พุทธสุภาษิต: ผู้ไม่โกรธ
|
|
๏ โกรธ ชอนรากพิษร้าย .........รานทรวง
ไหม ผ่องผิวราวลวง .............. หลอกสิ้น
ใคร เขลาย่อมตามหวง .......... โทสะ ... ตอบแล
หยัน อื่นฝืนดีดดิ้น ................ ดุ่มร้ายเดียงสา ๚ะ
๏ มั่น คงปลงจิตเฝ้า ............ ฝึกฝน
ใจ ย่อมสูงชูตน .................. เด่นได้
ไม่ ย่ำเหยียบผู้คน ............... พาลข่ม ... อื่นนา
จม ย่อมจิตผู้ไร้- ................. หิริร้อนอกุศล ๚ะ๛
**************
ผู้ไม่โกรธ ฝึกฝนตนแล้ว มีความเป็นอยู่สม่ำเสมอ หลุดพ้นแล้ว
เพราะรู้ชอบ สงบ คงที่อยู่ ความโกรธจักมีมาแต่ที่ไหน
ผู้ใดโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ลามกกว่าบุคคล
นั้นแหละ เพราะการโกรธตอบนั้น
บุคคลไม่โกรธตอบ บุคคลผู้โกรธแล้ว ชื่อว่าย่อมชนะสงคราม
อันบุคคลชนะได้โดยยาก
ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบเสียได้ ผู้นั้นชื่อว่าย่อม
ประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือแก่ตนและแก่บุคคลอื่น
เมื่อผู้นั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย คือของตนและของ
บุคคลอื่น ชนทั้งหลาย ผู้ไม่ฉลาดในธรรมย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่า
เป็นคนเขลา (พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๒๒๕)
| จากคุณ |
:
ศาลายา  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 มี.ค. 53 22:33:13
|
|
|
| 
...
