ความคิดเห็นที่ 1 พุทธคยา... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:07:29

ความคิดเห็นที่ 2 พุทธคยา.. จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:08:38

ความคิดเห็นที่ 3 ต้นพระศรีมหาโพธิ์ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:09:48

ความคิดเห็นที่ 4 ทางขึ้นเขาคิชฌกูฎ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:19:21

ความคิดเห็นที่ 5 ผู้แสวงบุญ บนยอดเขาคิชฌกูฏ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:20:41

ความคิดเห็นที่ 6 สวดมนต์ ภาวนา... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:21:45

ความคิดเห็นที่ 7 ท่องแดนพุทธภูมิ..  บทที่ ๒ เปี่ยมบุญจากการสวดมนต์ เจริญสมาธิภาวนาเพื่อเป็นพุทธบูชาแล้ว  รถพากลับเข้ามาในเมืองราชคฤห์ ทานอาหารเที่ยงแล้ว ไปชมตะโปทาธารามบ่อน้ำร้อนที่มีมาแต่สมัยพุทธกาล    เมื่อเดินเข้าสู่บริเวณตะโปธารามสถานที่อาบน้ำเก่าแก่  ด่านแรกที่เจอคือที่อาบน้ำของศูทรและจัณฑาล  วรรณะต่ำสุด  น้ำที่เห็นเป็นน้ำที่อาบมาแล้วจากชนชั้นสูง สีขุ่นข้นเหมือนน้ำโคลน มีคนตัวดำ ๆ ทั้งหญิงและชายนุ่งน้อยห่มน้อยนั่งยืนอาบน้ำเต็มไปหมด  เดินสูงขึ้นไปอีก ดูดีขึ้นหน่อย  เพราะเป็นสถานที่อาบน้ำของพวกวรรณะแพศย์  ส่วนสูงสุดเป็นวรรณพราหมณ์ ดูจะมิดชิดแบ่งห้องอาบแบ่งชายหญิง ดูผิวพรรณและกิริยาของผู้อาบน้ำจากล่างมาถึงบนต่างกัน เหมือนกับสีของน้ำที่ต่างกันราวฟ้ากับดิน วัดเวฬุวนารามหรือวัดไผ่ล้อมอยู่ไม่ไกลแค่เดินถึง เป็นราชอุทธยานของพระเจ้าพิมพิสารถวายให้พระพุทธเจ้า เป็นศูนย์กลางประกาศพระศาสนาเป็นสถานที่ประชุมสงฆ์ครั้งสำคัญที่สุดอันเป็นที่มาของวันมาฆบูชา และเป็นที่จำพรรษาของพระพุทธเจ้าถึงห้าพรรษา  ภาพที่เห็นคือกอไผ่ร่มรื่น ดูเหมือนจะเป็นสวนสาธารณะมากกว่า  จุดเด่นคือ “สระกลันทกนิวาปะ” ซึ่งพระเจ้าพิมพิสารสร้างถวายพระพุทธองค์เพื่อทรงสรงน้ำ รถวิ่งตามถนนอันคับแคบ ไปนมัสการหลวงพ่อองค์ดำที่ศักดิ์สิทธิ์ และเข้าชมมหาวิทยาลัยนาทันลาอันกว้างใหญ่ไพศาล  และเก่าแก่รุ่งเรืองมามากกว่าพันปี  อากาศอบอ้าวจนรู้สึกเมื่อยล้า จึงขอนั่งรอคณะที่รถ   มองไปทางหน้าต่าง  เห็นเด็กๆวิ่งตามคณะของเราและคณะอื่นเป็นขบวน  ผมเองเป็นคนจิตอ่อน ต้องฝืนใจแข็งทุกครั้งที่เจอพวกนี้ เพราะไม่ชอบวิธีการขอการตื้อ บางคนทำตัวน่าสงสารสารพัดมายา  บางรายทำยังกับเราเคยเป็นหนี้มาตั้งแต่ชาติก่อน จะตามทวงตามบี้เอาให้ได้  เรารู้ว่าขอทานหรือวณิพกแบบไหนที่ควรให้   เพื่อนหลายคนมาปรึกษา  ผมบอกว่า อย่าไปสนใจ ไม่มองหน้าสบตา เดินหนีทำเหมือนกับเขาไม่มีตัวตน  การวางเฉยก็ดีเหมือนกัน  ครั้งหนึ่งผมยืนคอยรถอยู่ที่หน้าวัดญี่ปุ่น  เด็กเอาพระพุทธรูปปั้นขนาดเท่าฝ่ามือมาขาย  คือตื้อและตามติดตลอด แล้วเอาของมายัดใส่มือเรา  ทำเดินออกไปยืนดูอยู่ห่างๆ  วิธีการแก้ของผมคือ  เรียกเด็กขอทานอีกคนหนึ่ง แล้วยื่นรูปปั้นนี้ให้ บอกว่ายกให้ฟรี  จบลงว่าเขาทั้งสองไล่จับแย่งของกันชุลมุน พวกเราแวะชมเนินดินบ้านนางสุชาดาลูกสาวเสนานิกุฏมพี  อุบาสิกาคนแรกของพระพุทธศาสนา  นางผู้ถวายข้าวมธุปายาสแก่เจ้าชายสิทธัตถะ  หลังจากพระองค์บำเพ็ญทุกรกิริยามาถึง ๖ ปีก็มิได้บรรลุมรรคผล  พระองค์ได้ฉันข้าวมธุปายาสของนางสุชาดาแล้ว จึงได้ทรงลอยถาดอธิษฐานไปตามน้ำ จากนั้นจึงข้ามแม่น้ำเนรัญชราไปฝั่งต้นศรีมหาโพธิ์  แล้วอธิษฐานจิตบำเพ็ญเพียร  จนทรงบรรลุอภิสัมโพธิญาณตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในคืนนั้นเอง เห็นลูกหลาน ของนางสุชาดากำลังปีนป่ายบนสถูปสูงใหญ่ก่อด้วยอิฐก้อนโตแล้วทำให้นึกสงสัยเหมือนกันว่า  เขาไม่รู้เลยหรือว่านี่คือสถานที่สำคัญแห่งหนึ่งของชาวพุทธ  ใกล้ๆกันเป็นชุมชนเล็กๆ ด้านหลังเป็นท้องนาเวิ้งว้าง เห็นต้นตาลยืนต้นเป็นระยะ เห็นวัว ควายกินหญ้าเป็นกลุ่ม ผมเดินเลี่ยงออกไปทำความรู้จักและถ่ายรูปกับชาวนาชายหญิงที่กำลังนวดข้าวอยู่บนลานนวด  ฟางข้าววางซ้อนกันสูงรูปร่างเหมือนดอกเห็ด ตะวันกำลังตกดิน  รถพาเราวิ่งเลียบแม่น้ำเนรัญชราอันแห้งเหือด  สักพักก็ถึงวัดเนรัญชราวาส วัดไทยที่พระสงฆ์ไทยจำพรรษาอยู่หลายองค์  พวกเราได้ทำพิธีทอดผ้าป่าในพลบค่ำ  ความมืดเริ่มปกคลุม  ลมเย็นโชยมาเบาๆ ผมเดินออกไปที่พื้นทรายเวิ้งว้างที่เคยเรียกว่าแม่น้ำเนรัญชรา ก้มลงกำทรายขาวละเอียดค่อยๆโปรยลงสู่พื้น อธิษฐานอยู่ในใจว่า “ลูกได้มาถึงแล้ว ขอพรประเสริฐจงมีแก่ลูกเถิด”   ทำให้รู้สึกปลื้มปิติล้ำลึกอยู่ในใจ ...ชาวนาอินเดียว.. แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 53 12:35:10 จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:27:27

