ความคิดเห็นที่ 1 ... อาจมีใครได้ยินเมื่อสิ้นศัพท์ และยิ้มรับเยือกเย็นเป็นหยาดฝน ที่พรำพรมห่มพื้นรื้นสายชล แล้วหลั่งไหลเวียนวนล้นทรวงธาร ... ... กลางลำแสงแห่งตะวันวันฟ้าใส ส่งอุ่นไอโอบอ้อมล้อมละหาร ลึกด่ำดุจสุดไกลใต้บาดาล ต้องมีวันพบพานกาลเวลา ... ... การรอคอย ... รอยเท้า ... รูปเงาแสง เพียงจำแลงยอกย้อนเล่นซ่อนหา ด้วยกำแพงแห่งตนดลมายา กั้นอาณาเนิ่นนานปานปิดตาย ... ... อาจมีมิตรคิดถึงคำซึ้งอยู่ และรับรู้เสียงสะท้านอ่านความหมาย เสียงหนักแน่นนุ่มนวลครวญเดียวดาย แฝงประกายฉายพลังสั่งดาวเดือน ... . . . กลอนไพเราะมากค่ะ ขออนุญาตแจมค่ะ ... give หมดค่ะ ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 15:58:16

ความคิดเห็นที่ 2 อาจมีดาวพราวพรายอยู่ปลายฟ้า คืนเมฆามืดมิดปิดห้วงหาว จงผู้คนทนฝืนแม้คืนยาว อาจมีดาวส่องกระพริบระยิบยล อาจมีฝันหวั่นทรวงในห้วงลึก ว่าการศึกครานี้มีอาจมีผล ถึงหญ้าแพรกแหลกลาญสะท้านสกล จึงหลุดพ้นแอกอานประการนั้น. จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 16:11:26

ความคิดเห็นที่ 3 . ~ ภาพความคิดก่อนนั้น ..... มากมาย ในหว่างวันที่หาย .............. ห่างล้า จึงหอบทุกความหมาย ....... มาบอก สารภาพเธอต่อหน้า .......... หนึ่ง [ ๑ ]นี้คิดถึง . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 20:58:10

ความคิดเห็นที่ 4 การให้คะแนนไม่สำเร็จ เนื่องจากคะแนน Give ของคุณเหลือน้อยกว่าคะแนนที่คุณทำการให้คะแนน จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 02:22:43

ความคิดเห็นที่ 5   ** ใครใครเขามีคน...ให้คิดถึง ฉันผู้ซึ่งไร้คน...คะนึงหา เดินดุ่มเดาหล่นหุบเขา...กาลเวลา กระเซอะกระเซิงจากปลายฟ้า...มาเดียวดาย ใครใครเขายังมีเงา...ให้คิดถึง มีช่วงเวลาให้คะนึง...ห่วงหา คงสุขซึ้งผ่านห้วง...ช่วงเวลา อย่างน้อยยังชุ่มอุรา...คราคำนึง ความคิดถึงของใครใคร...พุ่งผ่านฉัน ในคืนวัน...เงียบเหงา...ปวดปร่า อยากขโมยความคิดถึง...ของใครมา- โอบกอดแนบแอบอุรา....สักครู่ยาม แต่ไม่อาจกล้ำกลาย...ความคิดถึง คนปลายทางคงคะนึง...รอ หา หากฉันเห็นแก่ได้....ขโมยมา คนทางโน้นคงอ้างว้าง เปลี่ยวเอกา...ผวา คอย แต่ขอแบ่งสักนิด...ได้ไหมเล่า คนเปลี่ยวเปล่าอย่างฉัน...นั้นค้นหา อยากมีกระแสความคิดถึง...ตัวเองสักครา คงเป็นสุขเหลือคณา.................เหลือเกิน *** ไม่รู้ล่ะ....งานนี้อาจมีการยักยอกความคิดถึงเกิดขึ้นเล็กน้อย อิ อิ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 10:44:40 A:183.89.43.28 X: TicketID:239649

ความคิดเห็นที่ 6 อาจเป็นฉัน คนนี้ ที่คิดถึง ในวันซึ่ง ฝนโปรย ใจโหยหา หนึ่งน้ำใจ ฝากไป ให้ฝนพา รักแทรกมา กับฝน จากคนไกล อาจเป็นฉัน คนนี้ บนทางผ่าน เคยพบพาน ร่วมวันวาร ที่สดใส เมื่อทบทวน อดีต จะเจนใจ ฉันใช่ไหม ที่พานพบ ตาสบตา อาจเป็นฉัน คนนี้ อยู่บนนั้น ถักทอฝัน จันทร์เห่ เสน่ห์หา ขีดประกาย พรายวาบ ปลาบท้องฟ้า ให้แสงจ้า แทนสายตา ที่ห่วงใย อาจเป็นฉัน คนนี้ ที่รอเธอ รอเสมอ รอเพียงเธอ รู้ใช่ไหม ทุกถ้อยเอ่ย เผยพจน์ จรดจารใจ หวังปลอบเธอ ซับไล้ หยาดน้ำตา อาจเป็นฉัน คนนี้ ที่คิดถึง ห้วงคำนึง ตราตรึง และห่วงหา อยากกล่อมเธอ หลับสนิท และนิทรา ปรารถนา ปกปักษ์ พิทักษ์เธอ จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 14:29:29

