกิ่งไม้ก้านเปล่าเหมือนเข้าบัง บาทนี้ก็โอเค... ลองมั่ง.... ๐ แผ่นน้ำตื่นตอบลมที่พรมแผ่ว ก่อระลอกริ้วแถว..ฝ่าแนวแสง เรื้องรูปเงาหม่นดำให้สำแดง ลงแต้มแต่งโลกธรรม..รับค่ำคืน ๐ แล่นริ้วเอื่อยอ่อย..ค่อยค่อยไหล เมื่อดวงไฟสิ้นชาติ..ฤๅอาจขืน- ฉุดเอาแสงงามปลั่ง..อยู่-ยั่งยืน จำรอมืดกลบกลืนอย่างเงียบงัน . . แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 53 13:56:07 จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 13:53:45

ความคิดเห็นที่ 12   ... ... ริมฝั่งครวญ ... เคียงจังหวะ  จะโคนเย้า สลับเศร้า กระเซ้าเห่ ฮาเสสรวล ครบดนตรี ที่สนุก ปลุกนางนวล คลื่นลมหวน ระลอกผ่าน กังวาลพริ้ว - ... ... - พริ้วประเลง เพลงชโลม ประโคมขวัญ ประโคนธรรพ์ ประคัลภ์หล้า ยามหน้าสิ่ว- - พ้นพิพาท พลาด-ผิด จงปลิดปลิว ผสานริ้ว ลูกคอ เคล้าออเซาะ -  ... - ออเซาะล้ำ – คร่ำครวญ - ชวนสะทก เสียงวิหค - เหินฟ้า – จ๊ะจ๋าเสนาะ หลงเพลิด - เพลินไหว - ช่างไพเราะ ใจเสาะ - เจียนพ่าย ... คำชายแล้ว - ... ... – แล้วพลันตื่น ... คืนนี้ ... ฝันดี ,นึก คลายรู้สึก หม่นหมอง กลับผ่องแผ้ว ธรรมชาติ วาดสวรรค์ อันเพริศแพร้ว ฤาจะแคล้ว - คลาดภวังค์ ... ริ่มฝั่งรัก !?! ... . . . แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 09:36:12 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 15:15:25

ความคิดเห็นที่ 13   . แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 53 18:25:36 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 53 18:25:19 จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 18:24:12