ความคิดเห็นที่ 8 เนินดิน..อนุสรณ์ บ้านนางสุชาดา จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:30:12

ความคิดเห็นที่ 9 แม่น้ำเนรัญชรา อันเหือดแห้ง จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:33:41

ความคิดเห็นที่ 10 ตะโปธารา"  ที่อาบน้ำของชนชั้นกลาง จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:38:15

ความคิดเห็นที่ 11 ท่องแดนพุทธภูมิ... บทที่ ๓ คืนนี้พวกเรากลับมานอนที่โรงแรมเดิม  บางคนไปไหว้พระสวดมนต์ทำสมาธิภาวนาอยู่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์   เรายังอยู่ที่เมืองคยา  (Gaya ) วันนี้จะไปชมถ้ำดงคะสิริหรือจะแปลเป็นไทยว่า “ภูเขาที่กลืนกินฤาษี”  ถ้ำดงคะสิริสถานที่พระพุทธเจ้าเคยบำเพ็ญทุกรกิริยาอยู่บนยอดเขาหัวโล้น นั่งรถแรงสูงขึ้นเขาไปแล้วยังเดินต่อไปอีก  สมาชิกบางคนหมดแรงต้องพยุงปีก  เมื่อถึงยอดเขา คลานเข้าไปกราบใกล้พระพุทธรูปในท่าทุกรกิริยาที่เหลือแต่กระดูก  ทำให้นึกถึงตัวเอง ก่อนจะท่องคำว่า “ยุบหนอ..พองหนอ” อยู่ในใจ คืนนี้เรากลับมาพักที่พุทธคยาเหมือนเดิม  จากพุทธคยา เราออกเดินทางแต่เช้าตรู่เป้าหมายระยะทาง ๒๕๐ กม. การเดินทางในอินเดียนั้นเอาแน่นอนไม่ได้  เช้านี้ท้องฟ้าสลัวเห็นชาวบ้านนั่งยองๆอยู่ริมถนน มีกระบอกไม้ไผ่ใบย่อมอยู่ตรงหน้า  เมื่อแรกเห็นนึกว่าวณิพกริมทางมาจองที่ทำกิน  มีคนบอกนั่นเขามานั่งปลดทุกข์กัน จึงร้องบางอ้อว่า  ช่างกระไรไม่อายกัน  จะหาต้นไม้บังหรือออกไปทุ่งโล่งให้ไกลอีกหน่อยก็ไม่ได้   รถพาเรานั่งแอ่นหน้าแอ่นหลังตามแรงเหวี่ยงควบคู่ไปกับเสียงแตรรถ  ทั้งแตรรถเขา แตรรถเราระงมไปหมด ผมได้โอกาสไปขอนั่งคู่กับคนขับด้านหน้าที่แบ่งกั้นแยกกับผู้โดยสาร  ถามว่าทำไมต้องบีบแตรกันยิบอย่างนี้  ถ้าเป็นเมืองไทยต้องได้ฉะปากหรือยิงกันให้ตายไปข้างหนึ่งแน่นอน  เขาบอกว่าคนอินเดียต้องใช้แตรเป็น (แตรรถเสียงดังปู้นๆ..ปี๊นๆ) เพราะ..เห็นไหม? เห็นไหม?... เขาพูดพลางชี้มือ.. ไม่แตรมันไม่หลีก ไม่ว่าคนเดินถนน  จักรยาน รถราใหญ่น้อย หรือแม้แต่สรรพสัตว์ต่างๆ  ส่วน “วัว” เทพเจ้าบนท้องถนนนั้นต้องยกให้ท่าน อย่าไปแตะทีเดียว เขาว่าชนคนกับชนวัว เลือกชนคนดีกว่า  ถามว่าระหว่างแตรกับเบรกรถจะเอาอะไร คนขับบอกว่า “เอาแตรก่อน” เพราะไม่มีแตร รถไปไม่ได้  ฟังแล้วต้องหยุดคิด  ก็ดีไปอย่างมีแตรให้บีบไปตลอดทางคงจะแก้ง่วงได้ดี  คนไม่เคยอย่างเราต้องสะดุ้งเสียประสาทไปตลอดทาง  แม้กระทั่งยามค่ำคืนนอนในห้องโรงแรมบางครั้งต้องผวาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแตรเจ้ากรรมที่ดังระงมอยู่ข้างนอก ถึงเมืองสารนาถยามบ่ายคล้อย รถวิ่งผ่านตัวเมืองอันจอแจเข้าไปอย่างยากลำบาก  หลังจากเข้านมัสการคันธสถูปสถานที่พระพุทธเจ้าทรงพบกับปัญจวคีย์ครั้งแรกแล้ว  พวกเราได้ไปที่ธัมเมกขสถูปเจดีย์ สถานที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนาโปรดปัญจวัคคีย์  ซึ่งบังเกิดพระรัตนไตรขึ้นมาในโลก  ต่อจากนั้นก็นมัสการพระคันธกุฏีที่พระพุทธองค์ทรงจำพรรษาเป็นครั้งแรก  ก่อนเข้าพักที่วัดไทยสารนาถ เช้าวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ วันนี้ พวกเราตื่นตั้งแต่ตี ๕ รถพาเราวิ่งฝ่าความมืดไปไม่ไกลนัก แล้วปล่อยลงที่ถนนใจกลางเมือง ในความมืดสลัวแสงไฟริบหรี่ ผู้คนเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มๆ   มุ่งหน้าไปทางเดียวกัน ตามถนนแคบ ๆ  ได้ยินเสียงสวดโหยหวนของคนกลุ่มหนึ่งตามหลังมา  เขาว่านั่นคือขบวนแห่ศพ พวกเรารีบเดินอย่างเร็วเพื่อจะให้ถึงท่าน้ำก่อนที่ขบวนแห่ศพจะมาถึง  ที่ท่าน้ำเห็นผู้คนเต็มไปหมด บ้างก็มีไฟฉายหรือเทียนไขในมือ มองไกลออกไปเห็นแสงไฟสะท้อนระยิบระยับสะท้อนเหนือแม่น้ำคงคา  หลังจากรวมกลุ่มกันได้แล้ว  พระที่เป็นไกด์ได้แบ่งพวกเราออกเป็นกลุ่มๆเพื่อขึ้นเรือ   เมืองพาราณสีและแม่น้ำคงคามีความสำคัญเป็นเหมือนสายเลือดและชีวิตของชาวฮินดู ด้วยความเชื่อถือปฏิบัติต่อกันมาหลายพันปี  ทุกเช้าชาวฮินดูจะสวดมนต์บูชาพระศิวะและพากันมายังท่าน้ำเพื่ออาบน้ำชำระบาป แม่น้ำคงคาอันศักดิ์สิทธิ์ มีความยาวถึง ๒.๕๑๐ กิโลเมตรจากแหล่งต้นน้ำบนเทือกเขาหิมาลัย  ความมหัศจรรย์ของคงคาคือ ไหลย้อนขึ้นสู่ทิศเหนือ  ไหลทวนทิศกับแม่น้ำทั่วไปจนเกิดความเชื่อว่าแม่น้ำนี้ไหลขึ้นสู่สวรรค์   คงคาจึงเป็นสายน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งเป็นที่ฝังร่างในวาระสุดท้ายของชาวอินเดีย อรุญเบิกฟ้า  ที่แม่น้ำคงคา จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:43:12

