"ตกสะเก็ด"

เจ็บปวดมากเมื่อต้องทำใจให้ยอมรับว่าที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา และคนๆ นั้นไม่ใช่คนของเรา

ความรู้สึกเจ็บที่ตกค้างมาเป็นแรมเดือน ความรู้สึกที่เป็นคล้าย “แผลตกสะเก็ด” ที่ยังไม่แห้งสนิท แล้วมือของเราก็คอยแต่จะลูบเพื่อปลอบประโลมแผลนั้นอยู่บ่อยๆ และเพียงเผลอมือแค่ไปสะกิดเท่านั้นเลือดซิบก็อาจไหลออกมาได้...เพื่อเจ็บใหม่อีกรอบ

ถ้าเพียงแต่เราใช้ความอดทนให้มากอีกสักหน่อย ใจแข็งอีกสักนิดที่จะไม่เอามือเราไปลูบแผลตกสะเก็ดบ่อยๆ สักวันสะเก็ดแผลคงจะแห้งสนิทและค่อยๆ หลุดออกไป เหลือทิ้งไว้แต่รอยแผลเป็นที่จะค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลา

และเมื่อถึงวันนั้นเราอาจจะแทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าแผลเป็นรอยจางๆ นั้นมาอยู่บนตัวเราได้ยังไง เราอาจลืมไปแล้วด้วยซำว่าเราเคยทุกข์ทรมานและเจ็บปวดกับแผลๆ นี้มากแค่ไหน

แต่ในวันนี้ วันที่แผลยังคงอักเสบอยู่ภายใต้สะเก็ดบางๆ เราคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บ...และเรียนรู้ที่จะรักตัวเองให้มากขึ้น

ยิ่งเจ็บแผลมากเท่าไหร่ ยิ่งต้องมองออกไปไกลๆ และกว้างๆ ให้มากเท่านั้น

แล้วเราก็จะเห็นเองว่ายังมีพื้นที่กว้างใหญ่บนโลกใบนี้ที่รอให้เราก้าวไปเยี่ยมเยือน และอาจจะมีมุมเล็กๆ สักมุมนึงที่พร้อมจะเป็น “ที่ของเรา”

แล้วเราก็จะเห็นเองว่ายังมีผู้คนมากมายบนโลกใบนี้ที่ยืนเรียงรายรอทำความรู้จักกับเรา และอาจจะมีคนธรรมดาสักคนนึงที่พร้อมจะเป็น “คนของเรา”

ณ วินาทีนี้ แม้ความเจ็บปวดจะเต้นเร่าอยู่ใจกลางของหัวใจ แต่ฉันก็ยังมีแรงมากพอที่จะมองออกไปให้ กว้าง...และไกล

จากคุณ	: Mydarin
เขียนเมื่อ	: 20 มี.ค. 53 18:23:32