ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาด้วยความสดชื่นสุดๆประหนึ่งเมาค้าง รถทัวร์คณะเราก็ไปแวะที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  ก่อนที่คุณไกด์จะพาเราไปเที่ยวที่ชายหาดที่อยู่ใกล้ๆตามกำหนดการ ผมซัดจนเต็มคราบ เข้าห้องน้ำห้องท่าแล้วกลับไปขึ้นรถ ปรากฏว่ายายแกนั่งรออยู่ก่อนแล้ว   ผมเอื้อมไปหยิบเกมส์ PSP จากกระเป๋าสัมภาระข้างบน แล้วมานั่งที่ กำลังจะเปิดเครื่อง  แต่แล้ว . “ เอ้อ ไอ้หนุ่ม .เอ็งชื่ออะไรวะ ” “ อะ เอ่อ บาสครับ ”  ผมตอบไปอย่างงงๆ ไม่นึกว่าจู่ๆยายแกจะทักขึ้นมาโต้งๆแบบนี้ “ แล้วนี่เอ็งเรียนอยู่ชั้นอะไรแล้ววะไอ้หนุ่ม   (แล้วจะถามชื่อเพื่อ?) ” จากนั้นยายแกก็ถามซอกแซกซักประวัติผมยาวเหยียดหยั่งกะตำรวจซักผู้ต้องหาฆ่าหั่นศพยังไงยังงั้น ผมเองก็ถามคำตอบคำด้วยแอบรำคาญหน่อยๆ  แต่ก็หยวนๆไป  อย่างน้อยก็ยังดีกว่านั่งเปลืองเนื้อเปลืองตัวให้แกพิงแล้วกันวุ้ย .พอแกซักประวัติผมเสร็จ    ทีนี้แกก็เริ่มเล่าประวัติสาวแก่แม่หม้ายผู้สู้ชีวิตเพียงลำพังของแกต่อ    ผมก็ฟังเข้าหูมั่งไม่เข้ามั่ง (โบราณว่าเข้าหูซ้ายทะลุหูหมา)  ง่วงมั่งงีบมั่ง   จนตื่นมาอีกทีแกยังพล่ามไม่เสร็จเลย  ( แต่คราวนี้เปลี่ยนหัวข้อไปบ่นอีตุ๊กท้ายตลาดแทน) กะว่าจะขอตัวไปฉี่ซะหน่อย  ก็พอดีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เลยหยิบขึ้นมาดู .แอน นี่นา จะรับดีมั้ยน๊า ผมลังเล เอ้อ .ช่างเฮอะขี้เกียจรับ    เลยปล่อยเลยตามเลย ซักพักเสียงมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ (มือถือผมมันชอบกวนตีนแบบนี้แหละ)  คนก็เริ่มหันมามอง  ส่งสายตาประมาณ ‘ไอ้บ้านี่  ไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้านชาวประชารึไงวะ  สมบัติผู้ดีน่ะ มรึงมีบ้างม้ายย? ’ เออ .รับก็ได้วะ “ ฮัลโหล ว่าไง มีอะไรเหรอแอน ” ผมฟังเสียงบ่นแกมสะอื้นของแอนดังออกมาจากปลายสาย   .ก็เหมือนเดิม  เธอก็พูดเรื่องน่ารำคาญเดิมๆ ความจริงเธออัดเทปไว้แล้วเอามาเปิดให้ผมฟังก็ได้  ไม่ต้องเหนื่อยมานั่งบ่นปากเปียกปากแฉะแบบนี้หรอก ได้แต่คิดว่าทำไม่วันนี้ผมถึงได้ซวยแบบนี้วะ   เจอผู้หญิงบ่นซ้ำบ่นซ้อนสองรายติดๆ .ผมยกโทรศัพท์ออกห่างจากหู   รอซักพักให้เสียงบ่นของเธอหยุดก่อน “ อืออ .แล้วไงแอน!   แอนอยากให้ผมขอโทษแอนใช่มะ! ..ถ้างั้นผมก็จะบอกให้แอนฟังอีกครั้งนะว่า ผม ไม่ ขอโทษ !!! ..แอนผิด  แอนก็ต้องขอโทษผมก่อนดิ ” ผมรอกล่าวจบ  ก็รอฟังคำตอบของแอน  น้ำเสียงเธอตอนนี้เหมือนจะร้องไห้ฟูมฟาย ซึ่งก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลกนักสำหรับเธอ   “ เลิกก็เลิกดิวะแอน!!   