ความคิดเห็นที่ 12 ริมฝั่งแม่น้ำคงคา  เมืองพาราณสี จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:44:04

ความคิดเห็นที่ 13 นักบุญ... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:46:17

ความคิดเห็นที่ 14 ท่องแดนพุทธภูมิ...บทที่ ๔ เรือพายพานักท่องเที่ยวออกสู่สายน้ำ  ตะวันสีแดงดวงโตค่อยๆโผล่ขึ้นทางฝั่งน้ำตรงข้าม  เป็นภาพสวยงามประทับใจยิ่ง  พวกเราลอยกระทงใบเล็กที่เตรียมมา  เสียงพระไกด์บรรยายเป็นระยะ ในขณะที่คนพายเรือพายไปเรื่อยๆ  พวกเราตื่นตาตื่นใจกับภาพที่เห็นริมฝั่ง ทั้งโบสถ์วิหาร  โบราณสถาน  บ้านเรือน ท้องฟ้าสว่างแล้ว มองแต่ไกลเห็นกลุ่มควันสีขาวลอยอยู่เหนือท่าน้ำ  เห็นฟืนกองโตสูงท่วมหัวหลายกองวางเรียงราย  ความเชื่อว่าเผาที่นี่จะได้ไปสวรรค์ จึง มีโรงแรม “ มรณาโฮเต็ล” ไม่ไกลจากท่าน้ำเพื่อรอการตาย  หรือไม่ก็รอคิวการเผาที่นี่  เรือพายอยู่ห่างๆ  ห้ามถ่ายรูป พวกเราจึงได้แต่มองอยู่ไกลๆ กองไฟหลายกองครุกรุ่น ควันไฟอ้อยอิ่ง  เขาว่าศพส่วนมากไหม้ไม่หมดก็เข็นลงน้ำ เห็นนกแร้ง นกหลากหลายบินวนเวียนเพื่อหาโอกาสพิเศษ เห็นเสื้อผ้ากองอยู่เป็นระยะบางชิ้นยังสีใหม่สด  แน่นอนสาวพรหมจารีย์หรือเด็กหากเสียชีวิตจะไม่มีการเผา ทางเดียวคือให้ธรรมชาติจัดการเอง ผู้คนมากมายตามริมฝั่ง บ้างก็ดำผุดดำว่าย ชาวบ้านนำดอกดาวเรืองมาลอยบูชาคงคา  ผู้เฒ่าผู้แก่ลูกเล็กเด็กแดงมาที่นี่ เพื่อล้างบาป ชำระบาปหรือมาขอพรจากคงคาอันศักดิ์สิทธ์  บางกลุ่มก็แห่นักบวชหรือโยคีผู้ทรงฤทธิ์มาสรงน้ำ  มองสำรวจไปทั่วชายฝั่ง ในขณะที่ผู้ร่วมทางบางท่านเอาน้ำคงคาใส่ขวด  เห็นแม่กำลังอุ้มเด็กน้อยบรรจงจุ่มลงน้ำ  เห็นแม่เฒ่าเอาน้ำวักขึ้นลูกหัวด้วยใบหน้าเปี่ยมบุญ  ในขณะที่มุมหนึ่งกำลังล้างผักล้างปลา  กลุ่มชายฉกรรจ์กำลังชักเสื้อผ้าตากกันที่ริมฝั่ง  เมื่อเรือขายของที่ระลึกมาเทียบ ไกด์บอกว่าอย่าซื้อเป็นอันขาด เพราะถ้าซื้ออันหนึ่ง  มันจะมาเป็นขบวนปิดล้อมเรือของเรา  แต่ถ้าใครจะซื้อปลาเป็นๆที่จับจากแม่น้ำคงคานี้ก็เชิญเอาไปทำกินกันเอง เราคิดอยู่ในใจว่า “ปลาศักดิ์สิทธิ์จากคงคาสวรรค์นี้  ยังจะถูกจับมากินได้อีกหรือ?” เสร็จจากสายน้ำสวรรค์  