 |
ความคิดเห็นที่ 6 |
คุณสุนันยา .. โอ้ มาดเฉียบขาดแท้ แบบนี้แปลว่าเราเนื้อคู่กันจริง ๆ
มามะ มาหนุนตักนี่ แล้วเด็จพี่ เอ๊ย ลูกลิงจะเล่าเรื่องสามก๊กให้ฟัง
:+: สามก๊ก โจโฉ แตกทัพเรือ The Battle of red cliff :+:
ปีก่อน ลูกลิงเคยเปิดพุงผึ่งพัดลมนอนดู "โจโฉแตกทัพเรือ"
(อะนะ ดู DVD ที่บ้าน ไม่ได้ไปโชว์สะดืออวดใครอื่นไหน)
ซึ่งภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ ที่สร้างจากวรรณกรรม "สามก๊ก"
ทัพเรือนับหมื่น อาชานับแสน ไพร่พลนับล้าน มหาสงคราม
"โจโฉแตกทัพเรือ".. ชื่อเรื่องก็บอกอยู่แล้วว่ากล่าวถึงโจโฉเป็นหลัก
"ข้ายอมทรยศคนทั้งโลก แต่ไม่ยอมให้ใครทรยศข้า"
เอาเป็นว่าเรื่องราวของสามก๊กเป็นอย่างไร คงต้องให้ไปติดตามกันเอง
เพราะเรื่องยาวมากและลึกลับซับซ้อน เกินความสามารถที่จะอธิบาย
กว่าจะอ่านหนังสือสามเล่มจบ ต้องย้อนพลิกอ่านหลายตลบ
ประมาณว่าผู้คนมากมายเหลือเกิน แต่ละคนก็แตกต่างกันไป
แต่ถ้าถามถึงมุมมอง เมื่อได้อ่านสามก๊กจบไปแล้ว โจโฉในมโนภาพเป็นดังนี้
โจโฉเป็นคนที่ชอบคนเก่ง,มีความสามารถ แต่โจโฉก็มีความหวาดระแวงยิ่ง
เรื่องราวของโจโฉเริ่มต้นด้วยจากการที่เขาถูกหักหลังจนต้องเกือบตาย นั่นคือแผล
หลายคนที่เข้าไปสวามิภักดิ์โจโฉโดยการหักหลังนายเก่า ท้ายสุด โดนประหารสิ้น
สิ่งที่ยืนยันว่า โจโฉนิยมแต่ผู้ที่เก่งกล้าสามารถนั่นคือ ประกาศสองฉบับ
ฉบับแรก.. "คำสั่งแสวงหานักปราชญ์"
ฉับบสอง.. บัณฑิตที่มีความประพฤติดีใช่ว่าจักใช้ได้ ผู้ที่ใช้ได้ไม่แน่ว่าจะประพฤติดี
สรุปง่าย ๆ ก็คือว่า โจโฉเอาคนเก่งอย่างเดียว ส่วนคุณธรรมจะมีหรือไม่มีก็ได้
ตัวของโจโฉเองก็มีความสามารถยิ่งในการปกครอง
มีไหวพริบดีเลิศ ชำนาญพิชัยสงคราม เชี่ยวชาญเชิงกวี
นับได้ว่า..ไม่ว่าจะเป็นบู๊ บุ๋น โจโฉเพรียบพร้อมความสามารถทุกประการ
ขณะเดียวกัน โจโฉก็เปี่ยมไปด้วยเล่ห์ หนำซ้ำยังเหี้ยมโหดอำมหิต ใฝ่สูงทะเยอทะยานด้วย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โจโฉมักคิดว่าตนเองเป็นผู้มีคุณธรรม กระทำในสิ่งที่สมควรถูกต้องแล้ว
โดยพยายามให้ผู้อื่นเข้าใจเช่นนั้น ประมาณว่าหลอกผู้อื่นได้ แต่แล้วหลอกตนเองไม่เป็นผล
ท้ายสุดโจโฉแทนที่จะมีจุดจบในบั้นปลายเยี่ยงนักรบ กลับตายด้วยอาการของโรคประสาท
อ่านสามก๊ก แล้วอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสถานการณ์อันใกล้ตัวนี้
ในแวดวงของผู้ที่นิยมการเขียน,การอ่าน
คงไม่ถึงกับต้องมีการแบ่งเป็นก๊กเป็นเหล่าให้วุ่นวาย
** ดังนั้นคิดว่า ไม่น่าจะมีผู้ที่สวมบทโจโฉ ซึ่งมีบุคคลิกอุปนิสัยดังกล่าว
จะคิดแบ่งแยกกันไปทำไมกัน กลุ่มนั้น ก้อนนี้ ทั้งที่ล้วนชาวชนเดียวกันแท้ ๆ **
ทำไปทำมา ทำให้นึกถึงโศลกต้มถั่ว .. ที่บุตรคนหนึ่งของโจโฉร่ายไว้
เพื่อมิให้ตนเองต้องโทษประหารจากพระเชษฐา ผู้เกิดจากหน่อเนื้อเดียวกัน
They were boiling beans on a bean stalk fire,
Came a plaintive voice from the pot "Oh! Why,
since we sprang from the self same root ?"
"Should you kill me with anger hot ?"
ซึ่งนานมาแล้วลูกลิงเคยถอดความเป็นโคลงบทหนึ่งว่า ..
๏ เถาถั่วต้มถั่วตั้ง.................ปานไฟ
ดาลเดือดธารเดือดไอ..........แผดห้าม
ถามความเคียดความไย.......ตรึงเครียด
ตามฆ่าจนข้าฯคร้าม.............จักสิ้นพงศ์สูญ ฯ
เออเนอะ .. คราวก่อนก็เขียนถึงอาวเอี้ยงฮง ในมังกรหยก
มาคราวนี้เล่นส่งบทถึงโจโฮ ในสามก๊ก เลยทีเดียว
ถือเสียว่า คนบ้ามาเล่าให้ฟังละกัน จะได้นอนหลับสบาย โตเร็ว ๆ น่ะ
| จากคุณ |
:
จังงัง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 มี.ค. 53 21:43:21
|
|
|
|
|
