. . . เช้าวันนั้น โทรหาอ้ายพจ ด้วยอดไม่ได้
พอมันเข้า มารับสาย โวยวายหนวกหู
" . . . เฮ้ย ยัยจุ๊ . . . ฉันเปิดหัวใจ หนูฝ้ายรับรู้
แกดีใจ กับฉันอยู่ ใช่ไหมเพื่อน . . . "
" . . . ตอนนี้ฉัน กับหนูฝ้าย เรารักกัน . . .
คงเพราะกระทง สื่อสัมพันธ์ นั้นเสมือน . . . "
ฉันค้านทันที " . . . ไม่ใช่ อย่าได้เลอะเลือน . . .
ฉัน . . . สิช่วย ให้ฝ้ายมาเยือน . . .ให้มารักกัน . . . "
นายพจเงียบ คงอ้ำอึ้ง ตระลึงคิด
แล้วหลุดปาก ออกมานิด เสียงเคลิ้มฝัน
" . . . ขอบใจ . . . จุ๊ . . . ขอบใจ . . . น้ำใจเพื่อนกัน
นึกว่าแก จะหมายมั่น มาขวางคอ . . ."
ฉันถอนใจ เฮือกใหญ่ กับอ้ายพจ
แสนสลด กับความคิด มิ่งมิตรหนอ
จึงตอบมัน แบบแทบย้ำ แทบค้ำคอ
" . . . เพื่อนเอ๋ย ฟังหน่อยหนอ ขออธิบาย . . .
. . . พอลอยกระทง . . . ชั่วโมงนั้น ฉันดูออก
ไม่ต้องบอก ฉันรู้แน่ . . . เ เ ก รั ก ยา ย ฝ้ า ย
ซึ่งเปนความ งดงามใส ทั้งใจกาย
ฉันทำนาย ไม่ผิดดอก จักบอกแก . . ."
" . . . แล้วแกไป ด้วยทำไม หรือไปขัด . . ."
" . . . เปล่า . . . ฉันไป ให้เห็น ชัดชัด ให้รู้แน่
ว่าสองคน จักรักกัน ไม่ผันแปร
แล้วแก มีความสุข กับคนรัก . . .
. . . ความจริงฉัน ก็ดีใจ ในความสำเร็จ
สรุปงาน สัมมนาเสร็จ โล่งงานหนัก
เงยหน้ามอง . . . จันทร์กระจ่าง . . . สว่างนัก
แสงเทียนส่อง ประกายประจักษ์ ในแววตา
. . . ไม่ได้ลอย กระทงมา นานหนักหนาแล้ว
แสงวามแวว เมื่อคืนผ่าน . . . ฉันโหยหา
ฉันอยากบอก อ้ายพจ อ้ายเพื่อนยา
ฉันดีใจ หนักหนา นะ . . . เพื่อนเอย . . . "
นายพจอึ้ง เหมือนตระลึง ไปอีกครั้ง
ฉันตระแคง หูฟัง มันเงียบเฉย
เลยกรอกเสียง ตระโกนเข้าไป ใจคุ้นเคย
ว่า " . . . เฮ้ย . . . ! ฟังอยู่ไหมนั่น ว่าฉัน . . . โทรมา . . . "
เสียงอ้ายพจ ตอบกลับ โทรศัพท์เสียง
ฟังสำเนียง มันละห้อย อ่อยหนักหนา
" . . . นี่ . . . แล้วแก เมื่อไหร่ที่ จะมีปัญญา
ได้ไขว่คว้า หาความรัก พักกลางทรวง . . ."
. . . . .
ฉันได้ยิน ความของเพื่อน เสมือนใจหาย
ได้แต่ถอน หายใจระบาย ให้เลยล่วง
" . . . ความสุขของฉัน ได้รับจริง จริง ทุกสิ่ง ทั้งปวง
อยู่เพียงการ คลายเปนห่วง คนที่ฉันรัก . . .
และความสุข ที่นิรมิต ชีวิตฉัน
เสมือนสวรรค์ ที่พลัน ได้ประจักษ์
คนหนึ่งน้อง คนหนึ่ง . . . คือ . . . ค น ที่ รั ก
ฉันตระหนัก ท่วมท้น ล้นหัวใจ . . .
เสียงนายพจ เหมือนขาดหาย " . . . แกหมายความว่า . . . "
" . . . ใช่ . . . และแก ต้องรักษา ความลับไว้
วีรยา ต้องไม่รู้เรื่อง ให้เคืองใจ
แกสัญญา กับฉันได้ ไหมเพื่อนเอย . . . "
เสียงอ้ายพจ ฟัง สั่น . . . สั่น . . . " . . .ฉัน . . . ขอโทษ . . .
" . . . และอย่าโกรธ อย่าดุ นะ จุ๊เอ๋ย . . . "
ฉันกลบใจ ด้วยหัวร่อ ต่อความเลย
" . . . โรแมนติค เหมือนที่เคย เลยนะ . . . อ้ายเวร . . . "
. . . . . . .
. . . พอวางหู ฉันรู้ว่า เรื่องนี้จบ
ทุกอย่างจักกลบ ฝังไว้ที่ ไม่มีใครเห็น
ฉันขอลืม ความฝัน ในคืนวันเพ็ญ
ต่อนี้เป็น ความจริงหนอ . . . ฉันขออวยพร.
(จบแล้วค่ะ - ลงนาม - จุรีพร )
ดังนี้ ขอรับ.
แฮ่ . . . . .
แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 53 16:42:21
แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 53 16:41:05
แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 53 17:35:26
แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 53 17:32:26
แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 53 12:20:51
กระทงกับแสงเทียนในอ่างสีดำ (ฉบับคำกลอน) # ๗ (อวสาน)