พวกเราขึ้นรถมุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยพาราณสีเพื่อทอดผ้าป่าสามัคคีเป็นทุนการศึกษาแก่พระภิกษุสามเณรไทยที่กำลังศึกษาอยู่ที่นี่  แล้วไปชมโบสถ์หินอ่อนอันวิจิตรตระการของชาวฮินดู  ก่อนเข้าบริเวณแวะซื้อไข่ต้มหรือที่เรียกกันว่า “อัณดะ” มากิน (คนไทยเอามาเรียกที่ผลิตน้ำเชื้อของชายว่า “อัณฑะ ไปเสียฉิบ) พูดถึงของฝากจากเมืองนี้  ผมได้แปรงสีฟันมัดเป็นท่อนๆยาวกว่าคืบ (กิ่งสะเดาทุบปลายใช้ขัดฟัน) ๑๙ กพ.๕๒  เช้าวันนี้เป็นวันเดินทางไกลอีกครั้งหนึ่ง  ระยะทาง ๒๕๙ กิโลเมตร ถึงเมืองกุสินารา สถานที่เสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน  หลังจากเข้านมัสการปรินิพพานสถูป สาลวโนทยาน อย่างประทับใจแล้ว  พวกเราก็เดินทางไปที่มกุฏพันธนเจดีย์สถานที่ถวายพระเพลิงของพระผู้มีพระภาคเจ้า นั่งสวดมนต์เจริญสมาธิภาวนากันรอบๆ พระสถูปอันใหญ่โต  สักพักผมจึงเดินออกไปที่ประตูด้านนอก  เห็นวณิพกแม่ลูกอ่อนกำลังร้องเพลงประกอบการเล่นเครื่องดนตรีหีบเพลงชักโบราณอยู่  มือหนึ่งดึงหีบเพลงชัก ในขณะที่ลูกน้อยอยู่ในอ้อมอก ปากก็ร้องเป็นคำสวด “พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ  ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ”  เสียงโหยหวนจับใจ  พิจารณาแล้ว จึงขอเข้าไปเล่นด้วย เพลงสวดท่วงทำนองโหยหวนดังแว่วขึ้นคู่กับเสียงหีบเพลงชักของวณิพกผู้มาใหม่เพราะจับใจจนทุกคนหันมามอง  คณะผู้แสวงบุญจากเมืองไทยเดินผ่านประตูออกมาต้องตกตะลึงเมื่อเห็นว่า  หนึ่งในเพื่อนร่วมทางนั้นกำลังนั่งกับพื้นเป็นวณิพกขอทาน  ทุกคนเข้าห้อมล้อมถ่ายรูป ทั้งแขกไทยจีนฝรั่ง  เราใช้เวลาไม่เกิน ๑๕ นาทีทำเงินได้เป็นกอง  ถามนักร้องแม่ลูกอ่อนว่าสามีอยู่ไหน  ขอให้มานับเงิน เห็นชายคนหนึ่งทำแบมือยักไหล่ เดินส่ายหัวด๊อกแด๊กออกมา  ผมไม่ได้คิดเป็นอื่นเพราะได้เรียนรู้มาแล้วว่า ถ้าแขกส่ายหัวด๊อกแด็กแบบนี้ให้แปลว่า “เยสหรือใช่”   ผมมอบเงินทั้งกำให้แม่ลูกอ่อน  ซึ่งรู้ว่ากว่าที่จะได้เงินมากเท่านี้เธอต้องใช้เวลาหลายวันทีเดียว ขอทานตัวจริง... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:51:44

