ในฐานะมนุษยชาติและวงศ์วานแห่งอาดัม

ในฐานะมนุษยชาติและวงศ์วานแห่งอาดัม
บทเพลงและทำนองสวดของผู้แปลกหน้า
สร้างความปวดร้าวให้แก่ข้า
ท่ามกลางอวกาศอันคับคั่งและอตอมอันว่างเปล่า
ข้ายืนอยู่ด้วยความหวาดกลัว
พลางจ้องมองยังพวกเจ้า ผู้ถูกทดสอบ
เวลาอยุ่กับทุกๆสิ่ง
ยกเว้นส่วนลึกสุดของอตอม
ไม่อาจสังเกตการตัวตนของมันได้
จากมนุษยแค่คนเดียวจวบจนไม่อาจนับจำนวนได้
นับวันเรายิ่งรู้สึกเหงา
อาดัมหาใช่บรรพบุรุษของเราไม่
แค่เพียงนิยายปรัมปราเมื่อนานมาแล้ว
น้ำตาของมนุษย์ถูกซับไว้ในบทเพลงอันยาวยืด
เลือดของคนก็ถูกกักเก็บไว้ในบทสวดอันโหยหวน
ความเจ็บปวดกระจัดกระจายไปทั่วจักรวาลที่กำลังขยายตัว
ถึงแม้ว่าเบื้องหน้าเราจะเต็มไปด้วยสารพรรณ
ทว่าเรากลับมองไม่เห็นอะไรๆเท่าไหร่นัก
และแม้ตัวเราเองเกือบจะไม่ได้มีอะไรเลย
แต่เรากลับขยันขันแข็งที่จะตั้งชื่อให้กับทุกอย่างที่เราเห็น หรือแม้ที่เราจินตนาการ
ด้วยความภาคภูมิใจ
เจ้าชายน้อยเดินทางจากดาวเคราห์ดวงหนึ่ง
ไปยังอีกดวงหนึ่ง
แค่ดาวเคราะห์เท่านั้นเพราะเค้าไม่รู้จักดาวฤกษ์
พวกเราเองก็ไม่รู้จักดาวฤกษ์
แล้วก็ไม่รู้จักพวกคนแปลกหน้าด้วย
ที่เอาท์สวิทซ์และปาเลสไตน์
กลาดเกลื่อนไปด้วยซากเนื้อเยื่อจากรกและสายสะดือ
ผู้คุมเล่าก็ได้แต่อ่าน The Origin of Species
แล้วก็ฟัง symphony No.3, op.36
พวกเค้าซ่อน Look into my eyes
ไว้ในห้องนั่งเล่นที่บ้านของบูโทรส บูโทรส ฆาลี
กุรอ่านและไบเบิลถูกนำมารวมกันหน้าต่อหน้า
เพื่อตีพิมพ์
แล้วคนแปลกหน้าก็เคร่งครัดกับการสวดร่ายมัน
เพื่อหยุดการขยายตัวของจักรวาล
ทว่าพวกเค้ากลับไม่รู้ว่า
ในอวกาศนั้น
เสียงไม่สามารถมีตัวตนพ้นไปจนถึง
ขอบการขยายตัวของจักรวาลได้
มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่จะสานฝันของพวกเค้า
แต่ก็นั่นแหละ
เราก็มีน้ำมันไม่เพียงพอเพื่อการนั้น
พวกเค้าจึงได้แต่วิตกถึงการไกล้เข้ามาทีละนิดๆ
ของอันโดรเมด้า
เด็กของพวกเค้าก็งุนงงไปกับคำทำนายเรื่อง
สงครามโลกครั้งที่4 ของไอน์สไตน์
ในฐานะมนุษยชาติและวงศ์วานแห่งอาดัม
ข้านำกุหลาบ13กลีบจากสวนหลังบ้าน
เพื่อเยี่ยมบูโทรส บูโทรส ฆาลี
ที่นอนซมอยู่ในห้องพยาบาลแห่งอัลอักซอว์

จากคุณ	: เสือสิงห์กระทิงไข่
เขียนเมื่อ	: 24 ก.พ. 53 14:48:06 A:192.168.1.38 X:115.87.128.155 TicketID:254646