ความคิดเห็นที่ 1   ๐๐            ต่อมาพ่อล้มป่วยด้วยโรคหืด  งานเงินฝืดเริ่มมีหนี้สินทั่ว  บ้านเผชิญปัญหาที่น่ากลัว  มันมืดมัวเลี้ยวลดหมดหนทาง  แม่ต้องหาบถุงเปล่าเก่าคร่าคร่ำ  ออกหาบน้ำเร่ขายให้นายจ้าง  ความทุกข์ยากจึงเหมือนค่อยเลือนลาง  แม่จำวางงานบ้านไว้ให้ลูกทำ  หวังผกาลูกสาวคราวแรกรุ่น  ช่วยค้ำจุนหุงหาอาหารค่ำ  ดูแลพ่อรับใช้ให้ข้าวน้ำ  และชี้นำน้องน้องยึดประพฤติดี  แต่ผกากลับสร้างทางผิดหวัง  กลับบ้านหลังตีหนึ่งถึงตีสี่  ถามก็ตอบว่าฝึกฝนเรียนดนตรี  เพราะจะมีงานใหญ่ในโรงเรียน  ตาปี๋ยายป๋องสองพี่น้อง  ก็จำต้องทำงานบ้านสับเปลี่ยน  ถูกน้ำข้าวราดลดเป็นบทเรียน  แม่ต้องเวียนแวะดูอยู่ทั้งวัน  แค่นี้ก็เหลือซ้ำสำหรับพ่อ  ทุกข์กลับต่อซัดเสียระเหี่ยขวัญ  เมื่อครูใหญ่เอาใบลาผกานั้น  มาถามกันจึงซึ้งถึงความจริง          แรกทีเดียวครูใหญ่ก็ไม่เชื่อ  แต่ครั้นเมื่อประยุกต์เหตุทุกสิ่ง  จึงเชื่อว่าผกาน่าชังชิง  คราบเด็กหญิงกลางวันครั้นกลางคืน  หล่อนก็คือหญิงงามตามไนท์คลับ  จะต้องรับแขกคึกจนดึกดื่น  โรงเรียนอาจมีหวังล้มทั้งยืน  ถ้าหากขืนปล่อยเรื่องค้างอยู่อย่างนี้  พ่อจึงอนุญาตเขาเอาชื่อออก  ความซ้ำซอกถึงเป็นลมล้มคาที่  ร้อนถึงแม่ปรนนิบัติคอยพัดวี  จึงค่อยมีอาการผ่านเหมือนเดิม  เมื่อเห็นแม่กกอยู่ไม่รู้เค้า  พ่อจึงเล่าเรื่องให้โดยไม่เสริม  แม้ได้ฟังน้ำตาก็พร่าเยิ้ม  ไม่กล้าเติมความเห็นเจรจา  ได้แต่หน่วงพ่อไว้มิให้ร้อน  ใช้ไม้อ่อนไม้ลึกค่อยปรึกษา  แล้วถามถึงสาเหตุเจตนา  พวงผกาคงไม่คิดจะปิดบัง  พ่อจึงหาว่าแม่ดีแต่รัก  ไม่รู้จักสอนลูกเพื่อปลูกฝัง  น้องสองคนจึงต้องทุกข์ประดัง     “ฉันจะนั่งคอยจนกว่ามันจะมา”     พ่อยืนยันขันแข็งแกร่งและกร้าว     “มันทำราวมันเป็นเช่นลูกหมา อุตส่าห์ส่งเสริมดีมีวิชา ไม่ห่วงหาน้องรักสักคนเดียว”     “เพราะว่าฉันมันไม่ดีจ้ะพี่จ๋า  คนเขาว่าตอนค่ำน้ำมันเชี่ยว       สกปรกก็เท่านั้นว่ากันเกรียว  เลยออกเรียวแรงหาบจ้วงจาบเอา       ปล่อยให้ลูกหุงหาทำอาหาร  ทำงานบ้านกว่าผู้ใหญ่ทำหลายเท่า       ทั้งที่ลูกยามเดินเตี้ยเกินเตา  ถูกน้ำข้าวราดเข้าทุกข์ประดัง”     “ไยจะต้องโศกเศร้าเล่าเมี้ยนเอ๋ย  หัดให้เคยจะสบายเมื่อภายหลัง        รู้จักทำขออาศัยใครจะชัง  เราจะยั่งยืนไปเท่าไรกัน”     “ดึกมากแล้วพี่จะเพลียนอนเสียเถิด  เดี๋ยวไข้เกิดเพียบจะจ้าระหวั่น”     “เธอหาบน้ำไม่ยั้งเหนื่อยทั้งวัน  อย่าห่วงฉันเดี๋ยวเธอจะไม่สบาย”     ยิ่งตกดึกยิ่งเย็นถึงเส้นขน  พ่อหอบจนแทบจะชีพสลาย  แม่ปรนนิบัติอยู่ข้างไม่ห่างกาย  โรคหืดร้ายทรมานมานานปี  พ่อจะฆ่าตัวตายเสียหลายครั้ง  แม่คอยรั้งห้ามไว้มิให้หนี  พ่อก็เห็นแก่บุตรสุดชีวี  จึงเลิกมีความคิดปลิดชีพตัว แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 19:53:00 จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 19:21:01