ความคิดเห็นที่ 14   สวัสดีครับคุณพลอย.... O...แรงอาลัย....O O ทอดทอแดดอุ่นอ่อนลงอ้อนไม้ ลมแผ่วไหว, เสียงแว่วก็แผ่วหวาน ของนกเช้าพรั่งพร้อม..ขับกล่อมกาล แตะตื่นความชื่นบานให้ผ่านวน O อ้อยอิ่งนัก-โคมสรวงเมื่อช่วงฉาย โอบรำบายห้อมเห่ห้วงเวหน ก็เมื่อรอบอาลัย, น้ำใจคน- ค่อยค่อยล้นเอ่อแล้วที่แววตา O ลับล่มสิ้น-หมอกเช้าแต่เข้าสาย เหลือใจว่าย-เวียนคอยรูปรอยหน้า จะแฝงฝากเปล่าเปลี่ยวเข้าเยียวยา- ความละห้อยคอยท่า-ผู้อาวรณ์ O ปีกผีเสื้อโบกผ่านดอกมาลย์สี ลมไหววีห้อมเห่ช่อเกสร โอบจบกลีบเบาบางในต่างตอน เหมือนจบอ่อนนุ่มปราง..โอบร่างไว้ O แทนอ้อมโอบลมพลิ้ว-คือริ้วแก้ม- โอบจบแต้มผูกขวัญ-ผู้ฝันใฝ่ เพียงเพื่อการสั่นรัวของหัวใจ จะผ่านเสียงสั่นไหว..แว่วให้ฟัง O งดงามสี, ลวดลายที่ปลายปีก บินหลบหลีกแดดเช้า..ด้วยเฝ้าหวัง- จะแทรกกายจ่อมจมใต้ร่มบัง เพื่อหวานหอมหลอมหลั่ง..สุมสั่งรส O ละม่อมหน้าเนียนแก้มก็แซมภาพ กลางกำซาบหวานหอมพรั่งพร้อมบท เกสรช่อลมร่ำ-ถ้อยคำพจน์ น้อมลงจดอารมณ์..กลางลมวี O ปีกผีเสื้อ-ยอร่าง, เงาร่างนั้น- ก็ยอร่างแนบขวัญในฝันนี่ ล่องลอยผ่านอาลัย, เพรียกไมตรี แล้วค่อยลีลาศบท..ลงกดดัน O พลิ้วลมแผ่วโผยผ่านช่อมาลย์หอม ก็เมื่องามพักตร์ละม่อมรายล้อมขวัญ โบกปีกกลางหมู่มาลย์ก็ปานกัน กับการผันรูปล่วงรับห่วงใย O กรุ่นหอมรื่นรวยรินในถิ่นที่ พร้อมลายผีเสื้อโบก..ปีกโยกไหว ขณะวันลอยดวง, อีกดวงใจ- ก็แกว่งไกว..ด้วยถวิลอันดิ้นรน O ลายดำแฝงแดงเหลืองอยู่เบื้องหน้า โบกปีกช้าเฉื่อยล่วงฝ่าห้วงหน เคลื่อนคล้อยร่างผันผก..ลอย-วกวน ก็เช่นใจของคน.คิด..วน-วก O มีหอมและมีหวานสุมาลย์หมู่ มีรอบชู้วาบไหวอยู่ในอก มีดวงตาไหวสั่น..แววหวั่นสะทก ด้วยสุดปกป้องใจจากใครนั้น O ผีเสื้อยังว่อนบินในถิ่นที่ กลางเรื่อยรี้ลมวก, หัวอก-หวั่น แรงอาวรณ์อาลัยของใครกัน หนอ-ช่างมั่นคงอยู่ไม่รู้คลาย O โบกปีก-เบาบางพาร่างน้อย บินล่องลอยผ่านเช้าจนเข้าสาย เมื่ออาวรณ์อาลัยแห่งใจชาย ค่อยค่อยว่าย-วนรอบ..รอมอบตัว O พลิ้วผ่านมวลแมกไม้..ฝ่าไอแดด- อยู่ในแวดล้อมห่ม..ของร่มหลัว ผ่านแล้วหนอไหวหวั่น..ใจสั่นรัว กับเย้ยยั่วอาลัย..ด้วยนัยน์ตา O พลิ้วผ่านเงาม่านใบ..ดอกไม้หอม- ลงแนบน้อมรูปคอยละห้อยหา มอบใจและมอบขวัญในฉันทา รับบัญชานิรมิตจากฤทธิ์พรหม O รวยรวยรสหอมมาลย์, รูปคราญเจ้า- ก็รุมเร้าแรงถวิล..รับกลิ่นฉม จนเผยผ่านแววตา-ห้วงอารมณ์- ก็จ่อมจมด้วยนัย..จากใจนั้น O ปีกผีเสื้อบอบบาง..ลับร่างแล้ว เหลือเพียงแววอาลัย..วาบ-ไหว-สั่น โอ-งามเห็นจะงามไปตามกัน เมื่อยิ้มนั่น, เนตรพรับ..ตอบ - รับรู้ ! . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 18:27:03

ความคิดเห็นที่ 15   หอมเอย..หอมช่อมาลย์ช่างหวานหอม เจ้าผีเสื้อบินล้อมเข้าโอบไล้ ดูดซับความหอมหวานกำซ่านใจ เที่ยวลัดเลาะเเมกไม้ริมชายธาร.. ........... มาอีกบทหนึ่งอิอิ .. เชิญมือมีดตามเสบยนะคะ จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 19:59:56

