. . . ฉันประคอง สองกระทง ส่งยื่นให้
หนูฝ้ายยิ้ม สดใส เหมือนใจเฉลย
รับกระทง ประจงวาง ข้างอ่างเกย
อ้ายพจยิ้ม เชย เชย แล้วถามมา
" . . . นี่ยัยจุ๊ ฉันแสน จะสงสัย
ไปรู้จัก กันได้ อย่างไรหนา "
ฉันบอก " . . . แก ควรคิด พิจารณา
หนูฝ้ายเป็น เลขา สัมมนานี้ . . .
แล้วฉันเป็น วิทยากร สอนอยู่ที่นั่น
จะไม่ให้ รู้จักกัน ก็เกินไปนี่ . . ."
" . . . เออ . . . จริงสิ ฉันลืมไป อภัยที
พวกเรามา อย่ารอรี ลอยกระทงกัน
โชคดีที่ ได้สรุปงาน กันพร้อมหน้า
ก้อ . . . ท่านวิทยากร ผู้ใหญ่มา ใช่ไหมนั่น
กลัวเดี๋ยวท่าน จักเสียเวลา ล่าช้าครัน
เอาใจท่าน สักหน่อย ผู้น้อยกลัว . . ."
พอจบความ เจรจา ทำหน้าสลด
ฉันอด ขำมิได้ ให้ยิ้มหัว
ว่า " . . . อ้ายบ้า แกล้งหรือนั่น ทำพันพัว
อะไรก็รู้ แก่ใจตัว . . . รีบบอกมา . . . "
. . . แล้วเฉลียวใจ ตอนหนูฝ้าย ไปเข้าห้องน้ำ
รีบลากแขน มันมาถาม ความดังว่า
แทบบีบคอ เพื่อนให้ คายความมา
" . . . เฮ้ย เมื่อกี้ นี้หนา เปนอย่างไร . . .
. . . แกจีบฝ้าย หรือเปล่าหนา บอกมาตรง ตรง . . . "
นายพจตอบ งง งง ว่า " . . . "ไม่ใช่ "
ฉันถามต่อ " . . . แกจับมือ ถือแขนหรือไร . . . "
นายพจสั่น หัวใหญ่ " . . . อะไรกัน "
" . . .แล้วจับแก้ม น้องหรือเปล่า . . . " ฉันเร้ารุก
นายพจฉุก คิดได้ถ้วน เลยสวนฉัน
" . . . โธ่โว้ย . . . รู้จักข้า มานานครัน
คิดว่าฉัน ขี้หลี เดี๋ยวตีตาย "
ฉันอมยิ้ม พลางว่า ตบบ่าเพื่อน
" . . . แกช่างเหมือน สุ ภ า พ บุ รุ ษ สุดเหลือหลาย . . . "
" . . . แล้วไงต่อ . . . " อ้ายพจเร่ง ฉันตอบสะบาย
" . . .หรือม่ายงั้น . . . ก็ ค ว า ย ใช่ไหมเออ . . . "
. . . . .
. . . . . ลอยกระทง . . . พราวพร่าง . . . กลางน้ำใส
น้องฝ้ายทอด สายตาไกล ราวไผลเผลอ
อ้ายพจทำ เหมือนจะ เคลิ้มละเมอ
ฉันมองน้อง มองเพื่อนเกลอ อย่าง งง งง . . .
. . . . .
. . . เกือบถึงเช้า เงาจันทร์ ก็พลันลับ
ฉันลากลับ พร้อมหนูฝ้าย ต้องไปส่ง
แว่บเห็นแวว ตาเพื่อนกัน ดูมั่นคง
สบตาตรง จนน้องเขิน สะเทิ้นอาย . . .
ฉันหัวเราะ หึ หึ โบกมือให้กัน
รู้ว่าสาย ตามัน มีความหมาย
จูงมือน้อง สั่นน้อย น้อย ค่อยผ่อนคลาย
นึกรู้อยู่ . . . หนูฝ้าย . . . พี่รู้ใจ . . .
แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 04:12:09
แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 02:50:25
แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 02:49:50
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 53 23:33:53
แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 53 23:30:14
กระทงกับแสงเทียนในอ่างสีดำ (ฉบับคำกลอน) # ๕
...
