ความคิดเห็นที่ 1 ศรอัคนิวาต ยกเกาทัณฑ์เหนี่ยวน้าว.......แผลงศร ศาสตรา ศรพุ่งทะยานจร.................สู่ฟ้า ปานประหนึ่งจิตรกร............วาดเซ่น โลดลิ่วไกลสุดหล้า............ขอบฟ้าอาคเนย์ อันนี้ก็เป็นโคลงสี่สุภาพอีกเช่นกัน แต่มีจุดสะดุดอีกแล้ว ^^” คือ คำว่า ‘วาดเซ่น’ ความหมายที่แท้จริง คือ ‘วาดเส้น’ ค่ะ แต่เนื่องจากตามฉันทลักษณ์ต้องเป็นรูปเอก คำนี้จึงกลายเป็นเอกโทษไปโดยไม่ได้ตั้งใจ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 15:52:16

ความคิดเห็นที่ 2 บทเพลงสายฝน (มาลีผลิเบ่งบาน..............สิตระการพะพร่างพรม คันธาระรวยลม................ก็ละลิ่วปละปลิวไป ชื่นชมผกามาส................พิศะผาดผะผ่องใส สีสัน ณ กลีบใบ...............ก็ยะยั่วยะยวนตา ยินเสียงวิหคครวญ...........ดุจะสรวลสิเน่หา คลอเคล้ายะเย้ายา...........มิจำพราก ฤ จากจร) ปีกหางผะแผ่กว้าง............ขณะคว้างทะยานร่อน โบยบินมิเหนื่อยอ่อน.........ฤดิคู่จะข้างเคียง บ่ายคล้อยพิรุณโปรย........ชะระโหยมลายเกลี้ยง สายฝนระรินเรียง.............ตะละหยาดสะอาดงาม ฉ่ำชุ่มชอุ่มพรรณ..............หฤหรรษ์วะวาววาม ถ้วนทั่ว ณ เขตคาม...........ก็ระรื่นระเริงใจ คราครั้นตะวันลับ..............ศศิกลับจรัสไข บุปผาละกลีบใบ...............หฤทัยสงบพลัน ราตรีวะเหว่ว้า..................สกุณามิขานขัน ดาราจะเคียงจันทร์............ลุละล่วงอรุณเยือน ร้อยกรองข้างต้นนี้เป็นอินทรวิเชียรฉันท์ แต่งเอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ส่วนที่เป็นตัวเอียง และอยู่ในวงเล็บ เคยใช้ในเรื่อง ‘บัลลังก์รัก ครีษมายัน’ ค่ะ ส่วนที่ขีดเส้นใต้ คือ ส่วนที่ถูกตัดออก และส่วนที่เหลือนอกนั้น ผู้เขียนนำมาใช้ในเรื่อง ‘อัคคีบงกช’ ได้พอดี ไม่ต้องเสียเวลาแต่งใหม่ หุหุ ^^ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 15:54:56

ความคิดเห็นที่ 3 อัคคีบงกช พระเพลิงเรืองรองผะแผดเผาไหม้.....ระรุ่มร้อนไฟระเริงเพลิงกานต์ ปทุมลีลายะแย้มเบ่งบาน.................ธุมาสุมซ่านผสานรวยริน สิเน่หาใดจะเปรียบใจเจ้า.................สวาทรุมเร้าคละเคล้าอัคคินทร์ ทิวาราตรีมิมีสูญสิ้น.........................จะเคียงฟ้าดินถวิลยืนยง ร้อยกรองบทสุดท้ายนี้เป็น เปษณนาทฉันท์ บังคับฉันทลักษณ์จะยากกว่าอินทรวิเชียรฉันทร์มาก แต่เวลาอ่าน ท่วงทำนองจะไพเราะกว่า คล้ายๆ กับเอาฉันท์กับกลอนแปดมารวมกัน บทนี้แต่งก็ออกมาได้สมความตั้งใจที่วางไว้อีกเช่นเคย~ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 15:56:32

ความคิดเห็นที่ 4   เพราะดีค่ะ คุณวรรณศุกร์ ส่วนตัวอินว่่า เปษณนาทแต่งง่ายกว่าอินทรวิเชียรอีกนา แต่อย่างที่คุณวรรณศุกร์ว่าค่ะ ด้วยจังหวะคำของฉันท์นี้ ทำให้ท่วงทำนองอ่านไพเราะ ไม่ลองสัททุลวีฬิกิตฉันท์สักบทหรือคะ แหะ แหะ อินพยายามตั้งแต่ตอนเรียน ม. ปลาย จนวันนี้ก็ยังไม่สำเร็จสักที เฮ้อออ จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:15:17

ความคิดเห็นที่ 5 คุณอินคะ สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ท้าทายมากค่ะ เดี๋ยวจะลองเอาลงในนิยายเรื่องต่อไปดู แต่จะสำเร็จหรือไม่ ยังไม่รับประกัน 555+ แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 53 16:28:51 จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:24:58

