ดวงตาที่มืดมิด

‘มานพ’ ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเขารู้สึกปวดหัวเล็กน้อย
จากอาการเมาค้าง ความจริงมันก็ควรจะเป็นแบบนั้น
เพราะเมื่อวานเขาพึ่งดื่มฉลองกับเพื่อนๆจนเกือบเช้า
และกลับเข้ามานอนในห้องของตัวเองตั้งแต่เมื่อไรเขา
ยังจำมันไม่ได้เลย มันเป็นแบบนี้มาได้สองสามวันแล้ว
หลังจากที่เขารู้ว่าวันเปิดพินัยกรรมของคุณพ่อใกล้เข้ามา
ทุกทีก็จะไม่ให้เขาดีใจได้ยังไงในเมื่อทรัพย์สมบัติทุกอย่าง
ของตระกูลจะต้องตกเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
หลังจากกำหนดเปิดพินัยกรรมถูกเลื่อนออกไปถึง
สองครั้งเพราะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกลับ
ครอบครัวของเขาอย่างต่อเนื่องพี่ชายของเขาประสบ
อุบัติเหตุเสียชีวิตและน้องชายของเขาก็หายตัวไปอย่าง
ไร้ร่องรอยในเวลาไล่เลี่ยกัน ใช่แล้วมานพไม่ใช่ลูกชาย
คนเดียวของตระกูล เขาเป็นลูกชายคนรองและมันน่าน้อย
ใจตรงที่พ่อไม่เคยภูมิใจอะไรในตัวเขาเลย เมื่อไรที่เขา
ล้มเหลวคุณพ่อมักจะซ้ำเติมเขาอยู่เสมอๆ หาว่าเขาเป็น
ตัวล้างผลาญของตระกูลมั่งล่ะ เป็นความอับอายของ
ตระกูลมั่งล่ะ ผิดกับพี่น้องของเขาที่ได้รับความรัก
จากคุณพ่อ คุณพ่อลำเอียง แต่อีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพ่อสร้างมาจะต้องตกมาเป็นของ
เขาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย น่าสงสารพี่วัลลภกับ
น้องวันชัยจริงๆไม่น่ามาอายุสั้นจากโลกนี้ไปก่อนเลย
แต่พวกนั้นเป็นคนดีป่านนี้ทั้งสองคนคงจะไปเสวยสุข
อยู่บนสวรรค์แล้วล่ะ ทิ้งให้คนเลวๆอย่างเขาต้องทน
แบกรับภาระและเงินทองมากมายอยู่เพียงลำพัง
คงต้องนั่งนับเงินกันจนเมื่อยนิ้วเลยทีเดียว
อย่าโทษกันเลยนะครับมันไม่มีทางเลือกจริงๆยังไงๆ
ก็ขออโหสิกรรมด้วยแล้วกัน        
       ‘วัลลภ’ ลูกชายคนโตความหวังของคุณพ่อหนุ่ม
นักบริหารอนาคตไกลดีกรีนักเรียนนอกซึ่งต่างกับเขา
ไปเสียทุกอย่าง เรียนก็ไม่จบ จับธุรกิจอะไรก็เหลว
ไม่เป็นท่า ตอนที่คุณพ่อยังอยู่ก็ปล่อยให้พี่บริหารกิจการ
ทุกอย่างแทนเกือบหมด แล้วเขาล่ะคุณพ่อไม่เคยเห็น
เขาอยู่ในสายตาไม่เคยให้ดูธุรกิจของครอบครัวเลย
แม้แต่อย่างเดียวมันไม่ยุติธรรม นี่ถ้าพี่ยังอยู่จนเปิด
พินัยกรรมล่ะก็ทุกสิ่งทุกอย่างก็คงจะต้องตกไปเป็น
ของพี่จนเกือบหมด เขาคงได้เพียงเศษเงินที่เหลือๆ
เพียงไม่กี่บาทเพราะเขามันเป็นลูกนอกคอก
แต่น่าเสียดายที่พี่ต้องมาตายไปเสียก่อนวันเปิดพินัย
กรรมเพียงหนึ่งอาทิตย์โดยอุบัติเหตุ พี่ถูกรถชนขณะ
ไปดูงานที่ฮ่องกงรถบรรทุกคันหนึ่งเสียหลักวิ่งข้ามเลน
มาชนเข้าอย่างจังผลคือ พี่ตายทันทีในที่เกิดเหตุคนร้าย
หลบหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไร
คืบหน้า ทุกคนคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุคงเป็นคราว
เคราะห์ของพี่แต่กับมานพแล้วเขารู้ดีว่ามันไม่ใช่ทุก
อย่างถูกจัดฉากขึ้น ทำไมนะเหรอ มันไม่ใช่เรื่องยาก