ความคิดเห็นที่ 15 นักร้องแม่ลูกอ่อน กับนักดนตรีหีบเพลงชัก จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:56:10

ความคิดเห็นที่ 16 นักร้อง-นักดนตรี จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:02:27

ความคิดเห็นที่ 17 ท่องแดนพุทธภูมิ... บทที่ ๕ ระยะทางจากกุสินาราไปลุมพินี เนปาล ประมาณ ๑๑๙ กิโลเมตร  เช้านี้เรากำลังจะไปชมสถานที่พระนางสิริมายาทรงประสูติกาลพระมหาบุรุษเอกของโลกเมื่อวันศุกร์เพ็ญเดือน ๖ ปีจอ ก่อนพุทธศักราช ๘๐ ปี ชมเสาศิลาจารึกที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงสร้างไว้เป็นหลักฐานสำคัญ รถวิ่งไปเรื่อยๆตามเส้นทางที่แสนทุรกันดาร  ผมนั่งเหม่อคิดไปไกลว่า ที่ทุกคนมุ่งมั่นมาเพื่อตามรอยพระพุทธองค์ไปยังสังเวชนียสถานทั้งสี่เหล่านี้  กับการได้พบกับความลำบากยากแค้นและทุรกันดารของอินเดียบ้านเกิดของพระพุทธเจ้า  ทำให้เข้าใจได้ว่า เหตุใดพระพุทธเจ้าจึงได้แสวงหาวิธีดับทุกข์ให้ชาวโลก  จนได้พบหนทางสู่นิพพานในที่สุด กว่าจะผ่านด่านอินเดีย-เนปาลเข้าไปได้ต้องใช้เวลาพอสมควร  พูดถึงหน้าตาก็พอจะมองออกว่าไหนคือคนเนปาลไหนคืออินเดีย ที่ลุมพินีวิ่งเข้าในเนปาลหลายสิบกิโลเมตร  เราก็ถึงลุมพินี สถานที่ประสูติของพระพุทธองค์ บริเวณกว้างใหญ่ ห้ามรถเข้า ต้องนั่งสามล้อรับจ้างเข้าไป เป็นอาคารคล้ายสถูปที่สร้างอย่างถาวรล้อมรอบ  ด้านในทำทางเดินยกสูงรอบซากอิฐพังกองเป็นกลุ่ม มีบ่อน้ำ หินจมอยู่ในน้ำ  นี่คือสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า  พวกเราสมาธิภาวนาเวียนเทียนไปรอบๆ บริเวณก่อน  แล้วออกมาเดินชมบริเวณด้านนอก  ชมเสาหินสูงสง่าที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงสร้างไว้  ก่อนจะเดินทางเข้าสู่กรุงสาวัตถีอินเดีย ที่สาวัตถี  หลวงพ่อได้นำชมวัดเชตวันมหาวิหาร ซึ่งเป็นที่พระพุทธองค์ทรงจำพรรษานานถึง ๑๙ พรรษา และจัดเป็นศูนย์กลางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่สำคัญ นมัสการพระคันธกุฏี ชมธรรมสภา กุฏิพระอรหันต์ต่างๆ  นมัสการพระอานันทโพธิ์ที่มีอายุยืนนานจนกระทั่งบัดนี้  ชมสถานที่อันเป็นบ้านเก่าของท่านองคุลีมาล และสถานที่พระพุทธองค์ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ สถานที่ธรณีสูบพระเทวทัตและนางจิญจมาณวิภา   และที่สถานที่นี้เอง ผมก็ได้สร้างวีรกรรมเป็นวณิพกขอทานข้างถนนกับสองพี่น้องอีกครั้งหนึ่ง จนเป็นที่กล่าวขานไปทั่วคณะว่า  ผมมีทางจะเอาดีในการเป็นขอทานได้อย่างแน่นอน  ถ้าจะให้ดีควรจะมาตั้งบริษัทขอทานเสียที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย   จากเมืองลัคเนาว์ ระยะทาง ๒๙๔ กิโลเมตร  เราใช้เวลาถึงบ่ายสี่โมงจึงถึงเมืองอัคร่าเมืองสำคัญแห่งประวัติศาสน์  ที่ตั้งของ “ทัซมาฮาล” อนุสรณ์แห่งรักบันลือโลกริมฝั่งแม่น้ำยมุนา  กษัตริย์ชาจ์ เจฮัน ทรงสร้างสุสานรักทัซมาฮาลแก่ชายาสุดที่รัก “มุมทัช มาฮาล”  เรื่องราวของมรดกโลกอันมหัศจรรย์ในการก่อสร้างที่ใช้วัสดุที่แพงที่สุดเท่าที่จะหาได้  ใช้คนก่อสร้างถึงสองหมื่นคน  ใช้เวลาในการก่อสร้าง ๒๒ ปี  เพียงเพื่อเป็นที่เก็บพระศพของมเหสีสุดที่รักเท่านั้น แต่แล้วองค์ผู้สร้างก็ถูกพระโอรสผู้ล้มราชบัลลังก์จับไปขังยังป้อมอัครา ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากทัซมาฮาลนัก  ยามคิดถึงมเหสีเพียงแต่ได้ทอดพระเนตรผ่านป้อมยามเท่านั้น ถึงประตูทางเข้า  ภาพที่เห็นทำให้ตะลึงจนแทบหยุดหายใจ เราเคยเห็นแต่ในภาพนิ่งภาพเคลื่อนไหว  บัดนี้เราได้มาถึงแล้ว “ทัซมาฮาล” สิ่งก่อสร้างหินอ่อนที่งดงามยิ่ง   ผู้คนมากมายในบริเวณที่กว้างใหญ่ไพศาล  เมื่อจะเข้าไปที่ทัซมาฮาล เขาแจกถุงพลาสติกหุ้มรองเท้า  เป็นการป้องกันไม่ให้รองเท้าของเราไปเสียดสีกับพื้นหินอ่อน สถานที่ทรงประสูติของพระพุทธองค์.... ลุมพินีสถาน จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:08:34