ความคิดเห็นที่ 16   เลิฟ.... บทนี้คำดีขึ้นเยอะ....หากเป็นบอล ได้เลื่อนดิวิชั่นแล้ว คำดีแปลว่าเป็นธรรมชาติ แถมมีสัมผัสในด้วย หอมเอย..หอมช่อมาลย์ช่างหวานหอม เล่นคำได้ดี...หอมสามหน...แต่แจ๋ว เจ้าผีเสื้อบิน"ล้อม"เข้าโอบไล้ นี่คือการวางคำรับสัมผัสที่คำที่ห้า...และเข้าท่ามาก มีข้อเสียนิดเดียวเรื่องเสียงท้ายวรรค ที่เป็นเสียงตรี... และอีกนิด..555...ที่ความหมาย... "โอบไล้"..มันไม่ค่อยเหมาะกับแมลงดอมดอกไม้ ดูดซับความหอมหวานกำซ่านใจ เล่นสัมผัสในได้ดี ติที่ความหมาย.."ใจ"...ไม่เหมาะกับผีเสื้อ หรือ สัตว์ ใช้กับคนเท่านั้น เที่ยวลัดเลาะเเมกไม้ริมชายธาร.. ไปเรื่อยๆ...โอเค กลอนบทเดียว...ใช้ฝึกคำได้ดีไม่เลว... ลองเพิ่มเนื้อสักหน่อยสิ เพราะที่เขียนมา...สรุปได้แค่..."ผีเสื้อดอมดอกไม้ริมน้ำ" น้อยไปหน่อย..ว่ามั๊ย เหมือนก๋วยเตี๋ยวน้ำที่ไม่ค่อยมีเส้นนะ... ใจคอ..กะจะให้คนอ่านซดแต่น้ำแค่นั้นเหรอ....555 . หอมเอย..ช่อดอกมาลย์อันหวานหอม เจ้าผีเสื้อบินล้อมไม่ยอมหนี ต่างฤๅหอมอาลัย..ผู้ใยดี จะอาจลี้เลือนพรากไปจากทรวง จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 20:31:49

ความคิดเห็นที่ 17   ... ... ... ริมฝั่งรัก ... ผักหวาน ปานทิพรส ยามกำสรด เสื่อมขม ระบมหนัก โรคระบาด อาจรักษา เยียวยาพัก ยากปกปักษ์ รักแท้ แม้ใกล้ชิด- - ... ...- ชิดเชยเจ้า เคล้าคลอ ช่างฉอเลาะ   แค่พอเหมาะ พอควร รัญจวนจิต หากว่าใช่ ไกลห่าง ทุกทางทิศ ดังลิขิต จากสวรรค์ ดลบันดาล - ... ...- บันดาลบุญ หนุนพลัง เธอทั้งสอง ร่วมครอบครอง คู่ชื่น วันคืนหวาน แม้นไกลแสน สุดหล้า ฟ้าประทาน จงพบพาน รักนิรันดร์ มิผันแปร -... ...- แปรปรวนมาก หากมิมั่น คงฝันเก้อ ด้วยพร่ำเพ้อ  พ่ายพิษ  ติดร่างแห วจีกรรม ย้ำส่ง ตรงดวงแด ย่อมแน่วแน่ แท้จริง นิ่งในคำ -... ... - คำว่ารัก ศักดิ์ยศ ใช่กฎครอบ ไร้เกณฑ์กรอบ กักค่า อัตราต่ำ หทัยสอง ทรวงรับ ทรัพย์ลำนำ เปี่ยมบุญทำ กำหนด กฎบุคคล ... .................................................... .................................................... ... เนื้อคู่แล้ว มิแคล้วน้อง เป็นของพี่ ร่วมชีวี พลีสดับ รับกุศล พรหมลิขิต ขีดเส้นล้อม พร้อมเสกดล สวมมงคล ณ ภวังค์ ริมฝั่ง-กาล... . . . แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 10:13:47 แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 10:00:15 แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 09:49:22 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 09:40:45