ความคิดเห็นที่ 7 ๐   อาจมีบ้าง ที่แอบซับน้ำตาเอ่อ   อาจจะเผลอ ใจลอย ด้วยหงอยเหงา   มีบางครั้ง เหมือนสิ้นหวัง นั่งซบเซา   ความหลังเก่า ยังแสลง ทิ่มแทงใจ   ๐   อาจจะมี บ้างไหม ใครคนหนึ่ง   ชีวิตซึ่ง เคยผิดหวัง ยังคร้ามไหว   ผิ ว่ามอง หาคนดี มีน้ำใจ   มาปลอบใจ เราที มีไหมเอย...                 ๐๐๐  มีคนบอกว่า แต้มชอบเขียนแต่บทเหงาเศร้า  ก็ไม่รู้ว่า เหงา-เศร้า ไปทำไมก็ไม่รู้?... จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 22:30:15

ความคิดเห็นที่ 8 มีลิงอยู่ตั้งตัวนึง ยังรำพึงรำพัน อีกแน่ะ .. จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 20:01:56

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ ploythana หากมีมิตรคิดถึงซึ้งคำอยู่ คงรับรู้ทุกคำความคิดถึง หากส่งใจได้ตามความคำนึง คงไร้ซึ่งสักคำให้รำพัน แม้อยู่ใกล้แสนใกล้้ไม่อาจพบ ระยะทางไม่รู้จบคงขวางกั้น อาจมีหวังพลังใจได้สักวัน หากมีใครคิดถึงฉันเมื่ออ่านคำ ---------- จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:48:14

ความคิดเห็นที่ 10 คุณศาลายา (กลอนนี้ไม่ได้ตอบกลอนคุณนะคับ แต่แต่งหลังจากได้แรงบันดาลใจจากหลายๆบทกวีการเมืองซึ่งกำลังดุเดือดสร้างสีสันกันมากมายในขณะนี้ ฝากไว้ที่นี่ก่อนเลย กลัวหาย อิอิ) *อุดมการณ์กวี* ต้องยึดถือความดีเป็นที่ตั้ง ใช้ชีพยังชีพตนบนพื้นฐาน ศิลป์อักษรสร้างสังคมอุดมการณ์ ยกวิญญาณค้ำจุนคุณธรรม ดำรงชีพในนิยามความเรียบง่าย ด้วยหลักการว่าร่างกายเป็นของต่ำ เหยียดทรัพย์สินเงินทองทาสจองจำ ใช้วิิญญาณเขียนคำจากหัวใจ ดำรงตนในวิถีบริสุทธิ์ เหนือมนุษย์สร้างกรรมตามวิสัย เหนือกฏเกณฑ์เหตุผลทุกกลไก ไร้หลักการ์ใดใดเข้าครอบงำ อารมณ์ความรู้สึกนำนึกคิด รักก็รักยกชีวิตให้เหยียบย่ำ เกลียดก็เกลียดอาฆาตประกาศคำ ตามจองล้างฝังจำจนวันตาย ประกาศตนเป็นกวีอุดมการณ์ แค้นเลือกข้างล้างผลาญกันxหาย เมื่อข้าฯดีที่เหลือเชื่อว่าร้าย ก็อย่าหมายอยู่รวมร่วมแผ่นดิน แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 19:01:22 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 15:05:06 จากคุณ : คุ (KAVINT) เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:55:59

ความคิดเห็นที่ 11 คุณหนึ่ง ไม่มีหนึ่งคนไหนไม่คิดถึง เรื่องของหนึ่งคนนั้นเมื่อวันก่อน ตั้งแต่เขียนโคลงกลจนเป็นกลอน หาเลขซ่อนเสียงคำมาคำนวณ แถมลูกเล่นรำพึงถึงลูกเกด ลวดลายเลศหลากหลายนับไม่ถ้วน ทั้งวิจารณ์สังคมตามสมควร นึกย้อนทวนครั้งหนึ่งซึ้งคำโคลง จากคนเขียนโคลงไม่เป็นเมื่อหกปีก่อน จนมาถึงวันนี้ได้เพราะคุณหนึ่งเริ่มต้นไว้ ขอบคุณมากๆ จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 15:03:03

