Message สยองขวัญ
|
|
ประตูห้องน้ำในมหาวิทยาลัยถูกเปิดออกอย่างเชื่องช้า บรรยากาศรอบข้างฉันในเวลานี้มันช่างน่าสยดสยองเสียจนขาของฉันยืนแทบไม่ไหว ใครคนหนึ่งที่ผลักประตูห้องน้ำเข้ามาเมื่อครู่ดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย ตอนนี้ในห้องน้ำแห่งนี้มีเพียงฉันกับยายเฒ่าคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหวีผมหน้าอ่างล้างมือข้างๆฉัน ฉันเหลือบตาไปมองดูยายเฒ่าคนนั้นเป็นระยะ เสื้อผ้าหน้าผมของเธอดูมอมแมมราวกับเพิ่งไปคุ้ยถังขยะที่ไหนมาสักแห่ง แววตาของเธอมองแล้วน่าขนลุกยิ่งนัก ตาทั้งสองข้างของเธอมีสีแดงกร่ำราวกับคนเป็นโรคตาแดง บางครั้งก็มีความรู้สึกเหมือนยายแกกำลังง่วงนอน ตาทั้งสองข้างของเธอดูเหมือนจะหลับแต่ไม่หลับ แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจก็คือ ยายแกมาหวีผมที่นี่ตอนนี้ทำไม
ที่นี่มันคือห้องน้ำของมหาวิทยาลัย ซึ่งโดยปกติแล้ว ผู้ที่มาเข้าใช้ห้องน้ำแห่งนี้ส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาของที่นี่ แต่ที่น่าประหลาดใจมากกว่านั้นก็เพราะขณะนี้มันจวนจะถึงเวลาพลบค่ำเต็มทีแล้ว ในมหาวิทยาลัยตอนนี้มีเพียงนักศึกษาบางคนที่มาซ้อมเชียร์ลีกเดอร์วันกีฬาสีของทางมหาวิทยาลัยเท่านั้น อาจจะมีอาจารย์บางท่านยังคงนั่งตรวจรายงานของนักศึกษาในห้องพักสักคนสองคน แต่ฉันคาดไม่ถึงว่าเย็นป่านนี้แล้วจะมียายเฒ่าคนหนึ่งยังคงวนเวียนอยู่ในมหาวิทยาลัยอยู่อีก
ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีเมื่ออยู่ดีๆก็เห็นยายเฒ่าฟุบนอนลงไปกองกับพื้นห้องน้ำต่อหน้าต่อตา ฉันคิดว่ายายแกคงจะง่วงนอนอย่างถึงขีดสุดแล้ว คงทนไม่ไหวโซซัดโซเซลงไปหลับบนพื้นห้องน้ำ ฉันเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสงสาร ตั้งใจว่าจะอุ้มยายแกไปนอนที่อื่น
ฉันค่อยๆนั่งยองๆลงกับพื้น มือทั้งสองเตรียมพยุงตัวยายให้ลุกขึ้นยืน แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้จับต้องตัวยาย ฉันก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่ออยู่ดีๆยายแกก็เอื้อมมือมาจับเข้าที่ข้อเท้าของฉัน แกจับข้อเท้าของฉันได้ก็บีบอย่างแรงพร้อมกับดึงให้ฉันล้มลง ฉันกรีดร้องลั่น สายตาจ้องมองไปที่ยาย ยายแกก็มองมาที่ฉันเช่นเดียวกัน แต่ดวงตาคู่นั้นของยายดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย สายตาของยายเฒ่าบ่งบอกว่าจะเข่นฆ่าฉันให้จงได้ ฉันพยายามสะบัดขาอย่างแรง หวังให้ขาหลุดออก แต่เปล่าประโยชน์ ฉันยิ่งพยายามดิ้นรนมากแค่ไหน ยายแกก็ยิ่งจับขาฉันแน่นมากขึ้นเท่านั้น
คุณยายคะ จับขาหนูทำไมคะ ฉันพยายามพูดออกมาอย่างใจเย็นด้วยอาการเหนื่อยล้าเล็กน้อย
แล้วหนูจะรีบไปไหน ยายเฒ่าตอบกลับด้วยเสียงแหบพร่า
จากนั้นไม่นาน ยายเฒ่าก็ฟุบหลับลงไปอีกครั้ง ฉันค่อยๆเอาข้อเท้าของฉันออกจากมือแก แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยอาการงุนงง เนื้อตัวยังคงสั่นคลอนด้วยความกลัว ตอนนี้ฉันตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะรีบวิ่งหนีไป หรือว่าจะอยู่คุยกับยายแกให้รู้เรื่องดี
อาการหวาดผวาเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่ออยู่ดีๆไฟห้องน้ำที่เคยสว่างไสวก็ดับลง พร้อมกันนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนของยายแกดังขึ้นตามมา
| จากคุณ |
:
ชนากานต์
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 มี.ค. 53 13:40:40
A:118.172.68.21 X: TicketID:255488
|
|
|
| 