ความคิดเห็นที่ 18 ศิลห้า... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:10:34

ความคิดเห็นที่ 19 ทัชมาฮาล จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:12:05

ความคิดเห็นที่ 20 แม่น้ำยมนาทอดยาวอยู่เบื้องหลัง ทัชมาฮาล จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:13:14

ความคิดเห็นที่ 21 ท่องแดนพุทธภูมิ... บทที่ ๖ ก่อนออกจากทัซมาฮาล  ผมหันกลับไปมองอีกครั้งหนึ่ง  รู้สึกสะเทือนใจในเรื่องราวและประวัติของสถานที่อันสวยงามแห่งนี้  ทัซมาฮาลที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก   ที่ผู้สร้างเพียงอยากประกาศให้โลกรู้ว่าอานุภาพแห่งความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒   วันนี้เป็นวันสุดท้าย  คณะของเราเดินทางมุ่งสู่กรุงนิวเดลีเมืองหลวงของอินเดีย  บ่ายคล้อยแล้ว ยังมีเวลาเหลือ ผู้นำทางจึงได้นำชมพระราชวังโบราณ “กุดุมีนาร์” อันยิ่งใหญ่ตระการตา  ชมอินเดียเกสต์  รอเวลาที่จะเดินทางไปสนามบินระหว่างประเทศ อินทิราคานที เพื่อกลับบ้านเกิดเมืองนอนของเราในค่ำคืนนี้.. ลาก่อน..       อินเดีย.. แดนดินถิ่นพระเจ้า อินเดีย..มีหลายเผ่าหลายศาสนา อินเดีย..มีแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ชื่อคงคา อินเดีย..เมืองภูผาหิมาลัย อินเดีย..เมืองที่สุดของที่สุด อินเดีย..เป็นเมืองพุทธที่ยิ่งใหญ่ อินเดีย..มีสาวสวยกว่าประเทศใด อินเดีย..มีทั่วไปในขอทาน อินเดีย..เมืองที่สุดของปัญหา อินเดีย..เมืองปรัชญามหาศาล อินเดีย..แดนดินถิ่นบำเพ็ญทาน อินเดีย..เมืองสุสาน  คือตำนานพิพิธภัณฑ์แห่งโลกา. - จบ - จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:18:02

ความคิดเห็นที่ 22 ขึ้นเขาคิชฌกูฏ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:28:19