ความคิดเห็นที่ 6   แก้วอัคคี คือดวงมณีเจิดจ้า..............สถิตใน หนึ่งเนตร แดงปลั่งดังดวงไฟ............เร่าร้อน สุกสว่างสดใส..................สูรย์พ่าย เพลิงแพ้ มนต์อัคคีสะท้อน...............ซ่านซึ้งตรึงใจ การใช้สร้อยโคลง "หนึ่งเนตร" กับ "เพลิงแพ้" เป็น "สร้อยเจตนัง" ซึ่งไม่เห็นจำเป็นเลย สูรย์ [สูน] (ปาก) น. สุริยุปราคา ในคำว่า เกิดสูรย์. => เกี่ยวกับสุริยุปราคายังไง? แพ้ ปัจจุบันลาวยังใช้ในความหมายชัยชนะอยู่เหมือนกัน ศรอัคนิวาต ยกเกาทัณฑ์เหนี่ยวน้าว.......แผลงศร ศาสตรา ศรพุ่งทะยานจร.................สู่ฟ้า ปานประหนึ่งจิตรกร............วาดเซ่น โลดลิ่วไกลสุดหล้า............ขอบฟ้าอาคเนย์ "ศาตรา" สร้อยเจตนังอีกแล้ว ทำไมชอบกันจังนะ? "วาดเซ่น" เสียงไม่ดี อาคเนย์ [คะเน] น. ทิศตะวันออกเฉียงใต้. (ส. อาคฺเนย ว่า ทิศที่พระอัคนีรักษา) =>ความหมายลึกซึ้งดี จากคุณ : แย้มเยือน เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 17:34:54 A:203.130.138.66 X: TicketID:256156

ความคิดเห็นที่ 7   กลับมาอ่านโดยพินิจพิจารณาอีกทีนึงค่ะ เมื่อกี้มันคาใจอะไรบางอย่างนิดหน่อย ว่าจะทักแล้วลืมเสียได้ 555+ สัททุลวิกกีฬิตฉันท์  คำนี้เขียนทีผิดที ก็ตรงเจ้าวิกกีนี่ล่ะค่ะ จำสลับตำแหน่งกันเรื่อย มันท้าทายอย่างมากเลยค่ะ คุณวรรณศุกร์ เอาใจช่วยให้สำเร็จค่ะ ^^ ตรงสร้อยเจตนัง อืม เห็นของคุณยิ้มเยือนแล้ว จะว่ายังไงดีน้อ คือ บางตอนมันก็ไม่จำเป็นต้องมีจริงๆ นั่นล่ะค่ะ แต่เราก็ติดกันซะแล้ว ไม่มีปุ๊บในความรู้สึกของคนเขียนจะเป็นแบบว่า มันห้วนๆ ไม่ได้ใจความ ประมาณนี้ แต่ที่อินเห็นด้วยกับคุณยิ้มเยือน คือตรงแผลงศร ศาสตรา นี่ล่ะค่ะ ศาสตราไม่ต้องใส่ก็เพราะดีอยู่แล้วนา สองบทนี้ เดี๋ยวคืนนี้อินลองเอาไปเขียนใหม่ดูนิดนึงดีกว่า (อนุญาตไหมคะ คุณวรรณศุกร์) วาดเซ่น เอกโทษคำนี้ อ๋า มันบังคับเสียงเอกตรงนี้ด้วยสิ แง่ม นึกคำเอกไม่ค่อยออกจริงๆ จากคุณ : อินทรายุธ เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 17:56:23

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์นะคะ คุณแย้มเยือน และคุณอิน แต่ขออธิบายนิดนึงนะคะ "หนึ่งเนตร" ตรงนี้ถ้าได้อ่านเนื้อเรื่องประกอบจะเข้าใจค่ะว่า จำเป็น มาก เพราะโคลงทั้งบทต้องการกล่าวถึง 'เนตร' ดวงนี้โดยเฉพาะ ถ้าไม่มีความหมายของโคลงจะหลุดไปเลย (ง่า... แต่ยอมรับนะคะว่ามันเป็นสร้อยเจตนัง ซึ่งเป็นไปตามเจตนาของผู้เขียน) จุดอื่นโอเคค่ะ น้อมรับข้อท้วงติง ส่วนที่คุณอินจะลองเขียนดูใหม่ ตามสบายเลยนะคะ ^^ เอามาแบ่งกันอ่านได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 53 18:36:26 จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 18:25:16

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเพิ่มเติมเรื่อง สร้อยเจตนัง ให้กับเพื่อนๆ คนอื่นๆ ที่เข้ามาอ่านนะคะ คำสร้อยที่นิยมใช้กันในโคลง และพบเห็นได้บ่อยๆ คือ ๑๘ คำนี้ค่ะ พ่อ, แม่, พี่, เลย, เทอญ, บารนี, นา, นอ, เนอ, ฮา, รา, ฤๅ, อา, แล, แฮ, ก็ดี, เอย, เฮย คำสร้อยอื่นนอกเหนือจาก ๑๘ คำนี้ นับเป็นสร้อยเจตนังค่ะ ส่วนเอกโทษ โทโทษ ถ้าเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง แต่ถ้าจะใช้ ก็ควรใช้ให้น้อยที่สุดค่ะ จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 18:44:44

