ความคิดเห็นที่ 1   ฟ้าเริ่มสว่าง...ปฏิพัทธ์เก็บกระเป๋าเดินทางอย่างเร่งรีบ  การออกไปจากสวนผีเสื้อให้เร็วที่สุด  น่าจะเป็นการตัดสินใจอย่างรอบคอบที่สุดในสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจแบบนี้    นึกแล้วก็น่าเสียดาย หากเขามีโอกาสติดต่อหรือ ค้นหาข้อมูลอะไรเกี่ยวกับสวนผีเสื้อแห่งแอลป์ได้บ้าง เรื่องราวราวค้างคาใจหลายอย่างคงกระจ่างมากขึ้น แม้บ้านหลังใหญ่จะอยู่ห่างไกลตัวเมืองหลายไมล์ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์มือถือ  แต่ชายหนุ่มไม่อยากเชื่อว่า   ทั้งเอนย่าและลุงเดวิดจะโดนตัดขาดจากการสื่อสาร ภายนอก จนหมดสิ้น...สายตาของปฏิพัทธ์ จุดประกายความหวังขึ้นมา เมื่อเขานึกถึงจดหมายอิเลคโทรนิคตอบรับของเอนย่า และเวบไซด์สวนผีเสื้อที่เขาเคยค้นหาเจอมาก่อน   ชายหนุ่มยังจำได้อีกว่า เจ้าของแหล่งท่องเที่ยวชื่อดังได้แจ้งหมายเลขโทรศัพท์ติดต่อเอาไว้ในเวบไซด์ของเธอด้วย   สถาปนิกหนุ่มเดินไปล็อคประตูห้องอย่างแน่นหนา  แล้วจัดการรื้อโต๊ะ เตียงในห้องอย่างรวดเร็ว  แต่ไม่ใช่เพื่อการออกแบบหรือตกแต่งบ้านตามงานถนัดของเขา   ชายหนุ่มอดตื่นเต้นไม่ได้เมื่อเห็น ซ็อคเก็ตสำหรับต่ออินเตอร์เน็ตซุกซ่อนอยู่ทางด้านหลังของหัวเตียง   เขาจัดการต่อสาย ยูเอสบีเข้าไปโดยไม่รอช้า  คลิกต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ต แล้วรอด้วยใจจดจ่อ   “ เสร็จเรา!!!”   ชายหนุ่มอุทานด้วยความดีใจเมื่อไฟสีเขียวปรากฏขึ้นตรงมุมล่างด้านขวามือของโน้ตบุ๊คที่นำติดตัวไปด้วย   เขาคีย์ข้อมูล “ บ้านผีเสื้อแห่งแอลป์ ” ลงไปในกูเกิ้ลอย่างรวดเร็ว  หากแต่ข้อมูลที่ได้รับก็ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเดิมมากนัก    เขาครุ่นคิด หวนนึกถึงคำพูด ของลุงเดวิด และเอนย่า “ กลับไปได้แล้ว  กลับออกไปก่อนที่คุณจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ ” “ หนูคงไม่ต้องการให้มีคนตายในสวนของเราอีกใช่ไหม เอนย่า ” ปฎิพัทธ์ทดลองกรอกข้อมูลลงไปอีกครั้ง  โดยเติมคำว่า ฆาตรกรรม   การตาย  อุบัติเหตุ ต่อจาก “ บ้านผีเสื้อแห่งแอลป์” ข้อมูลน่าสนใจหลายอย่างโชว์อยู่บนเวบไซด์รวมข่าวอาชญากรรมท้องถิ่นแห่งเมืองแซลส์เบิร์ก   ชายหนุ่มกวาดสายตาไล่ลงมา  พลันสายตาสะดุดกับเหตุการณ์เสียชีวิตของนักท่องเที่ยวเพศชาย อายุยี่สิบห้าปี ชาวออสเตรียในปี ค.ศ 2000 ซึ่งผลสุดท้ายตำรวจสันนิษฐานว่า  เป็นเรื่องของอุบัติเหตุพลาดตกหน้าผา  เนื่องจากพบศพอยู่ตรงซอกหินก้นบึ้งของเหว  กระดูกทั่วร่างกายแตกหักละเอียด อีกข้อมูลหนึ่งคือ ห้าปีต่อมา  มีนักท่องเที่ยวเพศหญิงชาวเยอรมันอายุสี่สิบปี เสียชีวิตขณะเดินป่าโดยทางแพทย์วินิจฉัยว่าเกิดภาวะหัวใจล้มเหลวอย่างเฉียบพลัน จากแรงดันอากาศต่ำ ขณะเดินทางไปยังจุดสูงสุดของยอดเขา  ศพดังกล่าวไม่พบร่องรอยบาดแผลการถูกทำร้ายใดๆทั้งสิ้น กรณีสุดท้ายที่เขาไม่อาจมองข้ามไปได้คือ เมื่อสองปีที่ผ่านมา ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเท่ากับเขาพอดี เป็นชาวอังกฤษ เสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด  ลักษณะร่องรอยเหมือนถูกเข็มหรือของมีคมแหลมขนาดเล็กทิ่มแทงไปทั่วบริเวณหลอดเลือดใหญ่  และคดีนี้กำลังอยู่ในระหว่างการติดตามสืบสวนหาสาเหตุการตายอย่างแท้จริง...เป็นที่น่าแปลกใจอย่างยิ่งว่า ศพของผู้เสียชีวิตทั้งสามรายถูกพบบริเวณเดียวกันทั้งหมดคือ...จุดพักชมวิวสูงสุดแห่งเทือกเขาแอลป์ .. ภาพจากอินเตอร์เน็ต แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 21:48:57 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 04:55:40