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ ท่านเจ้าของกระทู้ ขออนุญาต "แปะ" กลอนจากกระทู้ตัวเองนะคะ ... . . . วัน "สิ้นหวัง" ... ขังเรา ... ใน "เงาทุกข์" การ "ไร้สุข" ... ปลุกใจ ... ให้แอบ "หวัง" แรงขับเคลื่อน  –  จากภายใน - ให้กำลัง แปร "รัก-ชัง" ... เป็นบทเรียน ... เวียนจากจร ... ... วันช่าง "เหงา"  ... เงียบสงัด ... อึดอัดนัก หาก "เหนื่อยหนัก" ... พักบ้าง ... ปล่อยวาง , ผ่อน สิ่ง "ดี-ร้าย"  ... "พ่าย-ชนะ" ... คละ "อาวรณ์" "เอื้ออาทร" ... "แข่ง" กัน ... "บั่น" ราคี ... ... "มิตรภาพ"  ซาบซึ้ง  ตรึงใจหลัก ย่อมประจักษ์  หากมอง ตรองถ้วนถี่ จัดคำร้อย เรียงความ งามวาที เชื่อมไมตรี มธุรพจน์  ราดรดไป  ... ...ยินดีมาก หากเพื่อน ได้เลือนร้าว และเริ่มก้าว เดินหน้า  ท้าวันใหม่ วันหมองหม่น ฝนฟ้า ไม่เป็นใจ ฟ้าเปลี่ยนไป ...  แค่ “สี” ... ที่เปลี่ยนแปลง... ...เราเปลี่ยนไป - ใช่ไหม ? หรือก็เปล่า !!! เพียงหลงเงา เคล้าจริต จิตขัดแย้ง ยามคับขัน ... ฉันละเมอ ... เธอระแวง   ฟ้าจำแลง ... แกล้งกระเซ้า ... เราเท่านั้น  ... . . . มีความสุขมาก ๆ ค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... ภาพประกอบ กระทู้ โดย  # ... ploythana ... # . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 16:08:15

ความคิดเห็นที่ 13 11 ) ..... ~ เป็นรุ่นพี่ที่ไร้ ............... เรื่องราว เอาแล เขียนแต่โคลงปาวปาว ..... แปร่งซ้ำ เสียงโทที่ถูกสาว ............ ซ่อนแอบ แซวนา พารุ่นน้องมุดน้ำ .............. หนึ่งนั้นแสนเขิน : ) จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 18:46:35

ความคิดเห็นที่ 14 ..อรุณสวัสดิ์ครับ ๏ อ่านอุดมการณ์กวีเห็นชีวิต มองเห็นจิตในวิถีบริสุทธิ์ เหนือเหตุผลกลไกในมนุษย์ อารมณ์ฉุดถึงกวีอุดมการณ์ เพื่อถึงจุดสุดท้ายเป้าหมายส่ง จึงดำรงแนบแน่นในแก่นสาร ปัญญาวุธจุดจินต์ถึงวิญญาณ ให้ห้าวหาญทายท้าเข้าฝ่าฟัน เมื่อต่างฝ่ายต่างปั้นปัญญาวุธ เยี่ยมที่สุดแหลมคมอุดมฝัน พร้อมเงื้อง่าฝ่าเงาเข้าประจัน จึงเลื่อนลั่นสั่นซัดปัฐพี ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 08:33:32

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ tiki_ทิกิ ไม่มีกิ๊บไม่เป็นไร แค่คิดถึงก็พอแล้วคับ คริกคริก คุณฮัมมิ่งเบิร์ด เมื่อคิดถึงอย่าห้ามความคิดถึง เสียงรำพึงรำพันสื่อกันได้ จงรู้ว่าอาณาเขตของหัวใจ มันกว้างใหญ่มหาศาลเกินบรรยาย ไม่ต้องเหนื่อยแบกหนักหรือยักยอก เพียงแค่บอกกันนะก่อนจะสาย บอกเช้าเช้าอากาศเยนยิ่งเปนจาย ขออวยพรคิดถึงครายขอห้ายเจอ จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 13:21:12

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเรียวรุ้ง อาจมีบ้างบางขณะของความคิด สัญญาณปิดเปิดใจไฟสับสน หลงทางอยู่ริมทางของบางคน เดินตามหาเหตุผลตามหนทาง อาจหัวเราะหรือต้องแอบร้องไห้ สิ่งที่เห็นเป็นไปได้ทุกอย่าง พันหมื่นแสนล้านคนบนทางร้าง คงมีบ้างใครคนหนึ่งคิดถึงเรา --------------------------------------- โปรดสังเกต การตอบกลอนสดโดยไม่มีพล็อต เนื้อหาจะวนเวียนอ่านไม่รู้เรื่องอย่างมากมาย การเล่นคำทำได้ แต่ไม่แน่นพอในความหมาย กรุณาอย่าเอาอย่าง แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 15:15:05 จากคุณ : KAVINT เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 15:01:02

ความคิดเห็นที่ 17 ที่เห็นตอบก็ชอบอยู่ไม่ชอบกลนะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 12:26:35