My Life : Everybody thinks he's right!

ตอนนี้นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ในออฟฟิส ในหัวคิดถึงเรื่องแฟนที่ดูเหมือนจะก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเรามากเกินไป ในหัวของผม การเป็นผู้ชายด้วยกัน และเป็นแฟนกัน ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องอะไรมากอย่างนี้


เมื่อวานเขาพูดทีเล่นที่จริงว่า อยากให้ผมให้เงินเขาบ้าง ความฉงนเกิดขึ้นในหัวผม 'ทำไมผมต้องให้ด้วย' ในเมื่อมีงานมีการทำกันทั้งคู่

มีพี่คนหนึ่งช่วนผมไปเที่ยว แฟนก็ต่อว่าพี่เขาว่า ทำไมต้องทำเหมือนอยากให้ผมไปพบเจอคนใหม่ (แต่แฟนผมนั้นเที่ยวบ่อยกว่าผมหลายเท่านัก)


ปากจะเอ่ยเถียง พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ Everybody thinks he's right! คนทุกคนคิดว่าตนเองถูกกันทั้งนั้น รวมทั้งเราด้วย เถียงกันไปน่าจะป่วยการ

สามัญสำนึกอันนี้อยู่ในใจผมตั้งแต่ทะเลาะกับแฟนคราวก่อน เคยจะเลิกกันเพราะหลายๆ อย่าง เขาขี้งอน เอาแต่ใจ ว่าอะไรไม่ได้ ขี้เกียจ ฯลฯ ไม่น่าเชื่อ เขาก็คิดกับผมแบบนี้เหมือนกัน สรุปว่าพูดไปพูดมาถูกกันทั้งคู่ ไม่มีใครผิดเลย

ไม่อยากเชื่อเลยว่า ทั้งผมและเขาจะเข้าข้างตัวเองได้มากขนาดนี้

พอผมเริ่มสังเกตคนที่อยู่รอบข้าง ก็เกิดเหตุการณ์คล้ายๆ กัน

พี่ที่ทำงานตำหนิเจ้านายที่เป้นคนไม่เรียบร้อย ให้เงินเดือนช้า ทำงานเขาเละไปหมด ฯลฯ เจ้านายก็ว่าพี่คนนี้ให้ผมฟังว่า ทำงานไม่ได้เรื่อง แทบจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ฯลฯ

ผมเลยเกิดความขำขันในใจว่า มนุษย์หนอมนุษย์ หากมองในมุมตัวเอง ตัวเองก็ถูกกันทั้งนั้น ต่างมีข้อแก้ต่างให้ตัวเอง และมีคำตำหนิให้คนอื่น

ความคิดที่เกิดขึ้นคือ ช่วงนี้ขอปล่อยวางก่อนแล้วกัน ใจนึกถึงเนื้อหาในหนังสือเล่มหนึ่งได้ ความประมาณว่า 'ให้คิดว่าตัวเองนั่งดูชีวิตตัวเองอยู่ในโรงหนัง แล้วก็จงทำสิ่งที่ควรทำ'

อีกเล่มที่อ่านบอกไว้ว่า 'อย่าพยายามเลิกอารมณ์ไม่ดี เพราะจะยิ่งอารมณ์ไม่ดีเข้าไปใหญ่ ทางออกคือให้มองว่าอารมณ์ไม่ดีนั้นอยู่ตรงไหนในร่างกาย แล้วจ้องมันไว้ วันดีคืนดีมันจะหายไปเอง'

วิธีนี้ใช้ได้ผลดีเลยทีเดียว ช่วงนี้ผมพยายามแต่สังเกต พยายามไม่เถียงใคร (มีหลุดบ้างเป็นบางครั้ง) สังเกตโลกรอบตัว ที่หมุนไปเรื่อยๆ ดูชีวิตคน เวลาว่างก็อ่านหนังสือ ชีวิตผมสงบขึ้นมาก


หลายครั้งความโกรธเคืองประดังขึ้นมาบนหัวดัง 'ปี๊ด' แต่พอมองที่มัน มันก็ค่อยๆ มลายไปเอง ขอบคุณหนังสือเล่มนั้น


ตอนนี้อนาคตไม่รู้จะเป็นอย่างไร ในใจกลุ้มใจเรื่องความรัก เรื่องการงาน แต่ก็เชื่อว่า ตอนนี้หากเราทำสิ่งที่เราเห็นว่าควรทำแล้ว และหากยังไม่รู้ว่าอนาคตเราควรจะตัดสินใจอย่างไร ก็คงยังไม่เป็นไร ค่อยๆ คิดไป ทีละก้าว คิดว่าเรากำลังดูหนังอยู่ ตอนดูหนัง เรารู้สึกตัดสินใจแทนตัวเอกได้ถูกต้องและแสนง่ายดาย บางครั้งหงุดหงิด กับความโง่เง่าของตัวละคร ว่าทำไมไม่ทำแบบโน้นแบบนี้ แหม ถ้าเป็นเรานะ ทำแบบนี้สบายกว่าเยอะเลย

ชีวิตคนอื่นดูง่ายกว่าชีวิตตนเองเสมอ

ผมจะลองมองชีวิตแบบนั้นดู

ชีวิตมันน่าจะเกิดมาพร้อมกับวัตถุประสงค์อันยิ่งใหญ่อะไรสักอยาง ผมก็อยากรู้ และผมก็จะสืบเสาะต่อไป

จากคุณ	: ดอกไม้ในกำมือ
เขียนเมื่อ	: 22 ก.พ. 53 11:36:29