ความคิดเห็นที่ 18   ๐ ณ วันนี้....๐ ๐ คนสองคน, สองใจ..ความนัย-หนึ่ง มีซาบซึ้ง, โอนอ่อน, อาวรณ์หา- มีห่วงเห็น, ห่วงใย, เมื่อไกลตา อาจพรรณนา...ฤๅถึง-สักครึ่งใจ ๐ โสตเอย...เมื่อสดับ.ย่อมรับรู้- ที่เต้นอยู่..แว่วสั่น..จากหวั่นไหว- อันเร่งรัวเร้าถวิล...สู่ถิ่นไกล กระซิบส่งความนัย..เพื่อใจรู้ ๐ จึงแม้นหนาวยาวนานสักปานไหน อ้อมทรวงใครที่ละโมภจะโอบสู่ กลบหนาวด้วย-อุ่นอายแอบกายตรู ปล่อยเกรียวกรูลมหนาว..ได้ผ่าวพ้น ๐ ลมเอย..ผ่านระลอกช่วยบอกว่า- คะนึงหาล่วงระดับ..เกินปรับ-ป่น กระเพื่อมเช่นผืนอุทก..ไหววก-วน เมื่อลมบนโบกระลอก..เข้าหยอกเอิน ๐ หยอกเอินต่อสุจริต..ในจิตหนึ่ง จนเร้ารึงด้วยหวานอยู่นานเนิ่น ถ้อยเอยถ้อยคมคำเมื่อดำเนิน ก็ก้ำเกินหยอกยั่ว...ทั้งตัวตน ๐ แสงเอย-แสงผกายแห่งสายเนตร เมื่อเผยเจตน์ประหนึ่งราว..ว่าหาวหน- นั้นต้องแสงทินกรอันร้อนรน จะหลบหลีกเลี่ยงพ้น..ก็จนใจ ๐ เมื่อลับเลยรูปรอย..ก็คอยท่า ปรารถนา..รับรู้-ว่าอยู่ไหน เมื่อห่างเห็นเร้นกาย..เหมือนหายไป ห้วงอกใคร..ราวจะหาย-วอดวายตาม ๐ รู้ว่า-ถึงจุดนี้..ก็ดีแล้ว แค่เพียงแวว..เนตรระยับตอบรับข้าม- หิมพานต์บรรพต..พางดงาม- นั้นรุมลามหวานละมุน..ให้อุ่นนอน ๐ อนาคตเบื้องหน้า..เกินกว่ารู้ ทำ-เป็น, อยู่-วันนี้..ให้ดีก่อน ร่วมรับรู้-เสน่หา, ความอาทร เชื่อมอาวรณ์ตราตรึงเป็นหนึ่งเดียว ๐ พรุ่งนี้...แม้นตะวันจะพลันดับ และวงกัปกัลป์ป่วนทุกส่วนเสี้ยว จะยังคงรับรู้แต่ผู้เดียว- ว่าเปล่าเปลี่ยว..ลับร้างจนห่างไกล ๐ ใช่สินะ..วันรุ่ง..วันพรุ่งนี้ จะร้างเรื้องโรจน์รุจี..รังสีใส หรือแจ่มแจ้งส่องสว่างจนกว้างไกล พรุ่งนี้-ใช่ ผ่านคาบ..ย่อมทราบเอง ๐ เข้าใจ...และคิดถึงกัน เช่นนั้น..ก็สุขล้น-แล้วคนเก่ง แต่รู้เถิด...ใจนี้..ไม่มีเกรง จะยังเปล่ง..รอบถวิล..ให้ยิน - รู้. ๐ น้อมถวายชุลิตนิ้ว.......นมัสการ รำลึกพระทิพญาณ........ยกน้อม เพ่งจิตพร่ำอธิษฐาน.......ถ้วนรูป บาลบ่มเจ็บป่วยพร้อม.....ผ่านพ้น, คืนเกษม ฯ ๐ เดชกุศลแห่งข้า..........เคยมี โอนมอบกล่อมขวัญศรี....สร่างไข้ แลกทุกข์ท่วมทับทวี.......คืนอก นี้นา อกจักเก็บรับไว้.............หว่างน้ำใจคะนึง ฯ จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 18:09:41