ความคิดเห็นที่ 2   จะกล่าวถึงพวงผกาเวลานี้  หล่อนอยู่ที่ภายใต้ไฟสลัว  เสียงดนตรีเร่งกระชั้นให้สั่นรัว  เย้าและยั่วหัวใจให้เคลิ้มตาม  หญิงเหล่านั้นบิดและส่ายคล้ายยืนชัก  ชายสั่นคลั่กเหมือนว่าบ้าและห่าม  หญิงก็โย้ชายก็โยกเหมือนโรคลาม  ดวงตาวามดุจซาตานที่ซานชน      เข็มเวลาเลื่อนไปเหมือนใส่ปีก  ปฏิทินถูกฉีกอีกหนึ่งหน  ธรรมชาติแปรเปลี่ยนและเวียนวน  แต่ชีวิตของคนจนทนดักดาน  วันนี้สิ้นข้าวจักตักกรอกหม้อ  พรุ่งนี้ก็ยังจนต่อมิพ้นผ่าน  คนที่รวยก็เจริญรวยเกินการณ์  พวกที่ซานนั้นก็ซานกันต่อไป      เก่งคันใหญ่แล่นมาฝ่าความมืด  ธรรมชาติชืดมืดหมองไม่ผ่องใส  ผกานั่งอย่างคนจนหัวใจ  อาเสี่ยใหญ่จึงเปรยเอ่ยขึ้นมา     “คุณส่าหรีบ้านทำไมอยู่ไกลฮะ  ใครเขาจะขยันหมั่นมาหา”     “หรีไม่อยากจะให้ใครนำพา  เสี่ยก็อย่าส่งไปให้ถึงเลย”     “เอ๊ะ แปลกใจ...พ่ออายุเท่าไหร่ดุไหมเอ่ย  ผมชักหวาดหวั่นใจด้วยไม่      เคย  เดี๋ยวท่านเชยท่านชมผมด้วยเท้า”     “พ่อจะดุหรือไม่มิใช่เรื่อง”     “อ้าว !..ส่าหรีขุ่นเคืองเรื่องอะไร”     “เปล่า”     “อย่าแก้ตัวและอย่าทำหน้าเง้า  ถึงไม่เล่าผมก็พอจะรู้”     “รู้ก็ดีหรีจะลงตรงนี้แล้ว”     “ทั่วถิ่นแถวมืดมนต์จนใจหู่  เธอกล้าเดินหรือจ๊ะยอดพธู”     “สิบนิ้วสองมือสู้อยู่แค่ตาย”     “ก็ผมรับอาสาพาถึงที่”     “ไม่เอานี่”     “จะโดนหวาย”     “เพื่อสาหรีผมบอกได้อย่างไม่อาย  ถึงชีพวายก็ยอมขอหอมที”     “อย่ามาทำปากหวานรำคาญนัก  หอมแล้วจักมิให้ไปถึงที่”     “เอ้าตกลงเอียงหน้ามาดีดี  หอมอย่างนี้สุขล้ำฉ่ำหัวใจ”     “เอ๊ะ เสี่ยขา กระเป๋า !”     “เอ้าอยู่นี่ ดึกพรุ่งนี้ค่อยคืนชื่นใจใหม่”     “คืนพรุ่งนี้ เสี่ยขาอย่าจองใคร  ช่วยหรีให้กลับบ้านตอนก่อนเวลา”     เสี่ยยิ้มรับแววตาบ่งความสงสาร  ปล่อยเก๋งคลานตามทางไปข้างหน้า  ผกายืนใจหม่นจนลับตา  จึงค่อยนำร่างฝ่าม่านราตรี  เดินพลางวาดภาพตอนพ่อนอนหอบ  สองมือกอบกระเป๋าสาวเท้าถี่  ทางเป็นหล่มอย่างไรมิไยดี  ไม่หวั่นคนและผีเหมือนที่เคย  ระหว่างทางผ่านอะไรก็ไม่รู้  ถึงประตูหวั่นวิตกโอ้อกเอ๋ย  พ่อคงต้องชักคำ..อย่างจำเลย  คงต้องเผยคำทรามไปตามเดิม จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 19:32:35