นึกว่าผมจะง้อเหรอ ...รู้ไว้ด้วยนะว่าหน้าตาอย่างผมเนี่ย  จะให้หาใหม่น่ะง่ายจะตายไป!! ” พูดจบผมก็กดปิดโทรศัพท์ ..สูดหายใจเข้าแรงๆเพื่อระงับความโกรธ  ก่อนจะหยิบขวดน้ำขึ้นมากรอกใส่ปาก อาจจะดูเหมือนผมเป็นคนเลวนะ   แต่ผมก็เป็นคนตรงๆ ขวานผ่าซากแบบนี้แหละ   ก็ในเมื่อมันเข้ากันไม่ได้จริงๆ แล้วจะมัวยื้อกันไปทำไมล่ะครับ   “ จะพูดจะจากัน  ให้มันถนอมน้ำใจกันหน่อยซี่ไอ้หนุ่ม .  ”  เสียงแว่วมาจากเบาะข้างๆ  ยายแก่นั่นเอง   มายุ่งอะไรกับผมอีกวะเนี่ย คนยิ่งกำลังหงุดหงิดอยู่ “ โห  ยาย ก็มันคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้   เอะอะก็ชวนทะเลาะ เลิกๆกันไปมันก็ดีเหมือนกันวะ”  ประโยคสุดท้ายเหมือนผมจะพึมพำกับตัวเองมากกว่า “ เฮ้อ พอเค้าแรงมาเอ็งก็แรงไป     ต่างฝ่ายต่างจ้องจะเอาชนะกันแบบนี้ ..   ” “ แล้วยายมายุ่งอะไรกับผมด้วย!! ”  ผมขัดขึ้นมาอย่างหัวเสีย   “หญิงแก่แม่หม้ายอย่างยายจะไปรู้อะไร!!” และนั่นก็เป็นอันยุติบทสนทนาของเรา   แต่นั้นต่อมาผมกับแกก็ไม่ได้พูดอะไรอีก . “ เป็นไงมั่งคะทุกคนเหนื่อยกันรึยัง?? ”  เสียงใสๆของไกด์สาว(เกือบ)สวยดังขึ้น ปลุกผมขึ้นมาอย่างงงๆ (นึกไม่ออกว่าหลับไปตอนไหนหว่า)    “ จุดหมายต่อไปของเราก็คือ แหลมพรหมเทพนะคะ   เราจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินพร้อมกันที่นั่น   .ขอให้ทุกคนเตรียมตัวไว้นะคะ ..คงอีกซักประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมงน่ะค่ะ  ” เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังกันให้แซ่ดรถทัวร์ ไม่เหมือนเย็นวันแรก .อาจจะเป็นเพราะได้รู้จักกันมากขึ้น ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมากขึ้นจากการไปเที่ยว ทำกิจกรรมด้วยกันเมื่อเช้านี้   (ซึ่งผมเองก็ไปตีซี้กับสาวๆได้หลายอยู่ หุหุ) ..จะมีก็แต่ยายแก่เนี่ยแหละ  มัวแต่นั่งติดรถ ไม่ลงไปเที่ยวกับเค้าซักที่   ผมไม่เข้าใจแกจริง จริ๊งงง ว่าถ้าแกไม่ได้ตั้งใจจะมาเที่ยวแล้ว แกจะเสียตังค์ซื้อทัวร์มาทำแมวอะไรฟะ เอ  หรือว่าแกจะโกรธผมเรื่องเมื่อเช้าหว่า   ไม่ม๊างง?   ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแกให้เจ็บช้ำน้ำใจซะหน่อย   ผมเลิกสนใจยาย  แล้วเอากล้องขึ้นมาดูรูปที่ถ่ายมาวันนี้ไปเรื่อยเปื่อย .. ไม่นานนัก .  