ความคิดเห็นที่ 19   ... ... กาลครวญฝากม่านรุ้ง...............เรืองรอง นัยหนึ่งหวังจับจอง...................ชิดใกล้ แสงสลับเรื่อรงค์ทอง................ฉายเด่น เพียรพร่ำหยดหยาดไคล้...........ฉ่ำชื้นละอองฝน ไพรสณฑ์แสนสะพรั่งพร้อม.......ประไพพรรณ ใบดอกงามเฉิดฉัน...................ชอุ่มแท้ อัปสรร่ายคำสรรค์....................พรมพร่าง ฟ้าเอย กาลสดับตรึงจิตแม้...................ครู่นั้นมลายเลือน ........................................................................ ........................................................................ ...รุ้งเรืองรอง ผ่องครั้ง หลังฝนแผ่ว แสนเพริศแพร้ว เพลินสราญ ตระการฉัน ฟ้ารุ่งเรื้อง เยื้องลำแสง แฝงอุ่นอัน- -หนุนไพรวัลย์ แหล่งหล้า เรืองไพลิน ... ...วงแหวนพลอด ภวังค์คว้าง สว่างแท้ เป็นริ้วแพร พราวสะกด ประพจน์,ถวิล ฟ้าสลัก อักษรา ล้อมธานินทร์ ทั้งเมฆินทร์ เรืองรอง ดุจทองทา... ...ร่มระแนง แฝงจุมพิต สนิทพร้อม - - เพรียงสิงขร ชุ่มวสันต์ ชื่นขวัญหา ชื่นน้ำใจ ใสกระเซ็น เย็นธารา แผ่สาขา กิ่งก้าน รักทานทน... ...วงสลับ ซับซ้อน อาภรณ์พัสตร์ พ้องสัมผัส ชัดลึก จากเวหน แรกซาบซึ้ง ตรึงจิต นิมิตมนต์ คิดถึงจน ไขว่คว้า ยามลาเลือน... ...ยิ่งแวะเวียน เพียรหยด ประพจน์อ้อน แข็งกลายอ่อน ร้อนพ่าย คล้ายเสมือน - - ควันหลงของ ละอองทิพย์ กระซิบเตือน มีใครเอื้อน - เอ่ยฝาก ฟากฟ้าไกล... ...คนไกลโพ้น ... ตะโกนไหม ...ไม่แจ้งชัด ในอาณัติ สัญญาน ที่ขานไข แต่ฟ้ากว้าง พลางแคบ เข้าทันใด เมื่อหัวใจ เชื่อมเรา ร่วมเฝ้ารอ... ...เชื่อมช่องแสง ตะแกรงสี ทวีค่า ข้ามเวลา ประภาผัน จำนรรจ์ขอ ชดเชยภาพ ระนาบเสียง แค่เพียงพอ ไม่ย่อท้อ หน่ายแหนง แสร้งคลอนคลาย ... ...สร้อยดอกรัก ถักร้อย ด้วยพลอยสี คล้องใจพี่ ที่จรุง ดั่งรุ้งฉาย เลื่อมสลับ รับลาวัณย์ ผันประกาย ดุจน้องหมาย ไขว่คว้า มาครองครัน... ...โค้งครวญแล้ว ฤาหลุดพ้น มนต์เสนห่ ช่างสนเท่ห์ ชิงตราตรึง หนึ่งนางฝัน ถ้อยคำเสก กระสายพรม ฝากลมรัน สัญญามั่น รักแท้ แด่รุ้งงาม... ...เรื่อรงค์ทอง ผ่องละไม ฤทัยเที่ยง วงเฉวียง เวียนพนา อุราหวาม ตราบพิรุณ หนุนฤดู คู่ฟ้าคราม ทุกครู่ยาม ล้วนบอกรัก ประจักษ์ใจ... ........................................................................ ........................................................................ . . . แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 00:01:39 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 23:49:21