ความคิดเห็นที่ 3   ผลักประตูเข้าไปใจหายวาบ  สองแก้มแม่น้ำตาอาบเป็นภาพเริ่ม  เหมือนใครเอาความกลุ้มมาสุมเติม  พ่อก็เพิ่มหอบหนักดังฮักฮัก  เธอถลาเข้าไปใกล้ร่างพ่อ  หมายใจจะพนอ...พ่อสลัด  เสียงตวาด “อีชั่วช้าสารพัด” พร้อมกับซัดฝ่ามือหมายทำลายงาม   ผกายกกระเป๋าเข้ารับไว้   เธอตกใจร่างสั่นด้วยหวั่นหวาม  กระเป๋าอ้าของล้นหล่นโครมคราม พ่อตาวามเมื่อเห็นยาเกลื่อนกระจาย     “เมี้ยนเธอเห็นนั่นไหมไอ้ลูกชั่ว  มันคงกลัวลูกติดจึงคิดหมาย     ขนาดชื้อหยูกยามาทำลาย  โอ้..อับอายเทวดาทั้งฟ้าดิน”     พวงผกาตลึงจึงยืนนิ่ง  พ่อก็ยิ่งแค้นคับแทบดับสิ้น  แม่ก้มหยิบสลากยา       น้ำตาริน  อ่านแล้วผินหน้ากลับซับน้ำตา  ยื่นให้พ่อด้วยมืออันสั่นระริก         พ่อก็จิกเอาไปไม่มองหน้า  พอคลี่อ่านรู้จากสลากยา  พ่อถึงอ้าปาก     ค้างอยู่ตั้งนาน  แล้วจึงค่อยพึมพัมมีความว่า...     “ยาแก้หืดสามเวลาหลังอาหาร   และก่อนนอนควรจะรับประทาน..”      สิ้นคำขานร่างพ่อก็ล้มลง...                                         -จบ- ๐๐๐  ขอรูป "พวงผกา"  หน่อยครับ... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 19:38:50

ความคิดเห็นที่ 4   • ดังดอกสร้อย สุนทรี ไร้สีสัน หนึ่งในเผ่า พงศ์พันธุ์ ขวัญพฤกษา หลากนิยาม “งาม” เจ้า – เข้าตำรา งามคุณค่า จิตใจ ใช่รูปกาย ... • ...  ตามแต่จิต พิสัย ใคร่จัดสรร ตามจำแนก จำนรรจ์ อันหลากหลาย ตามสรรเสริญ ประเมินค่า ว่ามากมาย ตามแต่หมาย ประมาณชั่ง ให้มั่งมี ... • ... ขาวพิสุทธิ์ ผุดผาด พิลาสพร้อม หวานกลมกล่อม น้ำใจ ใช่กลิ่นสี ลิ้มสุธา - รสสุนทร ถ้อยวาที เช่นมาลี ฉวีชาต สะอาดองค์ ... ...................................................................... ...................................................................... . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 22:34:22

ความคิดเห็นที่ 5   • ... ความคู่ควร นวลแรก แย้มแตกผลิ แม้นตำหนิ  เพียง “กา” ค่าเทียมหงส์ งามภายใน ใช่ปั้น - แต่ง,บรรจง ลอยสูงส่ง กำหนดค่า ชะตาเพี้ยง -.... • ...เพี้ยงรู้ตัว ชั่ว-ดี มีถูกผิด ไม่ยึดติด สังขาร เบ่งบาน,เที่ยง- -แท้ชั่วคราว กราวร่วง ท้วงร่างเพียง- -ชะลอเลี่ยง อย่างไร รอดอับจน !! ... • ... ความอยู่ยง คงค่า ไร้ราคี คือ “ความดี” สรรค์สร้าง ทางกุศล ยามร่วงพลี ดีชั่ว รู้ตัวตน เช่นสุคนธ์ หอมล้น แม้นป่นปลิว ... ...................................................................... ...................................................................... . . แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 53 22:56:52 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 22:53:00

