ความคิดเห็นที่ 1 |
|
หญิงสาวเดินฝ่าบรรยากาศหวานๆ ของวันวาเลนไทน์เข้าสู่ตัวตึกสูงอันเป็นสถานที่ทำงาน โทรศัพท์จากหัวหน้าบอกให้เธอเข้าบริษัทเพราะมีลูกค้าบินตรงมาจากต่างประเทศเพื่อคุยงาน มองไปทางไหนก็ยิ่งหงุดหงิดก็วันนี้มันวันหยุดของเธอนี่นา เธอควรจะได้นอนดูหนังสบายๆอยู่ที่บ้านสิ เมื่อยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ทั้งบรรยากาศรอบข้างที่มองไปทางไหนก็มีมีแต่สีชมพู และดอกกุหลาบก็ยิ่งเพิ่มความไม่สบอารมณ์ได้มากยิ่งขึ้น มีทางเดียวที่จะหนีจากสิ่งกระคุ้นอารมณ์อิจฉาได้คือต้องรีบสาวเท้าเข้าออฟฟิศให้เร็วที่สุด รีบเคลียร์งาน รีบกลับคอนโด 24 ชั่วโมงของ 14 กุมภาพันธ์ จะได้หมดไปเสียที
แสงพระอาทิตย์ของวันค่อยๆอ่อนลงพอดีกับที่หญิงสาวเดินออกมาจากออฟฟิศ ยิ่งใกล้พระอาทิตย์ตกอย่างนี้ใจกลางเมืองอันเป็นจุดยุทธศาสตร์ของบรรดาคู่รักทั้งหลายจึงยิ่งเนืองแน่น หลังจากที่ลังเลอยู่นานว่าจะจัดการอย่างไรกับชีวิตดี เสียงพยาธิในกระเพาะก็พากันครางประท้วง...ตั้งแต่เที่ยงแล้วที่ไม่มีอะไรตกถึงท้อง เมื่อได้ยินเสียงอันไม่พึงประสงค์อย่างนี้เธอก็ได้คำตอบทันทีว่าควรจะหาอะไรกินเสียก่อน เพราะหากตัดสินใจกลับคอนโดตอนนี้คงไม่วายที่จะไปติดแหงก อยู่บนท้องถนนอีก...ใครว่าวันอาทิตย์ถนนโล่ง ไม่เห็นจะจริงเลย
ร่างบางตัดสินใจพาตัวเองเข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ เธอไม่คาดคิดว่าร้านก๋วยเตี๋ยวที่เธอเป็นลุกค้าประจำในทุกมื้อเที่ยงนั้นจะได้รับความนิยมอย่างล้นหลามในเย็นวันอาทิตย์ ระหว่างที่กำลังอึ้งๆ งงๆ สายตาของเธอก็สามารถหาโต๊ะว่างได้พอดี โต๊ะด้านในยังไม่มีใครนั่ง แทบไม่ต้องหยุดคิด เธอรีบสาวเท้าตรงไปยังโต๊ะว่างอันเป็นจุดหมาย ทันทีที่ก้นสัมผัสเก้าอี้สายตาเจ้ากรรมของเธอก็มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งลงยังฝั่งตรงข้าม สายตาสองคู่ประสานกันคนสองคนจึงผุดลุกขึ้นราวกับนั่งทับของร้อน
ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ ต่างฝ่ายต่างเอ่ยขอโทษเสียงดังออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย หญิงสาวส่งยิ้มแก้เก้อให้เขา ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัว ขณะนั้นมีสายตาหลายคู่เริ่มจับจ้องมองมาอย่างสนใจใคร่รู้
เอ่อ...นั่งด้วยกันไหมคะ/นั่งด้วยกันไหมครับ ประโยคที่สองยังถูกเอ่ยออกมาพร้อมกันหลังจากที่พิจารณาดูแล้วโต๊ะนี้เหมือนจะเป็นโต๊ะเดียวที่ยังว่างอยู่ในร้าน
ค่ะ/ครับ ทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งเกือบจะพร้อมๆ กัน เป็นอีกครั้งที่ทั้งคู่ได้มองหน้ากันตรงๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน...หัวเราะให้กับความบังเอิญแปลกๆ ที่เกิดขึ้น
เสียงหัวเราะหยุดลงเมื่อเด็กสาวพนักงานในร้านมารับออร์เดอร์ ต่างฝ่ายต่างสั่งก๋วยเตี๋ยวมากินดับความหิว หญิงสาวเผลอมองคนตรงข้ามอย่างสนใจ ชักเริ่มสงสัยว่าหนุ่มหน้าตี๋ผู้ร่วมโต๊ะกิตติมศักดิ์ของเธอนั้นมาเพียงลำพังหรือกำลังรอใครในร้านนี้หรือเปล่า