เลยในการที่เขาจะหาใครซักคนมาทำเรื่องนี้เส้นสาย
ในธุรกิจมืดของเขาในฮ่องกงมีมากพอสมควร
พี่เลือกที่ตายของพี่เองสำหรับเขาแล้ววัลลภก็แค่
ตัวปัญหาที่เขาต้องกำจัด
         ‘ วันชัย’ น้องคนสุดท้องลูกชายสุดรักสุด
บูชาของคุณพ่อเด็กหนุ่มที่เกิดมาพร้อมกับความ
สะดวกสบายในทุกๆด้าน อนาคตเขาคือผู้ช่วยพี่
วัลลภในการบริหารกิจการของครอบครัว วันชัย
อยากได้อะไรคุณพ่อก็หามาปรนเปรอให้ทุกอย่าง
วันชัยอยากได้รถยุโรปสุดหรูคันใหม่เอาไว้ขับไป
เที่ยวเล่น คุณพ่อก็หามาให้ อยากได้เงินไปเที่ยว
ซักล้านสองล้านคุณพ่อก็เซ็นเช็คมาให้อย่างง่ายดาย
แล้วเขาล่ะพ่อไม่เคยให้อะไรเขาเลย ขอเงินไปทำธุรกิจ
พ่อก็ว่าจะล้างผลาญเงินทองไปถึงไหน กว่าจะได้มาแต่
ละครั้งก็ต้องถูกพ่อดูถูกต่างๆนาๆ พ่อเห็นเขาเป็นตัวอะไร
หลังที่พ่อเสียไปวันชัยเงินเริ่มขาดมือการจะเบิกเงินแต่ละ
ครั้งก็ต้องผ่านพี่วัลลภซึ่งก็รู้กันดีในกลุ่มพี่น้องว่าเป็น
คนยังไงแล้ววันชัยจะหันหน้าไปพึ่งใครล่ะเด็กหนุ่มที่
ถูกตามใจจนเสียคนมาตั้งแต่เด็กย่อมไม่เลือกวิธีที่
จะทำให้ตัวเองมีกินมีใช้เหมือนเดิมแน่นอน แล้วมัน
ก็ไปเข้าทางมานพ พี่ชายที่แสนดีคนนี้มีหรือจะไม่ช่วย
น้องชายที่น่ารักเอาไว้ มันมีไม่กี่ทางเลือกหรอกที่จะ
สามารถหาเงินมาได้ง่ายๆโดยที่ไม่ต้องออกแรงอะไร
มากมายและทางที่เขาเสนอให้กับวันชัยนั้นก็คือการ
พนันในบ่อนของประเทศเพื่อนบ้าน แน่นอนเขาต้องมี
หุ้นส่วนรวมอยู่ด้วยแน่ๆงานนี้มันง่ายกว่างานของพี่วัลลภ
เยอะเลย ก็แค่พาน้องชายโง่ๆคนหนึ่งไปเป็นหมูให้
เซียนในบ่อนเชือดหาใครซักคนมาทำหน้าที่กองเชียรยุ
ส่งไปเรื่อย ผลคือ วันชัยหมดตัวไม่มีเงินไปใช้หนี้
และตอนนี้ก็ถูกอุ้มไปหมกไว้ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้
แล้วมานพทำอย่างไรนะเหรอเขาก็แค่ตีหน้าเศร้า
ขึ้นโรงพักไปแจ้งความคนหายและต่อให้ตำรวจทั้ง
ประเทศช่วยกันหามันก็ไม่มีวันเจอ ขอโทษทีนะวันชัย
น้องรักพี่อยากจะบอกน้องจากหัวใจเลยว่าพี่รักน้อง
มากที่สุด แต่....พี่รักเงินมากกว่า
10.05 น.
         มานพออกจากห้องนอนลงมายังด้านล่าง
วันนี้ที่บ้านกำลังวุ่นวาย ญาติๆมากันเต็มบ้านคุณเสนาะ
ทนายประจำตระกูลและตำรวจอีกสี่ห้านายหนึ่งในนั้นคือ
’ร้อยเอกธเนศ’ ลูกชายคนเดียวของพี่วัลลภที่เกิดจาก
ภรรยาที่เสียชีวิตไปด้วยโรคมะเร็งเขาไม่ค่อยได้เจอกับ
หลานชายคนนี้ซักเท่าไรนักเพราะธเนศย้ายไปรับ
ตำแหน่งในต่างจังหวัดนานๆครั้งถึงจะกลับมาบ้าน
นี่ก็คงจะมางานของพี่วัลลภแน่ๆแต่มันครบกำหนด
เผาแล้วอย่างนั้นเหรอเขาลืมมันไปเสียสนิท ขึ้นชื่อว่า
ตำรวจถ้าไม่จำเป็นจริงๆเขาไม่ค่อยอยากยุ่งเกี่ยวด้วย
มากนักถึงแม้จะเป็นหลานแท้ๆก็เถอะเนื่องจากธุรกิจที่
เขาทำมันไม่ควรจะมีตำรวจรู้เห็น เวลานี้ไม่มีใครสนใจ
มานพเลยซักคนเดียว ปกติคนที่บ้านนี้ก็ไม่มีใครเห็นหัว
เขาอยู่แล้วเขาจะไปไหนมาไหนจะทำอะไรก็ไม่มีใครสนใจ


11.55 น.
