แค่ ..เสียงเพลงรอสาย แต่สั่นไปถึงหัวใจ
|
|
แค่..เสียงเพลงรอสาย แต่สั่นไปถึงหัวใจ
เสียงเพลงรอสายที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์เครื่องประจำกายของฉันนั้น ทำให้มือไม้ของฉันสั่นและมันสั่นไปถึงหัวใจ แม้ว่าก่อนหนึ่งเดือนที่แล้วฉันจะได้ยินมันทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้งก็ตาม แต่นับจากเดือนนั้นมา ฉันก็แทบจะไม่ได้ยินมันอีกเลย และคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้ยินมันอีกแล้วเพลงพิเศษที่ตั้งไว้เฉพาะเธอเพียงคนเดียวนับแต่วันที่เราเลิกรากัน ฉันก็เลิกที่จะใส่ใจกับมัน ทิ้งโทรศัพท์เครื่องนั้นห่างกายไกลออกไป ทว่าเสียงเพลงมันกลับได้ยินชัดเจน แต่ฉันไม่กล้าที่จะรับสาย ยังคงปล่อยเวลาผ่านไป
นานจนมันขาดหายไปและฉันมั่นใจว่ามันจะไม่ดังขึ้นมาอีก เพราะเธอคนที่โทรเข้ามา ไม่ได้เป็นคนที่จะมีความอดทนนานขนาดนั้น เธอไม่เคยง้อใครหรือสนใจใครเป็นพิเศษ ไม่เคยสนใจแม้ความรู้สึกของใคร ๆ เลิกรากันฉันและเธอต่างก็กลายเป็นคนอื่น ฉันไม่มีสิทธิ์ในชีวิตส่วนตัวของเธอและเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ในชีวิตของฉันเช่นเดียวกัน หากมีเพียงสิ่งเดียวที่เชื่อมเราเอาไว้ให้ตัดขาดจากกันไม่ได้ ไม่ว่าฉันจะหลบหนีความจริงยังไงก็ตาม
เพลงรอสายเพลงพิเศษดังขึ้นเป็นรอบที่ห้า ใจฉันสั่นอีกแล้วก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เสียงดังอยู่นั้นขึ้นมาถือเอาไว้ หน้าขอโทรศัพท์บอกอย่างฉันเจนว่าคุณมี 5 สายที่ไม่ได้รับ ฉันไม่แน่ใจว่าหากได้ยินเสียงจากปลายสายแล้วเสียงฉันจะสั่นหรือเปล่า แม้เวลานี้ก็ยังไม่มั่นใจ
นานนับสิบนาทีกว่าที่ ฉันจะตัดสินใจกดโทรกลับไปยังหมายเลขที่ไม่ได้รับ เพียงตื้ดเดียวฉันก็วางสายด้วยความรวดเร็ว ไม่ทันไรเสียงเรียกเข้าเสียงเดิมก็ดังขึ้นอีกครั้งฉันตัดสินใจที่จะรับสายพร้อมกับน้ำเสียงที่บังคับไม่ให้สั่น
มีอะไรหรือเปล่า
อาเดียวเป็นไงบ้าง
ก็.....
ฉันบอกเล่าเรื่องราวของลูกให้เธอได้ฟัง คน ๆ เดียวพูดยืดยาวภายในเวลาสิบนาที กับเรื่องราวที่เล่าได้ไม่รู้จบไม่รู้เบื่อมีเสียงหัวเราะบ้างขบขันบ้างและเสียงเสริมเพิ่มเติมบ้าง ฉันรู้เพียงว่าคนปลายสายกำลังยิ้มกับเรื่องราวของลูกที่เขาไม่มีโอกาสได้สัมผัสอีกแล้ว มันทรมานกับเธอมากไหม ฉันไม่รู้แต่สำหรับฉัน ทุกครั้งที่ได้สัมผัสลูก ฉันไม่สามารถไม่คิดถึงเธอได้เลย ทุกครั้งที่ลูกเคลื่อนไหวและพยายามหัดพูดฉันอยากให้เธอได้เห็น ได้ยินและสัมผัส แต่เธอเลือกที่จะไม่มีเราสองคนเอง
ก่อนสิ้นสุดการสนทนาฉันถามเธอว่า
พ่อ เป็นยังไงบ้าง
ก็ เรื่อย ๆ
แค่นี้ก่อนนะแม่จะไปดูลูก
อื้อ
เราไม่เคยทะเลาะกันเพราะฉะนั้นถึงวันนี้เส้นทางของเราจะไม่มีกันและกันอีกต่อไปแล้ว ฉันก็จะยังรับสายจากเธอ เพียงเพื่อให้เธอได้รู้เรื่องราวจากลูกและลูกได้รับรู้ว่าพ่อยังห่วงและหาเวลาที่จะโทรมาเพียงเพื่อจะถามว่า ลูก..เป็นยังไงบ้าง มันก็ยังดีกว่าการหายไปและไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ฉันยังไม่ลบหมายเลขโทรศัพท์นี้ออกจากเครื่องเพราะถึงลบฉันก็ยังจดจำมันได้แม่นยำ เสียงเพลงรอสายเพลงนี้ก็จะยังเป็นหมายเลขเดิม ตราบเท่าที่เขาจะติดต่อเข้ามาเพราะฉันคงไม่กล้าจะติดต่อกลับไป
กลัวคำครหา กลัวจะโดนว่าว่าแย่งของของคนอื่น กลัวจะทำให้ครอบครัวของเขามีปัญหา เพราะเขาไม่ใช่ของเราอีกต่อไปแล้ว เรื่องเราจบแล้วฉันเข้าใจและเธอก็เข้าใจ แต่เรื่องลูกมันจบไม่ได้จริง ๆ เราหนีความจริงข้อนี้ไม่พ้น
"..อ่านปากของฉันนะ ชู้วับบ อยากจะพูดอีกครั้ง วับ..และจะเป็นอย่างนี้กับเธอไม่ว่านานสักเท่าไหร่ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะรักใครไม่ต้องห่วงว่าฉันเปลี่ยนหัวใจ ฉันจะเป็นอย่างนี้จะ..ตลอดไป จะย้ำด้วยคำ ๆ นี้ว่ารักเธอ ไม่ยอมรักใคร"
(เพลงรักเธอ โต๋ ศักดิ์สิทธิ์)
ไม่แน่ว่าหากได้ยินเสียงเพลงนี้ครั้งต่อไปหัวใจของฉันจะยังสั่นอยู่อีกหรือเปล่าและฉันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ยังไม่เปลี่ยน แต่ว่ามันไปต่อไม่ได้อีกแล้ว
| จากคุณ |
:
ปันฝัน  
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 มี.ค. 53 13:36:42
|
|
|
| 