ความคิดเห็นที่ 20   " จากคุณ : ฮกกงจื้อ (the darkknight) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 20:02:55

ความคิดเห็นที่ 21   . แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 53 07:17:58 จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 07:16:43

ความคิดเห็นที่ 22   ๐ เขาต่อสู้กันเพื่อใคร ? จึงพาใจร้อนเร่ามุ่งเข้าผลาญ ใส่เสื้อสีคลุมตัว..เหล่าวัวงาน ด้วยสันดานเชื่องเชื่อ..อันเหลือแจง ๐ เขาต่อสู้เพื่อผู้หนึ่ง รัก..ซาบซึ้งลึกล้ำจึ่งกำแหง จะดึงฟ้าลงต่ำแล้วคว่ำตะแคง ตามยุแยงสนตะพาย..ของนายเงิน ๐ จึงวันนี้..เหล่าควายไทย หยุดลากไถ..เดินพล่านอยู่นานเนิ่น กรูขึ้นย่ำเหยียบถนน..แทนคนเดิน ฟังผายลมเพลิดเพลินจำเริญนัก ๐ เอ้า-ฮุยเลฮุย..เจ้าทุย-ทุ่ง ย่ำกีบมุ่งแห่แหน..ดูแน่นหนัก แว่วเสียงนายโห่ฮึก..ก็คึกคัก เชือกดึงชัก..ซ้ำซ้ำ..ก็ร่ำร้อง ! ๐ จุดไฟเข้าใส่เมือง ด้วยแค้นเคืองที่เข้าครอง น้ำลายนั้นแตกฟอง ค่อยหยดนองรดแผ่นดิน ๐ แค้นใดจึ่งใจเดือด ปุดด้วยเลือดคาว-ราคิน ปั้นแต่งกำแหงลิ้น จะล่มสิ้นมุขมนตรี ๐ ใครกันเล่าตัวเอ็ง ทำอวดเก่งหมายราวี อาสัตย์คำบัดสี เอาช่วงชี้บัดพลีการณ์ ๐ ฉุดชาติลงลาดปู รองก้าวหมู่เหล่าวัวงาน เสกแสร้งกำแหงหาญ- ฮึกคะนองแซ่ซ้องเสียง ๐ เลือดไทยที่ใจทาส ก็โหมภาษขึ้นพร้อมเพรียง พร้องพร่ำด้วยสำเนียง ขุนทองรับขึ้นขับขาน ๐ ใครกันที่พวกสู เฝ้าเชิดชูด้วยวิญญาณ ใครกันสืบสันดาน อันสามานย์ให้มองเห็น ๐ ใครกันเล่าเวยสู คอยเป่าหูทั้งเช้าเย็น หยามยุคว่าขุกเข็ญ คอยบีบเค้นความเป็นไท ๐ นิ้วชี้เมื่อจี้ออก สี่นิ้วบอก-ว่าเป็นใคร- มารยาถ้อยสาไถย ย่อมบอกไทยว่าใครกัน ๐ หางแกว่งและก้นกวัด เสียงฮึดฮัดอื้ออึง, มัน- ปากกล้า..แต่ขานั้น- ดูเถิดสั่น..อยู่อลวน ๐ เขาต่อสู้กันเพื่อใคร ? เขาถึงได้ตอบรับกันสับสน เพื่อ-จุดหมายปลายทางของบางคน หรือปวงชนในชาติ..ผู้ขาดแคลน ? จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 07:17:35