รักจากเธอที่ผ่านพ้นไป

…รักจากเธอที่ผ่านพ้นไป…
ในความทรงจำ เริ่ม ณ 14 กุมภาพันธ์…

หลังเคารพธงชาติ ขณะเดินตามแถวเข้าห้องเรียน
เป็นวันแรกที่แปลกใจที่สุดและดีใจมากที่สุด
เพียงแค่… เธอคนนั้น ย้อนเดินกลับ เดินผ่านเพื่อนคนอื่นๆ
มาหยุดยืนต่อหน้า ยืนมือที่มีห่อของเล็กๆสีแดงซึ่งหอมอบอวล ชื่นใจกลิ่นน้ำอบไทย
แล้วพูดว่า… “ ให้ ”
อาจคงด้วยสีหน้าเราที่แปลกใจ งุนงง จนไม่มีปฎิกิริยาใดตอบเธอ
เธอได้จับมือเราขึ้น หงายแบมือออกวางห่อของสีแดงนั้นบนฝ่ามือ
แล้วเดินจากไปเข้าห้องเรียน

เราเองขณะนั้น ได้แต่แปลกใจที่สุดและดีใจที่สุด
ถามตัวเอง “ นี่เกิดอะไรขึ้น ฝันไปหรือเปล่าเนี่ย
ไม่เคยคุยด้วยเลย แต่วันนี้เข้ามาทักทายก่อนแถมมีสิ่งของให้ ”
จะน่าเชื่อมั้ย ถ้าจะเขียนว่า…กว่าจะยอมรับ เชื่อว่านั่นคือเรื่องจริง
โน้น ช่วงเย็นเมื่อถึงบ้าน หลังจากนั่งเพ่งดูและจับสัมผัสห่อของสีแดงอยู่เป็นนานสองนาน
จนได้ตอบตัวเอง “ วันนี้ เธอตั้งใจเดินตรงมาหาแล้วให้สิ่งของเรา จริงๆ ”

ด้วยวัยเรียน ที่เอื้อให้เรียนๆ คุยๆ เล่นๆ
ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ สนุกสนาน สราญใจ มีความสุขตามแต่วาระโอกาส
ทั้งยังมีงอน น้อยใจ ทะเลาะ เสียใจ ร้องไห้ แล้วแต่สถานะการณ์ที่ไม่พอใจ ไม่ชอบ
เป็นเช่นนี้สลับเปลี่ยนหมุนเวียนเป็นปกติ
จนกระทั่งใกล้มาก อีกแค่ 3 เดือนก่อนวันเรียนจบ
เพื่อสอบเรียนต่อระดับสถาบันอุดมศึกษา
ขอยืมใช้วลีร่วมสมัย… งานเข้าสิ
อยู่ๆเธอพูด เธอบอก “ ออกไปจากชีวิตเรา ปล่อยเราไปเถอะ”

เวลานั้น ยอมรับในสมองเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่ต้องการคำตอบจริง
ขณะเดียวกัน ใช้ใจคิด นี่เนื่องด้วยเพราะสาเหตุใด มันต้องมีต้นเหตุแน่นอน
แต่… ด้วยความรู้สึกดีๆที่มีให้กันเสมอมาและเข้าใจในตัวตนที่แท้จริงของเธอ
เมื่อได้ยินคำพูด คำบอกนั้นจากเธอแล้ว
ได้แต่… ยืนนิ่งเฉย จำต้องยอมหยุด จำต้องยอมรับ
แล้วรีบหันหลังเดินออกห่าง ออกไปจากชีวิตเธอ
เจตนาหลบซ่อนน้ำใสๆซึ่งเริ่มล้นเกือบทะลัก เอ่อล้นขอบตา
พร้อมหลั่งระบายความเจ็บช้ำ อย่างปวดร้าวที่มีอยู่เต็มใจ
ตั้งใจไม่ต้องการให้เธอได้เห็น ได้รับรู้
หรืออาจเข้าใจผิดว่า  เรียกร้องขอความเห็นใจ
จนเวลาล่วงผ่านไป ท้ายสุดได้รับรู้เพียง… เธอสอบผ่าน
ได้เข้าเรียนต่อในสถาบันนั้น ได้อย่างที่ตั้งใจ สมดังปรารถนา

เฮ้อ จากวันนั้นถึงวันนี้ มันนาน นานมากแล้วนะ
จะมีใครสักคนเชื่อมั้ย ถ้าจะบอกว่า…
ใจ ของใครคนนี้คิดอย่างนี้จริงๆ
แม้ไม่เคยได้รับรู้เรื่องราวใดๆของเธออีกเลย
(ทั้งๆที่ใจยังคงเรียกร้องอยากได้รู้บ้าง)
ที่ผ่านพ้นไปแล้วนั้น ไม่เคยคิดอาฆาต เคียดแค้นหรือสาบแช่ง
ได้แต่ใช้ชีวิตให้เลยผ่านต่อไป วันแล้ววันเล่า
พยายามทำประโยคสุดท้ายที่เธอพูด เธอบอก
เสมือนถือเป็นคำขอสุดท้าย ทำสำหรับเธอต่อๆไป
บอกตัวเอง “ เธอพูด เธอบอกมาแล้ว เพื่อเธอ…เราต้องทำได้สิ เพื่อเธอ ”
ตั้งใจต้องนิ่งแน่วแล้วอยู่เฉย ราวอยู่คนละภพ ปล่อยคำถามให้ยังคงคาใจ
ยังคงเก็บบ่มความรู้สึกดีๆเหมือนเช่นเดิม
แอบส่งความปรารถนาดีผ่านดวงดาวไปให้
เผื่อสักวันเธออาจจะรับรู้ได้ว่า…
ตรงนี้ ยังมี ยังมี ใครคนหนึ่ง คนเดิม คนไม่สำคัญ อีกคนหนึ่งในล้านของเธอ
เพื่อตัวเองแล้ว ตั้งใจไม่รับสิ่งใดเลยจากเธออีกเลย
ขอเพียงเธอ… อยู่เย็นเป็นสุขทั้งใจกาย ตลอดเสมอไป
ได้โปรดเถิด เชื่อเรา เราคิดอย่างนี้จริงๆ
สำหรับเธอ เธอคนเดียวกับ…รักจากเธอที่ผ่านพ้นไป…

อย่างไรแล้ว วันแห่งความรักใช่เป็นวันของผู้มีคู่รักเท่านั้น
แท้จริงทุกวันเป็นวันแห่งความรัก
แต่วันนี้เป็นเพียงอีกวันที่มีอุปกรณ์ตัวช่วย ส่งมอบความรักแทนใจ
ให้ครอบครัว ให้เพื่อนๆ ให้น้องสุนัขน้องเหมียวเหล่าน้องสัตว์ร่วมโลก
ให้ร่วมได้รับความสุขในวาระโอกาสเดียวกันทั่วทุกประเทศ
เป็นอีกวันที่เสริมส่งการสะพัดการเงินเศรษฐกิจอย่างน่าสนใจ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขในวันแห่งความรักนะ

14 ก.พ.2553

จากคุณ	: PANPISA
เขียนเมื่อ	: 14 ก.พ. 53 04:48:00

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป