ความคิดเห็นที่ 1 ๐   ถึงชีวิต จะคลุกคลาน ผ่านมามาก   แต่ว่าหาก จิตมั่น ไม่หวั่นไหว   ไม่ว่าผ่าน ร้อนเย็น มาเช่นไร   ก็ยังไม่ บ่นฝากใคร ให้ได้ยิน ๐   แม้หนาวกาย ตากเหน็บ เจ็บฝากเนื้อ   ก็ไม่เหลือ ความหลัง ไว้ทั้งสิ้น   ระเหินระหก ตกต่ำแทบตำดิน   ก็ชาชินคำคุ้ยเขี่ย เสียจนเคย ๐   แม้เคยพลาด บาดแผล ก็แค่เจ็บ   ไม่ได้เก็บ แผลซ่อน อาวรณ์เฉลย   หยาดน้ำตา จึงไม่ เคยไหลเลย   มันเฉยเฉย เห็นเห็น เป็นธรรมดา ๐   ชีพถึงวัย สึกกร่อน ค่อนชีวิต   ไม่ยึดติด ความหลัง เคลือบกังขา   ชีวิตเหมือน ฉากผ่าน กาลเวลา   เผชิญหน้า ทุกข์สุข ได้ทุกครั้ง...                ๐๐๐ เป็นคำมีไว้...สำหรับปลอบใจตนเอง...ใช้ได้เสมอ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 53 16:02:32 จากคุณ : นักแต้ม เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 15:59:08

ความคิดเห็นที่ 2 หนทางยังยาวไกลใครกำหนด ทั้งเคี้ยวคด กว้างไกล ไม่รู้แน่ ว่าจะมี สิ่งใด ไหนผันแปร เป็นกระแส ให้รับ ปรับใจคน ทีผ่านผัน วันเก่า เขาเขียนขีด หรือลืมได้ อดีตฝัง ครั้งใจหม่น เพราะได้หน้า จึงลืมหลัง ดังมืดมน ลืมแม้แต่ ตัวตน  คนใกล้ตัว ในคุณค่า ของหนทาง บางชีวิต เหมือนถูกปิด ด้วยเงาแฝง แสงสลัว เคยกระจ่างสว่างหาย กลายมืดมัว ด้วยเกรงกลัว บางสิ่งอย่าง ที่บังใจ หากแม้ลืม ความหลัง เส้นทางเก่า ดังลืมสิ้น พงเผ่า คราวครั้งไหน ให้เขาหยาม พงศา คนป่าไพร ด้วยขุ่นใน ใสนอกนำ น้ำใจคน../... สุเห็นต่างกับพี่แต้ม อย่างสิ้นเชิงค่ะ เพราะ ไม่ค่อยลืมอดีตที่ผ่านมา แต่ถ้าทำได้อย่าง พี่แต้ม ก็ดีนะคะ จะได้สบายใจ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 20:20:11

ความคิดเห็นที่ 3 ๏ ทางชีวิตบิดเบี้ยวถึงเสี้ยวโศก จะหมายโมกข์อย่างไรก็ไร้ผล ช่างแปรผันปั่นปกเป็นวกวน ชีวิตคนเช่นละครยอกย้อนจริง แต่ละวันผันเวียนแล้วเปลี่ยนบท หลายหลากรสกลืนกล้ำถึงดำดิ่ง ฝังในจำช้ำรุมยากทุ่มทิ้ง ทุกวันวิ่งตามบทกำหนดนั้น ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 23:08:35

ความคิดเห็นที่ 4 เอื๊อก....เขาเล่นกันคนละหลายบทเชียว     อุ้ย...สบายมาก เรื่องจิ๊บจ๊อย แหะๆๆ......แต่ว่า..ขอเวลาไปนอนคิดสัก 2-3 คืน นะคร้าบบบ คร้อก  ฟี้ดดดด........ Z Z Zzzzz จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 00:01:09

ความคิดเห็นที่ 5 ชีวิตจริง อย่าเช่น เป็นตัวเอก ยามแสดง ถูกปั้นเสก สุดเลิศหรู ทั้งนิ่มนวล โศกเศร้า เร้าใจดู แท้จริงเลว สุดกู่  อยู่ข้างใน ยากไฉนใครหนอใคร คิดกำหนด ต้องสลด เพราะบทบาท เขาวาดให้ บนเส้นทางชีวิต ปกปิดไป มิรู้ซ่อน สิ่งใด ในความจริง.... มันบิดๆเบี้ยวๆไงชอบกลนะคะ ท่านศาลายา ทางชีวิตเนี่ย เล่นเอางง ไม่รู้จะเดินเส้นไหน ถึงจะปลอดภัย ในชีวิตและจิตใจ..555 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 09:23:34