ความคิดเห็นที่ 10 ขออนุญาต มาเก็บเกี่ยวความรู้ด้วยค่ะ ... ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 23:08:06

ความคิดเห็นที่ 11 #6 สูรย์ แปลว่า ดวงอาทิตย์, ตะวัน เอาสุริยุปราคามาจากไหน -_-" จากคุณ : นักเดินทางจากดวงดาวอันไกลโพ้น เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 19:36:38

ความคิดเห็นที่ 12   ความคิดเห็นที่ 8-9 o.k.ตามนั้น! แล้วแต่ความพึงพอใจของผู้ประพันธ์ สงสัยแค่ว่าทำไมชอบใช้สร้อยเจตนัง ถ้าเจตนาก็เป็นไปตามนั้น ไม่ได้ข้องใจอะไร -------------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 11 #6 สูรย์ แปลว่า ดวงอาทิตย์, ตะวัน เอาสุริยุปราคามาจากไหน -_-" ตอบ === พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ออนไลน์ >>>http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp ถ้าแปลผิดก็แจ้ง ราชบัณฑิตยสภาด้วยก็แล้วกัน จากคุณ : แย้มเยือน เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 01:03:41 A:119.31.121.69 X: TicketID:256156

ความคิดเห็นที่ 13 สุกสว่างสดใส..................สูรย์พ่าย เพลิงแพ้ ขออนุญาตถามนะครับ คือ ที่คุณวรรณศุกร์บอกว่า ต้องการให้คำว่า แพ้ ตรงนี้แปลว่า ชนะ ตามภาษาโบราณ หมายถึงว่า จะบอกว่า สุกสว่างสดใสชนะเพลิงใดๆ(ทั้งดวงอาทิตย์ พระเพลิง) หรือเปล่าครับ ถ้าแบบนั้น ผมว่า ให้แปลว่าแพ้แบบภาษาใหม่ ผมก็พอเข้าใจได้นะครับ แต่ว่าถ้ามีเจตนาอื่น ยอมรับตามตรงว่าไม่เข้าใจ(ผมเองก็ไม่ค่อยรู้อะไร แต่ชอบที่จะอ่านเฉยๆ ครับ)    สำหรับคำว่า สูรย์ คิดว่า น่าจะมาจาก สูรยาทิตย์ รออ่านอัคคีบงกชตอนต่อไปอยู่นะครับ ^ ^ เอาใจช่วยครับ จากคุณ : A ARM เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 11:31:13

ความคิดเห็นที่ 14 ขอร่วมคิดด้วยคนครับ คคห.6 , 12, 13 ตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ออนไลน์ http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp สูรย์ [สูน] (ปาก) น. สุริยุปราคา ในคำว่า เกิดสูรย์. สูรย– [สูระยะ–] น. พระอาทิตย์, ตะวัน, มักใช้เป็นส่วนหน้าของ สมาส. (ส.; ป. สุริย). สุรีย์ น. พระอาทิตย์, ดวงตะวัน. สุริย–, สุริยะ [–ริยะ–] น. พระอาทิตย์, ดวงตะวัน. (ป. สุริย; ส. สูรฺย); (โหร) ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม). ===== คำว่า สูรย์ นั้นพจนานุกรมฯ ระบุความหมายเฉพาะไปแล้ว คือ สุริยุปราคา ส่วน สูรย- แปลว่าพระอาทิตย์แต่ก็ไม่ได้อยู่เดี่ยว จำเป็นต้องมีคำมาสมาสอีก ดังนั้น ถ้าจะให้หมายถึงพระอาทิตย์ ก็คงจะต้องเป็น สุรีย์ ส่วนเพลิงแพ้ ให้หมายถึงชนะ นั้น จริงๆ แล้ว ตัดออกไป ก็ยังได้ความหมายชนะเหมือนกัน สุรีย์พ่ายเพลิง~     ก็คือพระอาทิตย์พ่ายแพ้แก่ไฟ หรือ ไฟชนะ นั่นเอง แพ้ จึงเกินมา เหมือนเป็นคำสร้อย แต่เสียงตรีนี่สิ แปลกๆ ตรง ~  จึงใส่สร้อยโคลงอะไรก็ได้ เช่น "สุรีย์พ่าย  เพลิงพ่อ" ก็ได้ ถ้าอยากเล่นอักษร พ === วาดเซ่น (โท-โท) ถ้าไม่อยากได้เอกโทษ ใช้ ลงเรข (สามัญ-โท)  แทนก็น่าจะได้ เรข, เรขา ก. เขียน. ว. ดังเขียน, งาม. (ป., ส. เรขา ว่า ลาย, เส้น). ทั้งนี้แล้วแต่ผู้ประพันธ์ครับ ขออนุญาตร่วมวิเคราะห์แค่นี้ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วยครับ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 14:19:12