ความคิดเห็นที่ 2   “ ก๊อก...ก๊อก...” เสียงเคาะประตูดังเบาๆจากด้านนอก  ชายหนุ่มกรอกชื่อตัวเอง และสถานที่พักลงไปสั้นๆ ในช่อง      “ ติดต่อเรา”  ของเวบไซด์นั้น   รีบดึงสายต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ตออกทันที   เขาซ่อนโน้ตบุ๊คเอาไว้ใต้เตียง  ผลักหัวเตียงให้กลับไปชิดฝาผนังห้องเหมือนเดิม แล้วจึงเดินออกไปเปิดประตูห้องพักให้เจ้าของบ้าน “ จะกลับเลยใช่มั้ยคะ”   เธอมายืนอยู่ตรงหน้าประตู เหลือบมองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่เขาลากมาวางไว้กลางห้อง “ ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับนะครับ  ”   เขาบอก  ไม่ได้เอ่ยเชิญให้เธอเข้าไปในห้อง “ คะ?...”   ริมฝีปากบางซูบเซียวเอ่ยถามเหมือนไม่แน่ใจ  ดวงตาสีฟ้าเข้ม หม่น เศร้า ฉายแววยินดีเพียงแค่นิดเดียว  อาจเป็นไปได้ว่าเธอกำลังเสียใจกับการสูญเสียผีเสื้อเหล่านั้น  หรือไม่ก็ ... เพราะ “ รวมทั้งหนู ด้วยใช่มั้ยคะ” ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดของเธอลุงเดวิดก่อนหน้านั้น “ ผมเพียงแค่คิดว่า อุตส่าห์เดินทางจากเมืองไทย มาถึงเทือกเขาแอลป์ทั้งที  แต่ยังไม่ได้ไปเหยียบจุดชมวิวสูงสุดของสวนผีเสื้อเลย ก็เหมือนมาไม่ถึงนะครับ”   ชายหนุ่มเปลี่ยนใจกระทันหัน  มองหน้าอิดโรยของเธอ  พยายามข่มความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ ...อย่าลืมสิ ...เธอไม่ใช่แค่...หญิงสาวธรรมดาเท่านั้น ...ชายหนุ่มบอกตัวเองซ้ำๆ “มือของคุณล่ะคะ  หายเจ็บหรือยัง  เกรงว่าจะไม่สะดวกนะคะ”   สายตาแปลกใจจ้องมองมาที่เขา  แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเสียทีเดียว “ ทานยาแก้ปวดกับยาแก้อักเสบที่คุณเอามาให้  ก็ค่อยยังชั่วขึ้นเยอะแล้วนะครับ”  เขาบอกแม้ว่ามือข้างขวาจะยังระบมอยู่มากก็ตาม   “ ถ้าอย่างนั้น  ฉันคงต้องทำตามความต้องการของลูกค้าใช่มั้ยคะ”   เธอตวัดสายตาขึ้นมามองเขา   “ ขอบคุณครับ  ...ผมว่าคุณไปนอนพักผ่อนก่อนดีกว่านะครับ  คงเหน็ดเหนื่อยมาทั้งคืน ”  มิวายปฏิพัทธ์ ยังอดห่วงใยเธอไม่ได้   “คุณคงจะหิวแล้วล่ะ  ฉันจะเตรียมอาหารเช้าให้ทานก่อนดีกว่านะคะ” ปฎิพัทธ์นึกอยากจะปฏิเสธ ไม่อยากรบกวนเพราะเห็นว่าเธอดูอ่อนเพลียมากทีเดียว...ทว่าช้ากว่าหญิงสาวเจ้าของบ้าน ซึ่งเดินนำไปยังห้องครัวอย่างรวดเร็ว  ชายหนุ่มเดินตามมา ยืนพิงขอบประตู  สายตาจับจ้องเจ้าของร่างบาง ที่กำลังสาละวนอยู่หน้าเตา   “อยู่ที่โน่น มื้อเช้าคุณทานอะไรคะ”   เธอถามโดยไม่หันมามอง  ตักเบคอนทอดสุกแล้วมาวางลงในจาน แล้วตอกไข่สองใบลงไปในกะทะน้ำมันร้อนๆ “ ข้าวต้ม  ไข่ดาว ขนมปังปิ้ง แล้วแต่สะดวกครับ”  ปฎิพัทธ์ รู้สึกแปลกใจที่จู่ๆ เธอชวนคุยเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติมาก่อน “คงคิดถึงอาหารไทยแล้วสิคะ”   เธอยกถาดมันบดหอมกรุ่นจากเตาอบมาวางคู่กับไข่ดาว  รินน้ำส้มคั้นสดๆจากเหยือกในตู้เย็นใส่แก้ววางใกล้กัน “ ไม่หรอกครับ  ผมเป็นคนง่ายๆ ทานได้ทุกอย่างล่ะ”   บทสนทนาทำให้บรรยากาศระหว่างเขากับเธอดูเป็นกันเองขึ้นมาบ้าง จนชายหนุ่มเกือบลืมไปว่าตัวเองกำลังตั้งใจทำอะไรอยู่ “ เป็นสถาปนิกเหรอคะ” เธอถามราวกับมีตาทิพย์ มองเห็นทุกอย่างแม้จะอยู่คนละซีกโลก ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เพราะเขาจำได้ว่า ไม่เคยกรอกรายละเอียดหน้าที่การงานลงในใบจองห้องพักหรือแม้แต่ตอนติดต่อเรื่องการมาเยี่ยมชมสวนผีเสื้อเลยสักครั้ง “ แปลกจัง...คุณรู้ได้อย่างไรล่ะครับ ”   ปฎิพัทธ์นึกอยากจับร่างเล็กนั่นให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา แล้วถามทุกคำถามที่เขาอยากรู้เสียเหลือเกิน  หากแต่ชายหนุ่มก็เข้าใจว่า คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปทำอย่างนั้น “ แค่เดา  เท่านั้นเองค่ะ  ฉันจะไปรู้ได้อย่างไรกันคะ ไม่ได้มีตาทิพย์สักหน่อย”   เธอตอบเหมือนเดาความคิดของเขาออก  พลางหยิบจานอาหารไปวางบนโต๊ะ “ ไม่ทานด้วยกันล่ะครับ ...”   จะว่าไปแล้ว...เขาไม่เคยเห็นเธอรับประทานอาหารอะไรเลยสักครั้ง  ชายหนุ่มไม่อยากเพี้ยนไปมากกว่านี้  ไม่อยากนึกไปเองว่า เธออิ่มทิพย์หรือกินของเหลวในขวดพวกนั้นที่เขาเห็นในตู้เย็นเป็นอาหาร “ แล้วเจอกันตอนบ่ายสามนะคะ ฉันจะรอตรงหน้าสวนค่ะ”   เอนย่าบอกก่อนเดินหายไปในห้องทำงาน  ชายหนุ่มเหลือบสายตามองนาฬิกาข้อมือ  ไม่อยากเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในอีกหกชั่วโมงข้างหน้า...มาถึงตอนแล้ว อะไรจะเกิด..ก็ต้องเกิด  เพราะเขาตัดสินใจเลือกที่จะ “พิสูจน์” ข้อสงสัยบางอย่างด้วยการเอา  "ชีวิต"  ของตัวเองเป็นเดิมพัน โปรดติดตาม...The Butterfly's KiSS : จุ ม พิ ต แ ห่ ง ผี เ สื้ อ   ตอนจบ อาทิตย์หน้าค่ะ     แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 05:38:36 แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 05:35:47 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 05:01:54