รถทัวร์ก็มาจอดที่แหลมพรหมเทพซึ่งเป็นสถานที่เที่ยวแห่งสุดท้ายของวันนี้  ก่อนจะพาไปเข้าที่พักในตัวเมือง ผมเดินลงมายืดเส้นยืดสายพร้อม  โดยไม่ลืมเอากล้องคู่ใจลงมาด้วย  กะว่าจะไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกซะให้ฉ่ำปอด แต่แล้ว ผมก็หันไปพบกับภาพที่ทำเอาผมแทบไม่เชื่อสายตา .ยายครับ!!   ยายแกเดินลงมาจากรถครับ!!! โอวว  อิมพอสซิเบิ้ลมากๆ   นึกว่าแกจะนอนเฝ้ารถเหมือนอย่างที่ผ่านๆมา .ว่าแต่แกจะเดินไหวมั้ยล่ะเนี่ย เอาเฮอะ  ช่างปะไร .   ผมเองก็ไปถ่ายรูปเล่นของผมต่อดีกว่า   ตะกี๊แอบตีสนิทแก๊งวัยรุ่น ม.ปลายได้แล้ว  อิอิ หวานตรู ว่าแล้วผมก็แอบเนียนทำตัวเด็กเข้าไปแจมแก๊งม.ปลาย  โดยอาศัยพรสวรรค์ในการถ่ายรูปให้เป็นประโยชน์ เอ่อ  แต่มันรู้สึกทะ:-)ๆยังไงไม่รู้แฮะ   เหมือนคนอื่นเค้ามองผมแปลกๆ เลยหันกลับไปมอง เห็นยายแก่เดินถือห่อผ้าใบเล็กกะย่องกะแย่งตามหลังผมมา   แล้วก็นึกขึ้นได้ . โอย!!  ตายๆ  สงสัยจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วเนี่ย .. คือ..ผมอยากจะบอกว่าผมไม่ได้มากับยายเค้าซักน๊อยยย !! ไอ้ผมมันไม่ใช่หลานอกตัญญูนะคร๊าบบทุกโคนนน ..ผมเดินกลับไปช่วยพยุงยายอย่างเสียไม่ได้ . ฮึ่ม  ยายนะยาย ทำกับผมได้  แค้นนี้ต้องชำระ ดูเหมือนยายแกจะแอบยิ้มสะใจเล็กๆ   แต่ผมแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น พลางคว้าถุงผ้ายายมาถือให้แต่ยายแกยื้อเอาไว้ “ ไม่เป็นไร  ข้าถือเองได้ ” “ เออ  ตามใจยายละกัน ” ผมว่า “ แล้วอย่ามาขอให้ผมถือให้ทีหลังแล้วกัน ” “ จริงๆเอ็งไม่ต้องมาช่วยข้าก็ได้นา ไอ้หนุ่ม  ข้าเดินไหว” แน๊ ยังจะมาเล่นตัวอี๊ก ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับ  แต่ก็พยุงแกต่อไป .(จริงๆก็อยากจะชิ่งอยู่หรอก  แต่กลัวเสียภาพพจน์สุภาพบุรุษ ..สาวจะเมินเอา  ) .. เรามาถึงบริเวณจุดชมวิวในเวลาหกโมงกว่าๆ     .พระอาทิตย์ดวงกลมโตเปล่งแสงสีส้มนวลชวนมอง   .ผมเผลอนึกถึงแอน  เธอก็ชอบดูพระอาทิตย์ตกมากๆ   แต่ช่างเถอะ ..มันเป็นอดีตไปแล้ว ผมขอตัวยายไปตั้งกล้องเตรียมถ่ายรูปอยู่แถวนั้น .ผมเก็บภาพบรรยากาศยามเย็นไปได้ซักสองสามภาพ  หันกลับไปมองยาย  ยังเห็นแกยืนอยู่ที่เดิม ผมสงสัยว่าแกยืนทำอะไร  เลยเดินเข้าไปทัก “ยืนทำอะไรอยู่อะยาย?” ผมว่า .แกยังคงยืนนิ่งไม่ตอบอะไร   .เฮ้อ  ยายแก่หนอยายแก่  นอกจากจะขี้บ่นแล้ว  ยังหูตึงอีกตะหาก ผมกำลังจะเดินไปถ่ายมุมอื่นก็พอดีได้ยินเสียงแกแว่วมา “ ตาผันเอ้ย ” เสียงยายแกพึมพำเบาๆ  ไม่รู้ว่าคุยกับใคร   “ ข้าพาเอ็งมาถึงที่นี่แล้วนะ   ที่ๆเอ็งจากมาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆไง .   ขอโทษนะที่พาเอ็งมาช้าไปหน่อย   หลายปีมานี้ข้าก็ได้แต่พยายามเก็บหอมรอมริบเอาไว้เป็นเงินค่ารถพาเอ็งมานี่ ” .ผมยืนมองแกตาปริบๆ   สงสัยว่าแกจะคงจะแก่มากจนหลงๆลืมๆ ยายแกค่อยๆแกะถุงผ้าออกมา   ภายในมีกระปุกใบเล็กๆใบหนึ่ง     “ ตาผัน...”    แกหยิบกระปุกออกมาแล้วเปิดฝาออกอย่างแช่มช้า  ภายในเหมือนมีผงสีขาวขมุกขะมัวบรรจุอยู่เต็ม ดูเหมือนแกกำลังประคองมันด้วยมือทั้งสองราวกับของมีค่ายิ่ง  ยกขึ้นมาในระดับสายตา “ ขอบใจนะที่เอ็งอยู่เป็นเพื่อนข้ามาโดยตลอด  ”   เสียงยายแกสั่นเครือ  ผมเห็นน้ำตาใสๆเอ่อออกมาคลอที่เบ้าตาของแก   น่าแปลกที่แววตาของแกขณะมองทอดไปยังท้องทะเล ณ ตอนนั้น  ช่างเปี่ยมด้วยชีวิตชีวา ไม่เหมือนกับแววตาของคนมีอายุเลยสักนิด     “ ต่อไปนี้  เอ็งรอข้าอยู่ที่นี่นะ”  เสียงของแกตอนนี้ฟังคล้ายเป็นเสียงสะอื้นไปแล้ว    “ .ไว้เดี๋ยวอีกไม่นาน ข้าก็จะตามเอ็งไป   ”   แล้วแกค่อยๆหยิบผงนั้นออกมาโปรยทีละหยิบมือ   (ซึ่งตอนนี้ผมพอจะรู้แล้วว่ามันคืออะไร  มันคือ อัฐิ เถ้ากระดูกของ ‘ตาผัน’ นั่นเอง)   ผมเดินเข้าไปใกล้ยาย  อาสาถือกระปุกนั้นให้ ...แกหันมายิ้มให้ผมแล้วจึงโปรยต่อไป ......สายลมยามเย็นค่อยๆพัดพาผง‘อัฐิ’ ปลิวไปอย่างแผ่วเบา  แลเห็นเป็นแถบละอองสีขาวตัดกับแสงสีทองตะวัน ดูราวกับทางช้างเผือกน้อยลอยระยิบระยับ     . ผมได้แต่ก้มหน้านิ่ง  ทำตัวไม่ถูก ..ในตอนนั้นมันมีความรู้สึกผสมผเสระหว่างความตื้นตันใจกับความรู้สึกผิด     “ยาย .ตอนนั้น  ..เอ้อผม..ขอโทษ”   ผมเค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก ยายพยักหน้ารับเบาๆ   ค่อยๆพับถุงผ้าเหน็บเอาไว้ที่ผ้าถุง  พลางหันหลังแล้วเดินกลับไป พร้อมกับทิ้งท้ายไว้ว่า “ .คนที่เอ็งสมควรจะขอโทษไม่ใช่ข้าหรอก” ผมยังคงยืนอยู่ตรงนั้น เฝ้ามองตะวันค่อยๆคล้อยต่ำลงเรื่อยๆ มันสาดแสงลำสุดท้ายระบายผืนน้ำและฉากหลังของแหลมพรหมเทพให้เป็นสีทองอร่าม   ช่างงดงาม .ทว่าเจือด้วยความเหงาจางๆ บางที ..ตะวันตกดินอาจไม่เหมาะกับการมาดูคนเดียว  บางที .การ‘หนี’ มาที่นี่ของผม  อาจไม่ใช่ความคิดที่ดีตั้งแต่แรก .. ผมหยิบมือถือขึ้นมา .แล้วกดโทรออก   “ แอน ..ผมขอโทษ ” ปล.  ชื่อเรื่องผมตั้งชื่อได้มั่วมากครับ   ผู้อ่านท่านใดมีเมตตา ช่วยตั้งให้ด้วย จักเป็นพระคุณอย่างยิ่ง แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 53 00:52:08 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 53 00:47:40 จากคุณ : ซงย้ง เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 00:45:56