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะคุณฟอร์ ให้เวลา คุณฟอร์คิด คืนละ4บท 3คืนก็ 12 บท ห้ามขาดนะคะ ส่งให้ครบด้วยล่ะ.. อย่ามัวแต่นอน บิด ขี้เกียจนา...555 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 09:26:53

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องเศร้าเรื่องเก่าทิ้งซ๊ะ เรื่องใหม่ซิจ๊ะ ใยต้องสละทุกเรื่อง รักรักใคร่ใคร่เรื่องเปลือง สมองปราดเปรื่อง เล่าเรื่องสนุกเรื่องราว ท่องทะเลหาดทรายขาว ล่องแก่งธารยาว ชมจันทร์นับดาวสุขใจ อัปเปหิเรื่องเศร้าไป เบื้องหน้าสดใส ฉันท์ใดฉันท์นั้นสมจินต์.... สวัสดีคุณพี่สุนัน  อาจารย์นักแต้ม จิตรกร จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 09:55:32

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีค่ะ คุณ ท่าราชฯ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ พี่แค่เปรียบเปรียบเปรย.............สิ่งที่เอื้อนเอ่ย ผ่านเลยหนทางชีวิต สงสัยใครหนอลิขิต....................เป็นเรื่องให้คิด ถูกผิด ช่างเพี้ยนกระไร จึงบ่นเป็นกลอนออกไป.............มิได้ใส่ใจ สิ่งใดที่ใครเขาทำ บางวันมีเรื่องเจ็บช้ำ...................หม่นหมองระกำ กลับจำฝังอยู่ในใจ บางครั้งบางคราวสดใส...............ระรื่นกันไป ลืมได้หมดสิ้นใจคน มันแปลกดีนะสับสน..................กลับความวกวน เรื่องบนเส้นทางชีวิต คุณท่าราชฯ มาบ่อยๆ อีกหน่อย พี่สุ คงเก่งกาพย์ฉบัง16 ไปโดยอัตโนมัติแน่ๆเชียว..55 . . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 10:42:16

ความคิดเห็นที่ 9 มะพร้าวห้าวขายสวนสุ ผ้าปะปรุปรุ ฉลุเป็นแผลฉกรรจ์ พี่สุนันยกปอปั้น ลำบากใจฉัน สุดกลั้นอารมย์ดีใจ เอนกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อ๊ะเป็นไปได้ เผลอไผลได้ผู้หญิงชม บ้ายอพอใจสุขสม พี่สาวเธอชม ลองดมดอมตอมตามใคร ??? ๕๕๕ จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 12:34:51

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกถ้อยล้วนพูดความจริง..................มิได้ท้วงติง ทุกสิ่งนี้มาจากใจ ฉบังฯเพี้ยนเพี้ยนเขียนไป................เคยคิดเอาไว้ ต้องหัดให้ได้สักวัน ท่าราชฯนำมาสู่ขวัญ.....................ของพี่สุนันฯ ประกายพลันจุดขึ้นมา เรียบเรียงร้อยถ้อยภาษา..............ยากเหลือคณา พี่ยาเกินร้อยรำพัน.. จริงๆแล้วไม่กล้าจะเขียนเลย เพราะรู้ว่าตัวเอง ว่าไม่ถนัด  เห็นคุณท่าราชฯ มาวางบ่อยๆ เลยต้องพยายามค่ะ. . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 13:15:16