ความคิดเห็นที่ 6   ช่างเขียนเเพยรดีมีใครเหมือน นิยายเยือนย้ำกวีหาที่ไหน เขียนมาอีกนะ ชอบ ตอบทันใด ว่า ทำเล่มได้ไหม นะจ๊ะเธอ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 02:32:32

ความคิดเห็นที่ 7   คารวะท่านนักแต้มครับ ผมเคยเขียนเพลงให้เพื่อนศิลปินใต้ดินเมื่อหลายปีก่อน เป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะดูคล้ายๆกัน   แต่บทเริ่มต้นและบทสุดท้ายของเธออาจจะแตกต่างไปจากเรื่องราวของท่านอยู่บ้าง   ลองอ่านดูครับ  โอกาสดีๆเร็วๆนี้ผมจะนำไปไว้ให้ฟังในบล็อกของผมครับ ทำนองก็คล้ายเพลง สาวชัยภูมิ , เพลงชู้ของหลงลงลาย เพราะสมัยนั้นทำนองนี้กำลังเกร่อครับ ชื่อเพลง  "ดาริน" เหมือนป่าบนเขาที่โดนเผาไหม้ ดังภูทะลายด้วยแรงระเบิดพันโล เมื่อเห็นนวลน้องอุ้มท้องที่เริ่มเติบโต โอ้โฮ!โอ้โฮ!เป็นไปได้หรือดาริน ดารินเมื่อคราวเป็นสาวสวยสด เรือนร่างงามงด บดใจให้ชายถวิล พ่อแม่เป็นห่วง ตักเตือนเจ้าไม่ได้ยิน ระหกผกผิน โบยบินอยากเด่นเป็นดาว ******เสียงเพลง จากสวรรค์จำลอง ใจคึกคะนอง เร่าร้อนตามเพื่อนหนุ่มสาว ร่วมเสพ ร่วมลองของมึนเมา พลีกายพลีสาว กลิ่นคาวคละคลุ้งรูปงาม เห็นแต่วันนี้นวลน้องร้องไห้ วันคืนสดใส ผ่านไปยากเกินติดตาม โชคดีมาได้ โรคร้ายไม่มาคุกคาม แต่มีคำถาม ให้คิดสะกิดเตือนใจ ***คอยตอบคำถาม  แม่จ๋าพ่อหนูอยู่ไหน??? จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 09:46:39

ความคิดเห็นที่ 8   ขอขอบคุณ กำลังใจที่ให้ผม ทั้งแม่นมใจดี ที่แสนหวาน เสกคาถา ก็คอยมาตั้งนาน อยากพบพาน ตัวตน คนตรงกัน   ploythana เก่งกลอน สุนทรศิลป์ ชื่อ twins -tiki วิเศษสรรค์ สุนันยา คนกันเอง ไม่ว่ากัน เรียวรุ้งนั้น  คงสวย ด้วยมั่นใจ   ท่าราชวงค์ เสมอมั่น ขยันแต่ง แต่ยังแหนง ๐i๐๐๐ คุณคนไหน มาคิดดู ต่างให้ กำลังใจ นกโก๊กใช่ ช่างน่ารัก จักได้ยล... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 14:44:26

ความคิดเห็นที่ 9   พวงผกาบุปผากตัญญตา น้ำใจคุณค่า  เหลือคณาเหนือคำนวน พลีกายต่อสู้ อุ้มชูครอบครัวครบส่วน วิบากกรรมล้วนล้วน คร่ำครวญไห้หวนใครได้ยิน.... พวงผกาบุปผากตัญญตา ชาติกำเนิดดอกหญ้า สำนึกดอกฟ้าโสภิณ พ่อแม่น้องน้อง อิ่มท้องสมถวิล พวงผกาฉมฉิน ยุพินยินดีรับชะตากรรม... จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 15:08:14

ความคิดเห็นที่ 10   " จากคุณ : ฮกกงจื้อ (the darkknight) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 19:59:22