         มานพเดินเข้ามาในโรงแรมที่เป็นธุรกิจหลักของ
ตระกูล อีกเพียงไม่กี่วันต่อจากนี้ที่นี่จะเป็นที่ทำงานของ
เขาในฐานะผู้บริหารคนใหม่แทนพี่วัลลภ นี่เป็นครั้งแรก
ที่เขาเหยียบย่างเข้ามาที่นี่ ตั้งแต่เจ้าหน้าที่รักษาความ
ปลอดภัยจนถึงพนักงานทุกคนที่นี่ไม่มีใครสนใจเขาเช่น
เดียวกันกับที่บ้าน มานพไม่แปลกใจเลยก็ไม่มีใครรู้จัก
เขาเลยซักคนนี่แต่รอก่อนเถอะเขาจะกลับมาที่นี่อีก
ครั้งอย่างสง่างามทุกคนจะต้องให้ความเคารพเขาและ
จนจำเขาไว้ในฐานะเจ้านายคนใหม่ มานพเดินดูรอบๆ
บริษัทอยู่ซักพักจนพอใจ
13.15 น.
         ถึงในเวลานี้อากาศโดยรอบจะร้อนซักเพียงใด
แต่ภายในบริเวณวัดกลับร่มเย็นได้อย่างน่าประหลาด
มานพไม่ได้เข้าวัดมานานแล้วมันน้อยจนแถบจะนับครั้งได้
แต่วันนี้เขามีความสุขและอยากจะบอกความรู้สึกนี้กับใคร
ซักคน เบื้องหน้าของเขาคือหลุมศพของผู้เป็นพ่อ
มานพยืนสงบนิ่งอยู่พักหนึ่งเป็นการไว้อาลัย
ก่อนแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ
       “ พ่อครับ..สบายดีนะครับ นี่ผมเองมานพไงลูกที่พ่อ
ไม่เคยรักไม่เคยภูมิใจ แต่พ่อดูผมตอนนี้สิอีกไม่กี่วันผมก็
จะมีทุกอย่าง ทุกสิ่งที่พ่อสร้างมากำลังจะตกเป็นของผม
คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับผมจะดูแลให้มันเป็นอย่างดี
ทำไมนะเหรอครับก็มันเป็นของผมคนเดียวไงครับพ่อ
ของผมคนเดียว” มานพระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่าง
บ้าคลั่งราวกับคนเสียสติตอนนี้เขาคือผู้ชนะ
15.00 น.
        โกดังเก็บของหลังใหญ่แถบชานเมืองมานพกำลัง
เดินตรวจสอบสินค้าใหม่ที่เขาพึ่งลักลอบขนเข้ามาเมื่อสอง
วันก่อนอยู่เพียงลำพังมูลค่ารวมของมันก็ประมาณหลาย
สิบล้านบาท ก่อนหน้านี้เขาได้สั่งให้ลูกน้องพักงานโดย
ไม่มีกำหนด นี่คงเป็นสินค้ารอบสุดท้ายแล้วจากนี่ไปเขา
ไม่จำเป็นต้องมาทำงานเสี่ยงๆแบบนี้อีก มานพเดินยิ้มกริ่มอ
ย่างมีความสุขเขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน ทำไมนะ
เหรอเพราะเขากำลังจะกลายเศรษฐีพันล้าน

16.10 น.
       บรรยากาศในงานดูเงียบสงบมีผู้คนมาร่วมงานของ
พี่วัลลภจนแน่นเต็มศาลามีแค่เสียงพระสวดเท่านั้นที่ทำให้
ภายในงานไม่เงียบจนเกินไปนัก มานพยืนลังเลใจอยู่หน้า
งานซักพักก่อนเดินผ่านผู้คนในงานเข้าไปอย่างช้าๆมีคนที่
เขาคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่หลายคนแต่ทุกคนทำท่าทางเหมือนไม่
รู้จักไม่อยากจะทักทายกับเขา มานพไม่สนใจเพราะรู้ดีว่าคน
พวกนี้สนใจแต่เงินเท่านั้นและเขาก็กำลังจะมีทุกอย่างเมื่อถึง
วันนั้นคนพวกนี้ก็คงจะเข้ามาคอยรับใช้เขาเหมือนกับที่เคย
รับใช้พ่อกับพี่วัลลภ
16.15 น.