ความคิดเห็นที่ 11 ทางชีวิต พิศผ่าน สำราญยาก มีลำบาก หลากรส แม้ซดหวาน มีลำนำ กร่ำป่วน เที่ยวรวนนาน แลหลืบซ่าน ส่งสู้ กู้ชีวี วิถีชน วนว่าย ร่ายลิขิต เรื่องถูกผิด สิทธิ์สม สอดข่มขี่ ต่างมีพบ ทบถ้วน ตรวนฤดี หาใช่หนี จะสิ้น สิ่งภินท์พัง แต่ละคืบโศกศัลย์พลันพบผล แต่ละศอกก็ดลแรงเสริมสั่ง ทุกอณูปูทางสู่โรงคลัง ต้องมีฝั่งช่วยพ้นมนต์ช้ำไช ไยจะกลัว รัวตื่น ขื่นชีวิต สารพัด มากพิษ ยังเหลือใฝ่ เปิดถนน ขนเข็ญ ทิ้งเร้นไกล ก็พักได้ สักครา กับฟ้างาม สุขแลทุกข์ ผลัดกัน หลั่นเข้าหา เสริมชีวา ร่าแล้ว แววผ่าวหยาม ทรมา คร่าคอย สร้อยทุกยาม ใช่จะห้าม หนามราน รู้พร่องพอ สวัสดีค่ะพี่สุ และพี่ๆทุกคน มีความสุขมากๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 53 14:41:19 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 14:40:30

ความคิดเห็นที่ 12 ผ่านร้อนหนาว ราวครึ่ง หนึ่งชีวิต ทั้งถูกผิด สุดระอา รู้ค่าผล บางเรื่องเขา ซ่อนไว้ ในกมล หลบหลีกพ้น โยนห่าง เส้นทางใจ ทำให้เห็น บางสิ่งอย่าง วางปรากฏ ทางชีวิต ที่เคี้ยวคด กำหนดไข จะโทษดวงชะตา พาพรากไป หรือโทษใคร กันเล่า เฝ้างวยงง ลิขิตหมาย ปลายทาง สร้างความหวัง ต้องภินท์พัง เพราะใจใฝ่ลุ่มหลง ในเส้นทาง ดั่งแฝงธรรม นำปลดปลง มุ่งมาส่ง ให้รับรู้ อยู่เป็นนัย ไม่มีสิ่ง ยั่งยืน บนผืนแผ่น- ของดินแดน แห่งชีวิต พิศสงสัย ความผิดพลั้ง หรือมีเจต ให้เภทภัย หวังให้พังยับไปในเส้นทาง จริงไหมหนอ สิ่งใด ที่ได้เห็น มิได้เป็น ดั่งคิด นำกีดขวาง สิ่งแน่นอน คือไม่แน่ แค่จัดวาง เราแค่เหยื่อ ให้เขาสร้าง ทางข้ามไป สวัสดีจ้ะน้องมี่  ขอบใจมากนะจ๊ะ ที่แวะมาแจม จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 17:23:13

ความคิดเห็นที่ 13 แวะมาทักทายค่ะ พี่สุนันยา วันนี้ หมดพลังงาน ขอติดค้างกลอนไว้ก่อนนะคะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 18:01:38

ความคิดเห็นที่ 14 ชะแว๊ปมา..... คิดถึงเจ้าของกระทู้จัง  อิอิ  แต่กลอนติดไว้ก่อนนะครับ คุณสุนันยายยยยยยยย จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 19:21:06

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะคุณสุนันยา.. กระทู้นี้ดูปลงๆกับชีวิตยังไงไม่รู้นะคะ555 เพิ่งเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าเพิ่งท้อเเท้นะคะ ใดใดในโลกล้วนอนิจัง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ อย่าคิดมากนะคะ อ้าวคุณนครเหมันต์มาตัดหน้าได้ไง.. แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 53 19:28:26 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 19:27:06

ความคิดเห็นที่ 16 ทางชีวิต ลิขิตกาล ผ่านบนโลก ทั้งสุขโศก เศร้าลึก จารรึกไว้ สลักลง ตรงห้วง บ่วงหทัย บางสิ่งไม่ งดงาม ในความจริง โลกหนอโลก โศกศัลย์ เพียงวันผ่าน กาลเอ๋ยกาล เกลอที่รัก เพียงล่วงทิ้ง มีคุณค่า สิ่งใด ให้ประวิง ด้วยทุกสิ่ง โลกล้วน คือมายา ทางชีวิต ลิขัตผัน ดังละคร บางบทตอน เพียงผันผ่าน ให้กังขา บางสิ่งสรรค์ กำนัล สุดปรีดา บางสิ่งล้า ให้รู้โลก อนิจจัง -------------- อ่านกลอนพี่สุแล้วคิดถึงเพลงอะไรสักอย่างที่เขาว่าโลกนี้คือละคร...แล้วอะไรต่อก็ไม่ทราบค่ะ จากคุณ : ดอกไม้ป่า (Argent) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:12:19