คุณมาทานร้านนี้บ่อยเหรอคะ หญิงสาวถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นเขาส่งยิ้มให้กับหนุ่มใหญ่เจ้าของร้าน
ก็บ่อยครับ...ผมทำงานอยู่แถวนี้ คำตอบของเขาค่อนข้างสร้างรอยแปลกใจให้เธอเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามเขาต่อเพราะอาจดูเหมือนว่าเธอกำลังสนใจหรือกำลังยุ่งกับความเป็นส่วนตัวของคนแปลกหน้ามากเกินไป
แล้วคุณล่ะครับมาบ่อยเหรอ เขาถามกลับ
ก็บ่อยค่ะ เธอตอบไป
แปลกเนอะ ทำไมเราไม่เคยได้คุยกันเลย เขาตั้งข้อสังเกตพร้อมกับส่งสายตาวิบวับแปลกๆ มาให้เธอ ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้สงสัยก็ถูกขัดจังหวะโดยพนักงานในร้านที่นำก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟอีกครั้ง ก๋วยเตี๋ยวสามชามถูกวางไว้ตรงหน้า สองชามเป็นก๋วยเตี๋ยวที่เขาและเธอสั่ง ส่วนอีกชามหนึ่งนั้นคงไม่ใช่เพราะขนาดของชามที่ใหญ่ผิดปกติ หญิงสาวถึงกับเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย
คุณสั่งเหรอ เธอถามเขาพลางพยักพเยิดไปทางเจ้าก๋วยเตี๋ยวชามยักษ์นั่น
ผมไม่ได้สั่งนะ เขาสั่นหน้าหวือ
อภินันทนาการจากเฮียยักษ์ค่ะ เนื่องในวันวาเลนไทน์...ขอให้พี่ทั้งสองมีความสุขมากๆนะคะ คำอวยพรของเด็กสาวทำเอาหน้าของเธอร้อนวูบ ทำไมจะไม่เข้าใจความหมายล่ะ เพียงแต่ว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้ไม่ใช่แฟนของเธอเสียหน่อย เขาเป็นเพียงคนที่บังเอิญมานั่งโต๊ะเดียวกันเท่านั้น
เอ่อ...ไม่ใช่นะคือ เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เธอปฏิเสธเสียงหลงพร้อมทั้งละล่ำละลักบอกเด็กสาวเพื่อแก้ความเข้าใจผิด
อ่าว!!! เด็กสาวอุทานอย่างคาดไม่ถึง ก่อนหันไปมองหนุ่มใหญ่เจ้าของร้านเชิงขอความเห็น
ก็ไม่เป็นไรนี่ บอกแล้วว่าเนื่องในโอกาสวันวาเลนไทน์ เจ้าของร้านเอ่ยยิ้มๆ เธอจึงไม่รู้จะค้านอย่างไร
ขอบคุณนะเฮีย เสียงห้าวๆ ดังมาจากชายหนุ่ม เมื่อได้คำขอบคุณเจ้าของร้านและพนักงานเสิร์ฟก็พากันยิ้มหน้าบานก่อนจะผละจากไปอย่างไม่สนใจต่อ ทั้งโต๊ะจึงเหลือเพียงแค่เธอกับเขาและก๋วยเตี๋ยวอีกสามชามเท่านั้น
คุณกินหมดเหรอ? เธอเอ่ยถามเขาพลางมองสลับขึ้นลงระหว่างชามก๋วยเตี๋ยวและใบหน้าขาวๆที่ยิ้มกริ่มอยู่
ผมกินไม่หมดหรอกครับ...แต่ถ้าเป็นเราคงกินหมด เขาเอ่ยตอบ
หา!!! หญิงสาวอุทานอย่างคาดไม่ถึงในคำตอบ
ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้นเลย เฮียเขาอุตส่าห์ทำมาให้ไม่รับก็เสียน้ำใจแย่เลย ฉะนั้นเราก็แบ่งกันกินซะก็สิ้นเรื่องเนอะ คำว่า เนอะ ของเขาเหมือนขอความเห็น แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกว่าไอ้ประโยคที่นำมาก่อนหน้ามันคือข้อสรุปเสียมากกว่า แล้วเธอจะทำอะไรได้นอกจาก...ตกลง...พลางคิดในแง่ดีอย่างน้อยวาเลนไทน์ปีนี้เธอก็ไม่ต้องกินข้าวท่ามกลางคู่รักเพียงลำพังเหมือนที่ผ่านมา แม้ว่ามันจะดูประหลาดไปบ้างก็ตาม
| จากคุณ |
:
NaraNart  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ก.พ. 53 19:51:32
|
|
|
|