ความคิดเห็นที่ 2 นี่ถ้ายายซื้อเฉพาะตั๋วรถไปต่อสองแถวคงจะได้มาเร็วกว่านี้ แต่ก็คงพรากจากตาผันเร็วขึ้นเหมือนกัน จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 09:23:39

ความคิดเห็นที่ 3 ชื่อก็ดี เรื่องก็ดีแล้วนี่ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 12:20:53

ความคิดเห็นที่ 4   เล่าได้สนุกค่ะ เข้าใจถึงหัวอกผู้ชายเวลามีสาวแก่มานั่งใกล้ด้วย 555 ชื่อเรื่องตามนั้นค่ะ ต้องแวะมาอ่านเพราะฃื่อเรื่องไง จากคุณ : ปันฝัน เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 15:24:40

ความคิดเห็นที่ 5 ทั้งชื่อเรื่องและเนื้อเรื่องโอเคดีแล้วครับ (ความเห็นเหมือนกับคุณปู่เจียวต้ายเลย) จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 15:40:14

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบค่ะ..... แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 53 20:11:01 จากคุณ : ถั่วพูบันเทิง เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 20:10:34

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ ก็เพราะชื่อเรื่องจึงกระโดดมาอ่าน จากคุณ : กาลามัง (มังน้อย) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 20:42:06

ความคิดเห็นที่ 8 :)     บรรยายได้น่ารักดีครับ               จากคุณ : ..sp@wn.. เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 12:24:53

ความคิดเห็นที่ 9 คุณscottie... คุณยายแกไม่เคยมาภูเก็ต เลยอาจจะกลัวหลงน่ะครับ   เลยมากับทัวร์ดีกว่าสบายดี คุณปันฝัน...จริงๆมันก็ไม่เหมือนไอ้หมอนี่ทุกคนหรอกครับ  ตัวผมเองก็ชอบเวลามีป้าแก่ๆมานั่งด้วยนะครับ เพราะเค้าจะชวนคุยเก่ง แถมบางทีใจดีอีกต่างหาก ขอบคุณผู้อ่านขาประจำอย่าง คุณปู่เจียวต้าย คุณถั่วพูฯ และผู้อ่านหน้าใหม่อย่าง คุณโก้ คุณกาละมัง และคุณsp@wn ครับ จากคุณ : ซงย้ง เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 10:25:15

ความคิดเห็นที่ 10 พึ่งเข้าห้องนี้กระทู้แรก ตามคุณถั่วพูมาค่ะ ชอบค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี ถูกใจตรงชื่อเรื่อง(เหมือนคนอื่นๆ) โดนใจวัยชรา รีบอ่านเลย^^ จากคุณ : jaw_ib_jib เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 22:23:42

ความคิดเห็นที่ 11   มาอ่านช้าไปหน่อย แต่ชอบมากอ่ะ จากคุณ : ลูกครู เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 10:57:57

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับคุณ ซงย้ง เข้ามาอ่านครับ ตอนสุดท้ายหวังว่าหลาย ๆ คนคงจะสะท้อนความคิดอะไรให้ได้ขบคิดกันนะครับ จากคุณ : Mr.Pratompong เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 13:51:02