ความคิดเห็นที่ 11   อ่านสำนวนกวี เป็นศรีเอก ที่สรรค์เสก เป็นบท คนโฉดฉิน ดั่งนกน้อย โผผกจากอกบิน ใจถวิล ห่วงหา จึงอาดูร คำว่ารัก หนักหน่วง จึงห่วงมาก จะทุกข์ยาก อย่างไร ไม่เสื่อมสูญ ยอมสละเพื่อผู้ ที่เกื้อกูล หวังแทนคุณ บุพกาผู้ อารี ถึงถูกหยาม ต่ำช้า พาอดสู จะทนสู้ ถึงไร้ ไกลศักดิ์ศรี มองให้ลึก ตรึกตรอง ลองดูซี หญิงผู้นี้ งามเลิศ ประเสริฐจริง เพราะพระคุณ พ่อนี้ ที่ยิ่งใหญ่ ต้องตัดใจ ทำให้ได้ทุกสิ่ง ใครจะมอง อย่างไรไม่ประวิง เพราะแท้จริง ลึกล้ำ ย้ำอยู่ใจ ถึงนาที สุดท้าย พ่อได้รู้ น้ำตาลูก พร่างพรู หลั่งรินไหล ทุกสิ่งที่  ลูกนี้ ได้ทำไป เหลืออะไร ให้เห็น เป็นทรงจำ . สวัสดีค่ะพี่นักแต้ม สุเพิ่ง ได้อ่าน นิยาย ที่เขียนเป็นบทกวี ของพี่ ได้จนจบค่ะ สุว่าเป็นอุทาหรณ์ ที่ดีนะคะ (ไม่สบาย แต่ก็ อดร่วมแจมไม่ได้ค่ะ) เนื่องในวันแห่งความรัก บทกลอนที่สุเขียนมานี้ เพราะสุ อยากบอกถึง ความรัก ให้ผู้ชายคนหนึ่ง ที่สุรัก และบูชาตลอดชีวิต คนนั้น คือพ่อ สุ เองค่ะ วันนี้ สุ ไม่มีโอกาส ได้บอกคำนี้กับพ่อแล้ว ขอฝากผ่าน ทางกระทู้พี่แต้มนะคะ และสุอยากจะบอก อีกอย่าง วันนี้ สุ มีความสุขที่ มีคน พาไปเยี่ยม ไปหา ผู้ชาย อีกคนหนึ่ง ที่สุรัก และบูชา ไม่น้อยไปกว่า พ่อ บังเกิดเกล้าเลย และสุฝาก ขอบคุณ คนที่พาสุไป ในครั้งนี้ ผ่านกระทู้ พี่นักแต้มด้วยค่ะ เผื่อเขาเข้ามาอ่าน  ขอบคุณที่ทำให้ คนคนหนึ่ง มีความสุขมาก ในวันนี้ค่ะ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ.. . แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 53 23:13:11 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 20:51:54

ความคิดเห็นที่ 12   ๐  ตอบขอบใจ "สุนันยา" ที่เข้ามาในกระทู้ "ลูกพ่อ" อย่างลึกซึ้งและมีความหมาย ๐  ขอบคุณเพื่อนๆ ที่เข้ามาเยี่ยมเยือนและให้คะแนนถูกใจ  แต้มมีเรื่องราวจะเล่ามากมาย  แต่ก็ต้องคิดเหมือนกันว่า ที่ทำมานี้สมาชิกคิดอย่างไร เพื่อจะเป็นแนวทางแก่ตนต่อไป ๐   แต้มฝากรูปสมัยไปเป็นวณิพก ขอทานที่อินเดีย เมื่อปีที่แล้ว... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 23:29:52

ความคิดเห็นที่ 13   ขอทานตัวจริงที่กุสินารา... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 23:31:12

ความคิดเห็นที่ 14   เล่นหีบเพลงโบราณกับคู่ขอทานแม่ลูกอ่อน  ใช้เวลาไม่นาน ได้เงินมากมาย....จนทำให้ติดใจว่า สักวันหนึ่งจะกลับไปอีก.. ...อย่าว่ากันนะครับ...นี่ก็หนึ่งของ "ลูกพ่อ" แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 53 23:39:04 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 53 23:35:44 จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 23:35:07

ความคิดเห็นที่ 15   วณิพกทำผิดพลาดครับ... จึงส่งรูปตามมา จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 23:37:12

ความคิดเห็นที่ 16   ซาบซึ้งมากครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 07:41:47

ความคิดเห็นที่ 17   ขอขอบคุณ ทุกท่าน มาอ่านบท จะจำจด ในทรวง ที่ห่วงหา ชีวิตคน จะชั่วดี มีราคา อยู่ที่ค่า แห่งความดี เป็นนิรันดร์ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:48:24