ความคิดเห็นที่ 17 ก่อนที่การบ้านจะพอกทวีเป็นหางว่าว  มาส่งงานเสียเลยจะดีกว่า  บิดขึ้เกีนจมาก เดี๋ยวเอ็นหลังจะขาดเพราะไม้เรียวคุณครูไหว ใจร้าย    ไม่ได้ว่า คุณสุ น๊า.... **** ทางชีวิต คิดไป ถามใครเล่า สุขกับเศร้า เคล้าคลุก จุกยุ้งฉาง ถามคนสุข ปลุกระรื่น ชื่นเต็มทาง คนเศร้าคราง ครวญคร่ำ ซ้ำซากไป ยามจะกิน รินเหล้า เคล้ากับข้าว จะนอนยาว หาวพับ หลับได้ไหม จะทั้งนอน อ้อนกิน ชินอย่างไร ต้องเสียไป ได้หนึ่ง พึงจดจำ แม้นแคล้วคลาด พลาดพลั้ง อย่างรั้งไว้ ข้างหน้าไกล ไคลคลา อย่าเล่นขำ มีสติ ตั้งติด กิจพึงทำ จะโน้มนำ ย้ำชัด ปัจจุบัน อดีตผ่าน วานใคร แก้ไขหมด อนาคต กฏไหน ยากใฝ่ฝัน กายรู้อยู่ คู่สติ มิแยกกัน ปัจจุบัน นั่นมี วิถีทาง ***** ฝรั่งเรียก "ปัจจุบัน" ว่า present  ซึ่งคำเดียวกันนี้แปลว่า "ของขวัญ" ได้ด้วย ดังนั้น "ปัจจุบัน" จึงเป็น "ของขวัญ"  ที่เราควรจะถนอมไว้อย่างรู้คุณค่า มากกว่า อดีดที่ผ่านมาแล้ว หรือ อนาคตที่ยังมาไม่ถึง ขอมอบ"ปัจจุบัน" ให้ทุกๆ ท่านนะครับ ***แก้พิมพ์ผิด แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 00:53:44 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 00:51:39

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีจ้ะ น้องเทียนสี ขอบคุณ ที่แวะทักทาย พักผ่อนมากๆนะจ๊ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:05:35

ความคิดเห็นที่ 19 ความคิดเห็นที่ 14     ชะแว๊ปมา..... คิดถึงเจ้าของกระทู้จัง  อิอิ  แต่กลอนติดไว้ก่อนนะครับ คุณสุนันยายยยยยยยย จากคุณ : นครเหมันต์     .............. เชอะ ..ไม่ต้องมาคิดถึงเลย ไม่ได้อยากให้คิดถึงซะหน่อย.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:07:21

ความคิดเห็นที่ 20 หวัดดีจ้ะ น้องเลิฟ วันวันผ่าน หันเห ปนเปหมด เหมือนเส้นทาง เคี้ยวคด กำหนดหมาย บางสิ่งอย่าง ปานว่า จะกลับกลาย ที่เห็นดี กลับร้าย ไม่เหมือนเดิม ในความหวัง หวังไว้ ไม่สมหวัง บนเส้นทาง ยาวไกล ใช่หึกเหิม เดี๋ยวร้อนคลาย กลายหนาว เข้าเพิ่มเติม สิ่งที่เริ่ม อาจกลับกลาย สลายลง ทางชีวิต มีสิ่งใด ไหนแน่วแน่ เดี๋ยวปรวนแปร เปลี่ยนไป คล้ายลุ่มหลง มีบางคราว ต้องทำใจให้ปลดปลง แต่ยังงง ทำไม่ได้ คล้ายมีกรรม/... ก็เป็นฉะนี้แหละน้องเลิฟ...555 . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:34:51

