หนึ่งคืนบนรถ Taxi
|
|
หน้าป้ายรถเมล์ยามดึก บรรยากาศรอบตัวฉันมันช่างวังเวงเสียเหลือเกิน แตกต่างจากตอนกลางวัน ที่มักจะมีผู้คนพลุกพล่านอยู่แถวนี้เสมอ แม้ว่าในตอนนี้อาจยังไม่ดึกมากนัก ฉันเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือเป็นระยะๆ จนกระทั่งแน่ใจแล้วว่านี่เป็นเวลาสามทุ่มครึ่งจริงๆ
อาชีพของฉันคือนักแสดง แต่ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรมากนัก หลายๆคนอาจไม่รู้จักฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะละครเรื่องที่ฉันเล่นมีเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้น และฉันก็ไม่ได้แสดงเป็นนางเอกหรือดาวร้ายที่เด่นๆเลย ฉันเป็นเพียงแค่ตัวรับเชิญเท่านั้น วันนี้ก็เป็นหนึ่งอีกวันที่ฉันมีโอกาสได้เข้าไปแสดงรับเชิญเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านแห่งหนึ่ง
งานในวันนี้ของฉันช่างหนักเสียเหลือเกิน ฉันเดินทางออกจากบ้านมาแสดงละครตั้งแต่บ่ายสองเพิ่งจะได้เลิกงานตอนสองทุ่มครึ่ง
หลังเลิกงานฉันมานั่งรอรถประจำทางอยู่นานเป็นชั่วโมง แรกๆก็ยังมีผู้คนจำนวนหนึ่งนั่งรอรถอยู่กับฉัน แต่ไม่นาน ผู้คนเหล่านั้นก็เริ่มทยอยขึ้นรถกลับบ้านกันไปทีละคนสองคน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมรถประจำทางสายที่ฉันจะขึ้นถึงไม่มาสักที แต่รถประจำทางสายที่ฉันไม่ต้องการมันกลับแล่นผ่านมาต่อหน้าฉันไม่รู้ตั้งกี่คันจนในที่สุด ผู้คนที่นั่งรอรถอยู่รอบข้างฉันก็กลับกันไปจนหมด ทิ้งให้ฉันต้องนั่งรอรถอยู่ตามลำพังเพียงตัวคนเดียว ยิ่งรอนานอากาศก็ยิ่งหนาว ก็แน่ล่ะ วันนี้ฉันใส่แค่เกาะอกกับกระโปรงสีขาวบางๆแสดงละครทั้งวัน รู้อย่างนี้ฉันน่าจะเตรียมเสื้อกันหนาวมาจากบ้านด้วยน่าจะดีกว่า
สายลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาที่ร่างกายของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า รถก็ยังไม่มาสักที ซ้ำร้ายไปกว่านั้น สถานที่แห่งนี้มันช่างมืดมิดมองอะไรก็แทบไม่เห็น ที่พอจะสว่างก็มีเพียงแสงไฟระยิบระยับบนถนนที่ไม่ค่อยจะสว่างมากนัก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี
นานๆทีจะมีรถแล่นผ่านมาคันหนึ่ง ผู้หญิงตัวเล็กๆเพียงคนเดียวอย่างฉันต้องนั่งรอรถท่ามกลางความเงียบสงบแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ยิ่งมืดฉันยิ่งเกิดความรู้สึกหวาดผวามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันเริ่มชำเลืองเหลียวซ้ายแลขวาอยู่เป็นระยะ ในใจมีความกังวลว่าจะมีคนร้ายอยู่แถวนี้ไหม ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเหมือนในข่าวขึ้นมาฉันจะทำยังไง
ฉันหลุดจากภวังค์ทันที เมื่อเห็นแสงไฟจากรถแท็กซี่ส่องเข้ามา ฉันตัดสินใจถือกระเป๋าสะพายที่วางไว้ข้างตัวแล้วลุกขึ้นยืนโบกรถแท็กซี่กลับบ้านดีกว่าที่จะต้องนั่งรอรถต่อไป ถึงแม้ว่าราคาของแท็กซี่จะแพงกว่ารถประจำทางอยู่ไม่น้อยก็ตาม
ทันทีที่ฉันเปิดประตูรถเตรียมจะเข้าไปนั่ง สายตาก็เหลือบไปเห็นแสงไฟหน้ารถประจำทางสายที่ฉันจะขึ้นขับมาพอดี
ฉันรู้สึกโมโหอยู่ไม่น้อย ทีเวลาต้องการให้มากลับไม่มา พอฉันโบกแท็กซี่เรียบร้อยแล้ว มันก็มาให้ฉันเสียดายเล่นซะอย่างนั้น แต่จะมาเปลี่ยนใจเอาตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ไหนๆก็โบกแล้ว ฉันเลยเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง
จะไปไหนครับ คนขับรถแท็กซี่ถาม
| จากคุณ |
:
ชนากานต์
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 มี.ค. 53 12:45:59
A:118.172.71.76 X: TicketID:255488
|
|
|
| 