ความคิดเห็นที่ 3   ตอบเม้นต์นะคะ ป้าทราย  ขอบคุรที่ติดตามอ่านด้วยความตื่นเต้นค่ะ  อีกตอนเดียวจบแล้วนะคะ ข้าวโพดฯ  อ่ะ มีแอบวาบหวิวด้วย   ว่าไป  อิอิ  คนเขียนยังหวิวเย้ยยย คุณไลฟ์   ตอนนี้ก็เริ่มๆเลยแล้วนะคะ ว่าเอนย่าเป็นใคร    หุหุ คิดถึงหนังจีนอีกแล้ว   คุณSetakan  อ่ะ เลือดกำเดากระฉูดค้างอ่ะสิ   แบบว่าไปไม่ถึงดวงดาว 555   ขอบคุณที่ชอบค่ะ คุณThinking of you  อ่ะ  ซ่าส์ หรือบ้าได้เหมือนเดิมกันแน่ล่ะคะ ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ คุณพีท  ยังค้างคา  555  ก็เริ่มๆออกมาหน่อยนุงแล้วค่ะ ว่าเป็นตัวอะไร  ตอนหน้ารู้หมดแล้วค่ะ   คุณโก้  นั่นจิ รอลุ้นว่าทั้งสองคนจะเป็นผีเสื้อมั้ย  เหอๆๆ  ไม่อยากให้ คุณสอง มีปีกบินได้เลย ให้ตายเหอะ  !! คุณเคธี่ ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ ตอนหน้าจบแล้วนะคะ คุณหนิง  ขอบคุรที่ติดตามอ่านให้กำลังใจเช่นเดียวกันค่ะ คุณสก็อตตี้  เดาต่ออีกหน่อยนะคะ เดาหลายๆทางก็ถูกสักอย่างล่ะค่ะ  อิอิ คุณปิยะรักษ์  เอนย่า เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้แต่ว่า ต้องใช้เซรุ่มเหมือนๆกับผีเสื้อพวกนั้นค่ะ พี่ไก่ ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ  เอนย่าต้องฉีดเซรุ่มเข้าไปค่ะ ร่างกายจะได้ คงสภาพปกติไว้ แต่จะเป็นเซรุ่มอะไรนั้น  ตอนหน้ามาเฉลยค่ะ  ส่วนพระเอก  คาดว่า...ต้องเดาต่อค่ะ   ตอบเรื่องอายุผีเสื้อนิดหนึ่งนะคะ  ว่าผีเสื้อ ตัวเป็นๆ ที่ไม่ใช่ในสวนผีเสื้อแห่งแอลป์มีชีวิตหลังออกมาจากดักแด้ไม่เกิน 1 เดือนค่ะ  ไม่ยกเว้นผีเสื้อสีฟ้าหรือสีอะไร  แต่ในสวนผีเสื้อของเอนย่า  เอ่อ..แบบว่า มันเป็นพวกผีเสื้อทดลองค่ะ คุณ:::อาราเร่:::  ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณสำหรับการ์ดวาเลนไทน์ล่วงหน้า และขอบคุณที่แวะมาอ่านด้วยค่ะ ขอบคุณกิ๊ฟจาก คนน่ารักดังต่อไปนี้ค่ะ auntiesai, rainfull, Thinking of you, เซโก้4, :::อาราเร่::: ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านนะคะ  เป็นการเขียนเรื่องสั้นที่ยาวที่สุดในชีวิต อีกตอนเดียวจบแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 05:16:14