ความคิดเห็นที่ 23 พระคันธกุฏิที่พระพุทธองค์ทรงจำพระพรรษาเป็นครั้งแรก จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:30:17

ความคิดเห็นที่ 24 โรตีริมถนน เมืองอัครา จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:31:21

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งมงคล ขายใต้ถังขยะ จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:32:29

ความคิดเห็นที่ 26 บ้านเก่าของ บิดาองค์คุลีมาน จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:33:35

ความคิดเห็นที่ 27 ปิดท้ายด้วย วิณิพกพเนจร แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 53 13:55:34 จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 13:35:24

ความคิดเห็นที่ 28 สักวันผมจะไปบ้างครับ ... ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวและภาพที่นำมาให้ชม ... นี้คือภาพที่ชอบมากที่สุดครับ ... ดาเรน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 14:12:15

ความคิดเห็นที่ 29 ตามคุณนักแต้มมาท่องพุทธภูมิด้วยคนครับ เคยเรียนเคยอ่านพุทธประวัติมาก็หลายครั้งหลายหน แต่จินตนาการไม่ออกเลยว่า พื้นที่การเดินทางแต่ละแห่งแต่ละเหตุการณ์นั้นใกล้ไกลห่างกันเพียงใด อ่านที่คุณนักแต้มเล่า แล้ว รู้สึกทึ่งจริงๆ ครับ อนุโมทนากับความเพียรในครั้งนั้นด้วย เดินทางทรหดมาก สมัยนี้ เรามีรถยังรู้สึกเหนื่อย สมัยนู้นท่านเดินเท้ากัน ต้องมานะจริงๆ หนอ ได้เห็นภาพถ่ายสดๆ แบบนี้ รู้สึกตื่นตาตื่นใจครับ ได้อารมณ์กว่าไปค้นภาพดูตามเว็บต่างๆ นะเนี่ย ได้บรรยากาศ เห็นสถานที่ต่างๆ ตัดกับท้องฟ้าเวิ้งว้าง เห็นแสงฝุ่นไอในอากาศ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอกดโหวตด้วย จะได้ช่วยกันเผยแพร่ให้มีคนได้เห็นมากขึ้น จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 18:11:40

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านเพลินปนทึ่งเลยล่ะค่ะ คุณนักแต้มลำดับเรื่องราวได้ดี ไม่มีสะดุดเลย.. โหวตด้วยคน.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 18:35:47

ความคิดเห็นที่ 31 โหวตครับ ถึงแม้เสกคาถาจะไม่ค่อยธรรมมะธรรมโม แต่รู้สึกทึ่ง  ขอรับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 19:38:54

ความคิดเห็นที่ 32 โหวตด้วยคนค่ะ จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:04:55

ความคิดเห็นที่ 33 มาติดตามอ่านค่ะ คุณนักแต้ม มีรูปสวยๆให้ดูเยอะเลยค่ะ โหวตให้ด้วยค่ะ เรื่องราวดีๆ จะได้ อ่านกันทั่วๆค่ะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:12:39

ความคิดเห็นที่ 34 เย้ ขึ้นโหวตแล้วครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:16:21

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณนะครับ สำหรับกระทู้ดีๆ ตั้งใจไว้ว่า ครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ จะไปให้ได้เหมือนกันครับ จากคุณ : นะนะ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:33:41

ความคิดเห็นที่ 36 ...... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:39:46

ความคิดเห็นที่ 37 ...... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 20:39:59

ความคิดเห็นที่ 38 อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ นับถือคนที่ไปตามรอยธรรมที่อินเดียมากๆ เลย รู้ตัวว่าไม่สามารถ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 22:23:14

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาอ่าน เข้ามาซึมซับ เข้ามารับความรู้ และก้าวออกไปด้วยความสุขใจ  สาธุ จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 03:17:06

ความคิดเห็นที่ 40 โหวตด้วยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 03:23:59

ความคิดเห็นที่ 41 อยากกินโรตี "นาน" ที่ คห  24 มากครับ...อิอิ แหม...การแสวงบุญไม่ได้ห้ามไม่ให้ผมลิ้มรสของอร่อยไม่ใช่หรือ ? จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 16:11:27

ความคิดเห็นที่ 42 ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านและให้กำลังใจมา ยังมีเรื่องคล้ายกัน แต่ต่างถิ่นต่างวาระ กำลังจะนำเสนอในลำดับต่อไป.. ขอบคุณครับ... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:00:35