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีจ้ะ น้องไอซ์ เพราะหนทาง ชีวิต พาจิตป่วน บางครั้งเหมือน เรรวน ชวนหวั่นไหว ดังรกร้าง ด้วยขวากหนาม ทิ่มตำใจ ต้องโหยไห้ ด้วยตัวเรา ดังร้าวรอน เหมือนเดินเดียว เดียวดาย ในบางครั้ง เห็นความไม่ จีรัง ดังหลอกหลอน เหลียวแหลไหน ไกลคนซึ้ง ซึ่งจากจร เป็นละคร น้ำเน่า เข้าเส้นชัย ฉากตอนจบ เป็นไฉน ใครลิขิต บทละครชีวิต คิดสงสัย จะสมหวัง หรือช้ำชอก บอกอะไร เส้นทางไหน ให้เพลิดเพลิน จำเริญทรวง/... บางครั้ง มันก็งงกับชีวิต จริงๆนะ เราคิดว่าจะต้องเป็นอย่างนี้ จะต้องทำอย่างนี้ พอถึงเวลา กลับไม่เป็นอย่างที่คิด ซะงั้น.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:54:09

ความคิดเห็นที่ 22 แหมคุณฟอร์ สุอยาก จะอ่านกลอน คุณ สัก 12 บท แค่นี้เอง ..มาว่าเราเป็นครูไหวใจร้ายไปได้ ทางชีวิต คิดไป ให้หนาวเหน็บ บางครั้งเจ็บ เกินกล่าว เล่าคำไข ทั้งปวดปร่า ท่วมท้น  จึงบ่นไป ใช่เรียกร้อง ความสนใจ ใครทั้งปวง อดีตย้ำ ทำไฉน ลืมได้สิ้น อยากโบยบิน หลีกลับ ไปกลับสรวง แต่หนทาง ชีวิด เหมือนคิดลวง ให้ติดบ่วง ห้วงลึก ตกผลึกใจ ไม่อยากจำ แต่ยิ่งช้ำ ทำให้เจ็บ ไม่อยากเก็บ แต่เหมือนอยู่ดูเหลวไหล ไม่อยากรู้ แต่เหมือนยิ่ง สิงอยู่ใน ไม่อยากใกล้  แต่เหมือนชิด อยู่ติดกัน มันแปลกไหม ทางชีวิต ช่างผิดแผก ไม่อาจแยก จำแนกออก ดังหลอกฝัน ยามนิทรา หวานชื่น แสนตื้นตัน พอตื่นพลัน กลายเศร้า เหงาดังเดิม.....(นี่แหละชีวิต) . . .ขอบคุณมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 22:58:42 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 22:13:41

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าคุณสุ จำอดึตได้  แสดงว่าหัวสมองยังดีอยู่  (คนประเภทนี้ ผมจะไม่ขอยืมเงินด้วยเป็นอันขาด  อิอิ) จำได้ก็ไปจำไปเป็นความทรงจำ  แต่อย่าจำเพื่่อตอกย้ำให้ช้ำใจ ให้รู้ว่าจำได้  ก็วางอารมณ์นั้นไปเสียเลย เอาเพื่อนๆ มาเป็นคู่หมีโดดเดี่ยวตัวนั้น จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 21:03:32

ความคิดเห็นที่ 24 คุณฟอร์รู้น้อยไป เจ้าหนาว เอ๊ย..น้องหนาว กลัวสุ ยิ่งกว่ากลัวผีอีก มีความลับอะไร ที่จะทำให้ตัวเองเดือดร้อน . น้องหนาว จะไม่ยอมให้ สุ รู้เด็ดขาด เพราะว่า ..สุ ชอบจำอดีต คนอื่นลืมแล้ว สุจะ รื้อออออออออฟื้นมาจนได้ ในที่สุด เจ้าหนาว..เอ๊ย น้องหนาว ต้องยอมจำนน...555 (ไม่เชื่อ ลองถามเจ้าตัวดูได้เลย..อิอิ) จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 22:21:06

ความคิดเห็นที่ 25 มาไงตั้งหลายกรอบ   ลบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 22:25:06 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 22:21:22

ความคิดเห็นที่ 26 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 22:26:12 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 22:22:05

ความคิดเห็นที่ 27 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 22:25:48 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 22:25:22 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 22:23:34

ความคิดเห็นที่ 28 โดนพาดพิงอย่างหนัก คุณสุนันยาย กรุณาอย่าข่มขี่ เอ่ย ข่มขู่ พี่ฟอร์อย่าไปเชื่อนะครับ คุณสุนันยายชอบกุเรื่อง  อิอิ แต่อย่ามีปัญหากันเลยคุณสุนันยาย ผูกมิตรดีฟ่า หุหุ (เดี๋ยวเรื่องแดง) จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 01:21:20

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 28 กลัวล่ะซี..555 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 11:21:17