ความคิดเห็นที่ 4   รอตอนจบอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 07:55:54

ความคิดเห็นที่ 5   ตามมาอ่านรวดสองตอน รีบลงชื่อก่อนคนเขียนจะถามหา ช่วงนี้ไม่ค่อยจะว่างค่ะ อุตส่าห์เห็น โทรสัพท์ ด้วย หุหุ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 08:53:32

ความคิดเห็นที่ 6   เอนย่าเป็นผีเสื้อแน่แล้ว แต่ชายหนุ่มนี่จะเป็นผีเสื้อตามด้วยหรือเปล่า? คงไม่ใช่เป็นผีกระหังแทน 555 (รูปจากเน็ต) จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 10:19:25

ความคิดเห็นที่ 7   ลุ้นระทึก ตอนจบมาลงวันนี้เลยได้ปะครับ แหะๆ สังเกต ไม่มีสระอุนะ ส่วนรูปพี่โก้... น่ากัวมาก T-T จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 10:26:16

ความคิดเห็นที่ 8   :) จากคุณ : xyz (xyzjung) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 10:40:04

ความคิดเห็นที่ 9   มาเข้าแถวรออ่านตอนจบค่ะ อ่านตอนนี้แล้วไม่นึกถึงหนังจีนเท่าไหร่แล้วค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 21:48:44

ความคิดเห็นที่ 10   อ่า อาทิตย์หน้าเลยเหรอ -__-" จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 22:21:54

ความคิดเห็นที่ 11   อืม คิดหนัก ถ้าต้องเลือกให้ตายคนนึง .. เอาเอนย่ารอดแล้วกัน ฮี่ๆ (ไม่ทายอะ เดี๋ยวผิด อิอิ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 23:10:51

ความคิดเห็นที่ 12   อืมมมม.... ไม่อยากเดา... ไหนตอนแรกบอกไม่เศร้าไงคะ... รอๆๆๆๆ.... อาทิตย์หน้าเลยเหรอคะ จบแล้วจริงๆเหรอ... เอ... หรือคุณเทียนสีไปฉลอง valentine ที่ไหนน้าาาาา... คิดถึงนะคะ จากคุณ : auntiesai เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 08:54:03

ความคิดเห็นที่ 13   มาอ่านและรอลุ้นตอนต่อไป แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 17:57:59

ความคิดเห็นที่ 14   เพี้ยง! ขอให้ไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้นนะ จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 08:06:37

ความคิดเห็นที่ 15   จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 11:25:41