ไทยเอย!
|
|
ครั้งหนึ่งไทยพร้อมด้วย สามัค คีแฮ
ต่างเห็นเป็นแต่ไทย พวกพ้อง
ผิสู่ทุกคืนวันหันห่าง ใจเอย
บัดนี้เห็นเป็นอื่นได้ ไล่จ้วง ทลวงฟันฯ
หนึ่งใดใครทำเล่า สามัค คีเภท
เห็นแต่ความอลเวง ใช่น้อย
ไทยเอยไทยอย่าได้ ไหลหลง นาพ่อ
เราต่างไทยชื่อชี้ พี่น้อง ดุจกันฯ
บัดมหาพายุใหญ่ พายพัด ไทยนา
โศกแสนสุดสงกา กว่ากี้
ด้วยใช่ใครอื่นนา เข้าต่อ ตีแฮ
แต่เป็นไทยชื่อชี้ แตกแยก แบ่งพงฯ
ใดโดยจะช่วยป้อง ปัดภัย นี้นา
ยังแต่เพียงธรรมมา คุ้มไว้
จึ่งขออาราธนา ธรรมะ เข้าครอบ
กอปรกู้ใจไทยนี้ ดีได้ ดังเดิมฯ
โลหิตจงอย่าต้อง ตกพื้น ธรณินทร์
หญ้าจงอย่าเสพกิน เลือดเนื้อ
แม้เพียงหนึ่งชีวิน อย่าได้ สูญเปล่า
ลมหายใจไทยนี้ สูงค่า กว่าควรฯ
ไทยเอยเคยเป็นหนึ่ง ด้วยน้ำ ใจไทย
บัดนี้ส่ำสายไป กลายเพศ
ผิกลายแผกแปลกพันธุ์ พวกอื่น?พวกใคร?
ใช่เพียงเครื่องมือชี้ หลีกลี้ วิญญาณฯ
โปรดเอยโปรดควรพิศ เห็นถ่อง เยี่ยงแท้
ใครเล่าคือดีแท้ ควรค่า
ร้องเรียกแสบเสียงล้า มาเปล่า ฤาพ่อ
เสพเสวยนอกแหล่งหล้า แสนส่ำ สำราญฯ
เรียกร้องคือผู้นำ มาสู่ ไทยแฮ
จึ่งขอยอยกกลอนอัน เกลี้ยงแล้ว
กรมหมื่นพิทยาทรง ผจงจัด ไว้นา
ผู้นำประเสริฐนี้ ทรงชี้ ในงานฯ
ยุคเข็ญเห็นแน่แท้ มรไทย
จำจะต้องมีใคร สักผู้
ซึ่งปวงประชาใจ จงรัก
ยอมเชื่อยอมฟังรู้ ว่าไร้ ใจโกงฯ
ผู้นำจำต้องเฟื่อง ฟูปัญ ญาแฮ
ใครชั่วใครดีทัน เท่ารู้
บำบัดอัตตเหตอัน เอือมจิต
รู้รมัตตัดโลภผู้ พวกพ้องของตนฯ
ยกคำครูกล่าวอ้าง จรรโลง บทนา
ประดับโคลงประ ดาษตู ค่าเหล้น
หวังใจให้ประชา แลเห็น
สกิตจิตให้คิดแม้น หนึ่งน้อย เปรมปรีด์ฯ
ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ
แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 53 23:58:11
จากคุณ |
:
Alovera
|
เขียนเมื่อ |
:
11 มี.ค. 53 23:57:36
|
|
|
|