       บริเวณที่ตั้งศพถูกตกแต่งเอาไว้อย่างวิจิตรมีพวงหรีด
และดอกไม้นับร้อยๆที่ผู้มาร่วมงานนำมาวางไว้เพื่อเป็นการ
เคารพศพ มานพเดินเข้ามายืนใกล้ๆสายตามองไปที่โรงศพ
เขาขออโหสิกรรมอยู่ภายในใจก่อนจะละสายตามายังรูปที่ตั้ง
อยู่หน้าศพ แต่ภาพที่เห็นมันทำให้เขาถึงกับหยุดนิ่งราวกับว่า
วันเวลาได้หยุดเดินไปแล้วในตอนนี้ รูปที่ตั้งหน้าศพไม่ใช้รูป
ของพี่วัลลภแต่มันกลับเป็นรูปของเขาเอง นี่มันเกิดอะไรขึ้น
เขาตายไปแล้วหรือนี่ ตั้งแต่เมื่อไรกัน เขากำลังสับสน
       “ ผมอยู่กับตระกูลนี้มานาน...น่าสงสารนะไม่รู้เคราะห์
กรรมอะไรนักหนาพี่น้องต้องมาตายไปทีละคนสองคน ”
ทนายเสนาะเอ่ยขึ้นกับคุณยุพินผู้จัดการโรงแรมที่นั้งอยู่
ข้างกันอย่างเศร้าสร้อย
         ‘ธเนศ’ หรือร้อยตำรวจเอกธเนศลูกชายคนเดียวของ
วัลลภและตอนนี้ก็เป็นทายาทคนเดียวของตระกูล มีหลายเรื่อง
ที่มานพยังไม่รู้ ก็อย่างที่บอกเขาไม่ค่อยสนิทกับหลานชายคนนี้
ซักเท่าไหร่ และยังไม่รู้อีกด้วยว่าตอนนี้ตำรวจเริ่มมีเบาะแส
เกี่ยวกับธุรกิจของเขาแล้วขาดก็แค่เพียงหลักฐานเท่านั้นส่วน
ธเนศเองก็ได้ถูกย้ายกลับมาและเบื้องบนก็มอบหมายให้เขามา
ทำคดีนี้เพราะเห็นว่าเป็นน้าหลานกันอาจจะง่ายต่อการสืบคดี
ธเนศเป็นตำรวจหนุ่มมีอนาคตและรักความถูกต้องยิ่งชีวิตเป็น
นายตำรวจตงฉินที่หาได้ยากยิ่งในปัจจุบัน  ธเนศเดินเข้างานมา
ในชุดตำรวจเขาตรงไปยังหน้าศพของมานพผู้เป็นน้าในทันที
        “ คุณน้าครับอย่าคิดว่าผมไม่รู้นะครับว่าที่คุณพ่อของ
ผมต้องมาตายมันเป็นฝีมือของคุณน้าแต่ตอนนี้ผมไม่นึกโกรธ
คุณน้าหรอกนะครับแต่ผมสงสารคุณน้ามากกว่า รู้ไหมครับว่าคุณ
ตารักคุณน้ามากขนาดไหนท่านมาพูดกับคุณพ่อของผมอยู่บ่อยๆ
ท่านเป็นห่วงคุณน้ามากนะครับท่านไม่อยากให้คุณน้าทำงาน
อะไรที่มันผิดกฎหมายแบบนี้ แต่คุณน้าไม่เคยเข้าใจกลับเห็น
ว่าคุณตาไม่รักเสียอีก รู้ไหมครับถ้าคืนนั้นคุณน้าไม่เมาจนขับ
รถไปชนเสาไฟฟ้าเข้า วันนี้ผมก็คงเป็นคนจับคุณน้าใส่กุญแจ
มือด้วยตัวผมเองไม่ต้องห่วงนะครับผมอโหสิกรรมทุกอย่าง
ให้หลับให้สบายนะครับ” ธเนศเดินจากมาทั้งน้ำตาแต่หาก
สังเกตให้ดีๆแล้วก็เห็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มหลบซ่อนอยู่ในนั้น

จากคุณ	: Davily1
เขียนเมื่อ	: 19 มี.ค. 53 08:31:11